II dekada XXI wieku w tenisie - cyfry

[jaccol55]

Po co te psychologiczne analizy?

Bo wg mnie Federer przegrał tyle spotkań na styku z najważniejszymi rywalami, że jedna przegrana więcej niewiele zmienia.

Finał WS przegrał tak pierwszy raz. Dno, ale co zrobić.

Od dawien dawna uważam Federera za słabeusza psychicznego w najważniejszych pojedynkach z Nadalem czy Novakiem. A czy to finał, półfinał czy 40-15, jest to dla mnie kwestia wtórna.

Już pomijam oczywisty fakt, że nie da się wszystkiego wygrywać przy każdej możliwej okazji. I tak zaskakująco dużo dorzucił Szwajcar od 2017 roku.

[Kiefer]

Po co te psychologiczne analizy?

Bo wg mnie Federer przegrał tyle spotkań na styku z najważniejszymi rywalami, że jedna przegrana więcej niewiele zmienia.

Finał WS przegrał tak pierwszy raz. Dno, ale co zrobić.

Dokładnie, nie ma sensu tego porównywać z półfinałami USO gdzie w finale i tak czekał Nadal. Ale jak mawiał Andrzej Gołota "co zrobić"

[jaccol55]

Jeśli podzielimy karierę Federera na jakieś etapy, to wg mnie etap rozpoczęty w 2017 r. trwa do dziś.

Po położeniu na lewej stronie wagi wszystkich wyników Federera od 2017 r., a na prawej stronie oczekiwania, jakie były w nim pokładane przed rozpoczęciem tego etapu, waga jednoznacznie przechyla się w lewą stronę.

[Kamileki]

Jaccol, czy naprawdę sądzisz że podczas Wimbla 2014 gdzie Fed grał z Novakiem, który od półtora roku nie wygrał Szlema i ogólnie przegrywał prawie każdy wielki mecz oczekiwania były mniejsze? Albo w 2015 roku gdzie Szwajcar grał jak natchniony zarówno na Wimblu i USO? Oczywiście w 2015 to już był mentalnie znacznie lepszy Serb, jednak fani Rogera raczej wciąż wierzyli tak samo mocno jak w okresie od 2017 roku, gdzie rzekomo Fed uważany jest za lepszego tenisistę z racji tego, że w końcu po 5 latach ponownie zaczął wygrywać w Szlemach. Z Novakiem z 2017 i pierwszej połowy 2018 roku Federer wygrałby na 99 % Wimbledon 2014, Wimbledon 2015, USO 2015 i AO 2016 (tutaj 1 % niepewności). Ja bym nie dzielił kariery starszego Feda na etapy bo jeśli nie miał kłopotów zdrowotnych to był Szwajcar w latach 2010-2019 faworytem w wielu Szlemach, a to że wygrał tylko 5 jest sprawką dwójki rywali i słabej głowy. Nadal z 2015-2016 nie miał szans na Szlema nawet bez Novaka i Rogera w trasie. A Fed bez tej dwójki miałby ogromne szanse w każdym sezonie oprócz 2013 a i tutaj zrobił połówkę w AO gdzie odpadł po pięciu setach z Murrayem. Na tym forum musiała przyjść bomba w postaci Wimbla 2019 by sympatycy w końcu przejęli się mocniej wtopą Dziadka, ale jeśli obserwuje się zagraniczne fora to fani Szwajcara zawsze oczekują czegoś dużego i te wtopy z lat 2014-2015 bolały także mocno. Tu chyba była na to zlewka, ale nie wiem czy to ze względu na przewagę Szlemową i wynikający z tego spokój. Raczej ze względu na traktowanie Novaka jako tego trzeciego, tego z którym porażki można łatwo przełknąć, nie to co z odwiecznym rywalem z Hiszpanii.

[Mario]

Epicka dyskusja się szykuje, jak zwykle gdy jedni fani próbują zaglądać w umysły drugich. Aż chciałoby się powiedzieć - wincyj analiz, wincyj.

