ATF Grupa 1

[Mario]

bogas1985
Art
Mario
Kiefer

[Mario]

Gdybym miał jakoś podsumować draft, to jestem z niego zadowolony. Dostałem numer 3, więc siłą rzeczy nie było opcji obudowania Ronaldo, co trochę mi się marzyło i co w sumie jest najłatwiejsze, ale nie mogę też specjalnie narzekać, bo w warunkach dwuletniego peaku Ronaldinho niewiele odstaje od wiadomych herosów, jeśli w ogóle odstaje. Starałem się wybierać zawodników w miarę wszechstronnych, którzy niekoniecznie mogą być ustawieni tylko w jednym miejscu na boisku, niemniej jednak postaram się ustawić ich na pozycjach, na jakich występowali w wybranym okresie, oczywiście w granicach możliwości. To tyle w kwestii wstępu, przechodzimy do konkretów.

SKŁAD

1. Alisson Becker 2018-20 (BR) - Postanowiłem, że nie będę specjalnie reklamował Brazylijczyka. Kto chce sprawdzić jego osiągnięcia, ten to zrobi, ja sobie daruję. Z grubsza pozgarniał większość nagród dla najlepszego bramkarza w zeszłym sezonie, w tym pewnie byłoby podobnie, niemniej jednak w warunkach naszej zabawy żaden bramkarz różnicy nie zrobi. Wybraliśmy ośmiu zawodników z ostatnich osiemnastu lat, więc siłą rzeczy muszą to być wybitni fachowcy, ponadto nie da się nic popsuć z ustawieniem, bo bramkarza po prostu stawiamy w bramce. Od biedy można by spróbować przyczepić się do jakiegoś goalkeepera z dawnych czasów, że nie ogarnia tak dobrze gry nogami, co wymuszałoby nieco inne granie. Ale po pierwsze, mojego człowieka to nie dotyczy, po drugie to już są takie detale, że mogę obiecać, iż z mojej strony nie pojawią się takie zarzuty.
2. Gianluca Zambrotta 2004-06 (PO) - Mistrz świata z 2006, rzecz jasna z miejscem w najlepszej jedenastce turnieju, ponadto UEFA team of the year za ten sezon oraz FifaPro World XI (a więc doceniony też przez innych piłkarzy), de facto dwukrotny mistrz Włoch z tego okresu, ale wiadomo jak to się wtedy potoczyło. Biorąc pod uwagę, że wziąłem go w dziewiątej rundzie, mogę tylko się cieszyć, bo zwłaszcza w tym drugim sezonie nie było czymś szczególnie głupim stwierdzić, ze to najlepszy prawy obrońca na świecie. Szybki, wybiegany, pewny w defensywie, potrafiący świetnie włączać się do ofensywy. Dodatkowo też bardzo wszechstronny, spokojnie zagra po drugiej stronie boiska, a od biedy również w pomocy.
3. Virgil Van Dijk 2018-20 (ŚO) - Holender to w tej chwili najlepszy środkowy obrońca na świecie, a jego dwuletni peak, który właśnie obserwujemy to pewnie ścisła czołówka w ogóle w całej historii piłki nożnej. Nie ma sensu przytaczać tych wszystkich nagród, jakie zdobył, dlatego wspomnę tylko o najlepszym piłkarzu premier league i UEFA za ostatni sezon. Gdyby nie głosy jakichś dzbanów z krajów trzeciego świata, byłby Virgil również zdobywcą złotej piłki. Ojciec sukcesów Liverpoolu i powolnego odradzania się reprezentacji Holandii. Świetny w grze w powietrzu, dodatkowo piekielnie szybki (zgadnijcie do kogo należy najszybsza prędkość w LM w ubiegłym sezonie - tak, do Van Dijka*) i praktycznie nie do przejścia (65 meczów z rzędu bez przegranego pojedynku, z czego duża część we wskazanym okresie**).
4. Giorgio Chiellini 2014-16 (ŚO) - Lider defensywy Juventusu od wielu lat, nawet w tym sezonie mimo prawie 36 lat na karku, Stara Dama mocno odczuła jego brak. Biorąc pod uwagę stabilność formy Włocha, wziąłem te lata, w których najwięcej wygrał. 2 tytuły we Włoszech, finał LM (w którym niestety nie mógł zagrać, co być może miało wpływ na wynik), najlepsza jedenastka serie A w obydwu sezonach, raz w najlepszym składzie LM. Pewna gra w obronie, bardzo dobry w pojedynkach powietrznych, we wskazanym okresie (30-32 lata) w razie podbramkowej sytuacji mógłby w ostateczności pobiegać na lewej obronie.
5. Giovanni van Bronckhorst 2004-06 (LO) - Gio to mój pick dopiero z czternastej rundy, ale przemyślałem sprawę i postanowiłem postawić na niego. Pewny punkt Barcelony, która w tamtych czasach dwukrotnie wygrały ligę oraz dorzuciła jeden tytuł w LM. W owym czasie uchodził za bardzo ofensywnie usposobionego obrońcę (wcześniej grywał w pomocy), dzisiaj więc spokojnie wywiązywałby się z zadań współczesnego LO, należy jednak nadmienić, że w defensywie również wie co ma robić, Barca we wskazanych sezonach miała pierwszą i trzecią obronę w lidze. Jako ciekawostkę dodam, że Holender jest jedynym zawodnikiem swojej drużyny, który zagrał we wszystkich spotkaniach w zwycięskiej kampanii w LM. Oczywiście nie zapominamy o wszechstronności, w razie potrzeby zagra na lewej pomocy/lewym skrzydle przy bardziej defensywnych wariantach.
6. Steven Gerrard 2004-06 (ŚP) - We wskazanym okresie trzeci w głosowaniu na Złotą Piłkę i najlepszy piłkarz według UEFA w 2005, dwukrotnie w jedenastce sezonu UEFA i Premier League oraz najlepszy zawodnik finału Ligi Mistrzów. Należy wspomnieć, że opuścił początek pierwszego sezonu i Liverpool, który później wygrał całą LM prawie nie wyszedł z grupy (rzecz jasna sytuację uratował Anglik, który strzelił zwycięskiego gola w pierwszym meczu po powrocie), co tylko dowodzi jak duży wpływ na grę miał w tamtym okresie. Klasyczny angielski zawodnik środka pola, silny, wybiegany, ze świetnym uderzeniem z dystansu, bardzo dobry w odbiorze, kapitalny przerzut i krótkie podanie (Sebek Mila pisze w książce, że Gerrard podawał z pasówki tak mocno jak niektórzy strzelają ). Zresztą, Steven to piłkarz na tyle topowy, że tu nie sensu specjalnie długo się rozpisywać. Na zakończenie tradycyjna wzmianka, wieloletni kapitan The Reds zagra bez problemów na ŚP, ŚPD, ŚPO, a ponadto poradzi sobie też na bokach. W niektórych grach z tego okresu (choćby PES6) miał ustawione wszystkie pozycje w pomocy jako dostępne. [36 bramek i 14 asyst w 96 meczach]
