Skuteczność w finałach ATP

[DUN I LOVE]

Luis Aragones powiedział kiedyś: "Finałów się nie gra, finały się wygrywa". Pytanie w akiecie jest dość brutalne, ale skoro ATP je zadało, to ja też mogę.

FedEx Reliability Zone: Finals Records

Spoiler:

FEDEX RELIABILITY ZONE

FedEx Reliability Zone: Finals Records


Roger Federer has a 70-30 record in finals.

With the 2011 tennis season in the history books, ATPWorldTour.com takes an in-depth look at players with superior finals records using the FedEx ATP Reliability Index and finds out what makes a big match player, with analysis from former ATP World Tour favourites.

When Roger Federer lifted a record sixth trophy at the Barclays ATP World Tour Finals last month, it marked his 70 tour-level title in his 100th final (.700).

Nikolay Davydenko has the best record in finals among active players with a 21-6 mark in finals (.778). He tops his contemporaries: Federer, Andy Murray at No. 11, with a 21-9 (.700) record, No. 12-ranked Rafael Nadal, with a 46-20 (. 697) mark, and World No. 1 Novak Djokovic, at No. 15, with a 28-14 (.667) overall. Only Davydenko, at No. 2, and Federer, at No. 9, rank in the all-time Top 10 (since 1973).

Brad Gilbert, a former coach of Andre Agassi (59-30, .663), Andy Roddick (30-20, .600) and Murray, is well qualified to define the qualities of a big-match player. "The journey to become a big match player is a process," Gilbert told ATPWorldTour.com.

"A big match player has played a lot of matches and doesn't feel overwhelmed by the moment. It then comes down to how he executes his tactics. That's why a lot of times when you watch the top players they seem more relaxed in finals than they did in their first-round match."

Greg Rusedski, the 1997 US Open finalist and now a television analyst, believes, "the key is for a player that can be comfortable in uncomfortable situations. The more times you get to finals, the more experience you get and the bigger shots you play in the pressure moments.

"I think you have to learn to be comfortable in finals and just go after the match. If you look at all the greats, normally they win their first title in their first final. It then becomes second nature."

Overall, Thomas Muster heads the FedEx ATP Reliability Index with a 44-10 (.815) record in finals. Followed by Davydenko, Thomas Enqvist (19-7, .731), Bjorn Borg (64-24, .727), Pete Sampras (64-24, .727), Joakim Nystrom (13-5, .722), Jose-Luis Clerc (25-10, .714) and John McEnroe (76-31, .710).

Former World No. 1 Ivan Lendl, who reached 142 finals (92-50, .648) during his career, openly admits to ATPWorldTour.com that he finds it difficult to define what makes a big match player. Lendl said, "I feel it is a combination of a player's confidence, mental strength, technique, feel for the match and many other things."

Television analyst Justin Gimelstob reckons, "big-match players are players that can compartmentalise the pressure and play with a level of relaxation comparable to a less significant match. They believe in their games, their patterns, and their skills." The American adds, "It is important to realise every player feels pressure; the most successful players just handle it better and play closer to their potential than others."

This year, 22 trophies were won by the Top 4 players - Djokovic (10-1 in finals), Nadal (3-7), Federer (4-2) and Murray (5-1) - in the South African Airways 2011 ATP Rankings.

"The Top 4 are the Top 4 because they consistently perform better than their rivals," said former World No. 4 Gilbert. "I think that wears on players mentally, knowing they have to maintain their best level to beat them."

Gimelstob believes, "the best players are technically more efficient, as technical flaws reveal themselves in pressure moments by breaking down and causing errors."

Djokovic compiled an ATP World Tour-best 70-6 match record in 2011 and won three Grand Slam championships. He beat World No. 2 Nadal in six finals.

Gilbert insists, "Belief and confidence are almost like brothers. When you have both, you just feel like you will always find a way to win. Athletes run on confidence. Djokovic didn't have it against Nadal before, but in 2011 he got it."

http://www.atpworldtour.com/News/Tennis ... cords.aspx

Zapraszam. Głosujcie, komentujcie.

[jonathan]

Wybieram Djokovicia. On jak nikt inny potrafi wychodzić z sytuacji beznadziejnych i kluczowe piłki rozgrywa zawsze na pełnych obrotach, zupełnie bez strachu. Novak wypracował zresztą chyba dość nowatorską taktykę. Takie przynajmniej mam wrażenie. Otóż przez cały mecz gra na 90%, a na 100% jedynie w decydujących punktach. Rywal w międzyczasie może okazać się lepszy w paru efektownych wymianach, ale to właśnie Serb będzie realizował program wygrywania spotkań. Pod tym względem przypomina mi czasem robota lub jakiś tenisowy automat. Jego psychiką można dzisiaj kuć stal.

[robpal]

Otóż przez cały mecz gra na 90%, a na 100% jedynie w decydujących punktach.

