Roland Garros 2017

[jonathan]

Rafa też chyba zachowa swój tytuł władcy mączki po "abdykacji" .

Po takim królu każdy następny będzie tylko uzurpatorem.

[Barty]

[Joao]

Oglądał ktoś na ES ten film o Rafie, bo mam nagrane i nie wiem czy to coś ciekawego?

[elena]

A tak swoja drogę, ciekawe co bo organizatorzy zrobili z tym okolicznościowym pucharem w razie przegranej Rafy, wylądowałby w piwnicy, przetopiliby go. No i to podium z 10-ką, musieli mieć na podorędziu drugi moduł bez cyferki bądź z szacowną dwójką . Zaimponowali mi tyle starań dla Rafy.

Oj tam!
Podium pewnie w wersji doczep/odczep zero. Można dywagowac czy to na kleju, magnesie, rzepie czy ......... .
Pucharek pewnie też.

Witam fankę Rafy na forum.

Ok rozgryźliście temat, dzieci Guy Forgeta wszystko zrobiły na zajęciach ZPT

PS. Dziękuję z powitanie

[Joao]

Uff, zdążyłem napisać dzisiaj

Statystyki Rafaela Nadala po zwycięstwie w Roland Garros

Wczoraj po raz 10 Rafa Nadal mógł cieszyć się z triumfu na paryskich kortach. Prześledźmy jak prezentują się statystyki Hiszpana.

Rafa podczas całego turnieju zagrał 168 uderzeń kończących, zanotował 122 niewymuszone błędy. Spędził na korcie zaledwie 12 godzin i 4 minuty ,zaledwie dwa mecze trwały ponad 2 godziny . Przebiegł 10.901 km , wygrał 145 ze 180 gemów (81 %).

Nadal został najstarszym mistrzem turnieju od 1972 roku, kiedy to triumfował jego rodak Andres Gimeno w wieku 34 lat. Mieszkaniec Majorki ma najwięcej zwycięskich meczów na paryskich kortach (79). Posiada także najlepszy bilans zwycięskich meczów 97 % ( tylko dwie porażki). 31-latek stracił najmniej gemów (35) od 1978, kiedy to Bjorn Borg dał rywalom ugrać zaledwie 32. Rafael nie stracił więcej niż 4 gemy w pojedynczym secie po raz pierwszy od czasów triumfu w Paryżu Borga (1980). Rafa po raz 3 zwyciężył w Roland Garros bez straty seta, co jest rekordem.

Hiszpan wyprzedził w klasyfikacji wygranych Szlemów (15) Pete’a Samprasa i wskoczył za plecy Roger Federera. W liczbie wielkoszlemowych finałów (22) również jest drugi, strącił z drugiej pozycji Novaka Djokovicia. W liczbie Szlemów jeśli chodzi o państwa Hiszapnia (22) wyprzedziła Szwajcarię i zajmuje najniższy stopień podium. Hiszpan jest trzecim graczem w Erze Open (Rosewall, Sampras) , który zdobył tytuły będąc nastolatkiem, 20-latkiem i 30-latkiem. Co ciekawe po raz 5 w tym samym roku Federer wygrywa Australian Open, a Nadal Frech Open (2005-06, 2009-10 i 2017).

Rafael po raz 53 zdobył tytuł na nawierzchni ziemnej, oczywiście pozostaje liderem w tej statystyce. Hiszpan zwyciężył po raz 71 na kortach otwartych, o 2 triumfy wyprzedza Federera. Był to 45 ważny tytuł ( Wielki Szlem, World Tour Finals, ATP-1000) mieszkańca Manacor, w tej klasyfikacji zajmuje 3 miejsce za Federerem i Djokoviciem.

http://www.tenis.net.pl/statystyki-rafa ... nd-garros/

[elena]

Oglądał ktoś na ES ten film o Rafie, bo mam nagrane i nie wiem czy to coś ciekawego?

a nagrało ci się ? bo film nadali z opóźnieniem. Sam film może bez jakiś rewelacji, ale mi się podobał, w sumie mało jest dokumentów/reportaży o tenisistach, poza postaciami wybitnie historycznymi, tylko trochę za krótki. Chociażby warto zobaczyć Rafę w kriokomorze

[Joao]

a nagrało ci się ?

