New Balls

[Mario]

Panowie, nie zapominałbym w tych porównaniach, że Hewitt (dopóki nie zdziadział) to jednak wygrał praktycznie wszystkie ważniejsze mecze z Roddickiem. A po tym 2006 to Rod znowu nie zrobił tyle, żeby zrobiło to różnice. Nie jakoś bardzo, ale jednak wyraźnie z przodu Rusty.

Sorry, że tak późno dojechałem, ale spokojnie mogę teraz posiedzieć przy dogrywce.

[DUN I LOVE]

Tamten mecz też był absurdalny (całe AO05 - ciekawe, ile byśmy na tych wszystkich meczach natrzaskali dziś postów ):

[Mario]

Tu będę zawsze uczciwie przypominał, że robotę zrobił decider, pierwsze cztery sety to raczej jeden dobry vs drugi wyraźnie słabszy (tzn. o meczu Rusty'ego z Nalbem gadam).

[DUN I LOVE]

Tu będę zawsze uczciwie przypominał, że robotę zrobił decider, pierwsze cztery sety to raczej jeden dobry vs drugi wyraźnie słabszy (tzn. o meczu Rusty'ego z Nalbem gadam).

2011, pamiętam jak pisaliśmy, że to już popłuczyny, ale jak teraz parzę, to dużo fajnej gry było też:



Panowie, jedno słowo o Juanie Carlosie Ferrero? Zawsze trochę na uboczu, a swoje chwile miał.

[Michael Scott]

Ja spadam, dzięki wszystkim za dyskusję i do zobaczenia w kolejnych odsłonach. Dziś było naprawdę bardzo ciekawie.

[DUN I LOVE]

Ja spadam, dzięki wszystkim za dyskusję i do zobaczenia w kolejnych odsłonach. Dziś było naprawdę bardzo ciekawie.

Dzięki również. Do przeczytania.

[Mario]

Btw, ten mecz z Nalbem to jest ostateczny gwóźdź do trumny Hewitta jako chociaż w miarę poważnego tenisisty. Nawet dość mocno to przeżyłem.

Ferrero był spoko, zawsze go lubiłem, ponadto dał się 2 razy ograć Rusty'emu w bardzo ważnych meczach. Fajny miał jeszcze ten chwilowy zryw podczas Golden Swing, po którym do parteru sprowadził go wiadomo kto.

[Robertinho]

Tu będę zawsze uczciwie przypominał, że robotę zrobił decider, pierwsze cztery sety to raczej jeden dobry vs drugi wyraźnie słabszy (tzn. o meczu Rusty'ego z Nalbem gadam).

2011, pamiętam jak pisaliśmy, że to już popłuczyny, ale jak teraz parzę, to dużo fajnej gry było też:



Panowie, jedno słowo o Juanie Carlosie Ferrero? Zawsze trochę na uboczu, a swoje chwile miał.

Kolejny przykład gracza, który mógł i powinien wygrać sporo więcej. 2-3 RG mogły spokojnie być na koncie. Ale tu ewidentnie mieliśmy zawodnika ze zbyt delikatną budową na wiele lat gry na topowym poziomie.

[DUN I LOVE]

Początkowo szorstko podchodziłem do Ferrero, bo stawiał się Kuertenowi na cegle, ale z perspektywy czasu dobrze, że ten Roland wpadł.

Trochę mnie zdenerwował eliminując Agassiego na USO03, liczyłem na amerykański finał.

[Mario]

Ten finał Garrosa, gdzie chyba gema zebrał przez pierwsze dwa sety, to jednak konkretna beka do teraz. Inna sprawa, że później dostał Verkerka zamiast Corii, więc też całkowicie narzekać nie może. Dalej był już Dul, ale i tak szkoda, że nie pograł dłużej na sensownym poziomie, podobnie jak inni ceglarze z tych czasów, żeby sympatyczny mieszkaniec Majorki przynajmniej coś tam się pomęczył.

[DUN I LOVE]

Ten finał Garrosa, gdzie chyba gema zebrał przez pierwsze dwa sety, to jednak konkretna beka do teraz.

