Tenis na kortach ziemnych [odcinek RN - Wieczór Fanboja]

[Kiefer]

Przede wszystkim ujednolicanie kortów, sensownie grających specjalistów od trawy/szybkich nawierzchni też jest znacznie mniej. Zresztą, w ogóle ciekawych tenisistów, tak obiektywnie ciekawych, bo ja np. Fritza lubię, ale to żaden wirtuoz nie jest, mamy niestety deficyt. Wszędzie te same twarze, wszędzie ten sam tenis*, więc siłą rzeczy i na cegle musiało to się odbić.

*wiadomo, lekkie uproszczenie, ale chyba każdy łapie.

Smutne, że to chyba nieodwracalny trend.

[Bombardiero]

Ogólnie Safin to był gracz wyprzedzający czasy również pod tym względem mniej więcej o dekadę, tj miał papiery na robienie wyników na każdej nawierzchni. Oczywiście Agassi, wcześniej Borg król trawy i cegły, ale mówię tu o takiej dominacji na korcie przy zupełnie współczesnym sposobie gry.

Sam Safina uważałem za jednego z najbardziej uniwersalnych graczy, takiego ze stylem gry, który pozwalał na zwycięstwa na każdej nawierzchni. Mój pierwszy ulubiony tenisita, tak BTW.

[DUN I LOVE]

Jeden z lepszych turniejów na cegle za czasów mojej młodości. Na pewno było wiele lepszych poziomem i dramturgią oczywiście, ale mam szczególny sentyment. Lubiłem Argentyńczyków, a Calleriego czy Zabaletę mogłem w tamtych czasach oglądać godzinami.

[Kiefer]

No Safin to miał papiery prędzej na 12 WS, wygrał 2 i ostatni turniej kiedy miał 25 lat, niepoważne.

[DUN I LOVE]

No Safin to miał papiery prędzej na 12 WS, wygrał 2 i ostatni turniej kiedy miał 25 lat, niepoważne.

Trochę chyba obecna patalogia Cię wyprała, w tamtych czasach 12 szlemów to był kosmiczny wyczyn, a Safin ze swoim zdrowiem i - jak to mawia @Wujek Toni - higieną pracy nie miał aż takiego potencjału. Brak cierpliwości i etos pracy długimi momentami leżał i kwiczał, rozwijać się tenisowo też przestał dosyć szybko. Ostatnie 4 lata kariery to już wypalony wrak, grindujący po kurnikach ATP.

[Bombardiero]

No Safin to miał papiery prędzej na 12 WS, wygrał 2 i ostatni turniej kiedy miał 25 lat, niepoważne.

Idealny przykład, który pokazuje, że w tym sporcie głowa musi iść w parze z umiejętnościami.

[Anula]

Korty ceglane, to moja ulubiona nawierzchnia. Niezmiennie. Zaczęło się od Carlosa M. a skończyło na Nadalu.

[Kiefer]

@DUN I LOVE, no ale ja to piszę właśnie z założeniem, że głowa jest na miejscu i zdrowie.

[Robertinho]

No Safin to miał papiery prędzej na 12 WS, wygrał 2 i ostatni turniej kiedy miał 25 lat, niepoważne.

Trochę chyba obecna patalogia Cię wyprała, w tamtych czasach 12 szlemów to był kosmiczny wyczyn, a Safin ze swoim zdrowiem i - jak to mawia @Wujek Toni - higieną pracy nie miał aż takiego potencjału. Brak cierpliwości i etos pracy długimi momentami leżał i kwiczał, rozwijać się tenisowo też przestał dosyć szybko. Ostatnie 4 lata kariery to już wypalony wrak, grindujący po kurnikach ATP.

Niby tak, ale jak pisałem, raczej patologią było to, jak krótkie były może nie kariery, ale peaki graczy z tego okresu. Guga, Ferrero, Coria, Gaudio, Moya i paru na samej cegle.

[DUN I LOVE]

Korty ceglane, to moja ulubiona nawierzchnia. Niezmiennie. Zaczęło się od Carlosa M. a skończyło na Nadalu.

Czyli jeszcze trwa.

[Robertinho]

Korty ceglane, to moja ulubiona nawierzchnia. Niezmiennie. Zaczęło się od Carlosa M. a skończyło na Nadalu.

Witaj w WF-ie. Widzę dużą konsekwencję w wyborze, a możesz dorzucić coś więcej(od kiedy który gracz, momenty polubienia itp)?

[Kiefer]

Hewitt również szybko się przecież zaorał, Roddick niby grał dłużej na wysokim poziomie, ale jednak peak w wieku 21 lat i potem co sezon te kilka % słabszy.

