Roland Garros 2020 - faworyci.

[Michael Scott]

No takich poematów to się tu nie spodziewałem, zapachniało Franzem Fanonem czy czymś podobnym, ach ten zew rewolucji

Gra się toczy o obalenie szwajcarskiego kolosa na glinianych nogach. Stawka nigdy nie była większa.

Żeby tylko nie okazało się, że to nasz tron jest nadgniły .

Mam to głęboko z tyłu głowy ale staram się nie dopuszczać do siebie takich myśli. RG będzie na pewno najbardziej stresującym, przynajmniej dla mnie, szlemem. Na innych kortach Rafa może przegrać, ale jak zawiedzie na paryskiej mączce... to byłaby katastrofa.

[Marcelo_Rios]

@Michael Scott

Wszystko się zgadza. Już Eugène Delacroix przewidział, co będzie się działo w Paryżu w tym roku, malując swój słynny obraz "Wolność wiodąca lud na barykady" dwa wieki temu.

[Michael Scott]

Nadal z hiszpańską flagą, obok niego Toni, Roig i Moya. Wszystko się zgadza, jak ktoś jest dobry w fotoszopa to zostawiam sugestię.

[Jacques D.]

To może jednak zostańmy przy tej pani z ładnym biustem...?

[Del Fed]

Mam nadzieję, że ND-ecja buduje już silną sieć wpływów w Paryżu.
Rewolucja ma to do siebie, że zjada własne dzieci - Rafael Robespierre Nadal - wcale nieźle pasuje.

[Kamileki]

Maria Xisca, Nadalieta, cóż to była za kobieta,
dziesięć w skali jeden-sześć.
Chleba nie jadała, dała chłopom ciastek skrzynię,
dała chłopom ciastek skrzynię,
żeby chłopi mieli jeść.

Ooo monsieur, czy ta brzytwa aby czysta?
Oczywista moja pani, tnę ją gładko by nie zranić.
Ooo mój panie, Rafaelianie,
Zostaw coś na przodzie, rewolucje nie są w modzie.

Maria Xisca, Nadalieta, cóż to była za kobieta,
dziesięć w skali jeden-sześć.
Chleba nie jadała, dała chłopom ciastek skrzynię,
dała chłopom ciastek skrzynię,
żeby chłopi mieli jeść.

Ooo monsieur, czy to ostrze aby czyste?
Oczywiście o królowo, ręczę głową, daję słowo.
Ooo monsieur, strasznie ciasne są te sznury.
Jeszcze chwila moja pani, głowa do góry.

Ooo madame czy twe usta aby czyste?
Oczywiście też pytanie, wybacz moje zachowanie.
Ooo madame niewyraźna twoja mina,
nie gustujesz w jakobinach?

Maria Xisca, Nadalieta, cóż to była za kobieta,
dziesięć w skali jeden-sześć.
Chleba nie jadała, dała chłopom ciastek skrzynię,
dała chłopom ciastek skrzynię,
żeby chłopi mieli jeść.

Maria Xisca, Nadalieta cóż to była za kobieta,
dziesięć w skali jeden-sześć.
Chleba nie jadała, dała chłopom ciastek skrzynię,
dała chłopom ciastek skrzynię,
żeby chłopi mieli jeść.

[DUN I LOVE]

Cóż, trudny temat. Po wielu latach od osiągnięcia Rodneya Lavera na mnóstwo spraw możemy spojrzeć z dystansem. Dziś dużo dyskutuje się o cyfrach i suchych statystykach, a tak naprawdę na koniec dnia najważniejsza jest powtarzalność w 4 lewych WS. Ile osób słyszało o klasycznym wielkim szlemie Lavera? Pewnie każdy z nas. Ile osób słyszało o 12 szlemach Emersona (wszak to więcej niż wygrał Rod - 11)? Pewnie niewielu, poza zapaleńcami statystycznymi zapewne nikt.

