Porażki Federera

[Starigniter]

Australian Open:
1. Safin 2005 półfinał (1 MP w 4.; do ogrania Hewitt w finale)
2. Nadal 2009 finał (zajechany półfinałem rywal; więcej wygranych punktów, 174-173, BP: 6/19, w tym 0/6 w 3. vs 7/16 Nadala)

Roland Garros
1. Kuerten 2004 runda 3. (#1 vs #30, a mimo to porażka 0-3, a także H2H 1-0 na mączce dla Feda był; możliwe, że byłby Wielki Szlem w tym roku, albo nawet i Złoty Szlem, tudzież Super Szlem)
2. Nadal 2007 finał (wcześniej wygrał w Hamburgu; 1/17 przy BP, a Rafa 4/10)
3. Nadal 2011 finał (5-2 + SP w 1.; nie wiem jak ten RG powyżej, ale ten z pewnością do wygrania)

Wimbledon
1. Nadal 2008 finał
2. Djoković 2014 finał
3. Anderson 2018 ćwierćfinał (2-0 w setach, 1 MP w 4.)
4. Djoković 2019 finał (lepszy w każdej jednej statystyce, poza TB)

US Open
1. Del Potro 2009 finał (1-0 w setach + przełamanie w drugim i serwis po 2-0; TB od tytułu w 4.)
2. Djoković 2011 półfinał (2-0 w setach + 2 MP przy własnym podaniu)
3. Djoković 2015 finał (4/23 przy BP vs 6/13 Novaka)
4. Del Potro 2017 ćwierćfinał (SP w 3. na 2-1 w setach; poza tym taktycznie katastrofa)

Tour Finals
1. Nalbandian 2005 finał (2-0 w setach, w 5. 6-5 i 30-0 przy serwisie po tytuł, w TB oczywiście spłynął 3-7)
2. Djoković 2012 finał (w każdym secie prowadził z przełamaniem)

Igrzyska Olimpijskie
1. Berdych 2004 druga runda (1-0 w setach, a i tak #1 przegrał z 18-letnim #79 na świecie; a powinno być złoto)

Masters
1. Mantilla 2003 Rzym
2. Nadal 2006 finał w Rzymie (4-1 w 5., 2 MP przy 5-6 15-40 przy serwisie Nadala, 3-1 + serwis w TB)
3. Djoković 2007 finał w Montrealu (4 SP w 1., w TB decydującego przegrał 2-7
4. Nadal 2008 finał w Hamburgu (5-1 w 1., a przegrał 5-7)
5. Djoković 2014 finał w Indian Wells (1-0 w setach, 3-7 w dec. TB)
6. Wawrinka 2014 finał w Monte Carlo (TB od tytułu)
8. Del Potro 2018 Indian Wells (zmarnowane 3 CP)
9. Thiem 2019 Indian Wells

Puchar Davisa
Hewitt 2003 półfinał (zmarnowane 2-0 w setach)

Inne:
Nadal 2006 Dubaj
Corić 2018 Halle


Sporne:
Nadal 2006 Roland Garros
Blake 2008 Igrzyska w Pekinie (jedyna porażka, bilans 10-1)
Tsonga 2009 Montreal
Djoković 2010 US Open
Murray 2012 Igrzyska w Londynie
Djoković 2015 Wimbledon
Raonić 2016 Wimbledon

Jeśli o czymś zapomniałem, to przepraszam. Kurników (ATP 250) raczej nie ma co wymieniać, bo to mało ważne. Wyszło 25 dużych tytułów na pewno (nie licząc spornych)

[Starigniter]

Trochę zaczynacie absurdalizować, Panowie. Zaraz się okaże, że każdy mecz w którym miał przewagę breaka na jakikmkolwiek jego etapie (np. 2-0 w pierwszym) miał obowiązek wygrać.

Tego już nikt by nie policzył.

Lepszy był Nalbandian w 2005 i zasługiwał na tamten tytuł. Nie tyle bym tu winił RF co Argentyńczyka, że mając rywala na kolanach, po dłuższej kontuzji, o mały włos nie oddał mu tytułu. 67 67 61 62 40* było w pewnym momencie. Trochę się owszem Roger poderwał

Co nie zmienia faktu, że Roger powinien był to skończyć, skoro było 6-5 i 30-0 przy jego serwisie w 5. Wiem, że Nalbandian w pewnym momencie wygrał 10 gemów z rzędu, i to jeszcze na dywanie, ale jeśli już Szwajcar tak daleko zaszedł, to mecz był do skończenia na jego korzyść.

