Kolarstwo

[Jacuszyn]

Chris Froome uznany za niewinnego, także temat jego absencji w Tourze przestał być aktualny. Sky na dwóch liderów we Francji.

[DUN I LOVE]

Buu.

[SebastianK]

Chris Froome uznany za niewinnego, także temat jego absencji w Tourze przestał być aktualny. Sky na dwóch liderów we Francji.

Podwójne standardy górą.

[Robertinho]

Za dziesięć lat wyjdzie pewnie, kto na co wypłacił. Można odpuścić TdF po raz kolejny zatem.

[SebastianK]

Za dziesięć lat wyjdzie pewnie, kto na co wypłacił. Można odpuścić TdF po raz kolejny zatem.

Rzygam już tym. Wszędzie w sporcie tylko kasa a za kasą zawsze doping.

[DUN I LOVE]

12 godzin i jazda.

[Damian]

W poszukiwaniu równowagi – zapowiedź Tour de France 2018

Spoiler:

O Tour de France napisane zostało już wszystko. To nie tylko największy i najbardziej prestiżowy z wyścigów etapowych. To wydarzenie sportowe o globalnym zasięgu, które podobnie jak Wimbledon czy największe turnieje piłki nożnej przyciąga przed telewizory miliony sezonowych kibiców. Co jednak zrobić, kiedy z roku na rok impreza traci na widowiskowości z uwagi na swoją przewidywalność, a rosnąca w siłę różowa konkurencja wytacza działa największego kalibru? Tym razem receptę stanowić ma wymagająca daleko idącej wszechstronności trasa i podparcie się dwiema największymi ikonami kolarstwa we Francji.

Wobec Wielkiej Pętli można mieć wiele zastrzeżeń – w porównaniu do Giro d’Italia czy Vuelty wypada jako najbardziej przewidywalny z wielkich tourów, a wydarzenia na jej trasie są precyzyjnie reżyserowane przez dyrektorów sportowych. Brakuje elementu chaosu, spontaniczności czy entuzjazmu, z jakimi kolarze ścigają się na włoskich i hiszpańskich szosach. A jednak kiedy się rozpoczyna, przeszywa nas dobrze znany dreszcz związany ze świadomością, że na naszych oczach pisana jest historia.

Jeszcze przed piętnastoma laty, Tour de France zawierało szokującą z perspektywy dzisiejszego widza liczbę kilometrów pokonywanych przeciwko tykającemu zegarowi, natomiast Giro d’Italia było rozrywką dedykowaną niemal wyłącznie włoskim góralom. Od czasu objęcia ról dyrektorów tych wyścigów przez odpowiednio Christiana Prudhomme’a i Michele Acquarone, kreatorzy kolarstwa szosowego w jego najbardziej współczesnej formie wprowadzili zasadnicze zmiany sprawiając, że od kilku lat imprezy te ewoluowały w przeciwnych kierunkach. Ograniczenie ilości i długości etapów jazdy indywidualnej na czas uczyniło Wielką Pętlę przyjaźniejszą góralom, podczas gdy Giro d’Italia stało się tym z wielkich tourów, w którym umiejętności w tej dyscyplinie są nieodłącznym elementem końcowego sukcesu, czego najlepszym dowodem są zwycięstwo i drugie miejsce wywalczone przez Toma Dumoulina w ostatnich dwóch edycjach wyścigu.

O ile jednak minimalistyczna pod każdym względem zeszłoroczna Wielka Pętla szokowała nie tylko skromną liczbą kilometrów pokonywanych przeciwko tykającemu zegarowi, ale niewielką ilością górskich odcinków i finiszów na podjazdach, rozpoczynająca się już w sobotę 105. edycja imprezy nie kontynuuje nakreślonego przed momentem trendu, bardziej liberalnie podchodząc do wszystkich wymienionych wyżej aspektów rywalizacji. W rzeczywistości przekłada się to na łącznie 66.5 kilometra jazdy na czas (drużynowo i indywidualnie), siedem płaskich etapów dedykowanych sprinterom, pięć pagórkowatych i sześć typowo górskich odcinków. No i jeszcze ten jeden, na myśl o którym drżą wszyscy muszkieterowie Eusebio Unzue.



