Australian Open 2018

[Robertinho]

Łzy nad poziomem rozgrywek? Bardzo możliwe. #Rogerpłakałjakwygrywał

[DUN I LOVE]

Z innej beczki: podobno Chińczycy oglądają AO dużo chętniej niż wcześniej.

[grzes430]

Staying calm in the fifth set made all the difference for Roger Federer

Spoiler:

MELBOURNE, Australia -- Picture the scene: Roger Federer had just lost the fourth set of the Australian Open final to Marin Cilic and he was moping around, frustrated by his play. Federer had been up a break in that set, but in what seemed like a split second, he became unraveled.

Federer's serve had no bite and his legs looked weary. And as he left the court for a bathroom break, it appeared he was in real trouble.

Then in the opening game of the deciding set, Federer faced two break points. From bad to worse, right?

EDITOR'S PICKS

Roger that! Federer wins Aussie for 20th Slam
Roger Federer won his 20th Grand Slam singles title on Sunday, defeating Marin Cilic in a tense, back-and-forth Australian Open final 6-2, 6-7 (5), 6-3, 3-6, 6-1.


By the numbers: Federer holds 10 percent of men's major titles with Aussie Open win
From becoming the first man to join the 20-majors club to becoming the second-oldest man to win a Grand Slam title, here are some of the numbers from Roger Federer's Australian Open win.

Not quite. The next 30 minutes were a whirlwind as Cilic blinked and Federer again started playing like the favorite. A few games later, Federer stood at the winner's podium, celebrating with his latest trophy as tears streamed down his face.

The final score was 6-2, 6-7 (5), 6-3, 3-6, 6-1. The win gave Federer his sixth title in Australia and 20th Grand Slam overall. Hard to believe, but he's now won three of the past five majors.

So how did he do it?

"The problem in the fourth set was that my mind was all over the place," Federer told Australia's Seven Network. "I was so close and I was telling myself, 'Don't mess it up,' and then that's exactly what I did. I got a bit lucky at the beginning of the fifth set. I personally don't think I would have come back if he'd broken me first."

But the truth is Federer has played as well as anyone during crunch time. He has now won 20 of his 30 matches that have gone five sets, including five of his past six.

In the final set Sunday, Federer played brilliantly, which was somewhat surprising given how badly he looked in the fourth. He made just five unforced errors, compared to 35 across the previous four sets. Cilic, who looked sharp at that point, committed 16 unforced errors in the final frame.

On the sideline in the waning moments, Federer's coaching team of Ivan Ljubicic and Severin Luthi seemed calm, although Luthi later said he was concerned.


For the fourth time in his career, Roger Federer won a major final in five sets. Quinn Rooney/Getty Images
"There are phases where you are worried, where you are like, 'OK, it's not going our way, but you still need to believe,'" Luthi told ESPN.com.

"You also don't want to let your head hang down, and I believe even on the outside, it's important you're still there and you still believe. I was just hoping he would go through that difficult patch and then in one or two shots, he can again make the difference."

Luthi said the confidence Federer had built up over the previous 12 months was key to the turnaround in the final set.

"Last year it was amazing what Roger did, and I think he benefited a little bit from the fact that he told himself he didn't have anything to lose," Luthi said. "He played maybe a little bit more freely than maybe usual, and since then, he's just playing great.

"Sometimes you don't know why the match is going on your side, but for sure it's a lot about confidence. He also has a lot of experience to win matches like that, but you cannot drop 1 or 2 percent because otherwise it's gone."

Federer said his victory in 2018 was similar to his 2006 win here, when he cruised through the first six rounds and was the heavy favorite in the final against Marcos Baghdatis. On that occasion, Federer dropped the first set and was nervous. He eventually pulled through in four, afterward saying he was just relieved to come out of the match with a win.

play
1:17
Federer breaks down during trophy ceremonyAn emotional Roger Federer thanks the fans after winning the Australian Open.
Federer conceded that he was just as nervous Sunday. He hadn't slept well since his abbreviated semifinal win Friday night and knew so much was on the line. "You can't explain it sometimes," Federer said. "It is just a feeling you get."

But in the biggest moments, as Luthi explained, Federer got back to the basics.

"I think he also doesn't always know how he does it," Luthi said. "There's no miracle or recipe to say that's exactly what he has to do. Just try to stay calm and focused and make things maybe more simple. There are no recipes for situations like that. But he proved it so many times, so it's not luck; sometimes you need a moment to go your way."

Luck? Hardly. Let's just call it the gift of a champion. A 20-time Grand Slam champion.

http://www.espn.com/tennis/story/_/id/2 ... er-federer

[lake]

[Sorry, Connors miał wtedy 39 lat, honor ATP początku lat 90. jest więc uratowany.