W Montrealu owszem miał *6-5 i 40-0, ale 4 tygodnie później w finale US Open *6-5 i 40-0 przy serwisie miał Djoković, który nie udźwignął tamtego meczu w sposób niegody jego standardom można rzec, a nerwy Serba unosiły się wtedy nawet przy moim biurku w Białymstoku. Układ - ja Ci oddaję Kanadę, Ty mi US Open, był wtedy bardzo ok.

Ba, Novka miał nawet 2 setowe w drugim. Także spokojnie mógł prowadzić 2-0 w setach, a przegrał 0-3. Ale miał wtedy 20 lat i to był jego pierwszy finał. Aczkolwiek jeden z niewielu czołków Serba.
Później Feda i tak pokonał 3-0 w AO.

Mi tylko tego Wimbledonu szkoda z perspektywy czasu.

Chodzi cały czas o 2019, tak?

[Mario]

A może tak dla odmiany policzyć turnieje, których nie powinien wygrać, bo też coś tam trzeba by odjąć, widząc metodologię, jaka tu jest stosowana.

[Starigniter]

A może tak dla odmiany policzyć turnieje, których nie powinien wygrać, bo też coś tam trzeba by odjąć, widząc metodologię, jaka tu jest stosowana.

Można, ale będzie tego znacznie mniej.

Pierwsze co na myśl mi przychodzi:
Wimbledon 2007 Nadal
US Open 2007 Djokovic
Australian Open 2017 Nadal

Nie ma tu żadnej metodologii. Po prostu Fed nie wytrzymuje presji w ważnych momentach i zdarza mu się to często. Rafole czegoś takiego doświadczyli zaledwie po parę razy, a Rog kilkanaście.

[Mario]

RG 2009, Wimbledon 2012, a poświęciłem na analizę jakieś 8 sekund.

Bez sensu jest takie wyliczanie, tyle próbuję przekazać.

[DUN I LOVE]

WImbledon 2009 przede wszystkim.

[Starigniter]

RG 2009, Wimbledon 2012, a poświęciłem na analizę jakieś 8 sekund.

Niby dlaczego? W pierwszym nie było już Nadala, więc Szwajcar automatycznie faworytem. A że przegrywał 0-2 z Haasem to już jego sprawa.

To samo Wimbledon. Nie wiem jak on mógł przegrywać także 0-2 z Benneteau. Ale Rog miał świetną formę i zasłużenie wygrał turniej. Szkoda tylko, że nie poszedł za ciosem i nie wygrał Igrzysk.

Bez sensu jest takie wyliczanie, tyle próbuję przekazać.

Ma sens, bo jakoś Novak przegrał tylko 3 mecze w karierze mając meczowe, w tym 1 finał ATP 500, a Roger dla odmiany aż 25, w tym Wimbledon, Indian Wells czy Rzym w samym finałach.

To pokazuje różnice między nimi. No, chyba że udajemy, że nic się nie stało

Po prostu Fed z własnej winy zawalił zbyt dużo meczów i jest mi go trochę szkoda. Dzisiaj mógłby mieć takie rekordowy, że Rafole prawie na pewno by go w życiu nie dopadli

[Starigniter]

WImbledon 2009 przede wszystkim.

Zgadzam się. Tamte 3 wymieniłem na szybko.
Nie wiem jak to się stało, że Andy nie wykorzystał 6-2 w TB w 2.

[DUN I LOVE]

Niby dlaczego? W pierwszym nie było już Nadala, więc Szwajcar automatycznie faworytem. A że przegrywał 0-2 z Haasem to już jego sprawa.

No tak, jego sprawa.

W trzecim secie Fed bronił bp przy *3-4 jakimś chorym zagraniem w linię z fh. Wisiał nad przepaścią. W półfinale z del Potro był 2 piłki od 0-2 w setach (36 *45 i 0-30 bodajże). Jeżeli to nie było wygrzebanie się z grobu to wszystkie te Twoje wyliczanki nie mają sensu.

[Robertinho]

Jakby ja tak próbował psuć zabawę, dopiero by było.

[Kiefer]

Nie no Fed sporo meczów odwracał z rywalami nad którymi bardzo wyraźnie górował i przez większość kariery rozwalcowywał, tj Haas, Roddick, czy Bennetau.

Nie wiem tylko, czy uczciwe jest wypominanie każdego ciasnego meczu, bo można się oczywiście wszystkiego czepiać, ale w takim finale Wimbla 08 i 14 nie powinno być nawet 5 setów, podobnie jak w finale Masters Cup 05. A RG 07 i 11? Już naprawdę nie przesadzajmy, prędzej można się dziwić porażce w SF AO 12 z Nadalem.

AO 05, AO 09, USO 09, USO 11 (nawet nie USO 10 mimo dwóch mp), USO 15, Wimbl 19, z tego rzeczywiście powinny wpaść chociaż 2 WS.

[Starigniter]

Niby dlaczego? W pierwszym nie było już Nadala, więc Szwajcar automatycznie faworytem. A że przegrywał 0-2 z Haasem to już jego sprawa.

No tak, jego sprawa.

W trzecim secie Fed bronił bp przy *3-4 jakimś chorym zagraniem w linię z fh. Wisiał nad przepaścią. W półfinale z del Potro był 2 piłki od 0-2 w setach (36 *45 i 0-30 bodajże). Jeżeli to nie było wygrzebanie się z grobu to wszystkie te Twoje wyliczanki nie mają sensu.

Moim zdaniem, to nad przepaścią wisiał Djoković 2 lata temu. Był w dużo gorszej sytuacji.

Z całym szacunkiem dla Tommy'ego, którego z resztą lubiłem oglądać, to nie jest nie wiadomo jak wysoki poziom. Roger z kimś takim nie powinien przegrywać 0-2 w setach i to na mączce, kiedy przez n lat był zdecydowanie drugim zawodnikiem tej nawierzchni.
To tylko i wyłącznie jego problem, że doprowadził do takiej sytuacji. Haas to nawet niewiele na mączce grał wtedy.

[Mario]

Kapitalna argumentacja, wysiadam.

[Bombardiero]

Wyrasta nam Roger Federer na największego przegranego białego sportu!

Skoro niespodziewane porażki zdarzają się nawet w sportach drużynowych, gdzie możemy zmienić mającego negatywny wpływ na grę zawodnika, to tym bardziej będzie tak się działo w sportach indywidualnych. Tak to już jest w tym tenisie, że jeden musi wygrać, a drugi musi przegrać. Myślę, że u każdego z tych najlepszych moglibyśmy doszukiwać się tych największych porażek, czy to przez wzgląd na wagę spotkania, czy na jakieś mentalne zacięcie, a nawet ten najbardziej absurdalny powód - kosmiczną formę rywala, która w danym momencie nie miała prawa się przydarzyć.

Roger mógł wygrać więcej, tak samo jak więcej mogli powygrywać Nadal i Djoković, a idąc dalej Sampras i spółka, gdyby okoliczności były dla nich odpowiednio sprzyjające. Zgadzam się, że u Federera mogło przyjść tych niespodziewanych porażek nieco więcej, bo i potencjał tenisowy był (jest?) największy w historii, ale chyba nie możemy w ten sposób rozpatrywać każdego meczu, jaki przegrał w tej najwyższej klasie rozgrywek. Na RG z Nadalem przecież nie doprowadził nawet do pięciosetówki, więc gdzie tutaj szansa na zwycięstwo? Albo z Kuertenem, gdzie przegrał bez wygranego seta?

Możemy rzecz jasna uznać, że przez wzgląd na swoje umiejętności Roger Federer powinien wygrać każdy turniej, w którym brał udział. Tylko po co? Na jego drodze nieraz przecież stawali tenisiści lepiej przygotowani mentalnie i fizycznie. To, że byli gorsi pod względem technicznym, nie czyni ich na tyle gorszymi, by każde przełamanie na rzecz Szwajcara można było rozpatrywać jako wygrany mecz, a niewykorzystanie tej przewagi za ogromną porażkę. Nie wszystko, co przyjemne dla oka, jest na tyle mocne, by wygrywać z tym, co zachwyca nietuzinkową solidnością i stabilnością.

Ten tour mimo wszystko jest tak wąski, że wszystkie te powody porażek grały z Rogerem po kilka razy, mając przy tym okazję, by odrobinę się tego mistrza i jego gry nauczyć. Wyciągniesz kilka zagrań z kapelusza, ale przez cały mecz nie będziesz w stanie grać w nieprzewidywalny dla rywala sposób. Dążę do tego, że ci najlepsi widzieli po prostu jak z Rogerem grać, nawet jeśli ten przełamywał gdzieś na początku seta, znali jego słabsze strony, itd. A argument, że nie było już kogoś w drabince, jak przegrał przed finałem? Zawsze mógł być ktoś inny, komu trafiłby się dzień konia.

Na koniec dodam, że nie odrzucam myśli, w których Roger niejeden z wymienionych tutaj meczów rozstrzyga na swoją korzyść. Różnica jest taka, że reaguje się na korcie, nie poza nim. Tych sytuacji gdzie totalnie zawalił powinno być po prostu mniej, a mnożenie ich jest nie w porządku w stosunku do samego mistrza, jak i w stosunku do jego rywali.

[Robertinho]

Sprowadzacie to do absurdu, jaki znowu "każdy turniej w którym grał "? I tak, Federer największym przegrywem wśród największym tenisistów w historii, to raczej nie powinno budzić wątpliwości. Z samym Djoko trzy porażki w WS mając meczbola, na tym poziomie to jest dyskwalifikujące. Fani Nadala do dziś płaczą nad AO12, gdzie cudem utrzymywał się na powierzchni, tymczasem w takich USO 11, czy Wimbledonie 19, to było po ponad 3 sety lepszej gry niż rywal, a i tak zdołał przegrać niedoszły goat.

[Wujek Toni]

Dajmy już naprawdę spokój z wyliczankami i rozpamiętywaniem każdego sfrajerzonego finału.
U Federera z perspektywy fanów po prostu boli bardziej , bo facet pomimo lamerstwa sporo powygrywał i przez ponad 10 lat dzierżył rekord wielkoszlemowy. Gdyby chodziło o Berdycha czy innego Thiema, spuścilibyśmy zasłonę milczenia i przeszli do porządku dziennego.

[Robertinho]

Też mnie to dziwi, tj wywlekanie tego w 2021 roku i tworzenie matrixa, w którym gość będący od początku kariery specjalistą od przegrywania ciasnych spotkań, regularnie wygrywa takie mecze z Rafole.

[Wujek Toni]

. . Fani Nadala do dziś płaczą nad AO12, gdzie cudem utrzymywał się na powierzchni, tymczasem w takich USO 11, czy Wimbledonie 19, to było po ponad 3 sety lepszej gry niż rywal, a i tak zdołał przegrać niedoszły goat.

Rafafani to zupełnie odrębny stan umysłu w tej materii. Facet przez 15 lat poważnej kariery „wypuścił” z rąk na upartego dwa tytuły, aczkolwiek zarówno w przypadku AO 2012, gdzie pewnie w szóstej godzinie gry nie odróżniał już korytarza deblowego od linii bocznej dla singli, jak i finału 5 lat później, kiedy to rywal po prostu miał czelność się nie obsrać i zagrać przez 5 kolejnych gemów swój najlepszy tenis, nazywanie tego frajerstwem byłoby potężnym nadużyciem.

[DUN I LOVE]

Nie zmienia to faktu, że ostatnio coraz częściej czołkuje (poza cegłą) i jakoś nikogo to nie rusza tak jak porażki Federera (tu mamy jakąś dyskusję po porażce z Gruzinem mimo mp chwilę wcześniej, a po tym jak Nadal nie wyserwował finału WTF z Daniłem albo wypuścił 2-0 w setach z Cipasem raczej nikt specjalnie się nie pochylał).

Trochę przesadzasz Paweł, każda porażka w finale WS z przewagi breaka w deciderze boli fana, a to tłumaczenie, że nie powinna, bo to szósta godzina gry to żadne tłumaczenie tak naprawdę. Takie porażki jak finały AO12 i AO17 powinny boleć każdego zaangażowanego emocjonalnie kibica. Wimby18 podobnie. W 2012 Nadal miał *4-2 *30-15 i pusty kort przed sobą. Wolę nie myśleć, co by było, gdyby Fed coś takiego przegrał.

[Wujek Toni]

Dla mnie to jest wyolbrzymianie problemu. Przewaga jednego brejka zupełnie o niczym nie świadczy, gdybyśmy szli tym tokiem rozumowania, to pewnie 80% spotkań w tourze uznalibyśmy za sfrajrzone przez przegranego. Nadal nigdy nie wypuścił Szlema mając na rakiecie piłki meczowe, więc nie wiem co my tu ogóle porównujemy.