mtenis.com.pl

Immediately after capturing the Nitto ATP Finals title, Grigor Dimitrov stormed into the stands and embraced Daniel Vallverdu, his coach since midway through 2016 and the man who finally harnessed the potential of Dimitrov and channeled it into the most successful year of his career.
No one had ever doubted Dimitrov's talent. The Bulgarian was known worldwide for his must-see groundstrokes and his abundance of skills. But before he and Vallverdu paired up last year, Dimitrov almost had too much talent, too many options. He admits to being unclear about how to approach his game and on the best way forward for his tennis.
Enter Vallverdu, who has helped simplify Dimitrov's game and guided the Bulgarian to his best season yet.
Dimitrov will end the year at a career-high No. 3 in the Emirates ATP Rankings. He also finished 2017 with a career-best four ATP World Tour titles (Brisbane International presented by Suncorp, Garanti Koza Sofia Open, Western & Southern Open and the Nitto ATP Finals), a full head of steam and unbridled emotions.
“[We] have a great connection. We see tennis the same way. We have that bond, and we really appreciate how the year has gone for us,” Dimitrov said.
Vallverdu is particularly proud of how his charge dealt with the pressure that comes with playing with so much at stake, including at the Nitto ATP Finals. Dimitrov, who beat David Goffin in the three-set final, composed himself well after the Belgian evened the match.
“Dimitrov battled through nerves, especially in the final, and found a way to win,” Vallverdu said. “When Dimitrov is in his zone, he obviously plays at a very high level but we've worked on getting him to compete even on those days when he's off. It became a question of attitude in the final, and Grigor answered that question.”

The Bulgarian demonstrated that positive attitude numerous times throughout the year, as his record reflects: He went 17-10 in tie-breaks, 8-5 against Top 10 players and 4-1 in finals.
Vallverdu has now worked with Dimitrov for more than a year, and the pair have a strong relationship in terms of communicating and taking each other's ideas into consideration. Building that relationship took time and effort, as the coach and player have very different personalities.
“In a year and a half, Dimitrov is just as receptive as the day we started,” Vallverdu said. “He's opened up to me over that time, sharing his opinions and his point of view on ambitions and motivations. For me, it's important to tell him why we do things a certain way, why we're out there training eight hours a day. I keep a strong focus on achieving short-term goals and reviewing performances after events.”

Another aspect of Dimitrov's game his coach has paid special attention to is his approach to matches and the game itself. Where Dimitrov is more passionate, Vallverdu is more pragmatic. The goal is to find a middle ground, where Dimitrov can combine his emotional self with a practical approach to produce a winning formula.

“Tennis is a lifestyle,” Vallverdu said. “The person you are off the court should be the same person who appears during crucial moments of a match. The player you see who is up 6-3, 2-0, might respond differently in a 5-5, 40/40 situation. During critical moments, that player might be rattled or intimidated. The player who confronts adversity the right way is the person who is accustomed to it, who has that mentality, that day-to-day routine to be comfortable under pressure. It's the time we put into that off the court that helps in those moments.”

Vallverdu's philosophy is clear: be level-headed on and off the court, ahead in a match or with the match on the line. Vallverdu also keeps outside distractions to a minimum and has built a sense of camaraderie within the team by participating in activities as a group.

“In regard to the team itself, we've made a concerted effort to keep the core circle as small as possible,” Vallverdu said. “We want to keep the focus on what's important and avoid unnecessary distractions. Of course, we do fun things off the court, but we do those things as a team. We try to keep things light and upbeat around Grigor, but we also keep our distance from people and things that might take his mind off of what's important. To play well, you can't let your head be somewhere else. Obviously, good results on the court make it easier to keep your mind on the game.”

Vallverdu's message has struck a chord with Dimitrov, who stayed on course throughout the 2017 season while rediscovering his form. For Vallverdu, Dimitrov had never lost that form in the first place. It was more a matter of putting some of the pieces back together.
“He's always been a top-flight player but in tennis, there's more to it than performing well in tournaments,” Vallverdu said. “The daily dedication, the training and the drive to keep improving – all of that has to come together, and it has for Grigor.”

Heading into the Nitto ATP Finals, Team Dimitrov's goal wasn't necessarily to win the last tournament of the year. Dimitrov's stellar performance in London surpassed even the expectations of Vallverdu.

“It's a very emotional victory,” said the Venezuelan coach. “Dimitrov set high goals for himself. Perhaps we as a team went into London hoping for a good showing, but he had higher expectations.”

A good start to the year set the pace for what would be a strong finish. One particular match that set the tone for things to come took place in January at the Australian Open, when Dimitrov pushed eventual runner-up Rafael Nadal to five sets. For Dimitrov, it was difficult to cope with falling just short of his first Grand Slam final, but for his coach, it was an opportunity for growth.
Read & Watch: Dimitrov Captures Maiden Masters 1000 Title

“A loss like the one Grigor suffered to Nadal in Australia can hurt a player. Grigor is still a little hurt,” Vallverdu said. “He was so close to reaching his first final at a [Grand Slam], so it was difficult for him to accept that. Grigor was playing his best tennis and he still fell short. But we turned the loss into a positive. It helped us going into big matches later in the year. You saw that in London: Grigor started the tournament with a lot of pressure but he managed his nerves. So the loss to Nadal helped in that way.”

Nadal would factor into Dimitrov's development later in the year, when the Bulgarian player spent a week training with the current World No. 1 at the Rafa Nadal Tennis Academy in Mallorca. Vallverdu hoped his player would pick up a few pointers from the Spaniard, lessons that would hopefully translate to further success on the court. According to Vallverdu, the plan worked, as Dimitrov claimed his first title at the ATP World Tour Masters 1000 level a few weeks later in Cincinnati.

“Grigor could see how Rafa conducts himself on and off the court,” Vallverdu said. “I have a good relationship with Nadal and I figured his professionalism and attitude would rub off on Grigor. My student got to see not only Nadal as a player but also as a person in private, and his formula for success over the past 15 years. That opened Dimitrov's eyes a little bit.”

