Forum fanów tenisa ziemnego, gdzie znajdziesz komentarze internautów, wyniki, skróty spotkań, statystyki, materiały prasowe, typery i inne informacje o turniejach ATP i WTA.
A ja zasiądę dziś przed monitorem. Nad meczem Murole jeszcze się zastanowię, ale rywalizacja Ferrera z Nishikorim na pewno mi nie umknie. W zasadzie nie wiem kogo wspierać, ale zwycięstwo bardziej by się przydało Davidowi.
Gra Kei`a momentami wyglądała wczoraj znakomicie, ale miał też delikatne przestoje. Jeśli będzie się prezentował tak jak w pierwszych fragmentach meczu z Tsongą, to powinien ogarnąć, jeśli zejdzie niżej, to Ferru jak najbardziej ma szansę. Łatwo na pewno nie będzie, ani dla jednego ani drugiego, mam nadzieję na 3 fajne sety
W ogóle jedyne dobre skojarzenia jakie mam z tą imprezą, to te związane z Ferrerem. Raz wygrał, a w kolejnym roku zagrał dobry mecz przeciw Djokovicowi. Tak więc sercem będę dziś z Hiszpanem, ale wygrana Japończyka także zupełnie nie będzie mi przeszkadzać.
“I doubt about myself, I think the doubts are good in life. The people who don’t have doubts I think only two things: arrogance or not intelligence.”- Rafa Nadal
"There are other tournaments in which I would like to win. However, in the end, trophies are just pieces of metal. The main thing that I took from tennis is love. She will remain with me forever, and I am sincerely grateful for this “ - David Ferrer
Dawid to poważny obserwator dyscypliny, a nie jakiś forumowy fircyk.
"Zabrałem kiedyś Rafaela wraz z Pico Monaco na ryby. Pamiętam, że chłopcy niezwykle radowali się na myśl o spędzeniu w taki sposób tamtego poranka - lato miało się już ku końcowi i była to jedna z ostatni okazji, by złowić kilka moren przed zamknięciem sezonu. Przypominam sobie bardzo dokładnie moment, gdy Rafael próbował po raz pierwszy zarzucić swoją wędkę , siedząc na skraju barki. Samą czynność wykonał nienagannie - widać było gołym okiem, że chłopak ma do wędkarstwa talent i czerpie z niego wielką przyjemność. Mimo to nie omieszkałem zbliżyć się do mojego bratanka, po czym chwyciłem go dosyć łagodnie, acz pewnie za muskularne prawe ramię, którym to przed chwilą zarzucił energicznie żyłkę wraz ze spławikiem i rzekłem: 'Którą ręką Cię uczyłem?'" Toni Nadal, Życie moje
DUN I LOVE pisze:Oczywiście, że później grał lepiej, a ja nawet tego Leosia przywołałem w złym kontekście. Koniec końców oczywiście powalczył (brawo) ale... W latach 90. Leonardo Mayer zmieściłby ten banalny bh dobiegając do skróta i dziś Szanghaj 2014 byłby postrzegany jako jeden z najgorszych startów RF w sezonie. No ale dziś konkurencja zawsze poda rękę Rogerowi Rafie czy Novakowi, aby bez większego stresu mogli pielęgnować swoje rekordy. Zbyt często to się zdarza i dlatego tak bardzo mnie irytuje. Mało kto potrafi zachować chłodną głowę i dobić faworyta (nawet, kiedy ten się o to prosi jak w przywołanej sytuacji) i to jest prawda. Formy RF w dalszej części turnieju nie podważam.
Przyznam Ci rację. Na pewno jest tak, że osiągnięcia najlepszych onieśmielają ich rywali. Kiedyś wystarczyło kilka akcji Federera i jego rywal był już rozbity, a w ostatnich latach najbardziej dotyczyło to Nadala i Djokovicia. Ten efekt to taki bonus tych najlepszych. Nieraz właśnie on jest czynnikiem decydującym w wyrównanych meczach. Z jednej strony ci najlepsi zasłużyli sobie na taki bonus (jak to napisał Mathieu do Pouille, Roger jest jak każdy tenisista - POZA swoimi rekordami), ale z drugiej sytuacje, kiedy grają słabo i nie pokonują rywali walorami tenisowymi, a bardziej czy przede wszystkim psychologicznymi, faktycznie zdarzają się często. W latach 90-tych było więcej tenisistów z wygranymi Szlemami, a skoro teraz przez wiele lat było trzech, którzy zgarniali wszystko, to takie zjawisko narosło. Żadnego innego pokolenia nie trzymano na tak krótkiej smyczy.
DUN I LOVE pisze:Przestaje grać Anderson, kiedy widzi dla siebie światełko w tunelu. Aż szkoda człowieka...
Mecz jak każdy inny - Anderson poserwował, powalczył, a na końcu i tak przegrał.
Chyba najgorszą opcją by było zwycięstwo w tym turnieju przez Rao, przy jednoczesnej porażce dziś Nishikoriego. Wtedy ty, który by do Londynu nie pojechał, byłby...Kei.
Wydaje się to jednak mało prawdopodobne, bo Milosa czeka bardzo daleka droga do wygranego finału. Chyba za daleka.
MTT - tytuły (27) 2021 (4) Sankt Petersburg, Moskwa, IO Tokio, Gstaad, 2020 (2) US Open, Auckland, 2019 (4) Tokio, Halle, Australian Open, Doha, 2017 (1) Cincinnati M1000, 2016 (1) Sankt Petersburg, 2015 (1) Rotterdam, 2013 (3) Montreal M1000, Rzym M1000, Dubaj, 2012 (1) Toronto M1000, 2011 (4) Waszyngton, Belgrad, Miami M1000, San Jose, 2010 (2) Wiedeń, Rotterdam, 2009 (2) Szanghaj M1000, Eastbourne, 2008 (2) US Open, Estoril