[Del Fed]

Nie wiem, o czym tu dyskutować. Dejwu ma prawo to przeżywać tak jak chce. Nie wiem, jaki jest sens moralizowania.
Osobiście, najgorzej wspominany mecz tenisowy przeze mnie i raczej to się już nie zmieni. Nigdy. 3 przegrane taje, a byłyby i 303, relatywnie słaby Novak. Co innego przegrać, co innego wpychać bezceremonialnie puchar rywalowi w czasie meczu determinującego ocenę postaci pod tytułem Roger Federer.

A w ogóle, po co tworzyłem temat do płaczu o tym meczu, skoro to się i tak wszędzie rozlewa...

[Kiefer]

W ogóle temat chyba nie był założony w tym celu, ale widzę, że wszystkie drogi prowadzą do tego jednego. Mecz faktycznie epicko spieprzony, szkoda, że trafił się Rogerowi, ale akurat to jest w tym wypadku znamienne.

Ja bym zwrócił uwagę jak blisko Djokovica jest Nadal, raptem na -2 szlemy, a przecież ten okres zdecydowanie bardziej kojarzy się z Serbem niż z Rafą.

[Kamileki]

Ja bym zwrócił uwagę jak blisko Djokovica jest Nadal, raptem na -2 szlemy, a przecież ten okres zdecydowanie bardziej kojarzy się z Serbem niż z Rafą.

Skoro przez 10 lat Novak nadrobił dwa to wychodzi jeden Szlem na pięć lat. W takim tempie gdzieś za piętnaście lat dopiero zrówna się z Hiszpanem. Jeśli marzy o rekordzie to sporo lat gry jeszcze przed Serbem.

[DUN I LOVE]

Rafa zaczął od 3-0.

[Michael Scott]

Co innego przegrać, co innego wpychać bezceremonialnie puchar rywalowi w czasie meczu determinującego ocenę postaci pod tytułem Roger Federer.

Jeden mecz ma rzutować na całościową ocenę dwóch dekad kariery jednego z najwybitniejszych (póki co wciąż najbardziej utytułowanego) tenisistów wszechczasów? Serio?

Jakby sześć przegranych finałów NBA miało determinować ocenę LeBrona Jamesa to gościa chyba nie byłoby w top10 tej dyscypliny. O wielkości sportowca decydują triumfy, a nie klęski.

[DUN I LOVE]

Ten mecz mówi o nim więcej niż wszystkie triumfy.

[jaccol55]

[Michael Scott]

Ten mecz mówi o nim więcej niż wszystkie triumfy.

Rozumiem rozgoryczenie i sportową złość (domyślam się, że tak musieli się czuć fani Atletico, kiedy w 2014 roku przegrali LM po golu Ramosa w ostatnich sekundach meczu), ale bez przesady, zapewne nikt z fanów Federera nigdy nie powiedziałby mu na żywo "ale zjebałeś ten mecz, nie masz prawa nazywać się GOAT-em". On wciąż ma kilkanaście rekordów, najwięcej WS-ów, osiem Wimbledonów, 310 tygodni na jedynce i masę innych sukcesów (w tym ma 107-letnią fankę, to niemałe osiągnięcie). To wszystko naprawdę nic nie znaczy w obliczu jednego spośród ponad czterystu meczów rozegranych w wielkoszlemowych turniejach?

Poza tym trochę optymizmu, postarajcie się spojrzeć w przyszłość nawet jeśli nie zakładając różowych okularów, to może zdejmijcie te z żałobną czernią? Ile to razy w sporcie po klęskach przychodziły wielkie comebacki i triumfy? Może Federer nie powiedział jeszcze ostatniego słowa?

[Del Fed]

Co innego przegrać, co innego wpychać bezceremonialnie puchar rywalowi w czasie meczu determinującego ocenę postaci pod tytułem Roger Federer.

Jeden mecz ma rzutować na całościową ocenę dwóch dekad kariery jednego z najwybitniejszych (póki co wciąż najbardziej utytułowanego) tenisistów wszechczasów? Serio?