Jednak nie nagrało się

[lake]

Taki reportaż z przedłużonego weekendu w Spa.

[elena]

Taki reportaż z przedłużonego weekendu w Spa.

No, dlatego Rafa taki ładny

[Sowa]

Da się to znaleźć gdzieś w internetach?

[Joao]

Lech Sidor o turnieju na antenie Programu 3 Polskiego Radia (trzeba kliknąć z lewej strony):

http://www.polskieradio.pl/43/265/Artyk ... s-Wawrince

[Joao]

Roland Garros: Rafa, kolos na ceglanych nogach

Spoiler:

11.06.2017 21:39, Antoni Cichy, źródło: własne, foto: AFP

Rafael Nadal La Decimę skompletował w stylu wybitnym. W Paryżu wygrywał wcześniej dziewięciokrotnie, ale takiej dominacji Hiszpana świat jeszcze nie widział.

CHAMP10N – napisał na Twitterze zaraz po ostatniej piłce, prosto z kortu, Nadal. Chcąc czy nie chcąc, bezbłędnie odzwierciedlił to, jaki był dla niego cały Roland Garros 2017. Błyskawiczny. Wszystko działo się jak w okamgnieniu, z niewyobrażalną lekkością. Hiszpan przez długie lata wykuwał ten jubileuszowy tytuł morderczymi treningami. Ale na paryskich kortach nie spotkał partnera, z którym mógłby rozegrać partię tenisa dłuższą niż trzysetową. Ten tytuł do dziewięciu poprzednich dołożył w stylu, który przez lata będzie się wspominać. Bo tak normalni tenisiści turniejów wielkoszlemowych nie wygrywają.

Częściej gubię kluczyki, niż ty przegrywasz gemy
Świetnie nominację Nadala zobrazował Andy Roddick. - Stracił 35 gemów w całym turnieju. Jestem wręcz pewny, że tyle razy to ja gubiłem kluczyki do samochodu w tym roku – napisał Amerykanin. To absurdalne porównanie dowodzi, jak absurdalna była droga „Rafy” do dziesiątego tytułu w Paryżu. Częściej można gubić kluczyki do auta, niż on przegrywa gema. Kolejne wyliczenia tylko podkreślają wyczyn Hiszpana. 35 gemów – tyle da się stracić w dwóch długich meczach systemu best-of-five i żadna to ujma.

Ba, John Isner potrafił w legendarnej potyczce na Wimbledonie stracić 68 gemów w jednym secie i jeszcze go wygrać. Nadal te 35 gemów oddał rywalom w siedmiu spotkaniach! Łatwo policzyć, że średnio w każdym pojedynku przegrywał pięć gemów. Pięć w meczu, w którym trzeba wygrać trzy sety. Więcej setów nie było, bo po trzech partiach 34-latek dziękował przeciwnikom, chyba że wykruszali się wcześniej jak jego rodak Pablo Carreno Busta.

W głowie się nie mieści
Kolejna niewiarygodna statystyka: średnio w jednej partii, a nazbierało się ich ledwie 20, 31-latek z Majorki przegrywał 1,75 gema. To matematyka, 3/4 gema brzmi nazbyt dziwnie, w realiach kortowych wygląda to tak: na trzy sety wygrane 6:2 przypada jeden z wynikiem 6:1. Zagrać taki mecz – możliwe, czemu nie. Ale utrzymać taki poziom przez dwa tygodnie, kiedy z rundy na rundę teoretycznie pojawiają się coraz trudniejsi rywale, kiedy w półfinale gra się z Dominkiem Thiemem, a w finale ze Stanem Wawrinkę – to już apogeum możliwości albo...