Novak Djoković ma w posiadaniu karierowego szlema, Nole Slam (niekalendarzowy wielki szlem), karierowego mastersa, a w Paryżu stanie przed szansę na podwójnego karierowego szlema. Będzie to coś, co postawi go definitywnie ponad jego największymi rywalami. Patrząc z tej perspektywy, mam nadzieję, że jednak ktoś wsadzi mu kij w szprychy na przełomie maja i czerwca. Posiadając tę optyką na pewno wolałbym 13. RG dla Rafy. Wynik podkręcony raz jeszcze do kosmicznych rozmiarów, 2 dyszki Wielkich Szlemów - to na pewno działa na wyobraźnię, aczkolwiek na pewno czyni mniejszą szkodę dla tenisa niż ewentualny sukces Serba.

Jeżeli mam tak wąski wybór, poproszę, aby paryski szlem AD2020 nosił twarz Rafaela Nadala, ze wszystkim tego konsekwencjami.

[Michael Scott]

@Kamileki dobre, pomysłowe

"Re­wo­lu­cja - pa­ro­wóz dzie­jów"...
Chwa­ła jej ma­szy­ni­stom!
Cóż, że wro­gie wia­try po­wie­ją?
Chwa­ła pło­ną­cym iskrom!

Chwa­ła tym, co wśród ognia i mro­zu
jak złom gra­ni­to­wy trwa­li,
jak wcie­lo­na wola i ro­zum,
Rafa był z nami!

Prze­le­cia­ły wa­ta­hy lot­ne
wściekłej serbskiej kon­ni­cy...
On trwał, jak ska­ła sa­mot­ny,
Wspaniały, hiszpański Carycyn.

Par­ły szwajcarskie ko­lum­ny,
wa­li­ły sta­lo­wym gra­dem,
aż pa­dły pod pięk­nym i dum­nym
Nadal-gradem.

Pę­dzi po­ciąg hi­sto­rii,
bły­ska stu­le­cie-se­ma­for.
Re­wo­lu­cji nie trze­ba glo­rii,
nie trze­ba szum­nych me­ta­for.

Po­trzeb­ny jest Ma­szy­ni­sta,
któ­rym jest On:
to­wa­rzysz, wódz, tenisista-
Nadal - sło­wo jak dzwon!

Jeżeli mam tak wąski wybór, poproszę, aby paryski szlem AD2020 nosił twarz Rafaela Nadala, ze wszystkim tego konsekwencjami.

Jestem dumny z tego wyboru.

[Lucas]

Po­trzeb­ny jest Ma­szy­ni­sta,
któ­rym jest On:
to­wa­rzysz, wódz, tenisista-
Nadal - sło­wo jak dzwon!

[Kamileki]

Cóż, trudny temat. Po wielu latach od osiągnięcia Rodneya Lavera na mnóstwo spraw możemy spojrzeć z dystansem. Dziś dużo dyskutuje się o cyfrach i suchych statystykach, a tak naprawdę na koniec dnia najważniejsza jest powtarzalność w 4 lewych WS. Ile osób słyszało o klasycznym wielkim szlemie Lavera? Pewnie każdy z nas. Ile osób słyszało o 12 szlemach Emersona (wszak to więcej niż wygrał Rod - 11)? Pewnie niewielu, poza zapaleńcami statystycznymi zapewne nikt.

Novak Djoković ma w posiadaniu karierowego szlema, Nole Slam (niekalendarzowy wielki szlem), karierowego mastersa, a w Paryżu stanie przed szansę na podwójnego karierowego szlema. Będzie to coś, co postawi go definitywnie ponad jego największymi rywalami. Patrząc z tej perspektywy, mam nadzieję, że jednak ktoś wsadzi mu kij w szprychy na przełomie maja i czerwca. Posiadając tę optyką na pewno wolałbym 13. RG dla Rafy. Wynik podkręcony raz jeszcze do kosmicznych rozmiarów, 2 dyszki Wielkich Szlemów - to na pewno działa na wyobraźnię, aczkolwiek na pewno czyni mniejszą szkodę dla tenisa niż ewentualny sukces Serba.

Jeżeli mam tak wąski wybór, poproszę, aby paryski szlem AD2020 nosił twarz Rafaela Nadala, ze wszystkim tego konsekwencjami.