With 2017 in the books, Dimitrov and his team are faced with a new challenge for 2018: Maintaining Dimitrov's drive while also continuing to improve. Vallverdu admits there's still work to do if his charge is to continue his climb to the top.

“It will take hard work to continue evolving and to compete at the highest level while also consolidating our high ranking,” Vallverdu said. “The competition in 2018 will be more intense. A lot of top players will be returning from injuries. Luckily, complacency won't be an issue for Grigor. He has taken a liking to winning. Work hard off the court, compete on it, reap the rewards – this is what will keep him hungry.”

Ryan Harrison is the latest American to come out from under the USTA umbrella and go his own way on the coaching side.

The 25-year-old from Texas, currently ranked No. 47 and winner of the French Open doubles title this year with friend Michael Venus, announced the change Tuesday.

Sponsored

Harrison has hired the indefatigable Michael Russell as his coach for 2018.

Davide Sanguinetti and Peter Lucassen (who works with the USTA out of California and, more specifically, with up-and-comer Ernesto Escobedo) had been listed as his coaches.

“His reputation on and off the court are flawless and I look forward to getting to work,” Harrison said of Russell on Twitter. “Also would like to thank the USTA for their support.”
Russell, 39, wrapped up a long playing career at the 2015 US Open. He reached a career-high singles ranking of No. 60 in 2007.

What stood out with Russell during his career was his off-the-charts work ethic. It wasn’t unusual to see him on the practice courts at tournaments for extended periods daily, with two and sometimes three different players.

Harrison and Russell share Texas roots.

Russell works out of the Houston Racquet Club, where he was named director of the Houston High Performance Tennis Program back in May.

Harrison lives in Austin.


Ryan Harrison
✔
@ryanharrison92
Excited to announce that next year @MRusselltennis and I will be working together. His reputation on and off the court are flawless and I look forward to getting to work. Also would like to thank the @usta for their support. American Tennis is ready to rock in 2018! #usa #tennis
5:11 PM - Dec 5, 2017
6 6 Replies 11 11 Retweets 71 71 likes
Twitter Ads info and privacy
Harrison’s countryman Jack Sock, also 25, made a similar change this past summer.

He had worked with the USTA’s Troy Hahn for three years. But after longtime USTA head of men’s tennis Jay Berger stepped down from that role in June, Sock picked him up a month later.

Jonas Björkman nie będzie współpracował z Marin Ciliciem w 2018 roku. Utytułowany Szwed pomógł Chorwatowi dotrzeć do finału wielkoszlemowego Wimbledonu 2017.
Rafał Smoliński
Rafał Smoliński
08 Grudnia 2017, 16:26
Udostępnij 0 Tweetnij Skomentuj 0

Getty Images / Naomi Baker / Na zdjęciu: Marin Cilić

Mark Philippoussis ocenił tenisistów z "wielkiej czwórki": Najlepszy jest Federer
- Pragnę poinformować, że po 16 miesiącach udanej współpracy Jonas Björkman i ja nie będziemy już ze sobą pracować. W tym czasie mieliśmy kilka wspaniałych wyników i ustanowiliśmy niesamowitą relację. To była wielka przyjemność móc pracować z Jonasem. Pragnę mu za wszystko podziękować i życzę mu wszystkiego najlepszego zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym - oznajmił Marin Cilić w mediach społecznościowych.
Jonas Björkman także podziękował za pracę Chorwatowi. - To była wielka przyjemności móc pracować i spędzać z tobą czas zarówno na korcie, jak i poza nim. Mam wielki szacunek do wykonanej przez ciebie ciężkiej pracy oraz bycia prawdziwym dżentelmenem. Życzę ci wszystkiego najlepszego w 2018 roku.

REKLAMA

Pod wodzą Szweda Cilić ugruntował swoją pozycję w Top 10 światowego rankingu. Triumfator US Open 2014 wygrał turnieje w Cincinnati i Bazylei (2016) oraz Stambule (2017). Do tego był w finale dwóch imprez rozgrywanych na londyńskich trawnikach - w Queen's Clubie i w Wimbledonie. Björkman to były czwarty singlista świata, ale największe sukcesy odnosił w deblu, w którym wywalczył dziewięć wielkoszlemowych tytułów.

Thierry Tulasne i Fabrice Santoro będą trenerami Richarda Gasqueta w sezonie 2018. Francuz ma nadzieję, że dzięki nowym szkoleniowcom powróci do czołówki męskiego tenisa.
Marcin Motyka
Marcin Motyka
12 Grudnia 2017, 09:10
Udostępnij 3 Tweetnij Skomentuj 0

Getty Images / Dean Mouhtaropoulos / Na zdjęciu: Richard Gasquet
Sezon 2017 był dla Richarda Gasqueta dużym rozczarowaniem. Z powodu wielu urazów wypadł z czołowej "30" rankingu ATP oraz nie wygrał żadnego turnieju głównego cyklu (we wrześniu triumfował w challengerze w Szczecinie). Na osłodę na zakończenie roku wraz z kolegami z reprezentacji sięgnął po Puchar Davisa.


Juan Martin del Potro zaprosił fanów na trening. Podziękował im za wsparcie
- To cudowne. Teraz już nikt nie powie, że nigdy nie wygraliśmy Pucharu Davisa. Jestem w drużynie narodowej od 13 lat. W 2015 roku przegraliśmy finał ze Szwajcarią, ale zostawiliśmy to za sobą. W tym roku byliśmy faworytami i zwyciężyliśmy - mówił Francuz w rozmowie z portalem metropolitan.fr.

Gasquet miał wkład w finałową wygraną 3:2 nad Belgią. Wraz z Jo-Wilfriedem Tsongą zdobył punkt w deblu. - Spodziewałem się, że mogę zagrać w deblu, choć muszę przyznać, że była to dla mnie niespodzianka. Niemniej wiele razy grałem wspólnie z Jo i wiedziałem, że możemy to zrobić dobrze - wspominał.

