Fair play i maniery na korcie tenisowym.

[SebastianK]

Rafa mógł dostać piłką. Straszne. Dobrze, że nie było odwrotnie, trzeba by wysyłać na Majorkę czołgi. To wszystko tylko pokazuje, jak pełen hipokryzji jest tenis. Z jednej strony teatralne przepraszanie za szczęśliwe zagrania, czy oburzanie się za zagranie w rywala, z drugiej oszukiwanie kiedy tylko jest to możliwe. Chyba jednak lepiej uczciwie dostać piłką(jakby to była jakaś trauma swoją drogą, w innych sportach nikt takich rzeczy nawet nie zauważa), nieważne od Federera, Janowicza, czy Nadala, niż być przekręconym na punkt, czy oberwać z medikala od symulanta. Rafa osłonił się rakietą(podobno do tego służy?) i tyle, rozumiem, że można potępić Jerzego za niektóre zachowania, ale to akurat nie było nic wielkiego.
Swoją drogą dziwi mnie, że Fibak, człowiek, który wprost nawołuje do oszustw zarówno zawodników(taktyczna przerwa medyczna), jak i sędziów(!!!!)("małe auty", ""wielki mistrz", "błąd stóp zawodnika gospodarzy"), ma czelność pouczać o zachowaniu na korcie.
Dziwi mnie też, że za trafiania liniowych przy serwisie jeszcze nikt zawodników nie pozywa, przecież to nie tylko chamstwo, ale i zamach.

Nieczęsto się z Tobą zgadzam ale tutaj po prostu muszę. Dzieci na treningach grają w "pojedynek" gdzie rzucają sobie piłkami w twarz z odległości sześciu kroków. I to jest zwykłe ćwiczenie robione właśnie po to aby nie bać się takich sytuacji.

To jest zagranie takie samo jak każde inne. Owszem wypada po takim czymś przeprosić rywala ale można tak grac dalej.

[Del Fed]

Sytuacja z dzisiejszej nocy. Raon zagrał mało fair, no dobra, ale poza tym to się ładnie wygłupił. Jakoś dziwnie tak podawać rękę przeciwnikowi w takiej sytuacji, gdzie powtórki dokładnie pokazują, to jak było. Wstydliwe.
Lahyani mógłby się za sędziowanie zabrać (a nie ciągłe hahahhahanie), bo stwierdził na sugestię JMDP, że Raonic dotknął siatki i widać to na powtórkach, "oni nie powinni tego pokazywać". Ugryż się Momoś... Gadasz jak UEFY i FIFY. Na szczęście nic sie wielkiego nie stało, od tego momentu Raon zaczął trafiać, Argentyńczykowi się nieco odechciało, tak naprawdę im szybciej się to skończyło, tym lepiej.
Natomiast jak Gulbis to skrewi, to nie wiem, to jest jego życiowa szansa na zrobienie czegoś, za co będzie go można pamiętać (oprocz gadania byłem lepszy od zwycięzcy turnieju), na przynajmniej dojście do finału, a może nawet - podjęcie próby zwycięstwa, przy takiej formie Rafy i Djoko, chociaż kto tam wie tego Łotysza. Mimo wszystko naprawdę wypadałoby mu dać sobie radę z Raonem, grającym tak jak wczoraj.

[Saboteur]

Oczywiście że Raonek zachował się fatalnie i nawet nie ma potrzeby się rozdrabniać. Ciekawi mnie jedno: ilu tenisistów przyznałoby się do tego błędu akurat w tej sytuacji? Śmiem twierdzić że nie byłoby to wiecej niż 20%.

[Mario]

Raon zagrał mało fair, no dobra, ale poza tym to się ładnie wygłupił. Jakoś dziwnie tak podawać rękę przeciwnikowi w takiej sytuacji, gdzie powtórki dokładnie pokazują, to jak było.

Ja za to jestem pod wrażeniem JMDP, przecież po takiej akcji to chyba każdy spodziewał się handshake'u w stylu Agniesi Radwańskiej. Naprawdę, tenisowo Argentyńczyk często do mnie nie trafia, ale jego zachowanie, osobowość itd., wielka klasa.

Już w nocy swoje o Lahyanim wspomniałem, ale coś tam jeszcze dodam. Ten gość jest świetny, ale na początek jakieś słabej 250, wtedy pożartuje sobie z Monfilsem czy innym clownem w meczu, którego wynik jest już rozstrzygnięty, wszyscy się pocieszą i będzie ok. Jednak w takiej sytuacji znowu zawodzi, nie chcę być złośliwy, ale w ostatnim czasie, jeśli wspominamy o błędach sędziowskich to zazwyczaj o tych popełnionych przez Mohameda, dlatego dla mnie komedią było przydzieleniu mu finału Wimbledonu.