Jakby sześć przegranych finałów NBA miało determinować ocenę LeBrona Jamesa to gościa chyba nie byłoby w top10 tej dyscypliny. O wielkości sportowca decydują triumfy, a nie klęski.

Nie zrozumiesz tego jako Nadalista, skoro Fafa wykorzystał znaczną większość swoich szans i okazji. Skoro wygrał RG nawet w 2011, gdzie w obrębie turnieju powinien z Federerem przegrać. RF powinien ocierać się o liczby 24-25, ja wiem, że wszystkiego wygrać się nie da, ale prawie wszystkiego przegrać się też nie powinno. Potem człowiek odpala IW 17 R4 z Nadalem, zestawia z 5-13 i rzeczywiście tworzy się dysonsns poznawczy.

Nie znam się na NBA bardzo, ale coś mi mówi mówi, że LeBron gazylion razy ratował tyłki swoim przypupasom, a Feda strzelającego za 3 w PO na sekundy przed końcem, to jakoś wyobrazić sobie nie mogę. Poza tym porównywanie sportu indywidualnego z zespołowym, chyba nie ma większego sensu.

Dlaczego ten finał determinuje karierę Federera? Dlatego, że można by było sprzedawać historię o wielkim mistrzu, którzy miał blokadę mentalną, ale najpierw przełamał się przeciwko Nadalowi, a następnie w starczym wieku zdominował dominatora dekady, wygrywając z nim w 4 setach. Bo takim wynikiem się to powinno na Wimbledonie skończyć.
Teraz już nie można, skoro doszło do kumulacji przegrywanych Mastersów z Depo i Thimem, łamane przez porażki po meczowych na USO z Djokoviciem 10 i 11. Gdyby wygrał tę jedną piłkę, uwzględniając inne kryteria, obraz porażek z poprzednich lat jak finał USO 2015, udałoby się odsunąć i zamazać. A tak wyszło tsunami. Hekatomba.

A w przyszłość to trudno wierzyć. Wiek też ma swoje prawa. Po świetnym meczu z Djokoviciem w grupie klops w SF z Tsitsipasem, to znaczy powrót na ziemię w stronę pierwszego i drugiego meczu w RR.

[jaccol55]

Może to rzeczywiście kwestia tego, kto gdzie stoi.

Dla mnie dramatyzujecie niesamowicie. Facet wygrał 20 WS, a Wam i tak mało. Tłumaczenia jednej strony nie trafiają do drugiej i vice versa. Pewnie tak pozostanie.

[Michael Scott]

Nie zrozumiesz tego jako Nadalista, skoro Fafa wykorzystał znaczną większość swoich szans i okazji. Skoro wygrał RG nawet w 2011, gdzie w obrębie turnieju powinien z Federerem przegrać. RF powinien ocierać się o liczby 24-25, ja wiem, że wszystkiego wygrać się nie da, ale prawie wszystkiego przegrać się też nie powinno. Potem człowiek odpala IW 17 R4 z Nadalem, zestawia z 5-13 i rzeczywiście tworzy się dysonsns poznawczy.

Nadal ma Soderlinga, wielką kompromitację Z dwojga złego chyba lepiej, by Federer przegrał w meczu z Djokoviciem, niż z pół-anonimowym przeciętniakiem. Oczywiście ironizuję, bo rzeczywiście Fedowi najczęściej spośrób całej big3 w decydujących momentach brakło zimnej krwi/opanowania/wykończenia rywala czy po prostu szczęścia.

Nie znam się na NBA bardzo, ale coś mi mówi mówi, że LeBron gazylion razy ratował tyłki swoim przypupasom, a Feda strzelającego za 3 w PO na sekundy przed końcem, to jakoś wyobrazić sobie nie mogę. Poza tym porównywanie sportu indywidualnego z zespołowym, chyba nie ma większego sensu.