Pojawi się ze zmiennym szczęściem próbujący zastąpić La Planche des Belles Filles Mur de Bretagne, jest natomiast całkiem niewykluczone, że pierwszy znaczący pojedynek pretendenci do tytułu stoczą… na słynnych brukach Roubaix. W jednej z głównych ról wystąpi także ze wszech miar ikoniczny L’Alpe d’Huez, w dodatku w najbardziej klasycznej sekwencji z niewinnym tylko z nazwy Col de la Madeleine i Col de la Croix de Fer. Z niecierpliwością będziemy jednak wyczekiwać tego ekstremalnie krótkiego odcinka w Pirenejach z metą na odkrywanym przez wyścig Col du Portet (Souvenir Henri Desgrange), który powinien być najbliższy nawiązania do szaleństwa, które w zeszłym roku rozegrało się pośród zalesionych szczytów Jury. Oraz na jazdę indywidualną na czas w Kraju Basków, która choć nie wzbudza podobnych emocji, bez dwóch zdań zadecyduje o ostatecznym kształcie klasyfikacji generalnej rozpoczynającej się w sobotę edycji Tour de France.

Wielka Pętla z jednej strony kontynuować będzie zapoczątkowane w ubiegłych latach tendencje, jak chociażby sukcesywne skracanie górskich etapów, ograniczanie finiszów na podjazdach i coraz odważniejsze wykorzystywanie mniej znanych wzniesień. Z drugiej natomiast strony cofnie się o krok w stosunku do zaproponowanego w ubiegłym sezonie minimalizmu, proponując trasę o bardziej konwencjonalnie rozłożonych akcentach i podeprze się dwiema największymi ikonami kolarstwa we Francji, czym zapewni sobie zainteresowanie sympatyków dyscypliny. O uwagę związanych ze sportem mediów walczyć nie musi – to zagwarantowane zostało przez Team Sky wespół z Międzynarodową Unią Kolarską.

Jak zatem z bliska wygląda trasa 105. edycji Tour de France?

Trasa Tour de France 2018

Video prezentacja trasy Tour de France 2018:



Poszczególne etapy Tour de France 2018:

Etap 1, 7 lipca: Noirmoutier-en-l’Île › Fontenay-le-Comte (201 km)

Otwarcie wyścigu nastąpi w departamencie Vendee, a kolarze przejadą m. in. przez słynny Passage du Gois. Dalej będzie wietrznie – kolejne 100 kilometrów minie na jeździe wzdłuż Atlantyku, a walka o pierwszą żółtą koszulkę rozegra się najprawdopodobniej w sprincie w Fontenay-Le-Comte.



Etap 2, 8 lipca: Mouilleron-Saint-Germain › La Roche-sur-Yon (182,5 km)

Drugiego dnia rywalizacji kolarze wciąż będą walczyć na szosach Wandei i ponownie walkę o zwycięstwo etapowe w La Roche-Sur-Yon powinni stoczyć sprinterzy. Dla głównego miasta departamentu to powrót Wielkiej Pętli po wielu latach – ostatni raz La Roche Sur-Yon gościło Tour de France w 1938 roku!



Etap 3 (TTT), 9 lipca: Cholet › Cholet (35,5 km)

To najprawdopodobniej podczas tego etapu powstaną pierwsze różnice w klasyfikacji generalnej. Na trasie drużynowej czasówki w Cholet organizatorzy umieścili m. in. 800 metrowy podjazd, który znalazł się w końcowej fazie etapu.



Etap 4, 10 lipca: La Baule › Sarzeau (195 km)

Dzień po drużynowej czasówce kolarze do rywalizacji wyruszą z doskonale znanego polskim kibicom piłki nożnej La Baule. Po starcie z bazy polskiej kadry podczas Euro2016 peleton skieruje się w głąb Francji, a w połowie etapu zawrócą w kierunku Atlantyku by zafiniszować w Sarzeau. Jedno jest pewne – będzie bardzo szybko, gdyż finałowa prosta liczy aż 4 kilometry!



Etap 5, 11 lipca: Lorient › Quimper (204,5 km)

Piątego dnia peleton pierwszy raz będzie miał do pokonania etap o długości ponad 200 km, a profil zapowiada walkę kolarzy rywalizujących w Tryptyku Ardeńskim. Będzie ciekawie, zwłaszcza, że meta na krótkim podjeździe!



Etap 6, 12 lipca: Brest › Mûr de Bretagne Guerlédan (181) km

Powrót krótkiej wspinaczki w Bretanii, gdzie w 2015 roku triumfował Alexis Vuillermoz. Tym razem będzie jeszcze trudniej, bo Mûr-de-Bretagne będzie pokonywane dwukrotnie, ale póki co to jedyne szczegóły trasy szóstego odcinka.



Etap 7, 13 lipca: Fougères › Chartres (231 km)

Maratoński etap, najdłuższy w przyszłorocznej edycji. Jeśli nie wydarzy się nic nadzwyczajnego w postaci ataku najdzielniejszych Francuzów to ponownie do walki wkroczą sprinterzy.