7. Deco 2004-06 (ŚP) - Pierwszy przypadek, przy którym miałem spore problemy z wyborem lat. Niby mogłem wziąć ten sezon w Porto, gdzie wygrał LM jako najlepszy zawodnik i spróbować sprzedać, że skoro później się dostosował, to i wtedy nie byłoby problemów z grą z Ronaldinho. Postanowiłem jednak podejść uczciwie do sprawy i odpuścić Deco z Porto, który grał dużo bliżej bramki. Mamy więc zawodnika grającego w środku pola, kontrolującego tempo, świetnie dyrygującego poczynaniami drużyny. Sukcesy drużynowe te same co w przypadku Gio, więc nie będę się powtarzał, indywidualnie najlepszy pomocnik LM w zwycięskim sezonie. [13 bramek i 17 asyst w 87 meczach]
8. Eden Hazard 2017-19 (LS/LP/ŚPO) - Też miałem lekką zagwozdkę z sezonami, postawiłem na jakość kosztem tytułów. Bez wątpienia Eden z tych lat jest zawodnikiem lepszym niż w sezonie mistrzowskim, po prostu miał do dyspozycji dużo słabszą drużynę, gdzie zarówno Ligę Europy, jak i wciągnięcie ich do LM przed odejściem do Madrytu należy uznać za spory sukces. Są jeszcze MŚ, gdzie doprowadził drużynę do trzeciego miejsca i został wybrany drugim najlepszym zawodnikiem turnieju. Z innych indywidualnych osiągnięć, to na pewno dwa razy pierwsza jedenastka Fifa FIFPro, najlepszy zawodnik LE oraz dwukrotnie w top 10 w głosowaniach na najlepszego piłkarza świata (raz Złota Piłka, raz The Best Fifa Player). Mocna, ugruntowana pozycja w światowym topie w wybranym okresie. Mocne strony Edena? Szybkość, drybling (według statystyk nawet najlepszy drybler w Europie***), technika, umiejętność kombinacyjnej gry, w omawianych latach również zdrowie i kondycja, co trochę zawodzi teraz w Madrycie. [34 bramki i 30 asyst w 104 meczach]
9. Mo Salah 2017-19 (PS/PP) - Mój drugi wybór w drafcie, w mojej opinii w pełni zasłużony. Naprawdę kosmiczny sezon 2017/18, w którym kto wie co by się stało, gdyby nie atak Ramosa w finale LM (moim zdaniem ewentualna wygrana oznaczałaby złotą piłkę dla Egipcjanina) oraz nieco gorszy (choć wciąż świetny) 2018/19 za to okraszony sukcesem w największych klubowych rozgrywkach Europy. Indywidualnych wyróżnień nazbierał na tyle dużo, że nie ma sensu wszystkich wymieniać, na wyróżnienie zasługuje tytuł najlepszego zawodnika premier league, dwukrotny król strzelców tej ligi, najlepsza jedenastka LM w pierwszym sezonie oraz 3 miejsce w UEFA Player of the Year. Nie należy zapominać o honorowym obywatelstwie Czeczeni przyznanym w 2018 roku. Pewnie to Van Dijk jest najlepszym zawodnikiem Liverpoolu w ostatnich dwóch sezonach, jednakże 3 lata temu to był team Salaha (a ten sezon bierzemy pod uwagę), dodatkowo Egipcjanin wciąż jest najważniejszym ofensywnym ogniwem drużyny Kloppa, bez którego nie można by marzyć o takich sukcesach. Styl gry wszystkim znany, nie będę dokładał linijek tekstu, wszyscy ten Liverpool oglądamy i wszyscy wiemy na co go stać. [71 bramek i 28 asyst w 104 meczach]
10. Ronaldinho 2004-06 (ŚPO/LS) - Trzeci pick całego draftu, lider drużyny i człowiek, od którego postawy w największym stopniu uzależniony jest wynik drużyny. Wielokrotnie, choćby tu na forum, czytałem, że Ronaldinho w prime nie był gorszym graczem od Leo i CR. Rzecz jasna zgadzam się z tą opinią i chciałbym w tym miejscu uczulić oceniających, że nie patrzymy na Brazylijczyka jak na człowieka, który zmarnował gigantyczny potencjał, ale na gościa, który w danym okresie był najlepszy na świecie. Z racji tego, że to trzeci zawodnik z Barcelony 2004-06 wybrany przeze mnie, nie ma opcji by wygrał coś więcej lub mniej niż Deco i Gio, o których już czytaliście. Indywidualnie mamy złotą piłkę i inne podobne nagrody utwierdzające nas w przekonaniu, kto był wówczas najlepszym graczem globu, oczywiście też wszystkie światowe jedenastki musiały zaczynać się od Ronniego. Chyba wszyscy pamiętamy te niesamowite rajdy, sztuczki techniczne, których niektórzy nie byliby w stanie powtórzyć na treningu, kapitalne no look passy i bramki, które do dziś oglądamy po wielokroć na YT. [39 bramek i 40 asyst w 87 meczach]
11. Adriano 2003-05 (N) - Długo czekałem z wyborem napastnika, bo aż do ósmej rundy. Generalnie wyszedłem z założenia, że dobrych strzelców z fajnym, dwuletnim, peakiem jest od cholery, ponadto od początku miałem upatrzonego Adriano i byłem niemal pewien, że nikt mi go nie zgarnie. Więc jeśli jestem z jakiegoś wyboru naprawdę zadowolony i uważam go za steal, to właśnie ten. Brazylijczyk jest wprost stworzony do takiej zabawy ze względu na kapitalną dwulatkę, coś jak Tracy McGrady w NBA, który w rankingach all time nie będzie wysoko, ale w ATF-ach zawsze warto go brać za to, co wyczyniał w Orlando. Do rzeczy - najlepszy zawodnik Copa America 2004 (bramka na remis w finale w 93 minucie) i król strzelców tej imprezy, dokładnie te same nagrody podczas pucharu Konfederacji w 2005, dwa razy w top 10 zarówno złotej piłki, jak i zawodnika roku FIFA. Napastnik niemal kompletny - szybki, silny, dobrze wyszkolony technicznie, potężne uderzenie, nawet z rzutów wolnych potrafił robić zagrożenie. Wprawdzie PES 6 to już nie interesujący nas okres, ale chyba każdy kto grał, wie jakiego kosmitę zrobili tam z Brazylijczyka. Z niczego to się nie wzięło. Można tylko żałować, że po śmierci ojca już nigdy nie wrócił do najlepszej formy. [49 bramek i 5 asyst w 79 meczach]****