Martinek, 20% to przegięcie, powiedziałbym raczej, że z 50%. Pewność z kolei mam, że 2 z 3 moich ulubionych zawodników na pewno by się przyznało, tylko co do Llodry mam wątpliwości, ale chyba też...

---

Gdzieś tam muszę o tym wspomnieć, a skoro zeszliśmy trochę z głównego tematu to pojawia się okazja.

Pamiętam, że jakiś czas temu dyskutowałem z Jacquesem na temat Paire'a. Od kilku tygodni przeszukiwałem tematy turniejowe, by znaleźć jego wypowiedzi i wreszcie mam:

Chyba jednak nie. Główną siłą jego tenisa jest niestandardowość, ale jak ktoś z lepszymi argumentami to ogarnie, jest pozamiatane. Co nie zmienia faktu, że jest to materiał na kilka fajnych turniejowych zwycięstw.

Sorry ale to jest tenisista z grupy "cyrkowych" (inaczej to ujmując pajaców), do której to należą również m.in Gael Monfils i Fabio Fognini. Czyli niby teoretycznie przyzwoita technika i w miarę niekolący w oczy styl, w praktyce więcej popisów aktorskich niż gry. Niestety, nie jest to aktorstwo najwyższych lotów. Nie jest to Andrzej Chyra czy Anthony Hopkins. Co najwyżej Maciej Zakościelny.

Teraz skonfrontujmy to z wczorajszym:

Mimo to utrzymuję, że JJ najbardziej perspektywiczny tenisista U-25, po Tomiciu, a obok Nishikoriego i Paire'a, za to przed Raoniciem czy Dimitrowem.

Oczywiście nie piszę tego by nabijać się z Jacquesa czy coś w tym stylu. Sam mam na swoim koncie mnóstwo opinii, które po jakimś czasie zmieniałem, tak to w tego typu przypuszczeniach działa. Chciałem tylko pochwalić się, że coś w tych dyskusjach osiągnąłem. Chociaż właściwie to Benoit pokazał, że coś w nim drzemie w bardziej normalny sposób.

[Saboteur]

Ty stawiasz Llodrę, Mahuta i Monfilsa (?), ja stawiam przeciwko temu Berdycha, Petschnera i Gonzaleza. Widzisz, gdyby moją trójkę spytano jakby postąpili, zapewne odpowiedzieliby że przyznaliby się. W ferworze walki gdy masz break pointa już nie jest to takie oczywiste.

[Barty]

Dalbym sie pociac, ze Llodra by sie nie przyznal.

[Mario]

Llodra jest aroganckim chamem, ale nie oszustem.

[Saboteur]

Dalbym sie pociac, ze Llodra by sie nie przyznal.

Fed by się przyznał ale musi grać z Wawrinką.

[Mario]

Ty stawiasz Llodrę, Mahuta i Monfilsa (?), ja stawiam przeciwko temu Berdycha, Petschnera i Gonzaleza. Widzisz, gdyby moją trójkę spytano jakby postąpili, zapewne odpowiedzieliby że przyznaliby się. W ferworze walki gdy masz break pointa już nie jest to takie oczywiste.

Akurat Monfilsa jest na 100% pewien, można mówić, że pajac, ale gra bardzo fair, bo to wynika z jego podejścia do tenisa. Mahut kiedyś pozwolił powtórzyć serwis Fishowi, gdy Mardy nie usłyszał, że był net (piłka na break pointa), więc też raczej by się przyznał. To nie są przypuszczenie znikąd, ale jednak fakty, które pozwalają coś wywnioskować.

Jasne, że nic nie jest oczywiste, ale to zależy od człowieka, jak ktoś zna takie wartości jak uczciwość to przyzna się nawet przy meczowej w finale Szlema, jak nie to mamy Petzchnera nie czującego piłki na nodze, Tomica proszącego o sprawdzenie by za chwilę się rozmyślić czy Gonzaleza (którego uwielbiałem, choć ta sytuacja pozostawiła pewną rysę w mojej kibicowskiej sympatii), który nie wie, że dotknął piłkę.

[Saboteur]

Ty stawiasz Llodrę, Mahuta i Monfilsa (?), ja stawiam przeciwko temu Berdycha, Petschnera i Gonzaleza. Widzisz, gdyby moją trójkę spytano jakby postąpili, zapewne odpowiedzieliby że przyznaliby się. W ferworze walki gdy masz break pointa już nie jest to takie oczywiste.

Akurat Monfilsa jest na 100% pewien, można mówić, że pajac, ale gra bardzo fair, bo to wynika z jego podejścia do tenisa. Mahut kiedyś pozwolił powtórzyć serwis Fishowi, gdy Mardy nie usłyszał, że był net (piłka na break pointa), więc też raczej by się przyznał. To nie są przypuszczenie znikąd, ale jednak fakty, które pozwalają coś wywnioskować.