...po prostu Rafael Nadal w Paryżu. Ale takiego turnieju na kortach Rolanda Garrosa nawet on jeszcze nie rozgrywał. Mimo że dziewięciokrotnie wybijał rywalom z głowy marzenie o triumfie, że z roku na rok tylko wzmacniał pozycję króla mączki, to takiej dominacji wcześniej nie osiągnął. 35 gemów w 7 meczach. To jego nowy osobisty rekord, który rzecz jasna ma znaczenie drugorzędne wobec La Decimy. Pokazuje jednak, jak wielką determinacją wykazał się Nadal, wracając na tron po dwóch nieudanych dla niego turniejach French Open w jeszcze wspanialszym stylu.

Trzy gemy od Borga
Dotychczas najmniej gemów stracił w 2008 roku. Wtedy po finale zatrzymał się na 41. Też nie przegrał ani jednego seta, a w meczu o tytuł przejechał się po samym Rogerze Federerze. Odwiecznego rywala zwyciężył 6:1, 6:3 i 6:0. Jeszcze bardziej miażdżąca wygrana niż w pojedynku ze Stanem Wawrinką. Ostatnio takiej dominacji, a nawet większej, dopuścił się w Paryżu Bjoern Borg, rekordzista pod wzgędem najmniejszej liczby straconych gemów. Sety wygrywał kolejno: do 1, do 1, do 1, do 0, do 1, do 0, do 0, do 2, do 2, w najtrudniejszym meczu czwartej rundy z Roscoe Tannerem do 2, do 4, i do 6, później do 3, do 3, do 0, w półfinale do 0, do 1 i do 0, a w finale z Guillermo Vilasem do 1, do 1 i do 3.

Dla Szweda to był jeden z sześciu mistrzowskich turniejów Rolanda Garrosa. Nadal zrównał się z nim w 2011 roku, prześcignął w 2012. A teraz to jego muszą wszyscy ścigać. I miną lata, zanim ktoś doścignie. O ile w ogóle to zrobi. Najwcześniej za dziewięć lat, ale na to nie czekajmy. Cieszmy się czasami, w których żyjemy, bo prawdopodobnie za naszego życia nikt po raz dziesiąty nie wygra Rolanda Garrosa. Prędzej po raz jedenasty, dwunasty i trzynasty zrobi to Rafa.

http://www.tenisklub.pl/aktualnosci/atp ... ch-nogach/

[Joao]

Podsumowanie turnieju w Polsacie Sport

http://www.polsatsport.pl/wiadomosc/201 ... open-2017/

[Joao]

French Open. Media: Pozaziemski Nadal, król kortów ziemnych

Spoiler:

Nie tylko sportowe dzienniki w Hiszpanii poświęciły pierwszą stronę sukcesowi Rafaela Nadala, który w niedzielę wygrał wielkoszlemowy turniej tenisowy French Open po raz 10. w karierze. "Perfekcja jest możliwa" - oceniono w "La Razon".

Nadal w wielkim stylu osiągnął 10. triumf, co hiszpańskie media nazywają "La Decima". 31-letni tenisista nie przegrał w tym roku ani jednego seta w turnieju na kortach im. Rolanda Garrosa. Tak naprawdę żaden rywal nie nawiązał z nim wyrównanej walki, wliczając w to finalistę – Szwajcara Stana Wawrinkę.

To może być jeden z powodów, dla których sukces Nadala przyćmił niedzielne zwycięstwo piłkarskiej reprezentacji Hiszpanii nad Macedonią 2:1 w eliminacjach mistrzostw świata. W wielu gazetach to drugie wydarzenie nie znalazło się nawet na pierwszej stronie.

"Nadzwyczajny" – napisano na okładce "Asa" przy zdjęciu Nadala. Madrycki dziennik poświęcił mu dziewięć stron.

Aż 14 zajęła relacja "Marki". "To najlepszy tenisista w historii Hiszpanii" – zaznaczono bez wątpliwości.