Rezerwowi:
Wybaczcie, że już bez szczegółowych opisów, ale trzeba w końcu pójść spać (ewentualnie mogę coś dodać później, jak zajdzie potrzeba)

1. Santiago Canizares 2002-04 (BR) - Typ czysto z sympatii, uwielbiałem tę Valencię z finałów LM, a Hiszpana chyba najbardziej z nich wszystkich. Jak wygram 2 pierwsze mecze i awans będzie pewny, to dostanie swoją szansę.
2. Daniel Van Buyten 2002-04 (ŚO) - Pick czysto zadaniowy, Belg z tamtych czasów potrafił strzelić bodajże 10 bramek w jednym sezonie. Mówimy o prawie dwumetrowym kolesiu, który idealnie sprawdzi się w sytuacji, gdy zmuszeni będziemy do gry na chaos, jak to mawia Piotrek Świerczewski, w ostatnich minutach gry (byłby wtedy de facto napastnikiem). Bardzo duże zagrożenie przy stałych fragmentach. Do normalnej gry w warunkach ATF-u raczej średnio się nada ze swoją szybkością, ale od biedy może dostać szanse, gdy zajdzie taka konieczność.
3. Fabio Coentrao 2012-14 (LO) - Jak z Adriano jestem zadowolony, tak z Fabio przeciwnie. Lubię go, w roli rezerwowego spokojnie da radę, Euro 2012 miał bardzo fajne, a w Realu nie znalazł się przez przypadek, trzeba jednak przyznać, że na wybór w dziesiątej rundzie nie zasłużył. Na usprawiedliwienie dodam, że typowałem w sobotę wieczorem będąc pewnie pod wpływem, Love mnie poganiał, a ja musiałem znaleźć na szybko jakiegoś lewego obrońcę.
4. Arturo Vidal 2012-14 (ŚPD/ŚP) - Z premedytacją wybrałem te sezony, w których pełnił bardziej destrukcyjną rolę, bo właśnie w takiej będę go potrzebował. 2 razy jedenastka sezonu Serie A, w jednym z nich wybrany najlepszym zawodnikiem Juve, rzecz jasna dwukrotny mistrz Włoch. [33 bramki i 17 asyst w 91 meczach]
5. Radamel Falcao 2010-12 (N) - Typowy snajper, praktycznie obunożny, w tamtym czasie jeden z lepszych napastników na świecie, warto mieć kogoś takiego w obwodzie. Dwukrotny zwycięzca i król strzelców Ligi Europy, ponadto król strzelców i mistrz Portugalii z Porto. [84 bramki i 13 asyst w 94 meczach]

FORMACJA
https://www.buildlineup.com/shared/5eb8 ... 04cc4672ac

Nazwałbym to pewną hybrydą typowego 4-2-3-1 i 4-3-3. Adriano jest tutaj wysuniętym napastnikiem, niemniej Hazard i Salah pełnią bardziej rolę skrzydłowych niż typowych bocznych pomocników biegających od linii do linii. Przewiduję dużą wymienność pozycji w tercecie przed napastnikiem, bo każdy z tych panów ma na koncie występy zarówno na skrzydłach oraz jako ofensywny pomocnik/cofnięty napastnik. Gerrard z Deco zabezpieczają środek pola, Portugalczyk w większym stopniu odpowiada za rozegranie, Anglik gra bardziej w roli defensywnego pomocnika, skupiając się na destrukcji i zabezpieczaniu wolnych sektorów, które nie ma co się oszukiwać, powstaną, bo moi panowie od ofensywy raczej średnio lubią harować w tyłach (szczególnie Ronaldinho, wracających Mo i Edena jestem sobie w stanie wyobrazić). Boczni obrońcy mimo sporych możliwości w atakowaniu nie będą zmuszeni do nieustających szarż, szczególnie od Zambrotty oczekiwałbym odpowiedzialnej gry i trzymania odpowiedniego balansu między obroną i atakiem. Gio ma we krwi podłączanie się do akcji, Ronaldinho lubi zejść do środka z lewego skrzydła, więc przestrzeń powinna powstać. Z grona środkowych pomocników, to Gerrard będzie docelowo oddelegowany do zabezpieczania tej flanki, Deco porusza się bliżej spokojniejszego Gianluci. Środek obrony jak to środek obrony, podłączania się do akcji od nich nie oczekuję, mają być odpowiedzialni za to, za co są przez całe swoje kariery, czyli za prowadzenie topowych defensyw. Holender bliżej prawej, Włoch bliżej lewej strony.

JAK GRAM?
Mając do dyspozycji takich piłkarzy jak Ronaldinho, Deco i Hazard raczej musimy postawić na ofensywną piłkę z wymianą podań i próbą zdominowania przeciwnika. Wielu graczy jest w stanie robić przewagi dryblingiem, futbolówka nie przeszkadza żadnemu zawodnikowi z pomocy i ataku (z obrony w sumie też, może Chiellini od biedy), stąd powinniśmy bardzo dużo kreować na boisku. Należy tu znów wspomnieć o wymienności pozycji, która powinna dać pewną nieprzewidywalność, ponieważ dany obrońca może być nieustannie atakowany przez trzech, zmieniających się zawodników (to w sytuacji znalezienia jakiegoś słabszego ogniwa np.) Biorąc pod uwagę możliwości szybkościowe Hazarda i Salaha, wiedząc jak uniwersalnym napastnikiem jest Adriano oraz pamiętając o dużych umiejętnościach w zakresie posyłania penetrujących długich piłek przez Gerrarda i Deco, w kontrze też spokojnie możemy się odnaleźć. Jeśli chodzi o defensywę, dużą rolę w tym wszystkim będzie miał Steven. Wspominałem na początku, że staram się dobierać zawodnikom role odpowiadające im rzeczywistym rolom z okresu, w którym zostali wybrani. W przypadku Anglika niestety trzeba zrobić wyjątek. W mistrzowskich teamach zawsze ktoś musi się poświęcić, postawić drużynę ponad sobą i robić to, czego być może nie lubi, ale najbardziej przysłuży się reszcie. Mając taki ofensywny potencjał, potrzebujemy człowieka od brudnej roboty, kogoś do odbioru, asekuracji, zgarniania bezpańskich piłek. Gerrard jest kimś, kto może coś takiego zapewnić i wierzę, że człowiek tak lojalny, niegrający z reguły pod siebie, weźmie tę rolę i kapitalnie się z niej wywiąże. Na pewne ustępstwa pójdą też boczni obrońcy, ale tu to raczej detale, dlatego nie będę się rozwodził. Posiadając wysokich obrońców, dobrze grającego głową napastnika i kilku specjalistów od stałych fragmentów gry, również tam powinniśmy być groźni, podobnie jak w bezpośrednich rzutach wolnych, do których wykonania mam co najmniej 2-3 kandydatów. W obronie Van Dijk potrafi tworzyć świetne defensywy mając obok siebie z reguły mocno przeciętnego grajka oraz elektrycznego w tyłach Arnolda, dlatego jestem przekonany, że z Chiellinim, Zambrottą i Gio też zrobi coś dobrego.