Etap 8, 14 lipca: Dreux › Amiens Métropole (181 km)

W zeszłym roku w dniu narodowego święta Francuzi świętowali nie tylko zdobycie Bastylli, ale także triumf Warrena Barguilla w Foix. Tym razem kibice zgromadzeni na mecie w Amiens powinni liczyć na Arnaud Demare’a.



Etap 9, 15 lipca: Arras Citadelle › Roubaix (156,5 km)

To zapowiada się na jeden z najbardziej spektakularnych etapów Wielkiej Pętli w całej historii. Organizatorzy zaplanowali aż 15 brukowych sektorów o łącznej długości 21,7 km. Wyjątkowo ciężka próba dla kolarzy walczących w klasyfikację generalną, a bohaterowie Paris-Roubaix znów będą mogli o sobie przypomnieć.

16 lipca – dzień odpoczynku w Annecy

Etap 10, 17 lipca: Annecy › Le Grand-Bornand (158,5 km)

Pierwszy poważny test w górach. Mimo, że meta nie jest usytuowana na szczycie to kolarze będą mieli co jechać. Na trasie znalazły się wspinaczki pod Col de la Croix Fry, Montee du plateau des Glieres, Col de Romme oraz Col de la Colombiere. Wyjątkowo ciekawie zapowiada się wspinaczka pod Montee du plateau des Glieres, które oprócz średniego nachylenia 11% zaoferuje kolarzom 2 kilometry wspinaczki po szutrze.



Etap 11, 18 lipca: Albertville › La Rosière Espace San Bernardo (108,5 km)

Choć dystans krótki to wcale nie będzie łatwo. Kolejny dzień w Alpach obfituje w wymagające wspinaczki – Montee de Bisanne, Col du Pre, Cormet de Roseland i finałowe, ponad 17 km podjazdu pod La Rosiere, a krótki dystans całego etapu zapowiada mocne tempo!



Etap 12, 19 lipca: Bourg-Saint-Maurice Les Arcs › Alpe d’Huez (175,5 km)

Jeśli któryś z kolarzy będzie miał dość jazdy pod górę na poprzednich dwóch etapach to tym razem patrząc rano na profil będzie mógł się załamać… Col de la Madeleine, Col de la Croix de Fer oraz meta na L’Alpe d’Huez – łącznie przeszło 5 tysięcy metrów przewyższenia!



Etap 13, 20 lipca: Bourg d’Oisans › Valence (169,5 km)

Jeśli po walce w Alpach w stawce będą wciąż sprinterzy to w Valence oni powinni walczyć o triumf. Wydaje się też całkiem możliwe, że grupy walczące o generalkę będą chciały zrobić sobie luźniejszy dzień, a to stworzy okazję dla dzielnych Francuzów…



Etap 14, 21 lipca: Saint-Paul-Trois-Châteaux › Mende (188 km)

Trudno określić co może wydarzyć się na trasie tego etapu. Wiele będzie zależeć od tego jak będzie wyglądać klasyfikacja generalna, bo choć trasa nie wygląda na taką z kategorii bardzo trudnych, to niektórzy mogą jednak spróbować odrobić cenne sekundy na sztywnym podjeździe pod Cote de la Croix Neuve. Walka faworytów jest równie prawdopodobna jak dojazd ucieczki, ale jedno także nie wyklucza drugiego.



Etap 15, 22 lipca: Millau › Carcassonne (181,5 km)

Drugi tydzień rywalizacji wydaje się być ukłonem w kierunku klasykowców i lepiej wspinających się sprinterów. Górska premia pierwszej kategorii usytuowana na Pic de Nore będzie wymagającym testem, bo liczy aż 12 kilometrów wspinaczki, ale wydaje się, że jest na tyle daleko od mety, by nawet Ci którzy będą mieć problemy podczas podjazdu powinni dać radę odrobić stratę i włączyć się do walki o etapowy triumf.

23 lipca – dzień odpoczynku w Carcassonne

Etap 16, 24 lipca: Carcassonne › Bagnères-de-Luchon (218 km)

Szesnastego dnia kolarze zawitają w Pireneje. Ponad 100 kilometrów dojazdu do pierwszej wspinaczki dnia – Col de Portet-d’Aspet, szybki zjazd i poprawka na Col de Mente, a następnie krótka wizyta w Hiszpanii, którą kolarze opuszczą na szczycie Col du Portillon i skierują się w stronę mety.



Etap 17, 25 lipca: Bagnères-de-Luchon › Saint-Lary-Soulan (65 km)

Czy etap ze startu wspólnego na dystansie 65 kilometrów może być najtrudniejszym w całym wyścigu? Organizatorzy Wielkiej Pętli upchali na tym krótkim odcinku trzy wymagające podjazdy, a meta na Col de Portet zapowiada się jako wyjątkowo smaczne danie główne tego wyścigu.