Na pierwszej stronie "Mundo Deportivo" zamieszczono zdjęcie tenisisty całującego trofeum i podpisano je: "Dziesiąty cud świata".

Nadal wygrał turniej wielkoszlemowy po raz 15. w karierze. Do rekordzisty wszech czasów Szwajcara Rogera Federera brakuje mu tylko trzech triumfów.

"Roland Nadal!" – zatytułowano relację w "El Mundo". "Po dwóch latach suszy, w wieku 31 lat, odrodził się po raz kolejny" – dodano.

Nie tylko w Hiszpanii odnotowano sukces utalentowanego tenisisty. Pod wrażeniem byli m.in. dziennikarze sąsiadującej Portugalii.

"Imponujący występ, praktycznie bez niewymuszonych błędów. Król kortów ziemnych pokazał, że wrócił do swojej najlepszej formy" – podkreślono w dzienniku "Diario de Noticias".

"Po raz kolejny pokazał, że to jeszcze nie jest jego koniec. W Paryżu wzmocnił swoją legendę" – ocenili z kolei autorzy artykułu w "Publico".

We Francji również nie szczędzono pochwał hiszpańskiemu tenisiście. "L’Equipe" podsumował osiągnięcie Nadala jednym słowem, zapisanym w charakterystyczny sposób: "CHAMP10N".

"Przeszedł do historii, znalazł się wśród gwiazd światowego sportu. Grał na granicy tego, co możliwe; lewitował. Te korty pozostaną jego na wieki" – oceniono.

W Niemczech o Nadalu napisał nawet magazyn "Kicker", zajmujący się głównie piłką nożną.

"Hiszpan potwierdził status najlepszego w historii na kortach ziemnych. W finale nie dał Wawrince żadnych szans" – relacjonowano.

"Sueddeutsche Zeitung" porównało nawet skalę sukcesu Nadala do... lądowania na Księżycu. W "kosmiczny" klimat wpisali się również dziennikarze włoskiej “La Gazzetta dello Sport”, w której Nadala nazwano "pozaziemskim".

Hiszpan jest pierwszym w historii tenisistą, który wygrał ten sam turniej wielkoszlemowy 10 razy. Po niedzielnym sukcesie został wiceliderem światowego rankingu po raz pierwszy od października 2014 roku.

http://www.polsatsport.pl/wiadomosc/201 ... -ziemnych/

[lake]

Joao ogarniasz jakieś staty najszybszych szlemów? Szukałem trochę w necie, ale znalazłem tylko krótki artykuł odnośnie USO, gdzie Roger pojechał towarzystwo w 760 minut w 2004 r.

[Joao]

Joao ogarniasz jakieś staty najszybszych szlemów? Szukałem trochę w necie, ale znalazłem tylko krótki artykuł odnośnie USO, gdzie Roger pojechał towarzystwo w 760 minut w 2004 r.

Z tym jest trochę problem. Niby długość trwania meczów powinna być podana od 1991, ale często jej nie ma. Zrobiłem taką statystykę jakiś czas temu (od 1996), nie uwzględniałem jednak graczy, którzy wygrywali przez krecze lub walkowery (dlatego nie ma US Open 2004), więc Rafa nie znalazł by się w niej (z Bustą pewnie by jeszcze 45min-1h by pograli).

Oto rezultaty (gracze, którzy rozegrali 7 meczów):

1) 11 h 32 min - Pete Sampras Wimbledon 1999
2) 12 h 9 min - Roger Federer Wimbledon 2006
3) 12 h 11 min - Lleyton Hewitt US Open 2004
4) 12 h 25 min - Roger Federer Wimbledon 2003
5) 12 h 28 min - Richard Krajicek Wimbledon 1996
6) 12 h 33 min - Roger Federer Wimbledon 2004
6) 12 h 32 min - Yevgeny Kafelnikov Australian Open 2000
7) 12 h 41 min - Andre Agassi Wimbledon 1999
8 ) 12 h 50 min - Marcelo Rios Australian Open 1998
9) 12 h 54 min - Roger Federer Wimbledon 2015
10) 13 h - Roger Federer Australian Open 2004

[lake]

Dzięki, byłem po prostu ciekaw czy ktoś zszedł poniżej 12 h. A Rafa w tych 13 może by się zmieścił odejmując czas na masaże Busty.