ROTACJE I EWENTUALNE ZMIANY W USTAWIENIU
Główną postacią z ławki jest Vidal, który prawdopodobnie najczęściej wchodzić będzie za Deco, odciążając wówczas Gerrarda z niektórych zadań oraz wprowadzając większy balans między obroną i atakiem. Snajper pokroju Falcao też musi dostać swoje minuty, głównie widzę to jako zmiany jeden do jednego za Adriano. W dalszej kolejności Coentrao za któregoś ze skrzydłowych, wtedy Gio zajmowałby lewą pomoc, a Portugalczyk wchodził na swoją nominalną pozycję. Van Buyten, jak już wspominałem, sytuacje zadaniowe, pewnie za któregoś z bocznych obrońców i wypchnięcie go pod pole karne, by robił za kolejnego napastnika.

Myślę, że zmiany defensywne są łatwe do rozszyfrowania. Jak wspominałem, Vidal za Deco albo nawet za któregoś z ofensywnych zawodników i przejście do bardziej zachowawczej gry. W razie konieczności rozpaczliwego gonienia wyniku widzę tu możliwość pogrania na dwóch napastników i Falcao wchodzącego kosztem Salaha/Hazarda, wówczas Ronaldinho na drugie skrzydło i coś w stylu 4-4-2, plus najbardziej szalony wariant z dorzuceniem do przodu Van Buytena kosztem bocznego obrońcy.

Nie przygotowałem jakichś odgórnych wariantów zakładających grę inną formacją. Uważam, że to 4-2-3-1 łamane na 4-3-3 to najbardziej uniwersalna taktyka, która nie wymaga posiadania kilku specyficznych, konkretnie przypisanych do danej roli zawodników i wierzę w nią na tyle, że przesuwam jedynie akcenty w stronę ataku lub obrony w zależności od potrzeb.

MOCNE STRONY:
1. Duży potencjał w ataku. Nie przyglądałem się jeszcze innym drużynom, czekam na opisy, ale w ciemno zakładam, że jestem w ścisłym topie, jeśli chodzi o możliwości ofensywne. Tercet Hazard-Ronaldinho-Salah może być wręcz nie do zatrzymania, a trzeba myśleć jeszcze o Adriano, który we wskazanym okresie jest zdecydowanie jednym z najgroźniejszych ludzi pod bramką przeciwnika na świecie. A jeszcze Deco, plus Gerrard jak zajdzie potrzeba.
2. Wszechstronność. Z racji okrojonej liczby rezerwowych (przypominam, że na początku miało być trzech, a zmiana weszła jakoś w połowie draftu albo i później) starałem się brać ludzi mogących obstawić kilka pozycji. Jest Gerrard, są dwaj boczni obrońcy, moje wielkie trio może skakać między pozycjami bez najmniejszych problemów, rezerwowy Vidal też może grać wyżej lub niżej, w skrajnych sytuacjach to i Deco zdarzało się grać skrzydłowego, a Chiellini zaczynał karierę na lewej obronie.
3. Stałe fragmenty. Ronaldinho, Deco, Gerrard, Hazard, Adriano, Gio. W zależności od tego, czy to bezpośredni wolny, czy jakaś wrzutka, czy może różny. Mnóstwo ludzi sprawdzonych w tym elemencie. Dochodzą jeszcze konkretni egzekutorzy, jeśli chodzi o grę głową.

SŁABE STRONY:
1. Defensywa. Cudów nie ma, skoro udało się zgromadzić tylu kozaków z przodu, to tył musiał na tym ucierpieć. Jest to wszystko wkalkulowane, bo nie chciałem marnować wysokich wyborów na bocznych obrońców, których gra koniec końców jest chyba najmniej istotna na wynik meczu, ponadto wziąłem wysoko Van Dijka, który może być kiedyś uznany nawet za GOAT-a swojej pozycji. Mimo wszystko, nie ma co czarować, dokładając takie sobie zabezpieczenie w pomocy (jak na poziom ATF), można się czepiać.
2. Ławka rezerwowych, trochę się pogubiłem, trochę poszedłem sympatiami. Nie uważam, by w tej zabawie rezerwy były na tyle istotne, by decydować o wyniku. Ale jak wyżej, jak ktoś chce się czepiać, to pewnie od tego powinien zacząć.
3. Zbyt duże bazowanie na dwóch drużynach. W pierwszej jedenastce mam trzech zawodników z obecnego Liverpoolu i trzech z Barcelony z czasów Ronaldinho. Argument trochę na siłę, bo chciałem, żeby było równo, a sam generalnie uważam to za atut (stworzenie topowych drużyn, co potwierdza że takie połączenie ma sens), ale jak ktoś nie lubił/nie cenił któregoś z tych teamów, to mogę dostać po dupie.

Na zakończenie dodam, że całkiem podoba mi się ten mój team, fajnie udało mi się połączyć starych zawodników z młodymi (w pierwszym składzie sześciu grajków z początkowych okresów i pięciu z końcowych, z kolei trzej najważniejsi rezerwowi to coś pomiędzy tymi z wyjściowej jedenastki) i mam nadzieję, że wam też się spodobał.

Teraz czekam na opisy pozostałych i dopiero wtedy zajmę się punktowaniem i próbą przekonania, dlaczego powinienem wygrać tę grupę.

* https://www.sportbible.com/football/new ... e-20190903
** https://www.sport.pl/pilka/7,65080,2506 ... zy-od.html
*** https://www.whoscored.com/Articles/o9oh ... t-dribbler
**** dane tylko do występów klubowych, reprezentacyjne już odpuściłem
***** teraz jak sobie czytam, na początku pisałem o jedenastkach UEFA, późnej o LM, to to samo, ale wybaczcie, że już nie zmienię

[bogas1985]

Na wstępie zacznę, że będe budować tego posta fazami. Nie dam rady sklecić wszystkiego naraz.