Wraz z końcem sezonu 2017 Francuz rozstał się ze szkoleniowcami Sergim Bruguerą i Sebastienem Grosjeanem. Jego nowymi trenerami będą Fabrice Santoro i Thierry Tulasne. - Oni bardzo dobrze znają się na tenisie. Santoro ma za sobą wspaniałą karierę - wyjaśniał.

Tenisista z Beziers ma nadzieję, że przyszłoroczne rozgrywki będą o wiele lepsze w jego wykonaniu. - Moim celem na przyszły rok są dobre występy w Pucharze Davisa, w którym będziemy występować pod mniejszą presją, oraz w turniejach wielkoszlemowych, szczególnie w Rolandzie Garrosie. Chcę także udanie prezentować się w turniejach rozgrywanych we Francji.

Wraz z końcem sezonu 2017 Toni Nadal zakończył współpracę z Rafaelem Nadalem i zajął się działalnością w akademii tenisowej swojego bratanka. Jak przyznał, edukując młodych adeptów tenisa, chce w nich wykształcić silny charakter, ale i uczciwość.

Marcin Motyka
Marcin Motyka
13 Grudnia 2017, 09:10
Udostępnij 0 Tweetnij Skomentuj 0

Getty Images / Julian Finney / Staff / Na zdjęciu: Rafael Nadal (z lewej) oraz Toni Nadal (z prawej)
Toni Nadal był trenerem Rafaela przez prawie 30 lat. Teraz zaczął nowy etap w życiu i zajmuje się pracą w akademii tenisowej w Manacor. - Ważne jest, aby młodzi ludzie zrozumieli, że kluczowe jest zaangażowanie, i to nie ważne, ile dana osoba ma lat. Możesz być 12-latkiem i w pełni się poświęcać, a możesz mieć 18 lat i mieć z tym kłopot - mówił w rozmowie z "El Mundo".


Juan Carlos Ferrero ostrzegł faworytów. "To będzie dla nich trudny rok"
Hiszpan podkreślił, że we współczesnym nie wystarczy mieć talent, ale trzeba też ciężko pracować. - Nadal, Murray, Federer, Djoković, ale i inni, jak choćby David Ferrer, to ludzie niesamowicie zaangażowani w swoją pracę i zdolni do poświęceń. Dla Federera, choć jest zaawansowany wiekowo i zdobył wszystko, tenis wciąż pozostaje priorytetem. To samo tyczy się Rafaela. Nadal, Federer i Djoković zdobyli wspólnie 47 tytułów wielkoszlemowych. A jeśli spojrzymy choćby na Connorsa, Borga i McEnroe, które także byli niesamowicie błyskotliwi, widzimy, że oni wspólnie wywalczyli tylko 26 Szlemów. To może oznaczać, że współcześni tenisiści są bardziej zaangażowani w to, co robią - wyjaśniał.

Toni chce uczyć adeptów nie tylko gry w tenisa, ale też tego, jak radzić sobie w życiu. - Kształtowanie charakteru jest niezwykle ważne. Właśnie to pozwala rozwiązywać problemy w życiu. Musimy przygotowywać naszych podopiecznych na to, co czeka ich w przyszłości, oraz uczyć, jak radzić sobie z trudnościami.

56-latek z Manacor zwraca uwagę również na aspekt gry fair. - Kluczowa w tenisie jest siatka, która oddziela rywali, bo między grającymi nie ma kontaktu fizycznego. Jednak to nie oznacza, że w tenisie nie można oszukiwać. Szczególnie często zdarza się to podczas turniejów dla dzieci. Myślę, że wina leży po stronie władz, które nie są w stanie wdrożyć formuły zachęcającej dzieci nie tylko do wygrywania, ale przede wszystkim do uczciwego wygrywania.

Rafael Nadal po pierwszy tytuł wielkoszlemowy sięgnął w wieku 19 lat. Toni nie spodziewa się, by w najbliższej przyszłości ktoś powtórzył to osiągnięcie. - Aktualne pokolenie tenisistów jest odbiciem społeczeństwa, w którym żyjemy, w którym dzieci są pod ultraochroną. Kiedy Rafael rozpoczynał karierę, najlepsi tenisiści mieli po 21-23 lata. Teraz w tym wieku wielu zawodników jeszcze nie dochodzi do głównego cyklu. A wszystko dlatego, że dzieci są niedojrzałe i mają problem z rozwojem.

El ya ex entrenador de Rafa Nadal durante 28 años iniciará ahora una nueva vida dedicada a la enseñanza del tenis a jóvenes valores.
0
Josep MargalefJosep Margalef Seguir
Torrelavit Actualizado: 15 diciembre 2017 13:56h CET
La Asociación de Periodistas de Tenis (APT) ha otorgado el Premio APT-Segura Viudas al Personaje del Tenis Español 2017, en su vigésima edición, a Toni Nadal, entrenador hasta este año de su sobrino Rafa Nadal, en la gala anual de la asociación, celebrada hoy en la Heredad Segura Viudas en Torrelavid (Barcelona).


Toni Nadal tiene 56 años y lleva media vida dedicada a su sobrino Rafa, que tenía 4 años cuando empezó a trabajar con él para convertirlo en uno de los mejores jugadores en la historia del tenis. Rafa no sería como es como deportista y como persona si su tío Toni no hubiera estado enseñándole enfrentarse a las situaciones que se iban produciendo.

Uno de sus pensamientos resumen esa trayectoria: "La satisfacción no la ha de dar el éxito, sino ya trayectoria de trabajo y sacrificio que se ha hecho hasta llegar hasta él".

Ha llevado a Rafa a ganar 16 títulos de Grand Slam, incluyendo 10 Roland Garros, a ser el número uno del mundo, ganar cuatro veces la Copa Davis y el oro olímpico en Beijing 2008.

Ahora Toni ha decidido volver a las raíces, a la enseñanza de este deporte que ha llenado su vida.

Pero en esta edición se ha querido además valorar y hacer partícipes del 25º aniversario de la creación de la APT a personas que tuvieron además éxitos importantes hace 25 años y han marcado de manera importante la carrera de Rafa.

