Dziennikarstwo tenisowe

[SebastianK]

Gratuluję dobrze wykonywanej pracy.. Fajne artykuły, dobrze napisane i strona jako całość dobrze skrojona.

Mam nadzieję, że nigdy się nie skomercjalizujesz. Po pierwsze dlatego, że jeszcze nie widziałem komercyjnego bloga który choć w części nie zmieniłby się w poletko reklamowe. Po drugie zaś dlatego, że na blogu komercyjnym wiele rzeczy po prostu nie może się znaleźć ze względu na to, że ten kto płaci boi się odpowiedzialności.

---

Polska to jest dziwny kraj. W zasadzie każdy kto się w jakikolwiek sposób wybije czy wyróżnia ma od razu swoje grono hejterów. Oczywiście nie jest tak, że każdy wyraz antypatii jest za nic. Ale też sporo głosów jest mocno przesadzonych. Wyszydzanie Radwańskiej za poglądy jej ojca czy za to, że otwarcie pochwaliła się swoją wiarą jest żałosne. Rozumiem tych, którzy czepiają się jej stylu gry ale i tu nie należy zapominać, że Agnieszka jednak daje radę z wieloma zawodniczkami grającymi ponoć "ofensywny" tenis.
Janowicz też sobie zbiera za swoje kortowe wyczyny. Trochę to zabawne jest, bo często forma wypowiedzi krytykantów jest zdecydowanie gorsza niż to co zrobił Jurek na korcie

Niestety taka jest specyfika polskiego społeczeństwa, marszałek Piłsudski powiedział kiedyś o Polakach tak: "Naród wspaniały, tylko ludzie kur**" Po latach nic nie można do tego dodać, jak również nic ująć.

[filip.g]

Szczerze? Uważam, że kompletnie nie odbiegamy od innych narodów. Proponuję zajrzeć czasem na jakieś zagraniczne fora i poczytać co Amerykanie potrafią napisać o Williams, nie mówiąc o tym co Francuzi pisali o Mauresmo (a krytyka tej tenisistki nie wynikała ani z jej gry, ani zachowania) a teraz o Bartoli. Mylą się ci, którym się wydaje że wszystkie narody kochają swoich, a tylko u nas się krytykuje naszych tuzów. Kiedyś czytałem nawet ciekawy artykuł o nastawieniu Szwajcarów do Federera, w którym autor zapewniał, że Szwajcar nie ma tam tak wysokiego poważania, do jakiego uprawniają go jego osiągnięcia i że gdyby był Amerykaniniem, to w Stanach poczułby się bogiem. Bo jemu też się obrywało za odmowę gry w Davis Cup i za aferę z wpisowym w Bazylei. A to, że Radwańską i Janowicza (który wg mnie jest lubiany i przez dziennikarzy i przez szerszą publiczność tenisową) skrytykuje się za ich czasem chamskie zachowanie, uważam akurat za zdrowy odruch obiektywizmu.
I oczywiście pominąłeś, że Radwańskiej najbardziej oberwało się za fatalne zachowanie na Wimbledonie (które już parokrotnie określono na oficjanym profilu Wimbledonu jako najgorszy handshake w historii turnieju), bo sam nie widziałem żeby ktoś poważny, w poważnej publikacji, skrytykował ją za poglądy czy religię. Sam, mimo że jej nie lubię, denerwuje mnie jak ktoś mówi na nią Pisia czy Smoleńska.
A tak już na koniec, to wg mnie bardziej typowe dla naszego narodu niż krytykowanie wszystkich którzy się wybiją, jest ciągłe zapewnienie o tym jakim chorym jesteśmy społeczeństwem i jak wiele nam do wszystkich brakuje.

[grzes430]

Nie wiem czy wszyscy widzieli, a ciekawy i wart uwagi felieton.
http://sport.tvp.pl/11579028/dostac-sie-na-wimbledon

[Lleyton]

Nie wiem czy wszyscy widzieli, a ciekawy i wart uwagi felieton.
http://sport.tvp.pl/11579028/dostac-sie-na-wimbledon

A mówią że na WP nie podają konkretnych informacji,jednak należy zawsze samemu sprawdzić co i jak,jak widać na tym przykładzie na każdej stronie można znaleźć coś ciekawego

[Robertinho]

A tak już na koniec, to wg mnie bardziej typowe dla naszego narodu niż krytykowanie wszystkich którzy się wybiją, jest ciągłe zapewnienie o tym jakim chorym jesteśmy społeczeństwem i jak wiele nam do wszystkich brakuje.