No ok to zaczynam.

Bramkarze

Oliver Kahn (2002-04) - Jeden z najlepszych, jeśli nie najlepszy bramkarz na początku XXI wieku. Na turnieju w Korei i Japonii wybrany najlepszym bramkarzem turnieju. W klasyfikacji FF za 2002 rok na trzecim miejscu. Mistrz Niemiec z Bayernem 2003. Silny charakter, zawsze walczący na 100%, nie bojący się ostrych starć. Świetny refleks. Przywódca. U mnie zdecydowana "1".

Wojciech Szczęsny (2017-19) - Zadebiutował jako 20-latek w Arsenalu. Od dekady jeden z najlepszych bramkarzy w Europie. Od 2017 w Juve, od 2018 jako numer 1. Dwuktotny mistrz Serie A. Bardzo wszechstronny. Zdarzają mu się wpadki, choć głownie na wielkich imprezach w barwach reprezentacji

Obrońcy
Alessandro Nesta (2002-04) - Moim zdaniem najlepszy środkowy obrońca ostatniego ćwierćwiecza. Jego jedynym słabym punktem była podatnośc na kontuzje przez co często wypadał z gry. Niekwestionowany lider defensywy Milanu z czasów gdy ten był najlepszą ekipą w Europie. Świetny w odbiorze, przewidujący ruch rywala. Zwycięzca LM z 2003 roku. Najlepszy obrońca Serie A 2002 i 2003. Scudetto z Milanem 2004. W jedenastce sezonu UEFA 2002, 2003 i 2004. To tylko jego sukcesy z wybranego okresu przeze mnie. Z Cannavaro stworzył nieprawdopodobny blok defensywny. Italii było piekielnie ciężko strzelić gola.

Fabio Cannavaro (2004-06) - Z Nestą jak wspomniałem wcześniej stworzył świetny duet obrońców. Moim zdaniem ciut słabszy lecz mimo wszystko TOP5 ostatniego ćwierćwiecza. Najlepszy defensor Serie A z 2005 i 2006 roku. Najlepszy piłkarz świata FIFA i FF z 2006 roku. Najlepszy pilkaez MŚ w Niemczech. Mistrz Świata z 2006. Najbardziej zapamiętałem jego interwencje w półfinałowej dogrywce, która przerwała ostatni atak gospodarzy po czym Del Piero ustalił wynik na 2-0

Leonardo Bonucci (2015-17) - W słonecznej Italii od wielu kat środkowi obrońcy to klasa światowa. Nieinaczej jest z Bonuccim. Wybrany przeze mbie okres to absolutny peak jego formy. Dwukrotny finał LM. Mistrz Serie A z Juve. W jedenastce Serie A za sezon 15/16 i 16/17. Ponadto piłkarz sezony Serie A 15/16. W jedenastce LM z sezonu 16/17 i UEFA team z 2016. Z Chiellinim tworzy świetny duet, choć w tym okresie chyba jednak lepszy od Giorgio

Dani Alves (2009-11) - Zdecydowanie najlepszy prawy obrońca w XXI. Od kilkunastu lat na topie. Swój peak przeżywał na Csmp Nou, szczególnie za czasów Guardioli. Zwycięzca LM z 2011 roku, mistrz La Liga za sezony 09/10 i 10/11. Niezwykle błyskotliwy i niezwykle ofensywnie grający zawodnik. Co roku wybierany do najlepszej "11" czy to Europy czy świata.

Ashley Cole (2004-06) - Bohater spektakularnego przejścia z Arsenalu do Chelsea, przez co został znienawidzony przez kibiców Kanonierów. Lata, ktore wybrałem to 2 ostatnie sezony w barwach Arsenalu. Wybrany do jjefenastki Euro 2004, całego roku 2004 wg UEFA oraz sezonu 04/05 w Premier League. Ofensywnie grający lewy obrońca, bardzo dobry równieź w destrukcji.

Marek Jankulovski (2005-07) - Moim zdaniem bardzo niedoceniany zawodnik. Z Milanem wygrał LM w 2007 roku. Etatowy czeski kadrowicz. Potrafi zagrać na każdej pozycji w defensywie oraz na skrzydłach w pomocy. Bardzo uniwersalny gracz, który potrafi zastąpić nienal każdego bez wyraźnego ubytku jakości


Pomocnicy

Edgar Davids (2002-04) - Z Juventusrm grał w finale LM w 2003 roku. W nowym sezonie na Camp Nou. Swego czasu uważany za najlepszego defensywnego pomocnika w Europie. Bardzo dobra lewa noga, silny fizycznie z dobrym rozegraniem i przewidywaniem. Sukcesów na miare talentu nie odniósł tyle co powinien. Najlepsze jego lata to druga połowa lat 90, lecz na początku XXI wieku również w bardzo dobrej formie

Wesley Sneijder (2008-10) - zwycięzca LM z 2010 oraz vicemistrz świata z tegoż roku. Za rok 2010 mnóstwo indywidualnych wyrożnień. 4 gole na MŚ w tym kluczowe z ćwierćfinału z Brazylią. Mistrz Italii za 2010. Świetny playmaker, klasyczna 10 z świetnym podaniem i strzałem. Przez wielu typowany na zwycięzce ZP za rok 2010, ale duopol Messi Ronaldo okazał się bezkonkurencyjny. Najwìecej asyst w ME08 oraz w LM 09/10

Frank Lampard (2004-06) - kluczowy zawodnik drugiej linii londyńskiejnChelsea xhyba w najlepszym jej okresie w latach 04-06. Gwarantował mnóstwo bramek i asyst. Był w dodatku dobry w destrukcji. Z Chrlsea w tym czasie zdobył dwukrotnie Mistrzostwo Anglii

Joe Cole (2004-06) - Jak wspomniałem wyżej przy Lampardzie najlepszy okres klubu to lata 04-06 a jednym z jej klucxowych graczy tego okresu to Joe Cole. Świetny skrzydłowy, troszke niespełniony talent ale lataxh 04-06 w znakomitej formie. 20 bramek w obu sezonach i rownie wysoka liczba asyst. Potrafi zagrać na obu skrzydłach

Napastnicy

Alessandron Del Piero (2004-06) - legenda Juventusu. Mistrz Świata z 2006 roku. 37 bramek w wybranych sezonach. Tytuły z Juve odebrane wskutek Calciopoli. Świetny wykonawca stałych fragmentów gry. Wybitny technik. Idealny jako cifniety napastnik lub trequartista.