@Robertinho @Wujek Toni lubią to.

[Starigniter]

Na innych kortach Rafa może przegrać, ale jak zawiedzie na paryskiej mączce... to byłaby katastrofa.

Właśnie, tak sobie pomyślałem jakiś czas temu: co by było, gdyby Rafa przegrał w finale RG, dajmy na to nawet z Djokovicem czy Thiemem? Czy to byłby jego koniec, czy posypałby się (m. in. psychicznie) niczym mączka? To na pewno nie przeszłoby bez echa i konsekwencji.

Mam to głęboko z tyłu głowy ale staram się nie dopuszczać do siebie takich myśli. RG będzie na pewno najbardziej stresującym, przynajmniej dla mnie, szlemem.

Chłopie, no dajże spokój... Jakie nerwy, jaki stres? No, chyba że masz na myśli czy wygra tytuł tracąc po drodze 35 gemów czy aż 37?
Nolefani myślą, że mogą się denerwować czy stresować, kiedy ich idole to tacy pewniacy w pracy...

[Michael Scott]

Chłopie, no dajże spokój... Jakie nerwy, jaki stres? No, chyba że masz na myśli czy wygra tytuł tracąc po drodze 35 gemów czy aż 37?
Nolefani myślą, że mogą się denerwować czy stresować, kiedy ich idole to tacy pewniacy w pracy...

Zawsze wolę przyjmować trochę bardziej pesymistyczną wersję wydarzeń i potem się mile zaskoczyć, niż srogo rozczarować. Thiem pokazał w zeszłym roku oraz teraz na AO, że Nadal jest do dziabnięcia i można mu co najmniej urwać seta. Novak będzie szczególnie zmotywowany po wygranej w Australii i jest zawsze groźny, ostatnimi czasy częściej wygrywa z Rafą, niż przegrywa. Z resztą stawki raczej Hiszpan nie powinien mieć problemu, ale ewentualna wpadka w półfinale/finale nie jest wcale mało realistyczna. Moim zdaniem bardziej prawdopodobna niż jeszcze kilka lat temu.

[Del Fed]

Jeżeli mam tak wąski wybór, poproszę, aby paryski szlem AD2020 nosił twarz Rafaela Nadala, ze wszystkim tego konsekwencjami.

Cóż to bolący ząb nie robi z ludźmi.... Straszne.
Wybór aktualnie prosty, skoro RF na GOAT-a się i tak nie nadaje, wybieram człowieka, który ma odwagę grać w tenisa, pisać i grzebać w tyłku jedną i tą samą ręką.

[Starigniter]

Zawsze wolę przyjmować trochę bardziej pesymistyczną wersję wydarzeń i potem się mile zaskoczyć, niż srogo rozczarować.

OK. Czyli zakładasz, że Rafa zgarnia paryską lewą tracąc aż 39 gemów, a później okaże się, że stracił tylko 33

Thiem pokazał w zeszłym roku oraz teraz na AO, że Nadal jest do dziabnięcia i można mu co najmniej urwać seta.

Tia.... No, właśnie. SETA. Ceglasty w 12 finałach stracił łącznie 7 setów... To tak jakby w każdym finale od 15 lat tracił troszeczkę ponad pół partii...

Novak będzie szczególnie zmotywowany po wygranej w Australii i jest zawsze groźny, ostatnimi czasy częściej wygrywa z Rafą, niż przegrywa. Z resztą stawki raczej Hiszpan nie powinien mieć problemu, ale ewentualna wpadka w półfinale/finale nie jest wcale mało realistyczna. Moim zdaniem bardziej prawdopodobna niż jeszcze kilka lat temu.

Novak pokazał, że może go nadszarpać, ale tylko przed finałem, a że na 99% będą rozstawieni z [1] i [2]....
W finałach coś mu już trochę gorzej szło

[Robertinho]

Jeżeli mam tak wąski wybór, poproszę, aby paryski szlem AD2020 nosił twarz Rafaela Nadala, ze wszystkim tego konsekwencjami.