Etap 18, 26 lipca: Trie-sur-Baïse › Pau (171 km)

Jedno jest pewne – jeśli meta w Pau, to ucieczka, a jeśli ucieczka to dzielni Francuzi. No chyba, że jednak sprinterzy… Osiemnasty dzień walki w Wielkiej Pętli będzie jednym z najłatwiejszych odcinków z jakim przyjdzie się zmierzyć peletonowi.



Etap 19, 27 lipca: Lourdes › Laruns (200,5 km)

4700 metrów przewyższenia i Pireneje w swojej najlepszej odsłonie – Col d’Aspin, Tourmalet, Col du Soulor i Col d’Aubisque. Biorąc pod uwagę, że to ostatni etap w górach jakiekolwiek słowo komentarza jest zbędne.



Etap 20 (ITT), 28 lipca: Saint-Pée-sur-Nivelle › Espelette jazda indywidualna na czas (31 km)

Podobnie jak przed rokiem ostatnie rozstrzygnięcia zapadną na czasówce. Tym razem jednak trasa będzie trudniejsza niż ta w Marsylii. Nie będzie ani chwili wytchnienia, ciągle góra – dół, a to zwiastuje, że walka o żółtą koszulkę będzie się toczyć do ostatnich metrów.



Etap 21, 29 lipca: Houilles › Paris / Champs-Élysées (116 km)

Szampan i Pola Elizejskie – 29 lipca 105 edycja Wielkiej Pętli przejdzie do historii!



105. edycja wyścigu Tour de France rozpocznie się w sobotę, 7 lipca.

Każdego dnia publikować będziemy bardziej szczegółową zapowiedź najbliższego etapu.

Oficjalna lista startowa

http://naszosie.pl/2018/07/06/w-poszuki ... ance-2018/

[Jacuszyn]

Damian wrzucił trasę i zapowiedź ale czas na słówko o startujących ekipach.

AG2R:

Romain Bardet (Fra), Silvan Dillier (Swi), Axel Domont (Fra), Mathias Frank (Swi), Tony Gallopin (Fra), Pierre Latour (Fra), Oliver Naesen (Bel), Alexis Vuillermoz (Fra).

Drużyna niemal najmocniejsza jaką dało się sklecić dla realizacji jednego jedynego celu - walki o zwycięstwo Romaina Bardet i tylko z tym celem ekipa wystartuje, choć o swoje mogą powalczyć także Matthias Frank i Tony Gallopin.

Astana:

Magnus Cort (Den), Omar Fraile (Spa), Jakob Fuglsang (Den), Dmitriy Gruzdev (Kaz), Jesper Hansen (Den), Tanel Kangert (Est), Luis León Sánchez (Spa), Michael Valgren (Den).

Ciekawie zbudowana ekipa. Zobaczymy czy strata Aru wyjdzie na dobre. Nominalnym liderem jest Fuglsang ale w ucieczkach z pewnością zobaczymy LuLu Sancheza oraz Omara Fraile. Powalczyć może także Valgren. Reszta raczej do ochrony Fuglsanga. Wszystko oczywiście zależy od dyspozycji tego ostatniego.

Bahrain - Merida:

Sonny Colbrelli (Ita), Heinrich Haussler (Aus), Gorka Izagirre (Spa), Ion Izagirre (Spa), Kristijan Koren (Slo), Vincenzo Nibali (Ita), Franco Pellizotti (Ita), Domenico Pozzovivo (Ita).

Cel jest jeden - powtórzenie wyniku z 2014 roku przez Vincenzo Nibalego. Ekipę do pomocy ma bardzo mocną. Bracia Izagirre, Pozzovivo czy Pellizotti zapewnią świeżość w górach. Reszta pomoże na płaskim. Pierwszy kandydat do zepchnięcia SKY z piedestału.

BMC:

Patrick Bevin (NZ), Damiano Caruso (Ita), Simon Gerrans (Aus), Stefan Küng (Swi), Richie Porte (Aus), Michael Schär (Swi), Greg Van Avermaet (Bel), Tejay van Garderen (US).

Ekipa zbudowana wokół Porte jeśli chodzi o generalkę. Sam Australijczyk imponuje w tym sezonie formą. Ciekawe jak spisze się jego drużyna. Jest to rooster słabszy niż u Bahrain - Merida. Greg van Avermaet napewno otrzyma szansę walki o swoje. Gdyby nie ochrona Porte'a, mógłby walczyć o zieleń.