Wayne Rooney (2008-10) - najlepszy pilkarz PL sezonu 09/10. Jeden z najlepszych atakujacych XXI wieku. Potrafi zagrac xarowno jako typowa 9 jak i jako drugi z napastnikow. Jako napastnik potrafil strzelac zarowno z "16" jak i z zza pola karnego. Dobra gra głową i przede wszystkim wielki walczak. Potrafił cofnąć się do drugiej linio i rozegrać piłkę.

Sadio Mane (2017-19) - To on obecnie uważany jest za najważniejsze ogniwo Kloppa w Liverpoolu. Szybki, silny z świetnym dryblingiem i wykończeniem. Zwycięzca LM z 2019 roku. 46 w 96 meczach ostatnich dwoch sezonow to swietny bilans.

Lionel Messi (2010-12) - pisałem w drafcie. Po prostu uważany przez wielu fachowców za GOATA. Nie trzeba nic dodawać. Geniusz. Piłkarsko bez słabych punktów.

TAKTYKA

Moja drużyna będzie preferować ustawienie 4-3-3

Kahn - Alves, Nesta, Cannavaro, A.Cole - Davids, Lampard, Sneijder- Messi, Rooney, Mane

Silne strony
- Messi
- świetna defensywa z dwójką stoperów Nesta- Cannavaro wspomaganych przez Davidsa.
- Niebanalne skrzydła. Duety Cole-Mane z lrwej oraz Alves- Messi z prawej powinny siać popłoch w defensywach rywali
- Stałe Fragmenty gry. Messi i Del Piero to egzegutorzy najwyższych lotów

-Słabe strony
Każdy ma, ale to niech przeciwnik oceni.

Ogólna taktyka.
Moj preferowany styl gry to 4-3-3 ale w zależności od rywala i wyniku moge swobodnie przechodzic na 3-5-2 lub 4-4-2

Uważam, że drużyna jest świetnie zbilansowana. Nie jest przesadnie defensywna ani ofensywna. Wybierając zawodników kierowałem się nie tylko umiejętnościami ale także charakterem. Jestem pewien, że z nikim nie odpuścimy a wyszkolenie techniczne liderów przeważy na moją korzyść.

[Kiefer]

No dobra, czas przedstawić swoją jedenastkę:

1. Gianluigi Buffon 2004-2006 - Tak naprawdę w przypadku Buffona można wybrać prawie każdy okres, zwłaszcza pierwszej dekady kiedy był mega kozakiem i gwiazdą numer jeden wśród bramkarzy, wybrałem okres 2004-2006 ponieważ został mistrzem świata, a w 2006 zgarnął wszystko co mógł i zajął drugie miejsce w klasyfikacji złotej piłki.

2. Paolo Maldini 2002-2004 - Co prawda już nieco starsza wersja Paolo, bo 34-36 lata, ale to był jeszcze najlepszy Maldini i był to dla niego wyjątkowy okres, generalnie jako defensor zgarniał wszystkie nagrody, był najlepszym piłkarzem finał LM, był trzeci w klasyfikacji złotej piłki, został najlepszym piłkarzem Serie A. Oczywiście Włoch to przede wszystkim ostoja defensywy i to jest jego zadaniem, trzymam go po lewej stronie, ale grając systemem 3-5-2 nie widzę większego sensu by obrońcy mocno angażowali się w ofensywie, nie licząc oczywiście stałych fragmentów.

3. Lilian Thuram 2004-2006 - Thuram jako ostoja Juventusu, który co prawda przez korupcję stracił dwa tytuły mistrza kraju w tym okresie, a Francuz możliwość zbierania nagród do najlepszych jedenastek itd, ale na Mistrzostwach Świata w Niemczech był absolutnym profesorem w drużynie Francuskiej i zasłużenie trafił do jedenastki MŚ i całego roku 2006.

4. thiago Silva 2013-2015 - To był najlepszy okres w karierze Brazylijczyka, był kapitanem reprezentacji, dwa razy był wybierany do najlepszej jedenastki sezonu, był również w najlepszej jedenastce mundialu. Wygrał dwa tytuły mistrza Francji (nie żebym twierdził, że to jest Bóg wie co) i wygrał Puchar Konfederacji, ale jeśli chodzi o bronę, to był kozakiem w tym czasie.

5 . Gennaro Gattuso 2005-2007 - trudno szukać go w jedenastkach sezonu, bo to nie jest typem piłkarza do tego typu nagród, ale był jedną z bardziej wyrazistych postaci na mundialu, został Mistrzem Świata, wygrał Ligę Mistrzów, był absolutnie trzonem zarówno Italii jak i Milanu wychodząc w pierwszym składzie na najważniejsze mecze, a jak nieporadnie wyglądał przy nim Cristiano Ronaldo w półfinale na San Siro każdy powinien pamiętać, bo to nie był częsty widok w karierze Portugalczyka. Oczywiście Gattuso ma przede wszystkim za zadanie niszczenia akcji w zarodku, z racji gry trzema obrońcami jego rola jest bardzo ważna, typowy buldog.

6. Xabi Alonso 2010-2012 - Mistrz Świata, Mistrz Europy, Mistrz Hiszpanii, najlepszy pomocnik Primera Division, najlepsza jedenasta FIFA/FIFPro World XI za rok 2011 i 2012, zajmował 16 i 12 miejsca w klasyfikacji złotej piłki FIFA. Xabi jest w pomocy w linii z Gattuso, ale to standardowo łącznik pomiędzy obrońcami, a bardziej ofensywnymi pomocnikami, odpowiedzialny z kreowanie akcji w przeciwieństwie do Włocha.

7. Gareth Bale 2013-2015 - triumfator pucharu króla i Ligi Mistrzów, filar Realu Madryt w tym okresie, świetny strzelec, idealny na lewą stronę kiedy brakuje ofensywnie usposobionego obrońcy. Nawet brak indywidualnych nagród nie bardzo mi przeszkadzał by mieć go w jedenastce, prawdę mówiąc nie rozumiem dlaczego nie był on np. w 11 sezonu za sezon 2013-2014, bo był w kapitalnej formie.

8. Kaka 2006-2008 - Triumfator Ligi Mistrzów, najlepszy piłkarz świata w roku 2007, 2-krotnie w najlepszej jedenasta sezonu za ten okres, kapitalny strzelec, kapitalny asystent, właściwie w tym okresie ten człowiek nie ma słabych sezon, absolutnie genialny ofensywny pomocnik, który w peaku był na poziomie Zidane'a, gorszy tylko od Ronaldinho.