To złudzenie
Aczkolwiek pełne opanowanie i kontrola w najważniejszych momentach robiła w tym roku wrażenie. On po prostu doskonale wiedział, co ma robić.
Waham się pomiędzy Nadalem z lat najlepszych a tegorocznym Novakiem.

[Joao]

Też pytanie . Oczywiście nikomu

Teraz chciałbym odnieść się do tego stwierdzenia: "Finałów się nie gra, finały się wygrywa". Z jednej strony jest słuszne. Celem sportowca są zwycięstwa i unikanie głupich porażek. Lubię zawodników ( nie tylko w tenisie) o silnej psychice, którzy siłą woli są w stanie odwrócić losy meczów. Szkoda, że tak niewielu jest graczy, którzy zwycięstwo mają we krwi.

Z drugiej strony wola mocy (zwycięstwa) nie może przesłonić nam wszystkiego. Nie toleruję zagrywek nie fair (np. wzywanie trainera w celu wybicia przeciwnika z rytmu). Mam alergię na doping. Sport powinien być bezwzględnie czysty, oszustów trzeba nazywać po imieniu.

Co do porażek. Chyba nie doceniamy ich roli. Mówi się o pięknych przegranych. Czasem jedna, dwie piłki czy decyzje przekreślają cały trud zawodnika. Jestem przeciwny wynoszeniu na piedestał tylko zwycięzców, zapominając o ich rywalach. Przegrana gorzko smakuje, ale uczy też pokory. Pokazuje, że czasem można zrobić wszystko, a rywal jednak jest lepszy. Porażka ma w sobie coś dużo bardziej interesującego od zwycięstwa. Mało kto zajmuje się przegranymi, liczy się zwycięzca.

Jeszcze słowo o trudzie zawodników, a osiąganych wynikach. Tak jak w innych dziedzinach oceniamy tylko efekt, nikt nie pyta się o pracę jaka została wykonana. Wydaje mi się, że równie ważne jak osiągane rezultaty jest granie na 100 lub więcej możliwości. Jeśli zawodnik dał z siebie wszystko, to porażka nie powinna być tak przykra. Doceńmy przegranych, zamiast pisać o nich frajerzy itd.

[DUN I LOVE]

Djoković.

Do tego sezonu wskazałbym Nadala, ale po serii porażek z Djoko zmieniłem trochę zdanie. Federer przegrał wiele finałów na własne życzenie, a Novak? W zasadzie tylko podczas USO07 nie wytrzymał psychicznie. Na tę chwilę to on jest tym psychicznie niezniszczalnym w całym Tourze.

[Saboteur]

Oczywiście Nole.

[Robertinho]

Sampras.

[Ranger]

Też pytanie . Oczywiście nikomu

Natomiast z wyżej wymienionej trójki to oczywiście Djokovic jest zawodnikiem, na którego zagłosuję.

On jak nikt inny potrafi wychodzić z sytuacji beznadziejnych i kluczowe piłki rozgrywa zawsze na pełnych obrotach, zupełnie bez strachu.

Racja, co najlepiej obrazują dwa ostatnie pojedynki Novaka z Rogerem podczas Us Open i obrona słynnych już piłek meczowych.

[Jacques D.]

Fedowi to samobójstwo, Nadal tenisowo za słaby i zawsze ktoś kompletniejszy w wielkiej formie danego dnia go może pyknąć, Djoko ma w zasadzie wszystko, świetny tenis i żelazną psychę, więc oczywiste na kogo głosowałem.

A tak w ogóle to zależy Z KIM.

[Barty]

Chciałbym tylko napisać coś odnośnie Federera. Wszyscy mamy w pamięci jego występy w ostatnich latach. Jeśli jednak weźmiemy erę, nazwijmy "przednadalową", to między lipcem 2003 a grudniem 2005 Roger wygrał 24 finały z rzędu. Myślę, że to nie tylko "słabi przeciwnicy", relatywnie silną psychikę trzeba do tego posiadać. Także wtedy można by jemu powierzyć rozegranie finału

[Jacques D.]

Chciałbym tylko napisać coś odnośnie Federera. Wszyscy mamy w pamięci jego występy w ostatnich latach. Jeśli jednak weźmiemy erę, nazwijmy "przednadalową", to między lipcem 2003 a grudniem 2005 Roger wygrał 24 finały z rzędu. Myślę, że to nie tylko "słabi przeciwnicy", relatywnie silną psychikę trzeba do tego posiadać. Także wtedy można by jemu powierzyć rozegranie finału

Nie do końca. Fed po prostu miał na tyle wielką przewagę czysto sportową nad resztą zawodników, że... nie zdążał się zdenerwować. Do sytuacji mocno stresowych w meczach najczęściej wcale nie dochodziło, bo ich rozjeżdżał w 3, góra 4 setach.

Jeśli jednak dochodziło to... wszyscy chyba pamiętamy kilka 5-setówek spektakularnie przewalonych przez Feda. I nie chodzi tu bynajmniej tylko o mecze z Rafą.