Ja nie mogę ogarnąć jak to się mogło stać w ogóle. Na Rg03 dał dobry mecz z Gonzo w QF:

[Mario]

Jak się okazało, być może największa przegrana szansa na Szlema Chilijczyka, bo tam jednak Costa i Verkerk czekali.

[DUN I LOVE]

Owszem. Jeszcze, trochę po łebkach, Dawidienko? Na plakat wrzuciłem, a swoje uszczknął Rafole. Ten mecz chyba flagowy - nie dość, że mega tenis, to jeszcze podniósł się mentalnie po gongu z pierwszego seta:

[Mario]

Nigdy nie lubiłem, nigdy mnie nie jarał, ale jak wchodził w rytm tego swojego nawalania od rogu do rogu jak w jakiejś grze komputerowej, to naprawdę nie było co zbierać. Generalnie, mało kto teraz pewnie pamięta, ale Rosjanin podchodził do AO 2010 w roli faworyta turnieju. Skończyło się jak skończyło, ale wspomnieć warto.

[DUN I LOVE]

Nigdy nie lubiłem, nigdy mnie nie jarał, ale jak wchodził w rytm tego swojego nawalania od rogu do rogu jak w jakiejś grze komputerowej, to naprawdę nie było co zbierać. Generalnie, mało kto teraz pewnie pamięta, ale Rosjanin podchodził do AO 2010 w roli faworyta turnieju. Skończyło się jak skończyło, ale wspomnieć warto.

W ogóle w pewnym momencie (09-początek 2010) to on gwałcił Fabsterów (z Federerem x2, z Nadalem x3, Djokovicia i Federera wyrzucił z WTF), kawał formy.

A jeszcze to Miami 2008, kiedy dał lekcję gry Nadalowi na hard.

[Robertinho]

On i Ljubo przecież w pewnej chwili stanowili konkretną siłę w rozgrywkach, ale jednak New Balls to nie ma nic wspólnego. Ale gracz, którego się z sentymentem wspomina.

[DUN I LOVE]

Wczoraj ATP wrzuciło obszerny skrót z SF Rzymu 2007 przeciwko Rafie. Dziś nie ma gracza z drugiego szeregu, który tak by Nadalowi do gardła na cegle skoczył.

[Robertinho]

Nigdy nie lubiłem, nigdy mnie nie jarał, ale jak wchodził w rytm tego swojego nawalania od rogu do rogu jak w jakiejś grze komputerowej, to naprawdę nie było co zbierać. Generalnie, mało kto teraz pewnie pamięta, ale Rosjanin podchodził do AO 2010 w roli faworyta turnieju. Skończyło się jak skończyło, ale wspomnieć warto.

Człowieku, jaki ja zaniepokojony byłem przed meczem, ostro cisnął Denko, ratunek Feda w ucieczce do kibla mistrzowski.

[DUN I LOVE]

Człowieku, jaki ja zaniepokojony byłem przed meczem, ostro cisnął Denko, ratunek Feda w ucieczce do kibla mistrzowski.

Taki mecz, który pokazał dwa oblicza Denki. Jak idzie, to gwałci, jak się zatnie, to puszcza 11 gemów z rzędu.

[Mario]

Najlepsze jest to, że Denko przez większość swojej kariery uchodził za gracza nudnego, gdzie w dzisiejszych rozgrywkach z tym swoim shotmakingiem robiłby wręcz furorę.

W ogóle to cecha tej generacji, Hewitt który miał łatkę specjalisty od defensywy, na stare lata, gdy dzisiejsi herosi doszli do głosu, miał pewnie jednego z najlepszych wolejów w tourze, a taki Roddick swego czasu znany jako drewno tylko z serwisem, miał dużo więcej do zaoferowania w takiej normalnej grze z końca kortu niż dzisiejszy wielki talent Kyrgios.

Robert, po tym gongu w pierwszym secie, ja naprawdę uwierzyłem, że tego gościa nie da się aktualnie zatrzymać. Ale byłem za Fedem wtedy, bo jakoś nigdy za Rosjaninem nie przepadałem.