Jestem legendą. Roger Federer: droga ku chwale.

[Robertinho]

To akurat wiedziełem, w h2h z paziami strzeliłem babola.

[Kamileki]

Suma punktów 10/10

[DUN I LOVE]

Podchwytliwe to było akurat, sam przez ułamek sekundy się zastanawiałem.

[Kamileki]

Spoiler:

Ale z Raoux strzelałem.

Kamil nie podpowiadaj, bo zaraz przyjdą Barty z Mario i będą się puszyć, że mają 10/10.

Oznaczyłem jako spojler

[Żilu]

U mnie 8/10. Nie trafiłem z rekordem sezonu i podobnie jak Robertinho z h2h. Swoją drogą trochę zaskoczył mnie ten bilans z Ferrerem, bo sądziłem, że przez całą karierę wyłożył się z nim gdzieś na clayu.

[DUN I LOVE]

Kamil nie podpowiadaj, bo zaraz przyjdą Barty z Mario i będą się puszyć, że mają 10/10.

Suma punktów 10/10

Wiadomo, fani Rafy znają RF lepiej niż Federaści.

[Kiefer]

8/10, machnąłem się z najlepszym statystycznie sezonem i nie wiedziałem z kim rozegrał pierwszy mecz, choć dwójkę od razu wykluczyłem i miałem 50% szans.

[Kamileki]

Kamil nie podpowiadaj, bo zaraz przyjdą Barty z Mario i będą się puszyć, że mają 10/10.

Suma punktów 10/10

Wiadomo, fani Rafy znają RF lepiej niż Federaści.

Spoiler:

Na pewno czasem to pomaga. Choćby w rekordzie sezonu gdzie 4/5 wtop były z Rafą, a jak wiadomo ta piąta to Murray

[DUN I LOVE]

To pytanie o pierwszy wygrany mecz chyba najtrudniejsze.

[Damian]

[Kamileki]

To pytanie o pierwszy wygrany mecz chyba najtrudniejsze.

Raczej tak choć jeśli ktoś nie ma pamięci do liczb to pytanie o najlepszy sezon delikatnie mówiąc proste nie było. W końcu to dość stary już rekord.

[Damian]

[Damian]

https://twitter.com/i/web/status/1113883886231093248

[DUN I LOVE]

No i widzicie, Roger wcale nie uważa, że mógłby wygrać więcej, wręcz przeciwnie.

[Barty]

Tak patrzę, że ostatnio Roger nie grał żadnego turnieju przygotowawczego przed AO w 2013 roku (wcześniej w 2008). NIe jest to dobry prognostyk na ten sezon.

[Kiefer]

Tak patrzę, że ostatnio Roger nie grał żadnego turnieju przygotowawczego przed AO w 2013 roku (wcześniej w 2008). NIe jest to dobry prognostyk na ten sezon.

A ostatnie i jedyne aż do teraz tourne po Ameryce Południowej zrobił przed sezonie 2013. No nie jest to dobry prognostyk, ale Szwajcar już chyba zwyczajnie ma świadomość, że jest na ostatniej prostej i zmienił podejście.

[Jacques D.]

Powiem szczerze, że trochę mnie szokuje, jak ciężko na przestrzeni lat pracuje Federer na to, żeby pozbyć się statusu wielkiego zwycięzcy i czempiona. Nie legendy, nie ikony, bo ten będzie miał, ale właśnie zwycięzcy. Nigdy nie był synonimem siły psychicznej, ale do pewnego momentu można było to maskować tym, że Nadal jest dla niego bardzo niewygodny i w tym jest jedyny problem. Natomiast to, co zaczął robić później aż do dziś to już jakaś patologia i wygląda to tak, że gość z rekordem WS zyskał z biegiem czasu kompleks kolejnego wielkiego rywala, z którym panicznie boi się wygrać nie tylko mecz, ale nawet seta (!) Żenująco wypuszczone serwisy na mecz, w tym jeden w spotkaniu absolutnie dla niego kluczowym, zesztywnienie rąk i nóg i fatalne decyzje w każdym ważniejszym, stykowym momencie (dziś zarówno końcówka pierwszego, jak i drugiego seta), seryjnie przegrywane TB... Do tego dorzućmy jeszcze fatalnie wypuszczone wygrane z innymi rywalami (del Potro). Zawsze uważałem, że dewaluowanie czyjejś wartości tenisowej ze względu na H2H z kimś tam to debilizm, ale teraz nie ma już czego bronić - on się pod tym względem, starzejąc się, jeszcze uwstecznił i dziś wygląda na tenisistę, który absolutnie mentalnie nie dorósł do miana, do którego aspiruje. Wiem, Ameryki nie odkryłem, ale robi na mnie mimo wszystko wrażenie to, że RF sam niemalże prosi się o upadek z piedestału. Jego dawna wartość tenisowa już jest regularnie podważana przez mądrych inaczej i absolutnie nie zdziwi mnie, jeśli, wobec w zasadzie już nieuchronnego pobicia jego rekordu przez obydwu konkurentów, Federer skończy w powszechnej świadomości jako ikona, ale taka, która więcej przegrała niż wygrała, żerowała na słabej konkurencji (to już wiele razy było), a realni przeciwnicy pokazali jej miejsce w szeregu - i tenisowo, i mentalnie. Może dziś w obliczu narracji o epickich bojach z Millmanem i Sandgrenem jest to trudne do wyobrażenia, ale Sampras też był kiedyś półbogiem - a dziś w powszechnej świadomości jest tenisistą z archaicznym stylem i dziurawym repertuarem, który współczesnym herosom mógłby buty pastować.