[DUN I LOVE]

Djoković w finałach przestał być skałą nie do ruszenia. W tym roku fatalnie gra najważniejsze mecze - ceglane mastersy, RG, Cincy, USO - rozmijał się w tych turniejach z formą i w najważniejszych momentach zawodził. W ogóle bilans pojedynków finałowych to wcale nie jest mocna strona Serba. 31-19, skuteczność niewiele ponad 60% - bez szału.

[Wujek Toni]

Podobnie jak Robertinho- Pete Sampras. Nie pamiętam, abym kiedykolwiek oglądał zawodnika o chłodniejszej głowie w stykowych momentach. Oczywiście tenis Amerykanina nie był tak kompletny jeżeli porównamy go chociażby do Federera, ale umiejętność wychodzenia z opresji przede wszystkim za pomocą własnego serwisu była momentami wręcz porażająca. A zwracam uwagę na drugie, niekiedy niemal równie doskonałe podanie.

Nie ukrywam, że dokonanie przez kilku użytkowników wyboru Djokovicia wywołało u mnie spontanicznego banana twarzowego.
Po pierwsze, nie przypominam sobie drugiego zawodnika z absolutnie ścisłej czołówki o równie żenującym bilansie finałów. Po wtóre, bilans tie-breaków w owych finałach szlemów- 1:5 mówi sam za siebie. Dla porównania Federer, uchodzący raczej za mięczaka w odniesieniu do Rafole w dziedzinie psychicznego znoszenia tych najważniejszych meczów- 19:6

[Robertinho]

Aż sprawdziłem i okazuje się, że z ostatnich sześciu finałów, Djokovic wygrał... jeden.Także trzeba uważać, komu chce się powierzyć swój żywot.

[jonathan]

Aż sprawdziłem i okazuje się, że z ostatnich sześciu finałów, Djokovic wygrał... jeden.Także trzeba uważać, komu chce się powierzyć swój żywot.

Tak samo te siedem porażek Nadala z rzędu w finałach z Djokoviciem może stanowić dość poważną rysę na jego wizerunku niezniszczalności. Więc jak widać, każdy ma jakieś skazy i nikt nie jest nadczłowiekiem. Ale ja dobrze wiem, co robię, wybierając Novaka. Facet potrafi pokonywać rywali grających różny tenis (Rafę, Federera i Murray'a) i w sytuacjach wydawałoby się beznadziejnych odwracać losy meczów - i to nie z byle przeciętniakami, tylko wielkimi swojej epoki. Tego pierwszego wykończył jego własną bronią (jako jedyny poważnie zagroził mu na kortach ziemnych - nigdy wcześniej nie było takiego tenisisty), Rogera dopadł agresywną grą, a Andy'ego przetrzymywał w wymianach. Wszystkie wygrane przez siebie Szlemy wyszarpał, niszczył w nich cyborga Nadala po wielkich bojach (podejmując walkę na jego warunkach) i z reguły wcześniejszych trudnych meczach z Federerem albo Murray'em. Dysponuje nieprawdopodobną wolą walki, a dzięki tej nieludzkiej nieustępliwości wyzwala w sobie dodatkowe pokłady energii, chociaż wydaje się to już niemożliwe (patrz AO 2012). Potrafi odrodzić się w każdej chwili i przeciwnicy nie mogą czuć się pewnie do samego końca. Skupia się na intensywności gry i na zdobyciu każdego kolejnego punktu bez względu na cenę. Przez cały pojedynek umie grać na stałym, wysokim poziomie, a w najważniejszych momentach wchodzi na jeszcze wyższy. Siła Serba polega właśnie na osiągnięciu maksymalnej koncentracji w najistotniejszych fragmentach. Wtedy w jego organizmie wydziela się zwiększona dawka adrenaliny, po czym osiąga swój tryb niezniszczalności i jest w stanie odebrać każdą piłkę. Ten upór Djokovicia wynika z typowej bałkańskiej mentalności. Jeśli nie złamała go wojna, to na pewno nie złamie żaden mecz tenisowy. Ma to w genach. A te wszystkie Wasze statystyki obchodzą mnie najmniej.

[DUN I LOVE]

Wielu z nas chyba by poniosło śmierć...

[Nomader]

Wyniki ankiety nieco dają do myślenia...

[Barty]

Na ten moment:
* Djokovic - 69,4% (68-30);
* Nadal - 67,6% (75-36);
* Federer - 66% (95-49).

Na przestrzeni całej kariery są to jednak bardzo zbliżone liczby.

[DUN I LOVE]

Nieźle się trzyma Fed.

[Barty]

W finałach szlemów jest już prawie na poziomie Nadala (jeśli Rafa przegra najbliższy finał szlema, to proporcja u obu Panów będzie taka sama):
* Nadal - 69,6% (16/23);
* Federer - 66,7% (20/30);
* Djokovic - 57,1% (12/21).