Właśnie przedstawiałem powyższych tenisistów w dobrym świetle, jednak jest ta ciemna strona medalu. Moja trójka tych wartości nie zna, ten pierwszy nie wie że przebił piłkę która odbiła się dwa razy. (grając jest to wyczuwalne i słyszalne)

[Robertinho]

Z inspiracji nie tylko ostatnich wydarzeń. Zapraszam do dyskusji, przenoszę też część postów z Montralu.

[jonathan]

Dla mnie niezbyt wielu tenisistów jest dżentelmenami w kontekście sprawy zwycięstwa w meczu. W niektórych chwilach ostatnie, o czym myślą, to właśnie bycie kulturalnym i szarmanckim. Liczą się walka, adrenalina i chęć zwycięstwa (zwłaszcza gdy gra się przed własną publicznością tak jak Raonić). A całe to przepraszanie ręką po szczęśliwych piłkach jest moim zdaniem śmiesznym i nieprawdziwym zwyczajem, bo niech mi ktoś wskaże zawodnika, któremu faktycznie przykro, że przed chwilą zdobył w ten sposób punkt. Nikt nie każe też nikomu klaskać po udanych zagraniach rywala (od tego jest publiczność, zresztą ja w meczu o wielką stawkę nie życzyłbym sobie, żeby ktoś kierował wobec mnie takie "gesty podziwu"). Tenis już po prostu dawno temu stracił tamtą dawną otoczkę "białego sportu" (więc nie ma co płakać jak Berdych, gdy widzi się taką sytuację jak w meczu Federera ze Stakhovsky'm - dla mnie to jakaś paranoja), a ci dżentelmeni sprzed lat o nienagannych manierach nie mieliby żadnych szans w zderzeniu z determinacją współczesnych gwiazd. Tak więc skoro na korcie walczy się na noże (głównie najlepsza czwórka), to przydałoby się też, aby od czasu do czasu tenisiści przestawali być łagodnymi barankami, które wszystkich kochają i szanują, kiedy daje im się mikrofon do ręki.

Jeśli chodzi o Janowicza, to mnie podobają się jego zachowania. Niech on nie będzie taki grzeczny, kłóci się z sędzią i strzela w stojącego przy siatce Murray'a w półfinale Wimbledonu (zwłaszcza że to Andy zaczął wtedy pierwszy takie gierki). On musi się zawsze jakoś wyładować i napędzić swoją grę. A jeśli ma przegrać, to niech na świecie będzie przynajmniej głośno o niepokornym Polaku, który nie przestraszył się meczu o wielką stawkę z wybitnym rywalem.

Lahyani mógłby się za sędziowanie zabrać (a nie ciągłe hahahhahanie), bo stwierdził na sugestię JMDP, że Raonic dotknął siatki i widać to na powtórkach, "oni nie powinni tego pokazywać". Ugryż się Momoś... Gadasz jak UEFY i FIFY.

Lepiej bym tego nie ujął. Ja zresztą nigdy nie przepadałem za Lahyanim. Mówi się przecież, że dobry sędzia to taki, który nie zwraca na siebie w ogóle uwagi, a tymczasem z nim jest zupełnie na odwrót, o czym świadczy choćby to bicie się w pierś przed rozpoczęciem każdego meczu (zupełne przeciwieństwo innego Szweda - Larsa Graffa). Teraz doszło jeszcze nieprofesjonalne zachowanie z Montrealu, w którym nie skorygował swojej decyzji, mimo że wiedział, że popełnił błąd, i słowa, że nikt nie powinien nawet pokazywać powtórek takich punktów.

Ja za to jestem pod wrażeniem JMDP, przecież po takiej akcji to chyba każdy spodziewał się handshake'u w stylu Agniesi Radwańskiej.

del Potro nie wskazywał też palcem na rywala, który wpadł na siatkę, tak jak Nadal na Djokovicia w półfinale RG.

Śmieszy mnie ta sytuacja ze Stakhovskim. Dawno, dawno temu kiedy s&v był bardzo popularny i tenisista za każdym prawie razem chodził do siatki granie wprost na przeciwnika nie było źle odbierane, nikt nie robił z tego afery.

Specjalistą od zagrań prosto na ciało przeciwnika był Lendl. Dewiza - hit him in the nuts.

[Rodżer Anderłoter]

Hipokryzję można zaobserwować również przy radości z błędów przeciwnika. Dobrze było widać w meczu Janowicza. Po którymś z podwójnych błędów serwisowych Polaka Nadal odwrócił się plecami i mocno potrząsał z radości zaciśniętą pięścią. Raz się zdarzyło, że Nadal głośno krzyknął z radości po podwójnym Jerzyka, w następnej piłce Jerzyk zaserwował wygrywający i po tym uderzeniu wydał z siebie głośny ryk w kierunku Hiszpana.