[DUN I LOVE]

Da się to znaleźć gdzieś w internetach?

Tradycyjnymi kanałami może być problem. Kanał YT Eurosportu jest bardzo słabo prowadzony. Może strona internetowa stacji?

[lake]

Dzisiaj sprawdzałem ale są tylko minutowe różne fragmenty. Natomiast jak kogoś interesuje analiza Rusedckiego i dawno nie widzianej Anabel to znajdzie pod tym linkiem
http://video.eurosport.co.uk/tennis/fre ... ideo.shtml

[lake]

Bez granic

Spoiler:

Tegoroczny Roland Garros był teatrem jednego tylko aktora, Rafaela Nadala. Tenisisty wybitnego, jednocześnie wymarzonego, aby go obsadzić w aż tak piekielnie trudnej roli. Świat wokół pełen jest iluzji. Na każdym kroku przekonują nas o nadzwyczajnościach tego, na czym ląduje nasz wzrok.

Kiedy jednak stajemy oko w oko z czymś naprawdę wielkim, zaczyna brakować słów i rzetelnego opisu. Zostają tandetne łapki i buźki, elektroniczne ochy i achy. Jubileuszowy, dziesiąty tytuł to w każdym sporcie był, jest i będzie wyczyn niepowtarzalny. Musi mieć fantastyczny smak i medialnie wspaniale się prezentuje. Analiza kosztów i obraz zza kulis bywa wtedy rzadkością. Wyemitowany przez Eurosport półgodzinny dokument „La Decima” częściowo nadrabia te braki. Wzbogaca nam układankę o geniuszu z Manacor o kilka ważnych elementów. Trudno ocenić, czy mówi o nim całą prawdę. Na szczytach rywalizacji nie odsłania się przecież wszystkich kart i nie ułatwia życia rywalom. Oni zresztą i tak świetnie wiedzą, co akurat jest grane i dlaczego.

Na konferencji w Stuttgarcie Roger Federer przyznał się dziennikarzom, że paryskich meczów nie oglądał, bo wolał poświęcić swój czas rodzinie. Poza tym wiedział doskonale, jak to się zakończy. „Mówiłem wcześniej, że Rafa zawładnie całym sezonem na kortach ziemnych. On ma nad innymi gigantyczną przewagę na tej nawierzchni. Nie było dane, abym zagrał z nim w paryskim finale, bo moje i jego plany na cegle są obecnie kompletnie inne”. Podziw, szacunek, również i strach przed morderczo skuteczną grą Hiszpana wyziera teraz z krótkich internetowych komentarzy pozostałych gwiazd dyscypliny, obecnych i dawnych. Niektórym chyba się zdawało, że po trzech latach bez sukcesów nie ma już powrotu do starego stylu rządzenia na światowych kortach. Tymczasem w styczniu w Melbourne i teraz w Paryżu okazało się, że ci z lekka zapomniani liderzy, zarówno ten szwajcarski jak i ten hiszpański, nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa.