[DUN I LOVE]

Świetnie wyraziłeś moje myśli z ostatnich miesięcy, Przemek.

[magdalia]

Powiem szczerze, że trochę mnie szokuje, jak ciężko na przestrzeni lat pracuje Federer na to, żeby pozbyć się statusu wielkiego zwycięzcy i czempiona. Nie legendy, nie ikony, bo ten będzie miał, ale właśnie zwycięzcy. Nigdy nie był synonimem siły psychicznej, ale do pewnego momentu można było to maskować tym, że Nadal jest dla niego bardzo niewygodny i w tym jest jedyny problem. Natomiast to, co zaczął robić później aż do dziś to już jakaś patologia i wygląda to tak, że gość z rekordem WS zyskał z biegiem czasu kompleks kolejnego wielkiego rywala, z którym panicznie boi się wygrać nie tylko mecz, ale nawet seta (!) Żenująco wypuszczone serwisy na mecz, w tym jeden w spotkaniu absolutnie dla niego kluczowym, zesztywnienie rąk i nóg i fatalne decyzje w każdym ważniejszym, stykowym momencie (dziś zarówno końcówka pierwszego, jak i drugiego seta), seryjnie przegrywane TB... Do tego dorzućmy jeszcze fatalnie wypuszczone wygrane z innymi rywalami (del Potro). Zawsze uważałem, że dewaluowanie czyjejś wartości tenisowej ze względu na H2H z kimś tam to debilizm, ale teraz nie ma już czego bronić - on się pod tym względem, starzejąc się, jeszcze uwstecznił i dziś wygląda na tenisistę, który absolutnie mentalnie nie dorósł do miana, do którego aspiruje. Wiem, Ameryki nie odkryłem, ale robi na mnie mimo wszystko wrażenie to, że RF sam niemalże prosi się o upadek z piedestału. Jego dawna wartość tenisowa już jest regularnie podważana przez mądrych inaczej i absolutnie nie zdziwi mnie, jeśli, wobec w zasadzie już nieuchronnego pobicia jego rekordu przez obydwu konkurentów, Federer skończy w powszechnej świadomości jako ikona, ale taka, która więcej przegrała niż wygrała, żerowała na słabej konkurencji (to już wiele razy było), a realni przeciwnicy pokazali jej miejsce w szeregu - i tenisowo, i mentalnie. Może dziś w obliczu narracji o epickich bojach z Millmanem i Sandgrenem jest to trudne do wyobrażenia, ale Sampras też był kiedyś półbogiem - a dziś w powszechnej świadomości jest tenisistą z archaicznym stylem i dziurawym repertuarem, który współczesnym herosom mógłby buty pastować.

Mam identyczne odczucia, kropka w kropkę. Kocham Federera, ale dziś już po raz kolejny do mnie dotarło, że on absolutnie nie zasługuje na to, by być nazywany największym tenisistą wszech czasów, z taką psychiką, z tyloma przewalonymi meczami, które powinien wygrać, no po prostu nie zasługuje na to, by dzierżyć palmę pierwszeństwa w tenisie. Dla mnie zawsze pozostanie najlepszy pod względem gry, talentu, no i emocji jakie mi dostarczał (tych dobrych emocji, o złych wolę nie pamiętać), ale już dawno pogodziłam się z faktem, że będzie tym trzecim, po Nadalu i Djokoviciu. Niech i tak będzie, trudno. Samprasa również nie przestałam uwielbiać, chociaż od dawna już nikt go nie nazywa GOAT-em

[DUN I LOVE]

Samprasa również nie przestałam uwielbiać, chociaż od dawna już nikt go nie nazywa GOAT-em

A gość był skałą. Chyba jeszcze mocniejszy psychicznie niż Djoković.