[Robertinho]

Hewitt również szybko się przecież zaorał, Roddick niby grał dłużej na wysokim poziomie, ale jednak peak w wieku 21 lat i potem co sezon te kilka % słabszy.

Kiefer, Lapentti, kreczohaas niby długo grał, ale na prawach sklejonego srebrną taśmą...

[DUN I LOVE]

Niby tak, ale jak pisałem, raczej patologią było to, jak krótkie były może nie kariery, ale peaki graczy z tego okresu. Guga, Ferrero, Coria, Gaudio, Moya i paru na samej cegle.

Dziś być może byłoby inaczej. Generalnie te kariery były krótkie, przecież jak Agassi grał do 35. roku życia to był postrzegany jako ewenement.

[Robertinho]

Zbliżamy się powoli do bramy Mordoru. Niesamowite jest, że o ile większość przepowiadało Federerowi długą karierę(może nie aż tak, ale że będzie się liczył po 30-tce było logiczne), to nie znam nikogo, kto w latach 05-07 przewidywał, że tyle lat będzie nas ubogacał Rafa swoją grą w tenisa. Fenomen.

[Anula]

Czyli jeszcze trwa.

Niczego ciekawego już się nie spodziewam. Świadomość tego, że to schyłek kariery nie pomaga. Dziś na horyzoncie nie widać dla mnie następcy. To dość dołujące, bo oglądam tenis wyłącznie przez pryzmat zaangażowania emocjonalnego.

[Kiefer]

Lapentti chyba aż takiego potencjału nie miał, bardziej bym wymienił Kuertena, w wieku 25 lat ostatni wielki turniej? To podobnie jak Safin przecież, spodziewałeś się tego w momencie rysowania serca? No i Haas, tyle razy wracał, w wieku 35 lat potrafił grać na bardzo wysokim poziomie, ale to przecież niewykorzystany talent po prostu jest. No i Ferrero, już omawiamy wcześniej Coria przecież tak samo.

Zbliżamy się powoli do bramy Mordoru. Niesamowite jest, że o ile większość przepowiadało Federerowi długą karierę(może nie aż tak, ale że będzie się liczył po 30-tce było logiczne), to nie znam nikogo, kto w latach 05-07 przewidywał, że tyle lat będzie nas ubogacał Rafa swoją grą w tenisa. Fenomen.

W przypadku Feda wiele nawet się nie pomyliłem, wydawało mi się, że przystanek będzie w RIO, mimo przebąkiwania w mediach, że 2012 może być metą, to jakoś nie do końca w to wierzyłem. Rafy nie podejrzewałem o grę do 30-roku życia, choć opinie, że w wieku 22-23 lat będzie wrakiem wydawały się od początku trochę na wyrost.

[DUN I LOVE]

Super czasy były jak Nadal wszedł na pełnej. Rywalizacja z Federerem angażowała mnie jak niewiele rzeczy na tym łez padole. W pewnym momencie jednak skala dominacja obrzydziła mi ten czas w kalendarzu. Nie wiem, co było krytycznym momentem, ale chyba jednak ten tytuł w 2011, kiedy rzekomo grał na olbrzymim przesycie, a i tak wygrał dosyć spokojnie. To uświadomiło, choć do końca tej myśli człowiek nie dopuszczał, że czy się stoi, czy się leży, Roland Garros się należy.

Straszny beton, nie wiem czy ktoś jest w stanie się w to wkręcić nie będąc fanem Rafy ofc. Wszystko powinno mieć jednak jakieś granice, a tutaj cały czas jazda na pełnej jak w 2005.

[Kiefer]

Co za dużo to nie zdrowo, 9 może 10 tytułów na RG do zaakceptowania mając świadomość, że to największy specjalista od gry na jednej nawierzchnii, ale 13 z perspektywą na myślę co najmniej 15 jest po prostu czymś obrzydliwym.

[Lucas]

Straszny beton, nie wiem czy ktoś jest w stanie się w to wkręcić nie będąc fanem Rafy ofc. Wszystko powinno mieć jednak jakieś granice, a tutaj cały czas jazda na pełnej jak w 2005.

Może nie jak w 2005, bo widziałem trochę tego młodego Nadala i to był jednak zupełnie inny zawodnik pod względem rozłożenia akcentów w grze. Z mojego punktu widzenia (ale sądzę też że z punktu widzenia fana sportu po prostu) to duże szczęście móc oglądać gracza, który doprowadził grę na mączce do poziomu skuteczności, który raczej nigdy nie będzie osiągalny dla nikogo. To jest osiągniecie wykraczające poza jedną dyscyplinę, jeśli chodzi o skalę dominacji jest to ewenement w skali sportu jako całości. Można i czasem trzeba narzekać na poziom rywali, ale to trochę mydlenie oczu. Nadal w peaku (a nawet nie) poskładałby na cegle każdego.