Święte słowa. Wszystkim, którzy kogoś krytykują, przypisuje się niskie intencje; zapewne po to, by samemu poczuć się lepiej. Głównym "argumentem" jest oczywiście "zawiść"; jak widać tępy i zakompleksiony Polak nie zazdrości Federerowi, ani Małyszowi, za fortuna i sława Radwańskiej nie dają mu spać po nocach.
Janowicz to taka postać, którą się albo kupuje w całości, albo raczej się go nie lubi, stąd może budzić skrajne emocje. Ja słyszałem, że jego zachowanie w stosunku do rodzimych żurnalistów jest niezbyt sympatyczne. Ale go w pełni rozumiem, polskie media poświęcają całe kolumny byle piłkarzynie, która nie żadnych osiągnięć nawet w naszej śmiesznej lidze, a przez ostatnie lata o Jerzym praktycznie nikt nie pisał. Prawie wszyscy się na niego wypięli kiedy był w dołku, takich rzeczy się nie zapomina.
Co do Radwańskiej, to ja nawet mogę uwierzyć, że w kontakcie osobistym potrafi być znośna. Ale jej kortowe emploi jest po prostu nie do strawienia, podobnie jak niektóre wypowiedzi i zachowania, ktoś, kto nie jest jej zagorzałym fanem, lub kibicem wszystkich grających w naszych barwach, raczej nie zapała do nie sympatią. Wysyła negatywną energię i ludzie to czują.

[SebastianK]

A tak już na koniec, to wg mnie bardziej typowe dla naszego narodu niż krytykowanie wszystkich którzy się wybiją, jest ciągłe zapewnienie o tym jakim chorym jesteśmy społeczeństwem i jak wiele nam do wszystkich brakuje.

To nie temat na takie dyskusje, ale jednak radziłbym popatrzeć czy u naszych zachodnich sąsiadów też jest taka nienawiść wobec osób które wybijają się tylko trochę. Wobec ludzi, którzy mają lepsze domy, samochody, prowadzą firmy. Bo to, że wszędzie są krytykanci czepiający się tych co są już na typowym świeczniku to wiem.

[SebastianK]

Robertinho, przecież w swoim czasie, gdy Małysz skakał było sporo jego krytyków na forach internetowych.

Co do Radwańskiej. Mi też nie podoba się jej zachowanie po porażkach i miny jakby właśnie wdepnęła w gówno. I mogę napisać, że to nie jest fajne. Ale nie będę się czepiał tego przy każdej okazji. A na pewno wolę aby Ona coś wygrała, jako Polka, niż kto inny. I nie chodzi mi o to abym mógł się po tym czuć dumny, po prostu uważam, że nic nie jest nam Polakom tak potrzebne jak sukcesy aby ruszyć cały nasz sport z ogromnego dołka. Aby przyciągnąć do sportu pieniądze. Aby znajdowała się nie tylko kasa na muzea Żydów, pomniki Smoleńskie czy ścieżki rowerowe puszczane przy obwodnicach którymi mają zapierdzielać tiry (tysiące rowerzystów będą chciały jeździć w tak cichym i spokojnym miejscu)

Dlatego nie strzelam fochów i kibicuję naszym sportowcom kiedy się da.

[Nathii]

Myślę, że ani nikt z USA ani z Wielkiej Brytanii (byłam w biurach prasowych na angielskich turniejach, dziennikarze skaczą tam dookoła swoich reprezentantów, i to na paluszkach) ani z Niemiec jednak nie hejtuje swoich zawodników. Przed wieloma laty czepiali się w Stanach sióstr Williams, ale to było jeszcze w czasach, gdy miały koraliki na głowie. Dawno temu Dyżurnym tematem w USA była wówczas Capriati.

Za to Tomić narzekał w prywatnej rozmowie, że australijscy dziennikarze go niszczą. Zresztą czytałam transkrypt konferencji podczas Wimbledonu, zadali mu jakieś 8 pytań, pierwsze o ojcu, Tomić odpowiedział całkiem grzecznie i zaznaczył, że nie chce więcej na ten temat nic mówić. Następne 7 - też o ojcu. Dziwię się że nie wstał i nie wyszedł

[Robertinho]