Uno de ellos es el ex jugador Carlos Costa que a lo largo de su carrera ganó seis títulos ATP. Fue un jugador brillante, estilista y que apuntaba alto. En mayo de 1992 entró en la lista de los diez primeros del Ranking Mundial de la ATP. Y lo hizo gracias al título logrado en el Trofeo Conde de Godó, llamado ahora Barcelona Open Banco Sabadell, en su propio club, el RCT Barcelona.

Unos años más tarde, Carlos se convirtió en representante de Rafa Nadal y participa en todos sus éxitos. Por los 25 años de su victoria en el Conde de Godó, la ATP le ha concedido el premio Legendario 2017

El otro Legendario 2017 es Jordi Arrese, un jugador que explotó hace ahora 25 años de manera inesperada al conseguir la medalla de plata en los JJ.OO. de Barcelona'92 y que fue el emblema de toda su carrera tenística.

Arrese pasó cuatro meses preparándose para esa gran cita, llegando a la final contra el suizo Marc Rosset. Su carrera continuó y finalizó con seis títulos. Luego, como capitán de la selección española, en la Copa Davis, en 2004, tuvo el coraje de hacer debutar a un desconocido Rafael Nadal, con quien ganó el título en Sevilla.

Otro protagonista de la gala ha sido le ex tenista y actual director del Trofeo Barcelona Open Banc Sabadell, Albert Costa, nombrado socio de honor de la APT.

– Łukasz udowodnił, że jest inteligentnym człowiekiem nie tylko na korcie. Razem z Marcelo Melo zachowali spokój i po kilku tygodniach pokazali to, czego można było się spodziewać. Ich atuty idealnie się łączą – mówi nam legenda gry deblowej Jonas Bjorkman. Ze Szwedem, triumfatorem dziewięciu turniejów Wielkiego Szlema w grze podwójnej oraz czwartym singlistą świata porozmawialiśmy m.in. o Łukaszu Kubocie, Jerzym Janowiczu oraz zmianach, jakie czekają tenis w najbliższych miesiącach.
ŹRÓDŁO: SPORT.TVP.PL AUTOR: MACIEJ ŁUCZAK 15.12.2017 10:02

ŁUKASZ KUBOT (FOT. GETTY)
Maciej Łuczak, SPORT.TVP.PL: – Jesteś jednym z najbardziej utytułowanych zawodników w grze podwójnej. Teraz miejsce na szczycie zajmuje Polak – Łukasz Kubot. Co o nim sądzisz?
Jonas Bjorkman: – Miałem okazję bardzo dobrze poznać Łukasza, gdy w 2014 roku triumfował w Australian Open w parze z moim rodakiem Robertem Lindstedtem. To świetny tenisista, ale przede wszystkim wspaniały człowiek – osoba pozytywnie nastawiona do życia, wkładająca w tenis całe serce. Cieszę się, że tak długo jest w ścisłej czołówce i osiąga wspaniałe sukcesy.

– To teraz najlepszy deblista na świecie?
– Na pewno miałbyś z tego świetny tytuł, ale nie, nie namówisz mnie na takie wyznanie. Łukasz i Marcelo są po prostu najlepsi jako para.


ENIGMATYCZNE ZNAKI KUBOTA I MELO. POLAK WYJAŚNIA
– Spodziewałeś się, że ich współpraca aż tak bardzo wypali?
– Tak, ponieważ idealnie się uzupełniają. Co prawda początek mieli przeciętny, ale Łukasz udowodnił, że jest inteligentnym człowiekiem nie tylko na korcie. Razem z Marcelo zachowali spokój i po kilku tygodniach pokazali to, czego można było się spodziewać. Tak jak wspomniałem – ich atuty idealnie się łączą. Łukasz ma kapitalny, agresywny serwis. Melo natomiast najlepiej na świecie gra przy siatce. Może to świetnie wykorzystywać również dzięki temu, że Kubot kapitalnie uderza z linii końcowej. Co ważne, obaj są bardzo pozytywnymi ludźmi, a to w grze podwójnej niezwykle istotne.

– W 2017 roku wygrali Wimbledon, trzy turnieje ATP Masters 1000, byli w finale ATP Finals. Myślisz, że utrzymają formę w przyszłym sezonie? W deblu granica między zwycięstwem a porażką jest bardzo cienka.
– Gdybym miał wskazać jeden element, który w największym stopniu stał za ich tegorocznymi sukcesami, to byłby to serwis. Jeżeli nadal chcą dominować, muszą utrzymać poziom. Nie wiemy też jeszcze czy w nowym sezonie nie pojawią się nowe, lepiej dobrane duety. Jednak niezależnie od tego jakie inni utworzą pary, na pewno Łukasz i Marcelo będą faworytami najważniejszych turniejów.

– Abstrahując już od konkretnych nazwisk. Jakie jest Twoje spojrzenie na debla? Uważasz, że jest doceniany tak jak na to zasługuje?
– Nie ma co szukać w tej kwestii problemu. Deblowa czołówka prezentuje świetny poziom i ci, którzy oglądają grę podwójną na pewno na nudę narzekać nie mogą. Mam jedynie nadzieję, że w przyszłości utytułowani singliści częściej będą się decydować na grę podwójną. To na pewno zwiększyłoby rywalizację, bo tak jak wspomniałem – topowe pary grają fantastycznie, ale te sklasyfikowane nieco niżej już nie zawsze… Wspaniale byłoby widzieć Andy’ego Murraya czy Novaka Djokovicia łączącego singla i debla.

– Wspomniałeś Murraya i Djokovicia, ale ten rok należał do Rafaela Nadala i Rogera Federera.
– Tak, obaj mieli niesamowity sezon. Jestem pod wielkim wrażeniem powrotu Szwajcara, który jak na swój wiek zagrał wiele turniejów, a mimo to w każdym prezentował się świetnie.


TOP 5: NAJLEPSZE AKCJE RADWAŃSKIEJ W 2017 ROKU
– Gdybyś miał jednak wybrać tenisistę 2017 roku – to który zrobił na Tobie większe wrażenie?
– Wskazałbym Rafę, który zakończył sezon jako numer jeden. To przechyliło szalę na jego korzyść. I to mimo że w bezpośrednich pojedynkach przegrywał. Trzeba jednak pamiętać, na jakiej nawierzchni były one rozgrywane.

