Najwyższy "peak level"

[jaccol55]

Po prostu "wyrzucenie" Delpo ze zdania spowodowałoby jego nieczytelność (do pewnego stopnia), dlatego w nim został (choć nie jesteś mną, więc i wiedzieć tego nie mogłeś).

E: Poza tym było tam napisane, który zawodnik robi na nas największe wrażenie. Najwyraźniej Jo jest dla niektórych bardziej widowiskowy.

[Saboteur]

Gdzie jest Tipsarević?

[robpal]

Trudne pytanie.
Zagłosowałem na Tsongę, choć Nalbandian, Dawydienko i Del Potro i Soderling to dla mnie mniej więcej równorzędni kandydaci.
Może i pała z taktyki dla Francuza, ale nie to się liczy Wciąż oglądam HL semi AO 08 i do dziś nie wierzę, że można tak dobrze grać w tenisa.

[wyczesany]

Głos na Robina, do tej pory pamiętam jak prawie 3 lata temu zbierałem szczękę z podłogi po jednym z gemów Szweda, w którym miał średnią prędkość serwisu wynoszącą ponad 210km/h (jeśli dobrze pamiętam drugim przekraczał 200km/h).

[Anula]

Gael M.

Ma w sobie tę radosną nieprzewidywalność, fantazję, swobodę zachowania i emocjonalność, która wciąż robi na mnie wrażenie.
Wyniki wprawdzie marne, ale co tam wyniki.

[jonathan]

Davydenko, Nalbandian i Soderling.

Gdy ten pierwszy wchodził na swoje najwyższe obroty i wyskakiwał z kosmiczną formą, to nawet Federer i Nadal nie dawali mu rady. Był wtedy niemal poza zasięgiem i nie do zabiegania nawet przez Rafę. Seryjnie zdobywał punkty, gemy i niszczył wszystkich, jakby pochodził z innej planety. Bardzo lubiłem oglądać to jego szybkie tempo gry, jakie starał się cały czas narzucać. Szkoda, że nie ma dziś w stawce żadnego odpowiednika Rosjanina.

Nalbandian - swego czasu tenisista, który mógł ograć każdego. Niezwykle wszechstronny, nie ustępujący wcale talentem Federerowi i potrafiący w szczycie formy znaleźć odpowiedź na każde zagranie rywala. Dawniej legitymował się dodatnimi bilansami meczów z Rogerem i Rafą. Ale niestety zdarzały mu się tylko momenty, kiedy był w stanie wygrywać ze wszystkimi. W Szlemach nie miał tego "zęba" i po prostu się spalał. Przez kontuzje (w tym biodra - bardzo podobna do tej, która przydarzyła się wcześniej Kuertenowi) i brak profesjonalizmu Davidowi uciekło sporo czasu. Jego największym sukcesem pozostanie zwycięstwo w Masters Cup 2005. Też wspaniałe osiągnięcie, jednak po jego potencjale (to według mnie obok Agassiego najczyściej uderzający piłkę tenisista poprzedniej dekady) spodziewałem się czegoś więcej.

Soderling to tenisista, którego brakuje mi ostatnio chyba najbardziej - w tym wydaniu, w którym prezentował bezkompromisowy styl i nie bał się nikogo. Ten jego obszerny, piekielny forehand jest nie do podrobienia. Czegoś takiego już się dzisiaj nie ogląda.

[sheva]

Davydenko, Nalbandian i Soderling.

To wręcz nieprawdopodobne, ale muszę się zgodzić.
A jeżeli mam głosować na tego jedynego, to wybieram Argentyńczyka.

[DUN I LOVE]

Wahałem się pomiędzy Nalbem, a del Potro - ostatecznie zagłosowałem na Juana Martina.

[Wojtek147]

A mój głos wędruje na Davida Nalbandiana

[Mario]

Wyboru dokonam drogą eliminacji, bo każdy (no może poza Ferrerem) będąc w najlepszej dyspozycji jest tenisistą piekielnie groźnym, zaznaczam, że będzie subiektywnie.

Na początek ze względów estetycznych wypadają Ferrer i Soderling, następnie Berdych z Delpo, bo uderzyć potrafią bardzo soczyście, ale żadnej finezji, szczególnie u Czecha nie znajdziemy. Odrzucę też Roddicka i Monfilsa. Andy w szczycie formy prezentował agresywny tenis, ale wszystko w zbyt dużej mierze oparte było na serwisie, Gaela mimo, że bardzo lubię eliminuje, bo nawet będąc na fali, gdy strzela asa za asem poprawiając potężnymi forehandami oraz dokonuje cudów w obronie jest w stanie skomplikować sobie życie zbędnym pajacowaniem. Zostają Davydenko, Tsonga i Nalbandian. Rosjanin mimo, że szalenie dokładny w swoich przyspieszeniach odpada, bo brakuje mi pewnego błysku, błysku, który ma Tsonga, razem z Monfem najbardziej widowiskowy i spektakularny z tego grona, tylko, że to jest chyba tenis z wyższej półki niż rodaka, na minus jednak zbyt duża dziura backhandowa. Zostaje, więc Nalb, tenisista niemalże kompletny, poza głową bez słabych punktów, człowiek, na którego (kiedy jest w formie) można patrzeć godzinami.

Jednak zaznaczyłem opcję inny, czyli ...Gonzaleza.

[DUN I LOVE]

Zostaje, więc Nalb, tenisista niemalże kompletny, poza głową bez słabych punktów, człowiek, na którego (kiedy jest w formie) można patrzeć godzinami.

[Barty]

Jakaś aktualizacja po kilku latach?

Dziwi mnie tak mała liczba głosów DelPo, a tak duża Tsongi (którego peak level został pokazany w zasadzie w jednym turnieju w życiu).

[DUN I LOVE]

W dwóch, bo moim zdaniem najlepszy tenis zaczął grać w połowie 3. seta meczu z Fedem na Wimblu11 (wyłączając semi z Rafą 3 lata wcześniej oczywiście).

[Barty]

Okej, pewnie tak było.

Jednak spodziewałbym się pokazania takiego poziomu choć z kilka razy w karierze, a nie w półtora meczu.