Cóż to bolący ząb nie robi z ludźmi.... Straszne.

W tym przypadku raczej "przez tyłek do serca", aka syndrom sztokholmski.

[Michael Scott]

Serwować nie kazano. — Wstąpiłem na działo
I spojrzałem na korty;
dwieście piłek grzmiało.

Artyleryji fabsterskiej ciągną się szeregi,
Prosto, długo, daleko, jako morza brzegi;
I widziałem ich wodza; — biegł, rakietą skinął,
I jak ptak jedno skrzydło wojska swego zwinął.

Wylewa się z pod skrzydła nextżenu piechota
Długą, czarną kolumną, jak co sobota,
Nasypana punktami kurników. Jak sępy,
Czarne chorągwie czołkerstwa prowadzą zastępy.

Przeciw nim sterczy biała, wąska, wciąż ostrzana
Jak głaz, bodzący morze, reduta Hiszpana.

Dziewiętnaście szlemów. Wciąż dymią i świecą;
I nie tyle prędkich piłek gniewne ręce miecą,
Nie tyle przejdzie uczuć przez duszę w rozpaczy,
Ile z tych rąk leciało asów, krosów i kartaczy.

Patrz, tam wolej w sam środek kortu się nurza,
Jak w fale bryła lawy, kort dymem zachmurza;
Pęka śród dymu piłka, szyk pod niebo leci
Nadalowska łysina śród kolumny świeci.

Tam piłka, lecąc, z dala grozi, szumi, wyje,
A on ryczy, jak byk przed bitwą, miota się, grunt ryje; —
Już ich dopadł; jak boa clutchyzmu się zwija,
Pali czopem, rwie drivem, backhandem zabija.

Najstraszniejszéj nie widać, lecz słychać po dźwięku,
Po dziesiątkach bajgli, po autowej jęku:
Gdy już korty od końca do końca przewierci,
Jak gdyby przez Paryż przeszedł anioł śmierci.

Gdzież jest król, co na rzeź tłum kmiotków wyprawia?
Czy dzieli ich odwagę, czy pierś sam nadstawia?
Nie, on siedzi o pięćset mil w swej Bazylei,
Król wielki, samowładnik świata beznadziei,

Szwajcarze, jak Bóg silny, jak szatan złośliwy!
Gdy Ferrera z Jużnym twoje straszą spiże
Gdy poselstwo szwedzkie twoje stopy liże
Hiszpania jedna twojéj mocy się urąga,
Podnosi na cię rękę i koronę ściąga,
Koronę Laverów, Samprasów z twojéj głowy,
Boś ją ukradł i skrwawił, synu Robertowy!

Ura! ura! Patrz, blisko reduty, już w rowy
Walą się tenisiści, kładąc swe rekordy
Gromadzą się na królewskich palisadach wałów.
Jeszcze reduta w środku, jasna od bejslajnów,

Zgasł! — tak zgasła reduta. Czyż ostatnie kolano,
Nadludzkiej orki tu nie wytrzymało?
Czy zapał kontuzją król mączki przypłacił?
Zgasnął ogień. — Już Nadal swe punkty
potracił?
Gdzież doktor Fuentes!? — Ach, dziś pracuje więcej,
Niż na wszystkich kolarskich turniejach w królestwie!

Zgadłem, dlaczego milczy, — bo nieraz widziałem
Garstkę naszych, walczącą z rywali nawałem.
Gdy godzinę wołano dwa słowa: "ja? niewinny!"
Gdy oddech servbot tłumi, rywal bardzo zwinny,
Grzmi Toniego rozkaz, wre żołnierza czynność;
Na koniec bez rozkazu pełni swą powinność,
Na koniec bez rozwagi, bez czucia, pamięci,
Rafa, jako młyn palny, nabija, grzmi, kręci