– Pozostali zawodnicy mieli za to mnóstwo problemów zdrowotnych. Sezon przedwcześnie zakończyli m.in. Murray, Djoković i Stan Wawrinka. Uważasz, że to przypadek czy tenisowy kalendarz jest zbyt napięty?
– Nie szukałbym powodów w przemęczeniu. Pamiętajmy, że każdy z nich jest coraz starszy. Obecnie mamy mnóstwo zawodników powyżej trzydziestego roku życia, ponieważ coraz więcej wiemy o tym, jak trenować, a następnie regenerować organizm. Jednak wieku nie da się oszukać. Zauważyłem, że po trzydziestce ryzyko kontuzji rośnie. Wielu tenisistów ma za sobą 10-12 lat gry w zawodowym tourze. Być może powinni nieco mądrzej planować swój kalendarz, ale każdemu z nich dolegało coś innego, więc raczej skłaniam się ku temu, że był to przypadek, a nie głębszy problem.

– Przyszły rok będzie czasem wielkich powrotów. Po którym zawodniku spodziewasz się najwięcej?
– Zacznę może od Djokovicia. Jeżeli znów jest głodny zwycięstw, to nie mam wątpliwości, że sprawi Nadalowi i Federerowi ogromne kłopoty. Pytanie tylko, na ile jest gotowy mentalnie. W przypadku Murraya o poziom tenisa też jestem spokojny. Pozostaje kwestia zdrowia. Z tego co wiem, miał poważne problemy z biodrem. To zawsze pozostawia ślad, ale myślę, że też wróci do ścisłej czołówki.

– Nie mogę nie zapytać o Agnieszkę Radwańską. Zaskoczył jej słaby sezon?
– Jeżeli mam być w pełni szczery, to trudno mi ocenić, bo tenis kobiecy mogę śledzić jedynie podczas Wielkich Szlemów. Jedyne, co mogę powiedzieć to, że nowa generacja tenisistek potrafi uderzać zdecydowanie mocniej. Radwańska natomiast zawsze w moich oczach była zawodniczką o wybitnej technice, kreatywności i sprycie, za to mocy jej trochę brakowało. Bez wątpienia ma jednak wspaniałą karierę, imponująco długo utrzymywała się w ścisłym topie. A czy może jeszcze do niego wrócić? Przed tenisistką o takich umiejętnościach droga nigdy nie będzie zamknięta.


LINETTE Z NOWYM TRENEREM. NA POCZĄTEK OBÓZ W CHINACH
– Kompletnie zatrzymał się natomiast rozwój naszego najlepszego tenisisty Jerzego Janowicza.
– Znam go bardzo dobrze. Świetny facet! Wszyscy dobrze wiemy, jak potrafił grać kilka lat temu. Jednak we współczesnym tenisie wszystko sprowadza się do powtarzalności. Jeżeli chcesz być w czołówce, musisz co tydzień zdobywać punkty. Gdy Janowicz gra swój najlepszy tenis, to potrafi wygrywać z najlepszymi. Pokonał przecież w tym sezonie choćby zwycięzcę ATP Final Grigora Dimitrowa. Mam nadzieję, że w przyszłym roku znajdzie odpowiednią motywację i ustabilizuje formę. Nie odkryję Ameryki, ale w jego przypadku jest to kluczowe.

– Janowicz był nasza wielką nadzieją kilka lat temu. Nie ma jednak co ukrywać, że teraz do tenisa wchodzi nowe pokolenie. Po kim spodziewasz się najwięcej?
– Nowa generacja jest ekscytująca. Niektórzy – jak np. Alexander Zverev i Dominic Thiem – wyrobili już sobie nazwisko. Pytanie, na ile jeszcze są się w stanie rozwinąć. Warto jednak spojrzeć szerzej. Bardzo podoba mi się Hyeon Chung z Korei Południowej. Jest moim głównym kandydatem, by dołączyć do czołówki w przyszłym roku. Trudniej mi przewidywać, co stanie się u kobiet. Mój dobry kolega Thomas Johannson pracuje z Greczynką Marią Sakkari. Już w ubiegłym sezonie widać było u niej spory postęp, a myślę, że to dopiero początek. Będę za nią mocno trzymał kciuki.

– Tenis stoi u progu sporych zmian. Podczas turnieju Next Gen Series testowano kilka rewolucyjnych rozwiązań. W najbliższym czasie w Wielkim Szlemie wprowadzony zostanie m.in. tzw. shot clock, skrócona zostanie rozgrzewka, a rozstawionych będzie tylko szesnaście, a nie aż trzydziestu dwóch zawodników. Co o tym sądzisz?
– Fantastycznie, że pracujemy nad nowymi rozwiązaniami! Powinniśmy zdecydowanie przyspieszyć tempo rozgrywania meczów. Zawodnicy przed meczem mają wystarczająco dużo czasu, by się rozgrzać. Pięć albo nawet, jak w Laver Cup, trzy minuty powinny wystarczyć. Również shot clock jest świetnym rozwiązaniem. Obecnie prawie po każdej piłce zawodnicy używają ręcznika, opóźniając tym samym kolejny punkt. I to nawet w sytuacji, gdy zaserwowali asa! Więcej jest w tym moim zdaniem przyzwyczajenia niż realnej potrzeby.

– Czuć ogromny entuzjazm.
– Jedyne, co mi się nie podoba, to umożliwienie kontaktu z trenerem. Moim zdaniem to jakby odebrać Ivo Karloviciowi pierwszy serwis. Tenis to nie tylko ręce i nogi, ale również głowa. Zawodnicy, którzy lepiej analizują grę i w przypadku porażki w pierwszym secie potrafią znaleźć plan B zostaną pozbawieni tego atutu. Uważam, że to zły kierunek. Im mniej podczas meczu kontaktu zawodnika z trenerem, tym lepiej. Ogólnie jednak uważam, że zmiany idą w bardzo dobrym kierunku. Mam nadzieję, że np. w deblu pójdą jeszcze dalej. Powinniśmy przyspieszyć rozgrywanie spotkań. Można skrócić przerwy, zrezygnować ze zmiany stron po pierwszym gemie. Nie ma się co obrażać na rzeczywistość. Tenis, mimo że jest jednym z najwspanialszych sportów świata, nie może stać w miejscu tylko cały czas walczyć o zainteresowanie.