9. Arjen Robben 2012-2014 - triumfator Ligi Mistrzów, 2-krotny mistrz Niemiec, trzeci na mundialu w Brazylii, 4 i 3 piłkarz świata UEFA, strzelec jedynego gola w finale LM, drużyna roku 2014 i trzeci najlepszy piłkarz na mundialu. Oczywiście tak jak Bale tak Robben w pierwszej jedenastce powoduje, że nie potrzebuję obrońcy specjalnie angażującego się w ofensywie, najlepszy piłkarz na tej pozycji jeśli uwzględnimy Messiego na pozycji napastnika.

10. Thierry Henry 2003-2005 - najlepszy napastnik świata w tym okresie, zdobywca złotego buta, drugi najlepszy piłkarz świata za rok 2004 według FIFA, drugi według France Football 2004, Mistrz Anglii, 2 razy król strzelców tych rozgrywek, w drużynie roku UEFA 2004. Napastnik absolutnie wybitny, genialny techniczne, świetny drybler, bardzo szybki, w tym okresie Francuz był po prostu fenomenalny. Drużynowo zdobył mistrzostwo Anglii.

11. Sergio Aguero 2017-2019 - 2 krotny mistrz Anglii, strzelec 62 goli w 77 spotkaniach, nie był co prawda królem strzelców rozgrywek, ale zdecydowanie to był okres kiedy był najskuteczniejszy, w tej dwójce napastników to Argentyńczyk będzie usposobiony bardziej ofensywnie, Francuz ma jednak większe pole do popisu w kreowaniu gry.

Ławka:

Dida 2003-2005 - mój ulubiony bramkarz, najlepszy w serie A w 2004, według FIFpro najlepszy bramkarz za roku 2005, 11 sezonu za rok 2005, Mistrz Włoch 2004. Tak naprawdę to mógłby grać w pierwszym składzie.

Rafael Marquez 2004-2006 - 2-krotny mistrz, triumfator Ligi Mistrzów, grający na pozycji obrońcy (Finał LM) lub defensywnego pomocnika, więc mógłby być zmiennikiem dla każdego z defensorów.

Ryan Giggs 2007-2009 - 2 krotny mistrz Anglii, triumfator Ligi Mistrzów, najlepszy piłkarz premier league za sezon 2008-2009, Walijczyk co prawda był już starszym piłkarzem i bez tej szybkości, ale jako zmiennik dla Bale na lewej stronie jak najbardziej na nieco bardziej podmęczonego rywal, poza tym najlepszym piłkarzem sezonu 2008-2009 w premier league za nazwisko nie dostał, był faktycznie wyborny.

Michael Essien 2006-2008, nominalnie defensywny pomocnik, ale występujący również jak obrońca np. w finale LM na prawej stronie, tak naprawdę mógłbym wystawić go w pierwszym składzie za Gattuso albo Alonso, by był to najlepszy jego czas w karierze. Oczywiście drużynowo z Chelsea nie udało się niczego wygrać, więc i ciężko o wyróżnienia indywidualne, ale by zostać wybranym najlepszym piłkarzem The Blues w sezonie 2006-2007 to trzeba dobrze grać w piłkę...

Diego Costa 2013-2015, 36 goli w 52 spotkaniach w sezonie w którym Ateltico zostało Mistrzem Hiszpanii, kto by pomyślał, że zastąpi Radamela Falcao i się okaże genialnym strzelcem. W kolejnym sezonie w barwach Chelsea 21 goli w 37 spotkaniach, więc dalej nieźle, no i tytuł mistrza Anglii, zastępca bardziej dla Aguero niż Henry'ego.

[Mario]

@bogas1985, połączyłem Ci tego posta, więc 2 ostatnie wyrzuciłem dla przejrzystości. Dalsze części też będę łączył.

[Art]

No dobra, to ja dopełniam grupę moim składem.

Manuel Neuer 2012-2014
Jeśli chodzi o osiągnięcia zespołowe to zdobył niemal wszystko z Mistrzostwem Świata i Ligą Mistrzów na czele. Indywidualnie najlepszy bramkarz świata za 2013 i 2014 roku w plebiscycie IFHHS. A co do umiejętności to mamy do czynienia z kompletnym golkiperem, który dzięki swojej umiejętności gry nogami zrewolucjonizował rolę bramkarza i był w zasadzie równorzędnym partnerem do gry piłką z pozostałymi zawodnikami. Ponadto wsławił się wieloma efektownymi interwencjami poza polem karnym, kiedy to przerywał akcje przeciwników, Oczywiście nie ustrzegał się wpadek, ale nie było ich też znowu tak wiele, biorąc pod uwagę jak często podejmował ryzyko.

Thibaut Courtois 2012-2014
Mistrz Hiszpanii, finalista Ligi Mistrzów i zwycięzca Trofeo Zamora za wskazane sezony. Właśnie za czasów gry w Madrycie ugruntował sobie pozycję czołowego golkipera świata. Znakomite warunki fizyczne, świetny zarówno na linii jak i w powietrzu, więc o obsadę bramki jestem spokojny.

Philipp Lahm 2012-2014
Gablotka z trofeami drużynowymi identyczna jak u Neuera. Niezwykle wszechstronny i inteligentny zawodnik, grywał na obu bokach obrony, a do tego bardzo dobrze odnalazł się też w środku pola. Ja stawiam na niego na prawej stronie licząc przede wszystkim na to, że będzie robił różnicę w grze ofensywnej. Jak mało kto potrafi dać gazu, podłączyć się do akcji, rozegrać i zagrać piłkę na nos w pole karne.

Diego Godin 2013-2015
Ostoja bloku defensywnego i podstawowy „żołnierz” bandy Diego Simeone. Wyjątkowo mocno zawzięty skurczybyk, przeciwko któremu gra musi być prawdziwym koszmarem. Niezwykle silny, twardy, dobrze przewidujący i ustawiający się, a do tego groźny przy stałych fragmentach. To w końcu on zdobył gola na wagę mistrzostwa Hiszpanii i niewiele zabrakło, aby i jego bramka dała Atleti zwycięstwo w Lidze Mistrzów.

Rio Ferdinand 2006-2008
Filar obrony United, z którym rządził w Premier League, a także triumfował w Lidze Mistrzów. Świetny w czytaniu gry oraz pojedynkach 1 na 1. Do tego również bardzo dobry technicznie, piłka przy nodze raczej mu nie przeszkadzała, dzięki czemu radził sobie też z jej wyprowadzeniem.

Patrice Evra 2006-2008
Partner Ferdinanda, z którym święcił największe klubowe sukcesy. Szybki, dynamiczny, potrafił zrobić dużo pozytywnego zamieszania na lewej stronie w akcjach ofensywnych, ale też zadbać o zabezpieczenie własnej bramki.