Chodziło mi raczej o porównanie tego, jak jest odbierany LeBron mimo wielu klęsk na koncie i tego, że jego liczby w porównaniu do wielu innych koszykarzy nie są zazwyczaj rekordowe. Federer również doświadczał klęsk, ale moim zdaniem nie mogą one zasłaniać nam obrazu tego, jak genialnym jest/był on tenisistą i jak dominował w latach swojego prime oraz nie można negować wielkich dokonań jego kariery. Feda w przeciwieństwie do LeBrona bronią nawet liczby, bo dopóki ma te 20 WS-ów i inne pompowane w mediach rekordy, dopóty będzie odbierany jako GOAT. I w tym kontekście nieco przejaskrawione są według mnie jęki zawodu fanów Szwajcara. Zrozumiałbym, jakby notował klęskę za klęską, ale tak nie jest, mimo 38 lat na karku wciąż jest competitive dla będącego w swoim prime Djokovicia (1:1 h2h w tym sezonie), a to, że po prostu miał więcej pecha niż Serb jest niemierzalne i subiektywne.

Dlaczego ten finał determinuje karierę Federera? Dlatego, że można by było sprzedawać historię o wielkim mistrzu, którzy miał blokadę mentalną, ale najpierw przełamał się przeciwko Nadalowi, a następnie w starczym wieku zdominował dominatora dekady, wygrywając z nim w 4 setach. Bo takim wynikiem się to powinno na Wimbledonie skończyć.

Rozumiem Twój punkt widzenia, ale sądzę, że po pierwsze - Federer nie napisał jeszcze ostatnich kart swojej historii, przed nim sezon 2020 i nie można powiedzieć, by był to ostatni (wyobraź sobie ten wielki comeback, kiedy staruszek Federer wraca na Wimbla w przyszłym roku, gra z Novakiem czy Rafą i będąc skazywany na porażkę wygrywa z nimi sięgając po tytuł - przecież to byłoby sportowe wydarzenie dekady), po drugie - chyba najlepiej sprzedawać się będzie po prostu historia o wielkim mistrzu, który zmienił świat tenisa, ścierając w pył rekordy Samprasa, bijąc wszystkich dawnych mistrzów i ustanawiając swoje rekordy, dodatkowo grając całkiem przyjemny dla oka tenis Nawet jeśli okaże się, że to jednak Rafa będzie tym "największym" (na co - nie ukrywam - liczę), to historia Federera będzie miała nie mniejszy potencjał na "sprzedanie się".

[Kiefer]

Dlaczego ten finał determinuje karierę Federera? Dlatego, że można by było sprzedawać historię o wielkim mistrzu, którzy miał blokadę mentalną, ale najpierw przełamał się przeciwko Nadalowi, a następnie w starczym wieku zdominował dominatora dekady, wygrywając z nim w 4 setach. Bo takim wynikiem się to powinno na Wimbledonie skończyć.
Teraz już nie można, skoro doszło do kumulacji przegrywanych Mastersów z Depo i Thimem, łamane przez porażki po meczowych na USO z Djokoviciem 10 i 11. Gdyby wygrał tę jedną piłkę, uwzględniając inne kryteria, obraz porażek z poprzednich lat jak finał USO 2015, udałoby się odsunąć i zamazać. A tak wyszło tsunami. Hekatomba.

Generalnie w 100% zgadzam się z Twoją retoryką i widzę to właściwie identycznie. Zastanawiam się tylko po co to dalej rozgrzebywać, no jest jak jest, najlepiej grający tenisista w historii, którego pokochały miliony właśnie za styl gry, niestety miał ogromną wadę w postaci słabej psychiki.

Tylko wcale nie wykluczam kolejnego powrotu, znaczy niby wydaje się to niemożliwe, ale z drugiej strony nie wiem czy tak genialny sportowiec rozegrał w ten sposób ostatni swój wielkoszlemowy finał.

[Del Fed]

Generalnie w 100% zgadzam się z Twoją retoryką i widzę to właściwie identycznie. Zastanawiam się tylko po co to dalej rozgrzebywać

Chyba nie, po prostu zobowiązany do odpowiedzi się poczułem.

Nadal ma Soderlinga, wielką kompromitację Z dwojga złego chyba lepiej, by Federer przegrał w meczu z Djokoviciem, niż z pół-anonimowym przeciętniakiem.

Po pierwsze, patrząc na rok 2011, gdyby nie Soderling, bardzo możliwe, że Nadal by to wygrał. Po drugie Soderling nie był przeciętnym tenisistą, w 2010 zdominował w Paryżu Federera itd.

Chodziło mi raczej o porównanie tego, jak jest odbierany LeBron mimo wielu klęsk na koncie i tego, że jego liczby w porównaniu do wielu innych koszykarzy nie są zazwyczaj rekordowe. Federer również doświadczał klęsk,

Porażki Le Brona rozkładają się na wiele osób, zawsze można powiedzieć, że jego drużyny w części przypadków były słabsze od adwersarzy, z którymi przegrywały. Nie czuję się kompetentny, by wchodzić w to dalej. Sęk w tym, że Federer w wielu meczach tej dekady i nie tylko - słabszy nie był, lecz przegrywał. Przecież raczej mało kto się czepia o Wimbledon 2015 albo AO 2016.

Rozumiem Twój punkt widzenia, ale sądzę, że po pierwsze - Federer nie napisał jeszcze ostatnich kart swojej historii, przed nim sezon 2020 i nie można powiedzieć, by był to ostatni (wyobraź sobie ten wielki comeback, kiedy staruszek Federer wraca na Wimbla w przyszłym roku, gra z Novakiem czy Rafą i będąc skazywany na porażkę wygrywa z nimi sięgając po tytuł - przecież to byłoby sportowe wydarzenie dekady)

No przecież to miał zrobić w tym roku. I dzieliło go 20 cm od scenariiuszu filmowego. I jak już pisałem, w razie wygranej, po tym meczu choćby i potop. Bo chociaż tytuł GOAT - a mógłby zostać RF zabrany, no to chociaż symbolika zostałaby zachowana. Nadany twardy stempel. W przyszłym roku w finale może grać ktoś lepiej dysponowany niż Serb. I powiem tak - oby. I oby był młody.

Nawet jeśli okaże się, że to jednak Rafa będzie tym "największym" (na co - nie ukrywam - liczę), to historia Federera będzie miała nie mniejszy potencjał na "sprzedanie się".

Historia o Nadalu lepiej, by się sprzedała, bo właśnie wypchnął tego, który uporał się łatwo z Samprasem, jest młodszy, a poza tym historie tego typu powinny mieć jakiś happy - end. U Federera - moim zdaniem ciężko o to będzie. Jako że w jego życiu sportowym były 2 problemy - Djoković i Nadal i z oboma ma ujemny bilans dużych gier, to byłby to dołujący film o Wielkim (nie do końca spełnionym) artyście. O ile w 2020 nie zdarzy się jakiś cud. Na tym kończę.

[Michael Scott]

Nie rozumiem tylko czemu się uparliście akurat na ten mecz, jakby to on miał niemal zaważyć o losach wszechświata jako być albo nie być tenisa jako dyscypliny, postawić horacjański pomnik "trwalszy niż ze spiżu" (jakby Federer nie zrobił tego przez ostatnie kilkanaście lat) lub przekreślić całe jego dokonania i sukcesy, zrównując go z Julienem Benneteau. Czemu akurat Wimbledon A.D 2019, a nie np: 2020? Albo i 2021, jeśli Roger będzie dalej grał.

Przedstawianie Federera jako "chokera" czy "losera" przegrywającego w ważnych momentach i spalającego się psychicznie w finałach nie wzięło się znikąd od tego 40-15, tylko było przygotowywane skrupulatnie przez ostatnie kilka lat, w których Roger przegrywał zdecydowanie najwięcej finałów niż kiedykolwiek w swojej karierze, w końcu wyprzedzając Lendla na szczycie listy zawodników z największą liczbą przegranych finałów (Roger ma też najwięcej przegranych finałów WS-ów, aż dwanaście). 53 klęski w decydujących momentach to problem nawarstwiający się przez lata i odkładający się w psychice zawodnika, a nie jeden mecz, jakkolwiek ważny by nie był.

Rzecz jasna można sprowadzić karierę Federera do tegorocznego finału Wimbledonu, ale czy warto? Zwłaszcza fani powinni mieć w sobie choć trochę optymizmu i - jakkolwiek patetycznie to zabrzmi - szacunku dla swojego idola, który w wieku 38 lat był lepszy w finale wielkoszlemowego turnieju niż jedynka światowego rankingu i ubiegłoroczny triumfator, wciąż podejmując ryzyko i grając na najwyższym poziomie. Z tego turnieju też można było wyciągnąć pozytywne wnioski - Federer zagrał w finale WS-a po raz pierwszy od AO 2018, pokonał bez większych problemów Nadala (w przeciwieństwie do Novaka, Nadal nie jest dla Federera już przeszkodą nie do przejścia; poza mączką rzecz jasna), siedem razy przełamał Djokovicia w finale (kiedy to się ostatni raz zdarzyło i czy w ogóle!) i pokazał, że jest "not over yet".

Ten mecz był bardziej dramatyczną wersją półfinału Novaka z Federerem z US Open w 2011 roku, kiedy Fed dominował, wygrał pierwsze dwa sety, ale przegrywając dość łatwo dwa nastepne doszło do piątegow którym Szwajcar miał dwie piłki meczowe po przełamaniu Serba, ale żadnej nie wykorzystał, a Novak wyszedł z opresji i załatwił go bez problemów i z zimną krwią. Cały mentalny problem Feda z Novakiem zaczął się właśnie w 2011 roku.

Niestety problemem jest chyba to, że kibice przeżywają klęski tenisistów zdecydowanie dłużej i dotkliwiej niż sami zainteresowani. Jako fan Nadala też coś o tym wiem.

[Kamileki]

Best Of The Decade: Records & Achievements

Spoiler:

ATPTour.com looks back at notable records and achievements of the 2010s

Another captivating decade of tennis has come and gone. And perhaps fittingly, the three players who began the decade in the top three spots of the ATP Rankings — Rafael Nadal, Novak Djokovic and Roger Federer — finish the 2010s in the top three places.

Continuing our Best of the Decade series, ATPTour.com looks at some of the biggest records and achievements from the past 10 years.

Rafael Nadal
The Spaniard was the only player to finish inside the Top 10 of the year-end ATP Rankings all 10 years this decade.
In 2010, the lefty completed the 'Clay Slam', winning all three ATP Masters 1000 events (Monte-Carlo, Rome, Madrid) on clay and triumphing at Roland Garros in the same year.
Nadal became the only player to win five or more Grand Slams after turning 30, winning 13 this decade.
He won 34 clay-court titles in the 2010s, more than any other player.
Nadal became the oldest year-end No. 1 this season, doing so at 33.
The Spaniard set the record for most consecutive Masters 1000 titles in 2013 when he captured four straight crowns at the elite level, triumphing in Madrid, Rome, Montreal and Cincinnati.

Nadal
At Cincinnati in 2013, Nadal celebrates his fourth consecutive ATP Masters 1000 title.

Novak Djokovic
The Serbian became the first player to complete the Career Golden Masters — winning all nine Masters 1000s — doing so in Cincinnati in 2018.
Lifted 45 hard-court tour-level trophies this decade to lead all players. Only one other player, Rafael Nadal (48), won that many titles on all surfaces in the 2010s.
Djokovic held all four Grand Slams at the same time, winning each of the four majors from 2015 Wimbledon through 2016 Roland Garros.
In 2015, Djokovic made the final of all four Slams, winning three of them (except Roland Garros).
Spent 275 weeks - more than half the decade - at World No. 1.
Reached seven consecutive Masters 1000 finals from 2015 Rome through 2016 Miami.
Finished atop the year-end ATP Rankings five times.
Earned the longest winning streak of the decade, winning 43 straight matches, finally losing against Federer at 2011 Roland Garros.
Set the record for most Masters 1000 titles in a season by capturing six in 2015.
Set the record for most ATP Ranking points in a season with 16,950 in 2015.
Reached a record 17 consecutive tour-level finals from the 2015 Australian Open through the 2016 Australian Open.

Roger Federer
Federer, at 36 years, 320 days, was the oldest World No. 1 in history on 24 June 2018.
Federer was the oldest titlist of the decade, winning Basel this year at 38. He is the third-oldest player to lift a trophy in the Open Era behind Pancho Gonzalez and Ken Rosewall.
Won eight tour-level grass-court titles, the most of any player this decade.
The Swiss entered the 2017 Australian Open as the No. 17 seed following a knee injury that kept him out after Wimbledon in 2016. But Federer won the title, his first Grand Slam victory in nearly five years.
Won 28 consecutive ATP 500 matches from 2014-16.

<a href='https://www.atptour.com/en/players/roge ... iew'>Roger Federer</a> celebrates winning his 10th Basel title
Roger Federer lifts his seventh Basel title of the decade in October 2019.

Big Three
Held World No. 1 for 480 weeks this decade (92% of the 2010s).
Won 33 of the decade's 40 Grand Slam championships.
Captured 61 of the decade's 90 Masters 1000s.
Appeared in 74 of the decade's 90 Masters 1000 finals.

Andy Murray
Won Wimbledon in 2013 to become the first British man since 1936 to capture a Grand Slam singles title. He would win the grass-court major again in 2015.
Earned the men's singles gold medal at back-to-back Olympics in 2012 and '16.
In 2016, Murray won his final 24 matches of the season, completing his run by lifting the title at the Nitto ATP Finals. By defeating Novak Djokovic in the championship match at The O2, he also earned the year-end No. 1 ATP Ranking for the first time.

Bob Bryan and Mike Bryan
After winning Wimbledon in 2013, the American twins held all four Grand Slam titles and Olympic gold at the same time.
Won 63 tour-level doubles titles this decade, more than any other team.
Spent 139 consecutive weeks as the world's No. 1 team from 25 February 2013 through 25 October 2015.
Captured 26 Masters 1000 titles this decade.

Stefanos Tsitsipas
Became the first player to win both the Next Gen ATP Finals and the Nitto ATP Finals.

<a href='https://www.atptour.com/en/players/stef ... '>Stefanos Tsitsipas</a> is the first player to win the <a href='https://www.atptour.com/en/tournaments/ ... view'>Next Gen ATP Finals</a> and the <a href='https://www.atptour.com/en/tournaments/ ... iew'>Nitto ATP Finals</a>.
Stefanos Tsitsipas celebrates his victory at the 2019 Nitto ATP Finals.

Pierre-Hugues Herbert and Nicolas Mahut
Completed the Career Grand Slam in 2019 by winning the Australian Open.

Milestones Reached During The Past Decade
Federer reached 100 career tour-level titles at 2019 Dubai.
Federer won his 1,000th career tour-level match against Milos Raonic in the final of 2015 Brisbane.
Federer became the first man in the Open Era to reach 20 career Grand Slam titles at the 2018 Australian Open.
The Bryan Brothers won their 100th tour-level team title at the 2014 US Open. That was also their fifth US Open trophy.
Federer, Ivo Karlovic and John Isner all eclipsed 10,000 career aces during the past decade. Karlovic did it at 2015 Montreal, Federer accomplished the feat at 2017 Wimbledon and Isner joined them at 2018 Houston.

Did You Know?
Karlovic hit the most aces in a season this decade, striking 1,447 in 2015.
Isner and Nicolas Mahut played the longest match of all-time in 2010, with Isner emerging victorious at 2010 Wimbledon after 11 hours and five minutes, with the match taking place across three days. The American won 70-68 in the fifth set.
World No. 772 Marcus Willis won six matches in pre-qualifying and qualifying to reach the main draw of Wimbledon in 2016, including victories against Andrey Rublev and Daniil Medvedev. The Brit then thrilled his home crowd by ousting World No. 54 Ricardas Berankis in straight sets, setting a memorable match with Roger Federer on Centre Court in the second round.
Nadal, Djokovic, Federer and Isner were the only players to finish inside the Top 20 of the year-end ATP Rankings in all 10 years this decade.

https://www.atptour.com/en/news/best-of ... hievements