Jaki on mi się wtedy wydawał stary. Ten półfinał chyba nawet pokazywała TVP a przynajmniej jakieś fragmenty. Niestety obawiam się że tutaj nie ma kto tego potwierdzić

[DUN I LOVE]

Nadalito może (chyba).

[Robertinho]

Cóż za subtelność, lulz.

[DUN I LOVE]

No co? Kiedyś mi opowiadał, że jego romans z tenisem trwa długo, ale dopiero Rafa spotęgował zacięcie do tej pasji.

[kurcaczeudo]

[Sorry, Connors miał wtedy 39 lat, honor ATP początku lat 90. jest więc uratowany.

Jaki on mi się wtedy wydawał stary. Ten półfinał chyba nawet pokazywała TVP a przynajmniej jakieś fragmenty. Niestety obawiam się że tutaj nie ma kto tego potwierdzić

Na przełomie lat '80 i '90 TVP na pewno transmitowała mecze Wimbledonu. Pamiętam nawet jak przez mgłę jakiś pojedynek z udziałem Edberga (chyba). Nie bardzo jednak zdawałem sobie wówczas sprawę, po co oni za tą piłeczką biegają

[lake]

No właśnie Wimbledon słabo kojarzę, raczej jakieś popisy Edberga na USO. Chociaż... z drugiej strony o mało nie przegrałem magnetofonu zakładając się z kuzynem że Courier ograł Samprasa na Wimbledonie a mecz na pewno oglądałem. Krajicek-Sampras na pewno leciał w TVP ale to już druga połowa lat 90.

[kurcaczeudo]

No właśnie Wimbledon słabo kojarzę, raczej jakieś popisy Edberga na USO. Chociaż... z drugiej strony o mało nie przegrałem magnetofonu zakładając się z kuzynem że Courier ograł Samprasa na Wimbledonie a mecz na pewno oglądałem. Krajicek-Sampras na pewno leciał w TVP ale to już druga połowa lat 90.

Jeśli ten zakład miał miejsce niedawno, to jestem pod wrażeniem, że są jeszcze na tym świecie dinozaury, które korzystają z magnetofonu Samemu mi się zdarza...

[lake]

Nie nie, to było wtedy, do tego miał CD więc był dla mnie sporo warty. Na szczęście się wycofałem w ostatniej chwili.

[Robertinho]

No co? Kiedyś mi opowiadał, że jego romans z tenisem trwa długo, ale dopiero Rafa spotęgował zacięcie do tej pasji.

Rafa tak działa na ludzi. Fenomenalny zawodnik, ikona dyscypliny.

[Damian]

Drugi trener Federera o finale Australian Open: Roger mógł przegrać

Spoiler:

- Poza pierwszym setem mecz wyglądał zupełnie inaczej, niż się spodziewałem - mówił Severin Luthi, drugi trener Rogera Federera, który w niedzielnym finale Australian Open pokonał Marina Cilicia i zdobył 20. wielkoszlemowy tytuł.

W niedzielę Roger Federer pokonał 6:2, 6:7(5), 6:3, 3:6, 6:1 Marina Cilicia w finale Australian Open 2018 i został pierwszym mężczyzną z 20 tytułami wielkoszlemowymi w singlu. - Po ostatniej piłce bardzo mi ulżyło, bo w pewnym momencie zacząłem się martwić, że Roger może przegrać - mówił Severin Lüthi w rozmowie z dziennikiem "Blick".


Pat Cash: Federer stworzył swoją grę na nowo
Drugi trener Federera przyznał, że pojedynek wymknął się spod planu jego podopiecznego. - Poza pierwszym setem mecz wyglądał zupełnie inaczej, niż się spodziewałem. W drugim Roger był lepszy, ale przegrał w tie breaku. Trzeciego Cilić rozpoczął na wysokim poziomie, ale nie wytrzymał. Z kolei w czwartym Roger prowadził 3:1, a od tego momentu nie wygrał ani jednego gema - analizował.
234 zł
Kochanek Idealny Nicole Jordan Gdańsk
ZOBACZ WIĘCEJ
Luthi, podobnie jak sami uczestnicy finału, ocenił, że kluczowy dla losów spotkania był początek piątej partii. - Cilić wówczas wywierał dużą presję i znakomicie returnował. Rogerowi było bardzo trudno, ale sobie poradził. Aby wyjść z takich sytuacji, potrzebujesz dokładnie takich cech i jakości, jakie ma Roger.