Vincent Kompany 2010-2012
W przekroju całej kariery niestety „szklanka”, ale akurat wybrane przeze mnie sezony miał spokojniejsze i bardzo udane. Wygrał m.in. Premier League i FA Cup z City, a do tego w sezonie 11/12 został wybrany najlepszym graczem całej ligi. Silny, zdecydowany, znakomity w grze w powietrzu i potrafiący zdobyć gola po stałym fragmencie.

Serqio Busquets 2008-2010
Wygrał wszystko, co tylko dało się wygrać z Barceloną i reprezentacją Hiszpanii. Przeinteligentny pomocnik, który świetnie czyta grę, potrafi odebrać piłkę, zapanować nad nią i dzięki swojej technice wyjść nawet spod bardzo ostrego pressingu. Zawsze „pod grą”, perfekcyjnie umie regulować jej tempo, wie kiedy zwolnić, a kiedy błyskawicznie, jednym podaniem, przyspieszyć akcję. Jak dla mnie idealny łącznik pomiędzy formacją obrony i ataku.

Toni Kroos 2012-2014
Nieco wyżej będzie grał Kroos. Sprawdza się on również na własnej połowie, ale najwięcej atutów prezentuje jednak w ofensywie. Słynie z długich i dokładnych podań rozciągających grę, celnych dograń ze stałych fragmentów i mocnych strzałów z dystansu. Potrafi też znaleźć właściwy moment, by wejść w pole karne i wykończyć akcję. Wybrałem jeszcze jego okres w Bayernie, bo już wtedy wygrał na krajowym podwórku wszystko, co było możliwe, a do tego dołożył Ligę Mistrzów i Mistrzostwo Świata.

Zinedine Zidane 2002-2004
Jeden z najwybitniejszych… Nie no, co ja wam tu będę się rozpisywał, wszystko przecież wiecie. „Zizou”, kurde! Wygrana Liga Mistrzów z jego cudownym golem w finale niestety nie mogła się tu załapać, ale triumf w La Liga w 2003 roku już tak. W tych dwóch sezonach zanotował ponad 20 goli i 30 asyst, więc bardzo godnie.

Juninho 2003-2005
Jeden z najlepszych wykonawców rzutów wolnych w historii. Gość z fantastycznie ułożoną nogą, który często strzelał również i z gry, a do tego potrafił rozegrać piłkę i dokładnym podaniem obsłużyć partnerów. Wraz z Lyonem zdominował pierwszą dekadę XXI wieku w Ligue1, a i w Lidze Mistrzów też sobie dobrze radził w tamtym okresie.

Neymar 2014-2016
To teraz ktoś od robienia wiatru i dostarczania piłkarskiej magii. Wybitny drybler o bajecznej technice, który potrafi oszukać przeciwników kompletnie nieszablonowym zagraniem (no dobra, symulką też ). Do tego też oczywiście świetny egzekutor. W 100 spotkaniach we wszystkich rozgrywkach zdobył 70 bramek. Z Barcą raz podbił Europę i dwukrotnie zwyciężał w lidze.

Samuel Eto’o 2004-2006
Ścisły top napadziorów poprzedniej dekady. Szybki, dynamiczny, bardzo dobry technicznie i potrafiący z zimną krwią wykończyć akcję. W tych dwóch sezonach zdobył 63 bramki, dwa razy wygrał z Barceloną krajowe mistrzostwo (w sezonie 2005/2006 został królem strzelców) i dołożył do tego Ligę Mistrzów.

David Villa 2008-2010
Jak dla mnie w zasadzie kompletny napastnik. Potrafił strzelić z obu nóg oraz głową. Błyskotliwy, zabójczo skuteczny z niemal każdego miejsca pola karnego, a do tego radził sobie też z nieco większej odległości. W 2008 roku został królem strzelców Mistrzostw Europy, a dwa lata później przegrał ten tytuł jedynie mniejszą liczbą asyst.

Antoine Griezmann 2016-2018
Bardzo wszechstronny gracz, który jest sobie w stanie poradzić na każdej pozycji w ataku. Dynamiczny, szybki, zadziorny, z umiejętnością różnorodnego wykończenia akcji. Duże piętno odcisnęła na nim praca z Simeone, przy którym musiał też ostro harować w destrukcji i poświęcać się dla zespołu. Król strzelców Euro 2016. W tym samym roku, a także dwa lata później znalazł się na podium Złotej Piłki.

Thomas Muller 2012-2014
Prawdopodobnie najefektywniejszy piłkarz świata. Często pokraczny, ale statystyki niemal zawsze go bronią. Wymienione sezony kończył z dwucyfrową liczbą goli i asyst. Jak nikt inny potrafi odnaleźć się polu karnym, czy wycisnąć maksa z danej akcji. Osiągnięć już nie przytaczam, bo identyczne jak u jego kolegów z Bayernu i reprezentacji Niemiec.

Podstawowe ustawienie to 1-4-3-3. Nie da się ukryć, że nastawiam się na zdominowanie środka pola i grę opartą na utrzymywanie się przy piłce. Pomoc to najmocniejsza formacja w zespole i liczę, że zdoła narzucić swój styl gry przeciwnikowi. Większość akcji będzie rozpoczynało się od Busquetsa, który będzie decydował o ich tempie. Boczni obrońcy, a w szczególności Lahm mają być aktywni w ofensywie i podłączać się do akcji, kończąc je dośrodkowaniami. Neymar ma zapewnić element szaleństwa i nieprzewidywalności schodząc z lewego skrzydła, a Eto'o z Villą swoją ruchliwością będą niepokoić defensorów rywali, szukając okazji do ukłucia. Pozycja Hiszpana jest trochę naciągana, ale jestem pewien, że bez problemu odnajdzie się w tym zespole. Warto też wspomnieć o roli Neuera, który jest w stanie czasami wspierać zespół w rozegraniu i wypchnąć nieco do przodu linię obrony, a w razie potrzeby ratować go interwencjami poza pole karne.

Spoiler:

Tutaj niemal to samo z małymi zmianami personalnymi. Różnica polega na większej wymienności pozycji w ataku i tym, że Griezmann z Mullerem nieco bardziej nadają się do ostrej harówki w pressingu oraz obronie i mocniej mogą uprzykrzyć życie zespołom grającym skrzydłami.

Spoiler:

Jeszcze jedno zapasowe ustawienie wzmacniające środek obrony. Lahm i Evra pełnią funkcję wahadłowych. Środkowi pomocnicy będą mogli kierować więcej piłek właśnie do nich na skrzydła, a Neymar może tu być w zasadzie wolnym elektronem i szukać sobie przestrzeni.

Spoiler: