Poziom tenisa dziś

[Rroggerr]

Zobaczymy, jak uciekną mu dwa kolejne RG to będziemy mówić o 27-latku ze sporym przebiegiem (pod względem prowadzenia go), a Zverev, Aliassime czy Tsitsipas to jednak bardziej utalentowani zawodnicy. Może coś się trafi, może nie. Raczej zdumiewające jest, że to w poważnych turniejach (mastersy + szlemy) chyba najlepszy w miarę młody zawodnik, a jak wyżej - pomimo całej sympatii do Domisia, określenie go uzdolnionym rębajłą nie jest jakąś przesadą.

[Kamileki]

Dun, ale czy naprawdę jest możliwe, że ten materiał ludzki jest tak słaby? Genotyp się zmienił i dziś mamy aż o tyle mniej utalentowanych zawodników? A przez kilkadziesiąt lat nie było z tym problemu? Historycznie w każdej dekadzie było kilka legendarnych zawodników. Poza tym jak zaznaczałem, nie oczekuję cudów, ale pokolenie 90's jeszcze nie wygrało Szlema robiąc ledwie 2 finały.

"Ci co mają talent, nie mają głowy albo ciało odmawia posłuszeństwa, a Ci co ciężko pracują (jak Thiem) nie mają wystarczająco talentu na coś wielkiego?" Jaka jest szansa, że w gronie całej generacji (aż 10 lat) nie znalazł się do tej pory ani jeden człowiek, który wygrałby wreszcie jeden z największych turniejów. Ja wiem...gra do 3 setów, brak cierpliwości...

[DUN I LOVE]

Bardziej może to się brać z tego jak hermetyczne to środowisko, gdzie pewnie wielu graczy o mega talencie nie masz szans się przebić. Trochę jak w szkółce piłkarskiej - raz się trafi złote pokolenie, później banda półamatorów (patrz na Barcę). Ja, kiedy już wyzbyłem się złudzeń i mogę na graczy 26+ patrzeć z dużą ilością danych, uważam, że tam nie ma wielkich talentów. Na pewno nie na miarę moich oczekiwań. Nishikori, Raonic i Dimug to nie są ludzie na zepchnięcie z piedestału Federera, Nadala czy Djokovicia, nawet w wersji post-30.

Patrzę na ten kalendarz Tima z 2018 i nie wiem za bardzo, o co chodzi z tym złym prowadzeniem się. Najwięcej pisze Wujek, ale chyba jednak sporo się od kilkunastu miesięcy zmieniło w tym zakresie.
https://www.atptour.com/en/players/domi ... ?year=2018

[Kamileki]

O kilka turniejów za dużo. Jeden kurnik w lutym koniecznie bym wykasował, potem Lyon tuż przed Garrosem (lol), następnie do kasacji kurniki na cegle po Wimbledonie i na jesień też o jakiś Petersburg za dużo. Spokojnie 5 turniejów niepotrzebnych dla zawodnika, który powinien myśleć głównie o Szlemach i Mastersach. Wprawdzie Dominic to nie Nadal czy Djokovic i szybciej odpada w wielu turniejach, więc rozegranych meczy aż tak dużo łącznie nie wyjdzie, ale jednak na miejsce pojechać trzeba, treningi odbyć i z pewnością sił to nie dodaje.

[Rroggerr]

Thiem był niepoważny z tym graniem na cegle po Wimbledonie gdy wyglądał fatalnie. Też pisałem, że Autriak nie gra wielu meczów jak na gracza o jego rankingu (74 rok temu?), ale zobaczymy jak będzie teraz gdy zaczął na poważnie traktować grę na betonie, bo na pewno nie będzie mógł pozwolić na skakanie po kurnikach.

[Kamileki]

2014: 23
2015: 29
2016: 27
2017: 27
2018: 23 - W Indian Wells Dominic doznał urazu - tak pewnie dojechałby znowu do 27

To jest masakra jaką dawkę turniejów aplikuje sobie Thiem. W całej karierze wystąpił już w 141 imprezach (praktycznie zrobił to w 5 sezonów), gdzie Nadal ma na koncie 269, ale w około 16 sezonów.

[Federasta20]

Aha, OK Dawid. W końcu jakiś grajek musi się przełamać. Miedwiediew, Tsitsipas i Zworek to rzeczywiście największe nadzieje od dawna. Cóż, najlepsi pewnie niedługo i najwyżej będzie miszmasz jak w WTA z potężnymi wahaniami formy czołówki Choć aż tak nie powinno być, historycznie zawsze była większa stabilizacja wśród panów.

Aliassime ma bodajże problemy z sercem, co bardzo źle wróży na długie turnieje.

Pamiętajmy, że Big 3 magazynuje energię na szlemy by rekompensować wiek, a postępy medyczne umożliwiają im przetrwanie tych okienek wciąż bardzo solidnej gry Ich sukcesy też mogą rodzić nierealne oczekiwania, a skubańce blokują szlemy jak nikt przedtem. Tylko im nawet do Murraya sporo brakuje na razie, zwłaszcza w Best-of-5. Ja osobiście wolałbym Daniła, Cipasa, Zworka, FAA i Szapo na poziomie drugiej ligi aniżeli jeden z nich miałby stać się Serbem czy Szwajcarem i zdominować rozgrywki. Za to będzie kupa emocji

[DUN I LOVE]

Ryś wyjaśnił temat.

[Kamileki]

Takich opinii jak Gasqueta są miliardy, można od nich zawrotu głowy dostać. Tymczasem największa nadzieja pokolenia lat 90-tych przegrywa z zombiakowym Ferrerem - z pewnością to również sprawka Fedalovica

30 % "wina" fabsterów , a 70 % ludzi z lat 90-tych? Gdzieś takie proporcje bym zaproponował.

[DUN I LOVE]

Nie da się ukryć, że to mocno kompromitująca porażka Saszy, bez względu na okoliczności (mówiło się w IW, że był chory i nie trenował za dużo).

[Kiefer]

Nie da się ukryć, że to mocno kompromitująca porażka Saszy, bez względu na okoliczności (mówiło się w IW, że był chory i nie trenował za dużo).

Mam wrażenie (może mylne), ale jak Sasza śliczny jakąś kompromitującą porażkę to później docierają informacje, że chorował, że mało trenował...

On generalnie nie spełnia oczekiwań, przypomnę, że WS ponownie nie dotarł nawet do QF.

[Mario]

Mam wrażenie (może mylne), ale jak Sasza śliczny jakąś kompromitującą porażkę to później docierają informacje, że chorował, że mało trenował...

Przynajmniej w tym względzie dorównuje największym tego sportu.

[DUN I LOVE]

Prawda. Przecież przy okazji porażek Fabsterów pierwsze co robimy, to szukamy usprawiedliwień. Nic się tu nie zmienia.

[Kiefer]

No ten tylko Fabsterzy wygrali już ileś tam tysięcy turniejów, więc faktycznie jeśli widzimy, że nie grają na poziomie normalnym do którego nas przyzwyczaili to wtedy rzeczywiście szukany przyczyny, czasem trafiamy a czasem nie.

[Federasta20]

Zworek też nie ma 15 lat przebiegu i ponad tysiąca meczów na koncie. Na pewnym etapie kariery zdrowie bardziej się odbija, co jest rzeczą naturalną. W każdym razie Niemiec mógł jak najbardziej się rozchorować, tyle że on cierpi na inny syndrom, znacznie bardziej wpływający na jego karierę. Miał być następcą w klasie A (Big 3), a tu mogą być problemy z awansem do klasy B (Murray). Jeśli Thiem, Tsitsipas i Miedwiediew złapią wiatr w żagle to będzie miał z tym kłopoty.

[DUN I LOVE]

No ale mtenis wie przecież lepiej.

Speaking exclusively to ATPTour.com, Wawrinka said, “The level on our tour is extremely high and you suffer a lot to get to 500 match wins, trust me! So it means a lot to hit the milestone, but I’m not done yet. Let’s keep working hard and start the road to 600!

[Rroggerr]

Poziom mtenis dla mtenis pewnie też jest 'extremely high', hehe.

[DUN I LOVE]

[Żilu]

Dominacja wielkiej trójki w Wielkim Szlemie. Boris Becker krytykuje młode pokolenie

Spoiler:

Rafael Nadal, Roger Federer i Novak Djoković znów dzielą się tytułami w imprezach wielkoszlemowych. Zdaniem Borisa Beckera sytuacja ta nie świadczy dobrze o przedstawicielach młodszego pokolenia.

Dominic Thiem nie ma żalu do Sereny Williams. Chciałby z nią zagrać miksta
W ostatniej dekadzie największe sukcesy w Wielkim Szlemie odnosili Roger Federer, Novak Djoković i Rafael Nadal. Godnymi przeciwnikami byli dla nich tylko Andy Murray i Stan Wawrinka, a z pojedynczego trofeum cieszyli się jeszcze Juan Martin del Potro i Marin Cilić. Jeśli się spojrzy na ranking ATP, to obecnie na podium znajdują się najbardziej utytułowani tenisiści w XXI wieku. Wszyscy po "30", ale spragnieni kolejnych triumfów.
Boris Becker nie uważa tę sytuację za dobrą. - Proszę mnie nie przekonywać, że ta trójka jest zbyt dobra, by jej zagrozić. Powinniśmy zapytać o umiejętności i podejście do obowiązków tej młodszej generacji. Tu nie chodzi o bekhend czy forhend, nie chodzi o przygotowanie fizyczne. O zwycięstwie na tym poziomie decyduje psychika, liczą się mentalne nastawienie i wiara w siebie - powiedział sześciokrotny mistrz wielkoszlemowy, cytowany przez BBC.

Utytułowany Niemiec widzi potencjał takich graczy jak Alexander Zverev, Stefanos Tsitsipas czy Dominic Thiem. Jednak w Wielkim Szlemie finał osiągnął jak na razie tylko ten ostatni, który dwukrotnie przegrał z Nadalem na kortach Rolanda Garrosa. - Chciałoby się zobaczyć, jak przekazanie pochodni dokonuje się, gdy Roger, Rafa i Novak są u szczytu. Najwyżej dojdzie do tego, gdy będą za starzy - dodał Becker.

https://sportowefakty.wp.pl/tenis/82717 ... de-pokolen

[Barty]

Wprawdzie tylko 1 akapit w temacie, ale pasuje do standardowych mtenisowych przemyśleń.

Zmiany niszczą tenis. Karol Stopa: Zabija się urok tej dyscypliny

Spoiler:

Iga Świątek może zagrać w drugiej rundzie Wimbledonu z Naomi Osaką, wiceliderką rankingu. - Dużo zależy od tego, czy Świątek nie zagotuje się mentalnie w meczu z Japonką. Kto wie, może powalczy, może sprawi niespodziankę? Mogę sobie to wyobrazić - mówi w rozmowie ze Sport.pl Karol Stopa, komentator Eurosportu.

CHRISTOPHE ENA/AP

Polscy tenisiści poznali rywali, z którymi zmierzą się w I rundzie Wimbledonu (turniej rusza w poniedziałek). Teoretycznie najłatwiej powinny mieć Magda Linette i Iga Świątek. Trudnych przeciwników wylosowali natomiast Hubert Hurkacz i Kamil Majchrzak.

Mecze polskich singlistów w I rundzie Wimbledonu:
Magda Linette - Anna Kalinskaja (Rosja)
Iga Świątek - Victoria Golubic (Szwajcaria)
Hubert Hurkacz - Dusan Lajović (Serbia)
Kamil Majchrzak - Fernando Verdasco (Hiszpania)
Dominik Senkowski: W 1. rundzie Wimbledonu Iga Świątek (63. WTA) zagra ze Szwajcarką Victorią Golubić (83. WTA). W drugiej rundzie Polka może zmierzyć się z wiceliderką rankingu, Japonką Naomi Osaką. Jak Pan ocenia jej losowanie?
Karol Stopa: Golubić gra obecnie słabiej, to raczej specjalistka od kortów ziemnych niż trawiastych. Szwajcarka dobrze biega, na to trzeba uważać. Przed laty była w Polsce na Pucharze Federacji. Nieźle się zapowiadała, ale w karierze miała dotąd tylko jeden bardzo dobry sezon. Potem zgasła, a ma już 26 lat. Myślę, że jest do pokonania.

A jakie szanse Świątek miałaby z Osaką? Zwycięstwo Polki byłoby z pewnością jej największym dotąd sukcesem w karierze.
- Byłoby dużo trudniej. Iga ma bardzo duży problem z tenisistkami, które grają mocniej od niej. Tu znów trafiłaby na mocno uderzającą rywalkę. Japonka ma potężną siłę uderzenia. To byłoby dla Polki spore wyzwanie, ale niektórzy zawodnicy lubią takie mecze. Dużo zależy od tego, czy Świątek nie zagotuje się mentalnie. Kto wie, może powalczy, może sprawi niespodziankę? Mogę sobie to wyobrazić. Natomiast, jak tak patrzę na jej występy w tym sezonie, to wydaje mi się, że największe kłopoty ma jak na razie ze sferą mentalną. Słabo się odnajduje w pojedynkach z tymi najlepszymi tenisistkami.

Magda Linette (75. WTA) wylosowała w 1. rundzie Rosjankę Annę Kalinskają (144. WTA). Łatwiejszej rywalki chyba nie mogła dostać od losu?
- Rosjanka to jedna z tych młodszych zawodniczek. W czasach juniorskich miała pewne sukcesy i pytanie, jak to przełoży się na etapie seniorskim. Szczerze mówiąc, jakoś nie mogę się przekonać do kariery Magdy. Z jej występów najlepiej wspominam właściwie jeden – ten niedawny z Paryża, gdzie walczyła z Simoną Halep. Miałem okazję go komentować. Magda od lat gra poprawnie, ale nie wznosi się ponad przeciętność. To jest jej główny problem, a lata lecą.

Jeśli Linette awansuje do 2. rundy, to może zagrać z Amandą Anisimovą (26. WTA), która na Roland Garros doszła do półfinału.
- Z tego typu zawodniczkami jak Anisimova jest tak, że są czasem bardzo chwiejne w swoich występach. Jeżeli Magda będzie w stanie wytrzymać początkowy ciężki napór rywalki, to kto wie? Może się pojawi okazja na dobry wynik. Polka potrafiła w przeszłości sprawić parę niespodzianek. Magdzie brakuje generalnie jakiegoś spektakularnego rezultatu. Dzięki niemu mogłaby mocniej uwierzyć w siebie. Musi także wyjść ze swojej strefy komfortu na linii końcowej. Ten mecz z Halep pokazał, że ona potrzebuje czasem czegoś więcej, takiego „pazura” w ofensywie.

Hubert Hurkacz (52. ATP) zagra w pierwszym meczu na Wimbledonie z Serbem Dusanem Lajoviciem (rozstawiony z nr. 32). Jakie ma szanse?
- Lajović jest nieprzyjemnym przeciwnikiem. Bardzo regularny, osiągnął ostatnio kilka dobrych wyników. To taki gracz z drugiego-trzeciego rzędu, który zawsze może zaskoczyć. W czwartek patrzyłem na mecz Huberta z Taylorem Fritzem w ćwierćfinale w Eastbourne. Muszę przyznać, że bardzo mnie ten występ Polaka rozczarował. Generalnie uważam, że Hubert nie gra za dobrze na kortach trawiastych. Te jego ostatnie dwa wygrane mecze w Eastbourne, to była bardziej zasługa słabszej gry jego rywali. Podejrzewam, że ma to związek z jego nogami, z jego poruszaniem się, zwrotnością.

Wydaje mi się, że optymalne warunki dla niego są na kortach twardych. Tam jest jego żywioł, tam jego nogi najlepiej układają się do nawierzchni. Natomiast na trawie wygląda to tak, jakby nie czuł się zbyt pewnie. Ten Fritz wcale nie grał dobrze, a mimo to Hubert nie potrafił sobie z nim poradzić. Ale może te dwa wygrane spotkania w Eastbourne trochę Polaka podbudują? Generalnie bardzo Hubertowi kibicuję, bo jest osobą zdecydowanie wartą tego, by poświęcać mu uwagę. To bardzo pozytywna postać.

Do turnieju głównego na Wimbledonie dostał się z eliminacji Kamil Majchrzak (111. ATP). Czy w meczu pierwszej rundy z Hiszpanem Fernando Verdasco (36. ATP) stoi na straconej pozycji?
- Bardzo trudny rywal dla Kamila. Aczkolwiek nasz zawodnik pokazał podczas styczniowego Australian Open, że jest w stanie grać jak równy z równym z najlepszymi zawodnikami. Nie brakowało wiele, a pokonałby wtedy Kei Nishikoriego. Może wyciągnął wnioski z tamtego meczu, które teraz mu pomogą? Miał ostatnio sporo dobrych wyników w challangerach. Styl, w jakim przeszedł eliminacje do Wimbledonu, też dobrze wróży. Kamil z całą pewnością ma papiery na tenisistę dobrej klasy. Nie mówię, że na top 10 czy top 20, ale współpraca z Tomkiem Iwańskim służy mu.

Z kolei Verdasco ma już swoje lata. Najlepszy czas w karierze ma z pewnością za sobą. Na Wimbledonie rozegrał kilka wspaniałych spotkań, m.in. z Andy’m Murray’em w 2013 roku. To na pewno nieprzyjemny rywal, w dodatku leworęczny. Wierzę jednak, że Kamil podejdzie odpowiednio do tego spotkania i powalczy.

W środę opublikowana została oficjalna lista zawodników rozstawionych na Wimbledonie. Na trzeciej pozycji znalazł się Rafael Nadal, w światowym rankingu zajmujący drugie miejsce. Hiszpan skrytykował szefów turnieju, nie godząc się ze swoim rozstawieniem. Z kolei Roger Federer w rankingu jest na 3. miejscu, a rozstawiony został z „dwójką”. Co Pan o tym sądzi?
- Wimbledon stosuje swoje rozstawienia od lat. W ostatnich latach rozstawienie podstawowe zgadzało się z tym, które wynikało z kortów trawiastych. Tym razem jest nieco inaczej. Być może jest to też pewien ukłon w kierunku Federera, który na Wimbledonie jest postacią zdecydowanie większą niż Nadal. Całe to zamieszanie wynika moim zdaniem z wielości ciał zarządzających zawodowym tenisem. Mamy Międzynarodową Federację Tenisową, ATP, WTA, a do tego dochodzą też komitety organizujące konkretne turnieje wielkoszlemowe. Zbyt wielu zarządców, a przez to ciągłe spory kompetencyjne.

Mam też inne przemyślenia przy tej okazji. Turnieje rozgrywamy na różnych nawierzchniach, ale one w praktyce coraz mniej się różnią. Zamiast korty jeszcze bardziej różnić, to jest tendencja, by je spowalniać. Wytraca się szybkość gry, wprowadza cięższe piłki, co moim zdaniem zabija urok tej dyscypliny. Kiedyś korty trawiaste były oazą ataku, wolejów, gry przy siatce. A dzisiaj? Wszyscy stoją na linii końcowej i klepią w nieskończoność. Pozwala na to wolna trawa, którą przyjęli parę lat temu. Zamiast uwypuklać różnice i wyciągać te osoby, które grają inaczej, to próbuje się wszystkich wrzucić do jednego worka. Wimbledon jeszcze wygląda lepiej pod tym względem, ale to on przyczynił się do spowolnienia kortów trawiastych.

Czy rozpoczynający się w poniedziałek Wimbledon będzie ostatnią szansą na wygranie Wielkiego Szlema dla Federera?
- Szwajcar bardzo pozytywnie mnie zaskoczył na tegorocznym Roland Garros, bo kolejne mecze wygrywał bardzo pewnie. Mimo to, w półfinale nie dał rady wygrać nawet seta z Nadalem. Rok temu dopadł go zaś na Wimbledonie Kevin Anderson, drwal z RPA. Anderson to tenisista, którego w normalnych okolicznościach Federer ograłby na trawie bez problemów. Z racji wieku będzie mu jednak coraz trudniej o kolejnego szlema. Z kolei światowa opinia publiczna moim zdaniem już lekko zwariowała na jego punkcie. Wszyscy chcą, by w nieskończoność wygrywał, a to chyba jest coraz mniej możliwe. Trzeba się cieszyć, że jeszcze gra i od czasu do czasu wygra jakiś turniej.

Do gry wrócił także Andy Murray. Brytyjczyk na Wimbledonie wystąpi w deblu i w mikście. Na US Open chce zagrać w singlu. Wierzy Pan w jego powrót?
- Ciężko mu będzie wrócić na ten poziom, który wcześniej prezentował. Jego gra opierała się zawsze na cierpiętniczym bieganiu. Teraz może być z tym problem. Podobnie było w przypadku Juana Martina del Potro. Argentyńczyk po operacjach nadgarstka powrócił na korty, ale długo nie wytrzymał. Oczywiście jakiś cud może się wydarzyć, ale jakoś nie chce mi się wierzyć, żeby Murray mógł nawiązać do dawnych sukcesów. Zawsze reprezentował bardzo wysoki poziom gry i wątpię, by był jeszcze w stanie tak dobrze grać.

http://www.sport.pl/tenis/7,64987,24946 ... pliny.html