Męski turniej w Paryżu, oceniany przez pryzmat dramaturgii, był w tym roku słabym widowiskiem. Król mączki wrócił na swój tron i nikomu nie pozwolił dotknąć korony. Zadanie 127-miu statystów polegało na tym, by pojawiać się na scenie i specjalnie tam nie przeszkadzać. W półfinale i w finale władca miał przez kwadrans chwile słabości, lecz po ich przełamaniu, względnie po tym jak rywale nie potrafili wykorzystać jego błędów, spokojnie rozmontował również i tę parę. Rozmaite teorie i prognozy wzięły w łeb zarówno w odniesieniu do Dominica Thiema, jak i Stana Wawrinki. Korty na Roland Garros dalej pasują Hiszpanowi idealnie, a gdy tylko nie walczy on z urazem, nie ma na świecie człowieka będącego w stanie pokonać go w Paryżu. Technika uderzeń, ze szczególnym uwzględnieniem makabrycznie trudnych wielopłaszczyznowych rotacji, sposób poruszania, nawet gdy uwzględnić, że z upływem lat nastąpiło tu jednak lekkie pogorszenie, do tego strona mentalna, fundament na jakim można stawiać niewiarygodną determinację i odporność na stress to argumenty nie do przebicia. I to dlatego 31-letni zawodnik przespacerował się teraz po główną nagrodą jakby był raz jeszcze nastolatkiem. A reszty, zarówno tych młodych zdolnych, jak i tych w wieku średnim po prostu nie było widać.

Podczas ceremonii wręczania Pucharu Muszkieterów na podium z olbrzymim trudem wdrapał się 80-letni dziś Australijczyk, Roy Emerson. Schorowany, zmęczony życiem i kłopotami, z jakimi się borykał, gdy niedawno umierał mu syn. Ten człowiek wręczający nagrodę Hiszpanowi był przez długie lata synonimem skuteczności w męskim tenisie. Bez przerwy mówiono i pisano o jego 12-tu wielkoszlemowych tytułach, wywalczonych dawno temu, gdy najwięksi rywale, a zwłaszcza Rod Laver, mieli status profesjonalny i w amatorskich aż do 1968 turniejach nie mogli uczestniczyć. W roku 2000 Amerykanin Pete Sampras, wygrywając Wimbledon, przeskoczył Emersona i podniósł poprzeczkę. Pamiętam jak w Londynie, z nieżyjącym już Zdzisiem Ambroziakiem, długo w nocy dyskutowaliśmy na ten temat, zastanawiając się całkiem serio, czy ktoś jeszcze może niebotyczny rekord poprawić. Po upływie 17 lat od tamtej chwili Roger Federer ma na koncie już 18 koron, goniący go Rafael Nadal 15, Pete Sampras ostatecznie zakończył karierę na 14 tytułach, a wyczyn Emersona zdążył jeszcze powtórzyć Novak Djokovic. Łącznie czterech ludzi albo wyrównało stary wyczyn Australijczyka, albo też podskoczyło wyżej od niego.

Był rok 1980, gdy po raz pierwszy, jako dość przypadkowy turysta, wylądowałem na trybunie kortu centralnego w Paryżu. Trafiłem akurat na mecz znanego mi Węgra, Balazsa Taroczego ze słynnym Bjoernem Borgiem. Szwed miał na Roland Garros opinię bezwzględnego lodołamacza, kogoś kto swymi dziwnymi top-spinowymi rotacjami niszczy rywali. Wypisz wymaluj niemal dokładnie ten sam styl wygrywania i podobne, nie mieszczące się w podręcznikach, techniki uderzeń, co u Rafy Nadala. Patrzyłem i nie mogłem zrozumieć, jak ten Borg to robi i dlaczego nikt nie potrafi się ostro przeciwstawić, czemu nie ma na to granie żadnego lekarstwa. Po upływie prawie 40 lat dyscyplina przerabia następny, podobny fenomen. Historia podpowiada, że ostatecznie na Szweda znaleziono antidotum, zapewne tak samo stanie się z Hiszpanem, tyle że trzeba jeszcze na to trochę poczekać. Borg wygrał ostatecznie Roland Garros 6 razy, Nadal go przebił już o 4 tytuły. W tym wyścigu do sławy i wielkich pieniędzy wciąż nie widać żadnych barier.

Karol Stopa

13 czerwca 2017

http://rotacjawsteczna.blog.pl/2017/06/13/bez-granic/