Kyrgios, 22, said he believes has put enough rehabilitation into a hip injury which dogged much of his 2017 campaign.

He says he has curtailed the amount of off-season basketball he’s played for fun in the past because he’s realised that it does not help his body withstand the tennis grind.

Kyrgios, world No.21, starts his season at the Brisbane International from Sunday week and had a light-hearted hit at Pat Rafter Arena with girlfriend Ajla Tomljanovic, the fourth-ranked Australian woman.

He ran out of petrol in a five-set loss to Italian Andreas Seppi in the first week of the 2017 Australian Open and has not made the quarter-finals of a Grand Slam tournament since the 2015 Australian Open.


Nick Kyrgios of Australia hits a return during his men's singles semi-final match against Alexander Zverev earlier this year
“I feel more ready than I did last year. I’ve taken care of my body a bit more,’’ Kyrgios said.

“I have been doing rehab every day. It’s where I think my discipline has improved. It (his hip) feels pretty good.

“I am looking after a lot of things better, looking after my diet better, training a bit harder in the gym and doing a lot of rehab.

“I feel I’ve done everything I can (to have a good Australian summer). I have time to find my feet.

“If anything I played too much basketball and had too many niggles.

“I know playing basketball is great for my body.

“I had a month and half off. It’s never long enough really, but I trained hard (early this month in Melbourne) with the Australian Davis Cup guys.’’

Kyrgios had Frenchman Sebastien Grosjean travel to some tournaments with him as a coach, but the player who marches to the beat of his drum he intends to have no coach with him at tournaments.

He will be able to tap into the knowledge of Australian Davis Cup captain Lleyton Hewitt and coach Jason Stoltenberg in tournaments in Brisbane and Melbourne.


Australian Open tennis wildcard playoff at Melbourne Park. Day 1. Nick Kyrgios with Mariko Matosevic: Michael Klein

Ads by Kiosked
After an informal association with the retired Czech player Radek Stepanek at a couple of tournaments, he did nothing to change Stepanek’s mind when he was sought as a coach by Novak Djojkovic for the new season.

I don’t have a coach. I will go about my thing, the same I did this year.

“I wasn’t looking at anyone. Radek helped me a little bit. I’m not surprised Novak hired him. He has great knowledge.

“I think I know how to play the game pretty well. I can always learn new things, but I don’t know about bringing someone on.

“I’ve done it pretty much all alone the past three years. To bring someone in on. It’s tough to know if they are just doing it for the sake of getting some cash or if they have best interests at heart.


“I’m not looking for someone willing to guide me and so far I haven’t found anyone to meet those requirements as a fulltime coach.’’

Sightings of top male players practising tennis with their girlfriends are not thick on the ground.

“It’s when I’m with her that I am at my happiest,’’ said Kyrgios, who went to Hawaii last month to support Tomljanovic, the world No.118, at a women;’s tournament.

“It’s good to have her around. It’s good to see her healthy again after being out of the game for so long.’’

Asked if he let her win in practice, he said: “Not all the time, no.’’

Russian Next Gen player Karen Khachanov has split with his Spanish coach Galo Blanco but continues training in Barcelona under the guidance of 50-year-old Croatian coach Vedran Martic.

Khachanov returned to his first coach, who guided him at the start of his career. Martic worked with his compatriot Goran Ivanisevic.



Khachanov started playing tennis at kindergarten at the age of three when his parents put him in the tennis group. His father Abgar played volleyball at a high level before studying medicine. His mother Natalia studied medicine. Karen’s idols were Marat Safin and Juan Martin Del Potro. He has been compared to Marat Safin.

Karen attended the Sozvedzie secondary school in Moscow and is nearing graduation from the University of Physical Education in Moscow.

Karen beat Albert Ramos Vinolas to lift the 2016 Chengdu title in October 2016 becoming the first Russian player to win a ATP World Tour tournament since Mikhail Youzhny won in Valencia in 2013. He was the third Next Gen player after Nick Kyrgios and Alexander Zverev to win an ATP title in 2016.

During the 2017 season Khachanov reached the second round at the Australian Open where he lost to Jack Soc.

He went on to reach the fourth round at Roland Garros, where he beat Tomas Berdych and John Isner before losing to Andy Murray. On clay he also qualified for the quarter finals in Barcelona, Bastad, Lyon and Hamburg.

On the grass court he got through to the semifinal in Halle where he was defeated by eventual champion Roger Federer and to the third round at Wimbledon before losing against Rafael Nadal in straight sets. He qualified for the inaugural edition of the ATP Next Gen Finals in Milan but he did not advance from the round robin group.

He also played basketball at national level at the high school. At the age of 15 he left Russia to train with Martic in the Croatian city of Split. The 21-year-old Russian player has been based in Barcelona for the past four years to train under the guidance of Galo Blanco, the former coach of Milos Raonic.

Khachanov will open his 2018 season at the Hopman Cup in Perth, where he teams up with Anastasya Pavlyuchenkova.

Galo Blanco został trenerem Dominika Thiema. Hiszpański szkoleniowiec będzie prowadził karierę Austriaka wraz z jego wieloletnim opiekunem, Guentherem Bresnikiem.
Marcin Motyka
Marcin Motyka
31 Grudnia 2017, 21:05
Udostępnij 0 Tweetnij Skomentuj 0

Getty Images / Clive Brunskill / Na zdjęciu: Dominic Thiem
Galo Blanco to jeden z najbardziej cenionych szkoleniowców w męskich rozgrywkach. Pod wodzą Hiszpana rozwinął się chociażby talent Milosa Raonicia. Przez ostatnie półtora roku pracował z Karenem Chaczanowem, którego doprowadził do pierwszego tytułu w głównym cyklu oraz miejsca w czołowej "40" rankingu ATP.