[jonathan]

Raz się zdarzyło, że Nadal głośno krzyknął z radości po podwójnym Jerzyka, w następnej piłce Jerzyk zaserwował wygrywający i po tym uderzeniu wydał z siebie głośny ryk w kierunku Hiszpana.

Bardzo dobrze, że piszesz o tej sytuacji. Ja przypomnę z kolei mentalną grę taktyczną Janowicza z Murray'em w półfinale Wimbledonu. Tam Andy zagrał z całej siły na Jerzego stojącego przy siatce, po czym chwilę potem to samo zrobił Polak. Często Szkot pokazywał też Janowiczowi, że nie jest gotowy na odbiór serwisu. Kiedy Jerzy kozłował piłkę i spoglądał na ustawienie Murray'a, ten podnosił rękę w geście "jeszcze nie teraz", przez co próbował wytrącić Polaka z rytmu. JJ szybko zorientował się jednak, jakie są prawdziwe zamiary Andy'ego, i od pewnego momentu przygotowując się do returnu zaczął odwdzięczać mu się podobnymi reakcjami, mimo że spokojnie mógł grać. Bo najważniejsze to właśnie nie dać się zdominować psychicznie przeciwnikowi.


Montreal:

Gulbis double faults. Audience applauds. Gulbis applauds back to the crowd saying: "Bravo. Good point."

Gulbis smashes up a racquet. The crowd boos. Gulbis gives the racquet to a kid. They cheer.

[Anula]

... Chyba jednak lepiej uczciwie dostać piłką(jakby to była jakaś trauma swoją drogą, w innych sportach nikt takich rzeczy nawet nie zauważa) ... ..

Jesteś pewny, że nie zauważyłbyś gdyby piłka, z dużą mocą wylądowała Ci na twarzy.?!

Uderzenie piłką tenisową może zakończyc się nie tylko boleśnie, ale i niebezpiecznie.
Granie na ciało przeciwnika, jako takie, powinno byc tępione i piętnowane.
Nie mam tu na myśli zagrań sytuacyjnych, które zawsze mogą się zdarzyc i takich, chyba mamy w tenisie zdecydowaną większośc. Przeproszenie za to przeciwnika jest moim zdaniem absolutnym minimum kultury sportowca.

[Rodżer Anderłoter]

Jeśli ktoś uważa, że sporadyczne uderzenie piłką tenisową w ciało (nawet w twarz) stanowi jakieś zagrożenie dla zdrowia polecam obejrzeć mecz piłki nożnej.

[Saboteur]

... Chyba jednak lepiej uczciwie dostać piłką(jakby to była jakaś trauma swoją drogą, w innych sportach nikt takich rzeczy nawet nie zauważa) ... ..

Jesteś pewny, że nie zauważyłbyś gdyby piłka, z dużą mocą wylądowała Ci na twarzy.?!

Uderzenie piłką tenisową może zakończyc się nie tylko boleśnie, ale i niebezpiecznie.
Granie na ciało przeciwnika, jako takie, powinno byc tępione i piętnowane.
Nie mam tu na myśli zagrań sytuacyjnych, które zawsze mogą się zdarzyc i takich, chyba mamy w tenisie zdecydowaną większośc. Przeproszenie za to przeciwnika jest moim zdaniem absolutnym minimum kultury sportowca.

Dlatego grajmy jak Fafo, a jak zagrają nam dropa to walimy w siatkę dla bezpieczeństwa.

[SebastianK]

Anulu, kiedy to uderzenie jest diablo skuteczne. Naprawdę ciężko się obronić przed dobrym mocnym uderzeniem na ciało a nawet jak się obronisz to najczęściej oddajesz łatwą piłkę. Dla mnie to element taktyczny.

@Rodżer Anderłoter - inna prędkość piłki to raz i inna wielkość to dwa. To są zupełnie inne uderzenia.

[Rodżer Anderłoter]

inna masa to trzy. To są inne uderzenia na niekorzyść piłki nożnej. Uderzenie piłką footballową może człowieka zamroczyć, tenisową mało prawdopodobne.

[Anula]

Anulu, kiedy to uderzenie jest diablo skuteczne. Naprawdę ciężko się obronić przed dobrym mocnym uderzeniem na ciało a nawet jak się obronisz to najczęściej oddajesz łatwą piłkę. Dla mnie to element taktyczny.

@Rodżer Anderłoter - inna prędkość piłki to raz i inna wielkość to dwa. To są zupełnie inne uderzenia.

Oczywiście, że jest skuteczne.
Miałam na myśli, całkowicie świadome, specjalne zagranie w przeciwnika, mimo rozwiązań alternatywnych.