Bora Hansgrohe:

Maciej Bodnar (Pol), Marcus Burghardt (Ger), Rafal Majka (Pol), Gregor Mühlberger (Aut), Daniel Oss (Ita), Lukas Pöstlberger (Aut), Pawel Poljanski (Pol), Peter Sagan (Svk).

Jak wiemy, liderów tutaj mamy dwóch. O wysokie miejsce powalczy Rafał Majka, o zieloną koszulkę Peter Sagan. Ten drugi jest głównym faworytem do zieleni ale napewno ważnym będzie wygranie chociaż jednego etapu. Co do Majki, to jednak zbyt mała liczba pomocników na góry, żeby walczyć o podium, dlatego tym bardziej kluczowa będzie forma Polaka. Szansa na pierwszą dziesiątkę jest.

Cofidis:

Dimitri Claeys (Bel), Nicolas Edet (Fra), Jesús Herrada (Spa), Christophe Laporte (Fra), Daniel Navarro (Spa), Anthony Perez (Fra), Julien Simon (Fra), Anthony Turgis (Fra).

Cofidis słynie ze swojej aktywności w ucieczkach i nie inaczej będzie tym razem. W sprintach powalczy Laporte, o wysokie miejsce w generalce Dani Navarro. Reszta spróbuje szans w odjazdach.

Team Dimension Data:

Edvald Boasson Hagen (Nor), Mark Cavendish (GB), Reinardt Janse van Rensburg (SA), Serge Pauwels (Bel), Mark Renshaw (Aus), Tom-Jelte Slagter (Hol), Jay Thomson (SA), Julien Vermote (Bel).

Ekipa z RPA stawia wszystkie siły na Marka Cavendisha. Celem Brytyjczyka zbliżenie się do rekordu zwycięstw etapowych Eddy Mercka. Ciekaw jestem czy mimo pecha prześladującego go w tym sezonie, będzie w stanie wygrać choć jeden etap. Przybocznych ma bardzo dobrych, w tym nieocenionego Renshawa. Mógłby walczyć o zieleń, ale nie będzie zabierał się w odjazdy dla punktów na lotnych premiach.

Direct Energie:

Thomas Boudat (Fra), Lilian Calmejane (Fra), Sylvain Chavanel (Fra), Jérôme Cousin (Fra), Damien Gaudin (Fra), Fabien Grellier (Fra), Romain Sicard (Fra), Rein Taaramae (Est).

Francuska drużyna Pro Conti w TdF. Co to może znaczyć? Przede wszystkim to, że jej kolarze będą chcieli się pokazać. O wysokie miejsce w generalce powalczy Rein Taaramae. Bardzo ciekaw jestem dyspozycji Calmejane, który na początku sezonu spisywał się świetnie.

Education First - Drapac:

Simon Clarke (Aus), Lawson Craddock (US), Daniel Martínez (Col), Taylor Phinney (US), Pierre Rolland (Fra), Tom Scully (NZ), Rigoberto Urán (Col), Sep Vanmarcke (Bel).

Wiecznie niedoceniany Uran zajął w ubiegłym roku drugie miejsce i tym razem cała ekipa ustawiona pod niego. Jest to zdecydowanie ekipa z wysokiej półki. Uran musi jednak wykańczać pracę kolegów a nie jechać pasywnie. Są jednak alternatywy w postaci Rollanda i Clarke'a w przypadku niepowodzenia Kolumbijczyka. W ucieczki zabierać się będzie Sep Vanmarcke.

Fortuneo Samsic:

Warren Barguil (Fra), Maxime Bouet (Fra), Élie Gesbert (Fra), Romain Hardy (Fra), Kévin Ledanois (Fra), Amaël Moinard (Fra), Laurent Pichon (Fra), Florian Vachon (Fra).

Warren Barguil powalczy o etap w górach i o drugą koszulkę w grochy. Reszta składu awizowana jest do ucieczek, z wyjątkiem Moinarda, który ograniczy się do udzielenia kolegom rad.

Groupama FDJ:

Arnaud Démare (Fra), David Gaudu (Fra, neo-pro), Jacopo Guarnieri (Ita), Olivier Le Gac (Fra), Tobias Ludvigsson (Swe), Rudy Molard (Fra), Ramon Sinkeldam (Hol), Arthur Vichot (Fra).

Wyrażnie odczuwalny brak Thibaut Pinot, który nie zregenerował się po Giro. W takim razie drużyna skupi się na rozprowadzaniu Demare'a w sprinterskich finiszach i walce w ucieczkach.