Dominic Thiem chce odbudować pewność siebie i "dokonać przełomu" w turniejach wielkoszlemowych
Blanco dołączył do sztabu Thiema, ale głównym szkoleniowcem Austriaka pozostanie Günther Bresnik, który prowadzi go od początku kariery. - Galo jest bardzo dobrym trenerem i cieszę się, że będzie mi towarzyszył. Będzie ze mną podróżował na wszystkie turnieje, aż do rozpoczęcia sezonu gry na kortach ziemnych. Na niektórych imprezach, jak Australian Open, Indian Wells czy Miami, będzie też ze mną Guenther - wyjaśnił tenisista z Wiener-Neustadt.

- On sam był zawodowcem, więc wie, co tenisista czuje w trudnych sytuacjach. To tylko jedna rzecz, ale może mieć wpływ na moją grę - dodał piąty zawodnik rankingu ATP.

Za Thiemem występ w pokazowym turnieju w Abu Zabi, gdzie przegrał z Kevinem Andersonem i pokonał Pablo Carreno. Sezon 2018 zainauguruje w przyszłym tygodniu w Dosze. - Jestem zadowolony z tego, jak zaprezentowałem się w Abu Zabi. To było doskonałe przygotowanie do nowego sezonu. W porównaniu z ostatnimi turniejami minionych rozgrywek uważam, że wykonałem duży krok naprzód - ocenił.

Carlos Moya nie martwi się problemami zdrowotnymi Rafaela Nadala. Hiszpański trener jest też przekonany, że jego podopieczny może być jeszcze lepszym tenisistą.
Przygotowania Rafaela Nadala do nowego sezonu zakłócają problemy zdrowotne. Z powodu bólu kolana Hiszpan wycofał się z pokazówki w Abu Zabi oraz z turnieju ATP World Tour 250 w Brisbane. - Kolana Rafy są powodem do niepokoju. Ograniczyły jego poczynania w dwóch ostatnich występach minionego sezonu - przyznał trener Majorkanina, Carlos Moya.


Tomas Berdych uważa, że era "Wielkiej Czwórki" dobiega końca
Mimo problemów, Hiszpan jest pewny, że jego podopieczny będzie dobrze przygotowany do wielkoszlemowego Australian Open. - Rafa chce być jeszcze lepszą wersją samego siebie, dlatego to ważne, by nowy sezon rozpoczął świeży i wypoczęty. Nie chcemy, żeby się spieszył z powrotem na kort. Nadal nie jest typem zawodnika, który naciska na hamulec. Jest bardzo ambitny i chce wygrywać wszystko, a jednocześnie zaczyna dostrzegać, że nie zawsze jest to możliwe. Czy mógł opuścić Finały ATP World Tour? Tak, ale to jedyne trofeum, którego mu brakuje.
W 2017 roku Nadal wygrał sześć turniejów, w tym dwa wielkoszlemowe (Roland Garros i US Open) oraz powrócił na pierwsze miejsce w rankingu. - To był wspaniały rok. Rafa zrealizował wszystkie swoje cele - przyznał Moya.

W sezonie 2018 41-latek z Majorki będzie głównym trenerem Rafy. Zastąpi w tej roli Toniego Nadala. - Jeśli chodzi o mnie, nic się nie zmieni. Staram się robić wszystko, by Rafa był jeszcze lepszym tenisistą. U Rafy podoba mi się to, że słucha, ale i analizuje oraz wyciąga wnioski. Spędzam z nim wiele czasu, bo praca trenera wykracza daleko poza godziny na korcie.

Moya uważa, że Nadal wciąż może się rozwijać jako tenisista. - Chodzi o to, aby się rozwijać. W przypadku Rafy pole do rozwoju jest coraz mniejsze, dlatego jest to wyzwanie. Fakt, że Rafa zajmuje pierwsze miejsce w rankingu, pokazuje jednak, że wciąż się rozwija. Nie mogę powiedzieć, że jest lepszym tenisistą niż kiedyś, ale na pewno w jego grze nastąpiła ewolucja. A ma przed sobą jeszcze co najmniej pięć lat występów.

Lucas Pouille va disputer l'Open d'Australie avec un conseiller de luxe à ses côtés, l'ancien numéro 2 mondial Tommy Haas.
Il y avait un nouveau visage dans le box de Lucas Pouille, jeudi à Kooyong, où le Français disputait un match exhibition face au Russe Andrey Rublev. Entouré par Emmanuel Planque, l’entraîneur, Pascal Valentini, le préparateur physique, et Olivier Choupeau, le kiné, Tommy Haas a observé le 18e mondial s’incliner en trois manches (3-6, 6-1, 6-4). Sous sa casquette blanche, l’Allemand de trente-neuf ans a beaucoup échangé entre les points avec Planque, et les deux hommes, visiblement complices, ont quitté le court ensemble.

L’ancien n°2 mondial n’est donc pas seulement en Australie pour déguster son petit-déjeuner au Cumulus, un restaurant discret à deux pas de Melbourne Park, il conseille aussi Pouille, peu prolixe sur le sujet. «C’est peut-être appelé à se renouveler. On essaye ici en Australie», a-t-il simplement commenté. Impossible pour l’instant de connaître le rôle exact de Tommy Haas, par ailleurs directeur du tournoi d’Indian Wells en Californie. On ne sait pas non plus s’il prolongera l’aventure après le Majeur australien ou s’il ne s’agit que d’une pige, comme d’autres grands anciens du circuit l’ont fait avant lui (par exemple, John McEnroe avec Milos Raonic, et Richard Krajicek avec Stan Wawrinka lors de la saison sur gazon en 2016).