- "20" to fantastyczna liczba. Ale nie ona była celem Rogera. Ważne, że w tym momencie zrobił wszystko najlepiej, jak mógł. Wygrał turniej i to liczy się najbardziej - dodał 42-latek z Berna.

https://sportowefakty.wp.pl/tenis/73506 ... l-przegrac

[lake]

Szkoła przetrwania

Wielkoszlemowy turniej w Melbourne jest nadzwyczajny i przeklęty zarazem. W samym środku australijskiego lata i często w upale, przy jakim nawet ptaki spadają z drzew, ludzie z tenisowymi rakietami zmuszani są na korcie do heroizmów. To zdumiewające, że ostatnimi laty przez to piekło lepiej przechodzą ci starsi i bardziej doświadczeni.

Niby z racji wieku – teoretycznie przynajmniej – powinni dysponować gorszą formą fizyczną, tymczasem tak nie jest. To raczej młodym zdolnym bez przerwy czegoś brak i to główni oni znikają w świecie ręczników wypełnionych lodem.

A główne gwiazdy Australian Open 2018 wskazać łatwo. Roger Federer, który za niecałe pół roku kończy 37 lat i Karolina Woźniacka, która w lipcu będzie obchodzić swe 28-me dopiero urodziny, lecz na fotel liderki rankingu wraca po sześcioletniej przerwie. Szwajcar i Dunka dla jednych są bohaterami zaskakującymi, inni spodziewali się ich sukcesu. Tak naprawdę jednak w tej tenisowej szkole przetrwania, jaką stały się profesjonalne rozgrywki, niczego od startu aż do mety nie można być dziś pewnym. Z każdą kolejną wielką imprezą w szalonym tempie ubywa magii, coraz więcej natomiast znaczyć zaczyna nadludzka wytrzymałość. Kąpiemy się w statystykach i procentowym obliczaniu wszystkich elementów gry, sam tenis tymczasem brzydnie nam z dnia na dzień. Całe szczęście, że czasem, jak w tym roku w Melbourne, towarzyszy temu wszystkiemu jeszcze trochę paradoksów.

Ona zagrała finał ze swym lustrzanym odbiciem, jeśli idzie o styl. Bardzo długie wymiany na linii końcowej, a zarazem na 226 rozegranych punktów żadnej akcji typu serwis i wolej. Śledziliśmy chwytającą za serce ambicję obu pań i niesamowitą dramaturgię. Z drugiej strony jednak była tam monotonia niczym w nowojorskim maratonie, przebiegniętym przez Karolinę cztery lata temu w czasie o 37 minut dłuższym niż całe spotkanie. Spokojnie mogło ich nie być w tej sobotniej grze, bo Chorwatka Jana Fett w II rundzie prowadziła z Woźniacką w decydującym secie 5-1 i miała aż dwie piłki meczowe. Z kolei Simona Halep najpierw cudem przeszła rundę III, gdzie Lauren Davis trzy razy powinna faworytkę wyeliminować, a gdy do 4 godzin brakowało kwadransa mecz skończył się wynikiem 15-13 dla Rumunki. Potem w półfinale z Niemką, Angelique Kerber, turniejowa jedynka zafundowała kolejny horror, trzy niesamowite sety i następne dwa obronione meczbole. Wiadomo było, że w finale któraś z nich, za trzecim podejściem, sięgnie wreszcie po to wyśnione trofeum. W straszliwej bitwie o każdy centymetr pola nieco więcej szans – choćby z racji wcześniejszych strat energetycznych – przyznawano raczej Karolinie. W końcówce pojedynku właśnie ten element ona świetnie wykorzystała. Zasłużony tytuł i wielka radość dla Woźniackiej, podczas gdy odwodniona Halep na cztery godziny wylądowała wieczorem w szpitalu.

Panowie w jakimś sensie dostosowali się do pań poziomem dramaturgii, choć w ich 3-godzinnej batalii bardzo długie wymiany można było policzyć na palcach jednej ręki, a tej tak powszechnie spodziewanej, technicznej maestrii, było tym razem tyle co kot napłakał. W świat poszedł przekaz o 20-tym wielkoszlemowym tytule mistrza z Bazylei i o jego szóstym zwycięstwie w Melbourne. Buty z nr 5 trzeba będzie wyrzucić, albo oddać, z nowymi tenisowy miliarder kłopotów raczej mieć nie będzie. Dla Rogera Federera przekroczenie kolejnej historycznej i rekordowej bariery stało się powodem do uronienia na korcie kilku łez. Po meczu sam Szwajcar przyznał, że na początku V seta doszło do niego, że może to spotkanie przegrać i to wtedy kilka razy pokazał, że nie zawsze bywa taki słodki i pomnikowy. Chorwat, Marin Cilic pewnie jeszcze długo będzie analizować, dlaczego nie wykorzystał okazji, jaka się nagle pojawiła. Prawda jest taka, że nie on pierwszy i nie ostatni pokazał czarno na białym, czym od mistrza różni się pretendent. Pierwszy, nawet kiedy gra mecz średni albo słaby, wciąż potrafi wygrać. Ten drugi w tak istotnych momentach zazwyczaj przegrywa sam ze sobą.