Katusha - Alpecin:

Ian Boswell (US), Robert Kiserlovski (Cro), Marcel Kittel (Ger), Pavel Kochetkov (Rus), Tony Martin (Ger), Nils Politt (Ger), Rick Zabel (Ger), Ilnur Zakarin (Rus).

Kolejna ekipa z dwoma liderami. O generalkę powalczy Ilnur Zakarin, którego stać na pierwszą piątkę. Na sprinterskich finiszach będzie mógł powalczyć Marcel Kitel. Będzie mógł, bo forma w tym sezonie nie napawa optymizmem, ale Marcel w Tourze zawsze potrafił coś dobrego wykroić. Tym razem też tak powinno być.

Lotto - Soudal:

Tiesj Benoot (Bel), Jasper De Buyst (Bel), Thomas De Gendt (Bel), André Greipel (Ger), Jens Keukeleire (Bel), Tomasz Marczynski (Pol), Marcel Sieberg (Ger), Jelle Vanendert (Bel).

Mieszanka z typu raczej tych wybuchowych. Na sprinterskich finiszach powalczy jak zwykle Andre Greipel, dla którego to prawdopodobnie ostatni sezon w roli lidera na sprinty w TdF o ile zostanie w Lotto. Reszta prócz de Buysta i Sieberga, dosyć wyraźnie zaznaczy swoją obecność w peletonie, będąc bardzo częstym uczestnikiem ucieczek. Mogą z tego wykroić kilka etapów. Taka wesoła kompania wśród sztywniaków.

Lotto NL - Jumbo:

Robert Gesink (Hol), Amund Grondahl Jansen (Nor, neo-pro), Dylan Groenewegen (Hol), Steven Kruijswijk (Hol), Paul Martens (Ger), Primoz Roglic (Slo), Timo Roosen (Hol), Antwan Tolhoek (Hol).

Przed niemałym dylematem stoi Richard Plugge. Liderem na generalkę jest Kruijswijk i ma on walczyć nawet o pierwszą piątkę. Problem w tym, że w o wiele lepszej dyspozycji w tym sezonie jest Primoz Roglić, który zwyciężał w tygodniówkach w tym sezonie. Czuję, że w tej sytuacji pierwszy tydzień pojadą na dwóch liderów i Roglić nie skupi się na pomocy bardziej doświadczonemu koledze.

Mitchelton - Scott:

Jack Bauer (NZ), Luke Durbridge (Aus), Mathew Hayman (Aus), Michael Hepburn (Aus), Damien Howson (Aus), Daryl Impey (SA), Mikel Nieve (Spa), Adam Yates (GB).

Dylematów tutaj nie ma. Liderem jest Adam Yates, któremu podporządkowana jest cała drużyna. Obecność brukowanego etapu sprawia, że bardzo przydatny będzie Matthew Hayman, który będzie miał chronić Brytyjczyka. Simon świetnie walczył na Giro, Adam będzie chciał iść w jego ślady. Brak Chavesa nie dziwi. W Giro trasa była trudniejsza i tam mógł się sprawdzić.

Movistar:

Andrey Amador (Crc), Daniele Bennati (Ita), Imanol Erviti (Spa), Mikel Landa (Spa), Nairo Quintana (Col), José Joaquín Rojas (Spa), Marc Soler (Spa), Alejandro Valverde (Spa).

Drugi kandydat do zepchnięcia Sky z piedestału. Niby jazda na trzech liderów, choć realnie pojadą na dwóch - Landę i Quintanę. Valverde nawet bez wsparcia potrafi walczyć, więc drużyna powinna się skupić na jego młodszym rodaku i Kolumbijczyku. Mocniejszej ekipy sklecić nie mogli. Plany zepsuć prócz Sky może jedynie ewentualny konflikt interesów Landy i Quintany. Trzymam kciuki za realizację planu, bo najwyższemu celowi podporządkowali wszystko w tym sezonie.

Quick - Step Floors:

Julian Alaphilippe (Fra), Tim Declercq (Bel), Fernando Gaviria (Col), Philippe Gilbert (Bel), Bob Jungels (Lux), Yves Lampaert (Bel), Maximiliano Richeze (Arg), Niki Terpstra (Hol).

Kolejna z drużyna ustawiona pod sprinty i generalkę. Płaskie finisze będą domeną Fernando Gavirii, generalka to z kolei udział Boba Jungelsa. Patrick Lefevere napewno wyśle kogoś w ucieczki i tymi powinni być Niki Terpstra, Julian Alaphilippe i Philippe Gilbert. Gilbert może być cichym zaskoczeniem, jeśli chodzi o walkę o zieleń.