Former World No. 3 gives an insight into working with top players
When Ivan Ljubicic ended his playing career in April 2012 he made a seamless transition into the television commentary booth. However, the highly respected and consummate professional both on and off the court was soon in high demand by current ATP World Tour stars.
“My view is that if you want to do anything in tennis you have to be ready to travel,” Ljubicic exclusively told ATPWorldTour.com in Rotterdam. “The sport's the way it is, you can’t just sit at home. The biggest difference now is that when I am at home, I am at home. I don’t need to train or anything. I therefore spend quality time with my wife and kids.”
As a former World No. 3, who worked under the guidance of Riccardo Piatti, the only coach of his 15-season professional career, Ljubicic competed at the very highest level and barely one year after retiring he found himself in the corner of Canada’s Milos Raonic (2013-2015).
The Croatian has travelled as part of team Roger Federer since early 2016 and last week at the ABN AMRO World Tennis Tournament, Ljubicic gave ATPWorldTour.com an insight into his coaching methods. On Monday this week, at 36 years of age, Federer rose back to No. 1 in the ATP Rankings for the first time since 4 November 2012.
“When you talk about coaching at the highest level, you have to listen a lot,” said Ljubicic in Rotterdam, where Federer lifted his 97th tour-level trophy. “The most important thing is to understand a player. Listen at the beginning, but then listening in general to understand and ultimately help a player.
“When you start with a player in the middle of a season, such as Milos, you can’t step in and say, ‘I want to change everything, because this is how I did it.’ I feel that it doesn’t work like that.
“You see, if you are coaching a player, who has been around for a while, he has his own patterns and ideas. His own opinions on a lot of stuff, and you have to pick your fights on what you think will have the biggest impact on a game or the result.”
Since Ljubicic joined Severin Luthi, Federer’s coach since 2008, the Swiss superstar has won nine titles - including three Grand Slam championships and three ATP World Tour Masters 1000s - from 11 finals and taken a six-month lay-off in 2016 to recover from knee surgery.
“The biggest difference between coaching and playing is that the player is the boss,” said Ljubicic. “The player has to be mentally strong, a leader, because on the court, he makes all of the decisions. Then, as a coach, you have to put your ego aside and make sure you do everything the player needs to compete better and be a better person.
“In coaching Milos or Roger, I never thought about short and long-term impacts. I think about how do I improve a player? How can this be better? What can be done? The truth is if you don’t make a quick impact, there might not be any long-term goals. That’s the tricky part. There is a fair amount of luck also, because you need to get results at the beginning and the confidence of a player. No matter how sure the player is in his confidence of a coach, if the results aren’t there after a while, then all sorts of problems arise.”
As a player, Ljubicic captured 10 ATP World Tour trophies during his career, highlighted by a title run to the 2010 BNP Paribas Open in Indian Wells that saw him beat Novak Djokovic, Rafael Nadal and Andy Roddick. Naturally, being in the competitive cauldron garnered respect when he started coaching.
YOU MAY ALSO LIKE: Ljubicic Turns A New Page
“As a player you do whatever you want,” said Ljubicic. “As a coach you have to standby a lot of the time. Coaching is the closest thing to playing tennis. I love it and the adrenaline. The emotions are sometimes very strong, but they won’t ever be as they are as a player, when you win or you lose. You can’t compare it. The emotions are similar, but it’s a lower intensity.
“As a coach, you have to have the respect of a player. Experience can be something you personally went through or you watched on TV. It is two different things. I’m not saying myself or a player who didn’t compete at the highest level are saying two different things.
“But I always try to make a point, I try to make an impact. I don’t talk a lot and the players that I have coached can confirm this. If I do say something, I will stand by it.”
In beginning his transition from being a player to a coach, Ljubicic relied on Piatti, but also one of Federer’s former coaches.
The 38-year-old Ljubicic recalled, “I remember speaking to Paul Annacone when I was still playing and asking him ‘What’s it like to coach?’ I was just curious and he told me that the most important thing was to listen. You have to keep improving yourself as a coach, you have to listen, study, look around as you never know what information may be useful to yourself.”
So what’s the toughest part of the job?
“The toughest part is to know where there is the line,” said Ljubicic. “When to let go or step in and say something. That’s probably the most complex part of the job.
“As a coach, you can’t be selfish. It just doesn’t work. You have to understand, and it’s even better for a player to make a mistake by doing something that’s contrary to what you think. A player steps onto court and wins matches. I’ve had many different hats in my career, but I’ll always think players run the show.”

La dupla entre Alexander Zverev y Juan Carlos Ferrero no volverá a verse en el circuito. Su relación terminó a la conclusión del pasado Open de Australia por diferencias insalvables a nivel profesional. Ferrero quería profesionalizar a su pupilo no sólo dentro de la pista sino también fuera para lograr mejores resultados y avanzar en la progresión tenística de su pupilo y el tenista prefirió seguir teniendo libertad para hacer lo que quisiera fuera de lo que es estrictamente la competición y los entrenamientos. Esa distancia en la manera de trabajar hizo que la relación se rompiera definitivamente y que cada uno haya emprendido un camino diferente. Sascha seguirá confiando en la ayuda de su padre y ya ha avisado de que podría contar algunas semanas con la ayuda de Boris Becker. El teutón reaparece la próxima semana en Acapulco después de un decepcionante inicio de ejercicio donde no pasó de la tercera ronda en el primer 'Grand Slam'.Fue el pasado 20 de julio cuando Zverev, una de las grandes promesas del tenis mundial y actualmente el número cinco de la ATP, formalizaba su vínculo con Ferrero como colaborador técnico. El inicio entre los dos no pudo ser más brillante porque en la gira norteamericana de pista dura el alemán se haría con los títulos de Washington y el Masters 1.000 de Canadá.Zverev se clasificó para la Copa Masters y ofreció la continuidad a Ferrero una temporada más. En ese momento, el exnúmero 1 mundial era la primera opción para convertirse en el nuevo seleccionador nacional de la Copa Davis. Sin embargo, el proyecto con Zverev fue una apuesta personal y por eso quiso dar las gracias públicamente a la Federación Española de Tenis por el interés mostrado en su figura.Cabe recordar que Zverev será la principal amenaza de España en los cuartos del Grupo Mundial de la Copa Davis, que se celebrarán en la plaza de toros de Valencia.