Organizatorom z Tennis Australia tegoroczny turniej przysporzył wyjątkowo wielkiej chwały. Po wyczynach Koreańczyka Chunga samochodowy koncern KIA przedłużył umowę sponsorską na kolejne 5 lat, aż do roku 2023. Wcześniej szeptano, że Koreańczycy mają już dość tej współpracy po 17 latach jej dofinansowywania. Choć miejscowi od 42 lat czekają na sportowy sukces swego reprezentanta i od 40 lat na wygraną jakiejś reprezentantki, a 26 stycznia, w dniu narodowego święta Australia Day fetują coraz to starszych i mocniej posiwiałych wielkich mistrzów z epoki gier amatorskich, okazało się, że nie ma to jednak żadnego wpływu na frekwencję. Turniej pierwszy raz zbliżył się do poziomu 750 tys. osób płacących za bilety. Coś, o czym mogą tylko pomarzyć na Roland Garros czy w Wimbledonie, a co zna dotąd tylko nowojorskie US Open. Melbourne Park po 31 latach użytkowania jest non-stop rozbudowywane, ale w odróżnieniu od innych szlemów stale ma opinię obiektu przestronnego i nowoczesnego. A sam turniej dalej posiada rozmach i potrafi spełniać wymagania osób, posługujących się przy odbiorze elektronicznym sprzętem. To ostatnie nie dotyczy akurat kiepsko w tym roku odnowionej i niestety wyjątkowo źle funkcjonującej strony internetowej imprezy.

Po tym, jak kilka razy byłem na miejscu i widziałem na własne oczy, kocham to Australian Open i nienawidzę zarazem. Bo odbieranie go w naszych, polskich realiach, z koniecznością zarywania po kolei 14-tu nocy i doprowadzania własnego organizmu do stanu biologicznej katastrofy to jednak jest doświadczenie bolesne. Przy polskich sukcesach, miłych niespodziankach, czy też meczach jakie swą dramaturgią albo poziomem wyrywają człowieka ze snu znacznie łatwiej zacisnąć zęby i powiedzieć sobie, że wytrzymam. Przy lawinie błędów,albo nudzie wiejącej z kortu komentator, jak zwykły widz, najchętniej powiedziałby kilka słów prawdy o tym co ogląda i zaraz szybko nakrył się kołdrą. Niestety, nie wypada.

Karol Stopa

http://rotacjawsteczna.blog.pl/2018/01/ ... zetrwania/

[DUN I LOVE]

Max 11 zarwanych nocy. Ostatnie 3 można spokojnie przespać.

[Robertinho]

Ja to trochę nawet żałuję, że prawie nic nie oglądałem w nocy, tj może ze cztery razy wstałem koło piątej. Łudziłem się, że będę oglądać z odtworzenia, ale w ten sposób oglądałem też nie za wiele, głównie Roger i ogólnie nocne sesje.

Więc z jeden strony szkoda, że już się skończyły, z drugiej, nie tak całkiem. Bo turniej przypominał te sprzed wielu lat, kiedy było jasne, że jeśli Nadal przegra, to TRZEBA to wygrać, a kiedy już faktycznie przegrał, to TRZEBA to wygrać tym bardziej. A teraz jeszcze to TRZEBA jest do potęgi n-tej, ze względu na przeklęty kontekst rekordu WS.

Strasznie mi to psuło oglądanie tenisa wtedy(właściwie mam poczucie, że straciłem przez to dużą część przyjemności z najlepszych czasów Feda), teraz psuje jeszcze bardziej. Bo i stawka większa i Roger starszy, więc mimo obraźliwego dla widzów poziomu reszty graczy, porażka jest dużo bardziej prawdopodobna niż 11-12 lat temu. Także wiem, że byłem dość męczący w swoim czarnowidztwie, ale to właśnie dlatego.

AO za nami, teraz oby do Wimbledonu.

[Damian]

WYNIKI FINAŁÓW:



[2] Roger Federer (SUI) d. [6] Marin Cilić (CRO) 6-2 6-7(5) 6-3 3-6 6-1
[7] Oliver Marach (AUT)/Mate Pavić (CRO) d. [11] Juan Sebastian Cabal (COL)/Robert Farah (COL) 6-4 6-4
[7] Sebastian Korda (USA) d. [6] Chun Hsin Tseng (TPE) 7-6(6) 6-4