Pociemniało mi w oczach; a gdym łzy ocierał,
Słyszałem, że coś do mnie mówił szwajcarski Jenerał
On przez lunetę, wspartą na mojém ramieniu,
Długo hiszpański szturm oglądał w milczeniu.
Na koniec rzekł: „Stracona”. — Spod lunety jego
Wymknęło się łez kilka, — rzekł do mnie: „Kolego!
Wzrok młody i lepszy; patrzaj, tam na wale,
Znasz Nadala, czy widzisz, gdzie jest?” — „Jenerale,
Czy go znam? — Tam stał zawsze, rakietą kierował.
Nie widzę — znajdę — dojrzę — śród szlemów się schował:
Lecz śród najgęstszych pyłów mączki ileż razy
Widziałem rękę jego, dającą rozkazy…
Widzę go znowu — widzę rękę — błyskawicę,
Wywija, grozi wrogom, trzyma Marię Xiscę!
Serwem go! — zginął. — O, nie — zreturnował, ale jaja!
„Szkoda — rzecze Jenerał, — nie odda im taja.

Tu blask, — dym, — chwila cicho — i huk jak stu gromów!
Zaćmiło się powietrze od ziemi wyłomów:
Źdźbła wimbledońskiej trawy skoczyły - i jak wystrzelone
Toczyło się przez turniej fab4 rozjuszone,
śląc piłki z piekielną rotacją. Trójgłowy smok zionął
Prosto ku nam; i w gęstéj chmurze nas ochłonął.
I nie było nic widać, prócz dropszotów blasku,
I powoli dym rzedniał, opadał deszcz piasku.
Spojrzałem na Szwajcara. — Rekordy, trofea
Rankingi - cierpiała teraz Bazylea!
Wszystko jako sen znikło! — Tylko czarna bryła
40-15 świeci — wimbledońska mogiła.
Tam i ci, co bronili, — i ci, co się wdarli,
Pierwszy raz pokój szczery i wieczny zawarli;
Choćby szwajcarski cesarz Serbowi wstać kazał - już jugolska dusza,
tam nie po raz pierwszy, Cesarza nie słusza

On zagrzebał tylu set ciała, imiona:
Dusze gdzie? nie wiem; lecz wiem, gdzie dusza Nadala
On będzie Król Tenisa! —
Bo pomników niszczenie
W dobréj sprawie jest święte, ot, hiszpańskie dręczenie!

Bóg wyrzekł słowo stań się, Bóg i zgiń wyrzecze!
Kiedy od kibiców wiara, nadzieja uciecze,
Kiedy korty zwolnione fabsteria szalona
Obleje, jak rywale redutę Nadala:
Karząc plemię zwycięzców zbrodniami zatrute,
Bóg wysadzi tę ziemię, jak on swą redutę.

[Del Fed]

Jeżeli mam tak wąski wybór, poproszę, aby paryski szlem AD2020 nosił twarz Rafaela Nadala, ze wszystkim tego konsekwencjami.

Cóż to bolący ząb nie robi z ludźmi.... Straszne.

W tym przypadku raczej "przez tyłek do serca", aka syndrom sztokholmski.

No to nie ma się co dalej pałować z gościem. Niech go kot za to ofuka.

E: nadzwyczaj ostre pigułki wjechały, szczególnie u MS (sam sobie przepisał pewnie), ale nawet wporzo to jest imho.

[no-handed backhand]

Michael Scott

[Marcelo_Rios]

@Michael Scott

Ciekawe, czy Mickiewicz interesowałby się tenisem, gdyby miał taką możliwość.

Sprawdziłem, czy można już kupić bilety na paryski finał. Jeszcze nie ma takiej możliwości. Jeśli dobrze się orientuję, to nie będzie to takie łatwe, bo są one rozprowadzane najpierw wśród członków jakiegoś klubu. Okazało się jednak, że z Gdańska jest idealne połączenie lotnicze do Barcelony w kwietniu i są dostępne bilety na finał ATP500. Jutro to sfinalizuję. Swoją drogą, jak się jest kibicem tenisowym, to najlepiej mieszkać w Warszawie. Tam musi być więcej, pasujących lotów.

Teraz tylko trzeba liczyć na Nadala, żeby wystąpił w katalońskim finale.

[DUN I LOVE]

Michael Scott

To mu wyszło. Złoto.