Team Sky:

Egan Bernal (Col), Jonathan Castroviejo (Spa), Chris Froome (GB), Michal Kwiatkowski (Pol), Gianni Moscon (Ita), Wout Poels (Hol), Luke Rowe (GB), Geraint Thomas (GB).

Nie jeden, a dwóch liderów pojedzie w Tour de France w ekipie Brailsforda: Chris Froome i Geraint Thomas. Według drugiego z nich, osoba jedynego lidera powinna się wyjaśnić po pierwszym tygodniu. Moim zdaniem Thomas też jest już gotowy na walkę o zwycięstwo. Pomocnicy z Woutem Poelsem na czele mają ostudzić zapędy zwłaszcza Bahrain - Merida i Movistaru.

Sunweb:

Soren Kragh Andersen (Den), Nikias Arndt (Ger), Tom Dumoulin (Hol), Simon Geschke (Ger), Chad Haga (US), Michael Matthews (Aus), Laurens ten Dam (Hol), Edward Theuns (Bel).

Tom Dumoulin od początku planował jechać i Giro i Tour, do czego przyznał się, ogłaszając swój start w Tour de France. Podobnie jak w Giro, i tutaj będzie liderem na klasyfikację generalną. Holender twierdzi, że przerwa mu pomogła i tutaj trasa jest łatwiejsza. Jeśli wytrzyma jadąc swoim tempem, to może skończyć się na pierwszej piątce. O obronę zielonej koszulki powalczy Michael Matthews. Australijczyk jednak nie może oglądać się wyłącznie na płaskie etapy, musi walczyć o lotne premie, co czynił już rok temu.

Trek - Segafredo:

Julien Bernard (Fra), Koen de Kort (Hol), John Degenkolb (Ger), Michael Gogl (Aut), Tsgabu Grmay (Eth), Bauke Mollema (Hol), Toms Skujins (Lat), Jasper Stuyven (Bel).

Ciekawi mnie postawa Johna Degenkolba. Niemiec nie potrafi nawiązać do formy z 2015 roku i we Francji powalczy o udowodnienie, że jego kariera nie zakończyła się na zwycięstwie w Roubaix przed trzema laty. Jak? Najlepiej wygrać etap. Liderem na generalkę będzie Bauke Mollema, który z pewnością cieszy się, że czasówki nie zdominowały tegorocznej trasy.

UAE Team Emirates:

Darwin Atapuma (Col), Kristijan Durasek (Cro), Roberto Ferrari (Ita), Alexander Kristoff (Nor), Marco Marcato (Ita), Dan Martin (Irl), Rory Sutherland (Aus), Oliviero Troia (Ita, neo-pro).

Nie zdecydował się na walkę we Francji Fabio Aru szczerze przyznając, że dyspozycja mu na to nie pozwala. Zadowolony może być jedynie Daniel Martin, któremu przypadła rola lidera na generalkę. Jest to materiał na TOP 10, ale na nic więcej raczej. Poza pomocy Martinowi, ekipa skupi się na rozprowadzaniu Kristoffa na płaskich etapach.

Wanty Groupe - Gobert:

Thomas Degand (Bel), Timothy Dupont (Bel), Guillaume Martin (Fra), Marco Minnaard (Hol), Yoann Offredo (Fra), Andrea Pasqualon (Ita), Dion Smith (NZ), Guillaume Van Keirsbulck (Bel).

Kolejna ekipa z dziką kartą. Celem przede wszystkim zaznaczenie obecności w peletonie, dlatego głównym celem ekipy będzie zabieranie się w ucieczki i walka o etapy.

Może nikt nie zaśnie podczas czytania.

[DUN I LOVE]

TeamSky - nie lubię.

Jacek, mega robota.

[Jacuszyn]

Jacek, mega robota.

Dzięki, poniosło mnie

Etap otwarcia bardzo nerwowy, zwłaszcza w końcówce. Problemy już wcześniej eliminują Cavendisha z walki o etap i koszulkę. Froome, Porte, Quintana, Yates ze stratami po pierwszym etapie. Reszta faworytów w czołówce. Etap pada łupem perfekcyjnie rozprowadzonego Fernando Gavirii. Drugi Peter Sagan, trzeci Marcel Kittel. Rafał Majka trzymał się Sagana i to pomogło skończyć rywalizację na dziesiątym miejscu. Bardzo przytomna jazda Polaka.

[DUN I LOVE]

Teraz płaskie etapy w tym tygodniu?

[Jacuszyn]

Poważne góry dopiero w drugim tygodniu. Organizatorzy odeszli od zasady według której kończyli pierwszy tydzień zmagań trudnym, górskim etapem. Drugi tydzien to na początek górski tryptyk zwieńczony wspinaczką na Alpe d'Huez.

[DUN I LOVE]

Super. Będzie po Wimbledonie i po MŚ, będzie czas na kolarstwo.

[Jacuszyn]

Licząc od drugiego tygodnia i nie licząc etapu przyjaźni, to jedynie dwa etapy zapowiadają się na typowo sprinterskie. Reszta to walka w górach i pagórkach.

[Jacuszyn]

Pierwszy tydzień Tour de France zakończony ściganiem na brukach. Czas na krótką analizę.

1. Sprintami solidarnie podzielili się Peter Sagan, Fernando Gaviria i zwycięzca etapu na Polach Elizejskich przed rokiem - Dylan Groenewegen. Cała trójka wygrała po dwa etapy. Ponadto ręce w geście triumfu wznosili Dan Martin i John Degenkolb.

2. Na przeciwnym biegunie Mark Cavendish, Marcel Kittel, Andre Greipel, Arnaud Demare i Alexander Kristoff. Cała czwórka zdecydowanie in minus i tak naprawdę jedynie Greipel był widziany w czołówkach etapów.

3. Drużynowa czasówka pada łupem BMC, które nie było głównym faworytem do zwycięstwa. Murowanym faworytem była raczej ekipa Sky. Dzięki temu to Greg van Avermaet do dziś dzierży plastron lidera.

4. O tym jak bardzo drużynowym sportem jest kolarstwo mogliśmy przekonać się dzisiaj. Zdecydowana większość specjalistów jazdy po bruku została przydzielona do pomocy swoim liderom. Po kraksie Porte'a zwolniony z tego był Greg van Avermaet. Niestety dla niego został uprzedzony przez Degenkolba.

5. O Niemcu warto wspomnieć w osobnym punkcie. Dziś odniósł on pierwsze większe zwycięstwo od ponad trzech lat, kiedy to wygrał w Roubaix. Historia zatoczyła koło i oby to nie było ostatnie słowo Degenkolba. Flandria Czeka!

6. Po raz kolejny świetnie przygotowany Richie Porte przedwcześnie kończy wyścig. Rok temu też skończyło się na dziewięciu etapach. Pechowy ten Richie. Rok temu byłoby podium gdyby nie kraksa. Zwłaszcza przy tak słabym Froomie.

7. Bardzo mądrze jedzie wyścig Rafał Majka. Polak nic nie pozostawia przypadkowi. Zawsze z przodu, stara się unikać kraks. Dzisiaj leżał ale świetnie trzymał się na kole Maćka Bodnara i Petera Sagana. Efekt? Rafał szósty po pierwszym tygodniu i jeśli chodzi o faworytów, to przegrywa tylko z Geraintem Thomasem.

8. O tym jak bardzo ważne jest przejechanie bezpiecznie pierwszego tygodnia przekonali się niemal wszyscy. W pierwszym dniu wyścigu straty ponieśli Porte, Yates, Froome czy Quintana. Kolumbijczyk stracił także w drużynowej czasówce i jest w najgorszej pozycji startowej przed górami.

Klasyfikacje po pierwszym tygodniu:

https://www.letour.fr/en/rankings

Jutro odpoczywamy, później czas na górski tryptyk:

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

Plotki były od tygodnia ale dziś dopiero gruchnęło info, że po sezonie dojdzie do fuzji BMC Racing Team z CCC Sprandi Polkowice. Nieznane są jak narazie warunki na jakich miałoby dojść do połączenia, ale coś jest na rzeczy skoro van Avermaet przed Tourem był widziany w Polsce w towarzystwie Dariusza Miłka i Piotra Wadeckiego i sam Belg potwierdzał, że nigdzie się z drużyny nie wybiera.

[DUN I LOVE]

Jacek, który etap najtrudniejszy z tych 3, co przed nami?

[Jacuszyn]

Zależy z czyjej perspektywy spojrzysz. Część kolarzy woli długo się wspinać tak jak na ostatnim z tryptyku, a część woli taką dynamikę jak to wygląda na pierwszym z tych trzech. Subiektywnie stawiam na ostatni z tej trójki.

Co do fuzji BMC z CCC to sprawa jest o tyle ciekawa, bo właśnie czytałem, że fuzja ma nastąpić jeszcze w trakcie sezonu.

[Robertinho]

Po Mundialu i Wimblu, wreszcie można będzie coś obejrzeć.

[Jacuszyn]

Po Mundialu i Wimblu, wreszcie można będzie coś obejrzeć.

Zwłaszcza, że przed Paryżem płasko będzie tylko dwa razy.

[DUN I LOVE]

Relacja live dla kogoś, kto siedzi w robocie.
https://racecenter.letour.fr/#/stageprofile