Ale odróżnijmy dziennikarza od osoby piszącej o tenisie. Prawdziwy dziennikarz powinien być zawsze trochę w kontrze. Nie znaczy to, że nie może lubić bohatera swojej opowieści, być fanatykiem dyscypliny. Nie może jednak być bezkrytyczny. Inaczej powstają potworki typu Bowers, początkowe książki o Armstrongu, czy inne panegiryki, nie mówiąc o codziennej wazelinie. Zresztą szczera sympatia to jeszcze pół biedy. Najgorszy jest koniunkturalizm, "nasza Agnieszka", "nasz Jurek"(gdzie byliście rok temu, lizusy?!). Dziennikarz ma pisać prawdę, oraz opinie zgodne ze swoimi poglądami. Mówienie o magicznym wpływie "dobrej atmosfery" na "rozwój dyscypliny", to jakaś abstrakcja, to nie ma cudownego bezpośredniego przełożenia. W piłce mamy dwie dekady wchodzenie w tyłek panom piłkarzom i propagandy wokół reprezentacji Polski, która zenitu sięgnęła przed Euro(gdyby dziennikarze, poza Weszlo! i Cafe Futbol, wykazali minimum uczciwości i odwagi cywilnej, zamiast martwić się, czy dostaną wywiad, być może udałoby się uniknąć katastrofy). Oczywiście, nie chodzi tu o bezsensowne niszczenie, ale racjonalny krytycyzm, gdy są ku niemu powody. Słodkopierdący fałsz typu Fibak mnie przynajmniej nie jest do niczego potrzebny.

[SebastianK]

Oczywiście, że wchodzenie w dupę bez wazeliny sportowi jako takiemu nie pomoże. Ale wyniki sportowe w tenisie pomóc już mogą a wręcz powinny. Trzeba wykorzystać nadarzającą się okazję, sprzyjające okoliczności ku temu aby słyszeć więcej tak niż nie.

Pisanie w kółko o tym jakie wady charakteru ma Agnieszka, jakiego ma farta sportowego, jak beznadziejny styl gry ma, to odwracanie uwagi od niewątpliwych sukcesów i deprecjonowanie ich.
I każdy z nas piszących ma na to wpływ. Nie tylko dziennikarze. Ludzie czytają artykuły ale czytają też fora i komentarze. I na ich podstawie wyrabiają sobie opinie.

Zastanawiałeś się może na to czego o Agnieszce Radwańskiej mógłby się dowiedzieć internauta który by trafił na forum mtenis przypadkiem, tak po prostu szukając informacji ?

[Sempere]

Nie podobają mi się zachowania Agnieszki i Jurka, ale mimo tegokibicuję im. Nie widzę nic złego w dopingowaniu polskich sportowców, nawet jeśli nie są zbyt ciekawymi ludźmi. Interesuję się sportem też dlatego, żeby przeżywać ogromne emocje związane z występami Polaków. Chociaż przyznam, iż od jakiegoś czasu mecze Agi oglądam coraz rzadziej i z mniejszym zaangażowaniem. Nie zmienia to faktu, że dalej jej kibicuję. Nie przesadajmy też z zachowaniem Radwańskiej, do Armstronga jej jeszcze bardzo daleko...

[Robertinho]

To nie o to chodzi. Powtórzę, dziennikarz w pełnym znaczeniu tego słowa, ma drążyć, mieć w sobie ciekawość i przekorę. Od propagandy, która zajmuje 90% kolumn sportowych w gazetach, portalach i telewizjach informacyjnych, są Kurzajewskie, Patyry i udający eksperta sparingpartner Radwańskiej. Nie jest rolą dziennikarza "wyrabianie słusznej recepcji Agnieszki Radwańskiej w społeczeństwie polskim", te czasy już na szczęście minęły.

Samo relacjonowanie sukcesów to strawa dla Januszy, którzy zresztą i tak mają gdzieś pogłębione analizy rzeczywistości. A jest ona taka, że Agnieszka Radwańska będą tenisistką światowej klasy i o bezprecedensowych w naszym sporcie osiągnięciach w tej dyscyplinie, ale to po pierwsze już wszyscy wiedzą, po drugie warto przedstawić szerszy kontekst, po trzecie - Radwańską jako postać. I zdaje się, że to jest oś problemu.

Jeśli ktoś szczerze kocha tenis, a zarazem rozumie co się dzieje w WTA, ma poważny problem. Takich ludzi wśród dziennikarzy jest niewielu, ale są. I mają kłopot. Bo z jednej strony numer dwa na świecie, finał Wimbledonu, z drugiej konkurencja w większości rodem z cyrku, poziom rozgrywek najgorszy od lat i styl gry naszej tenisistki, który nie tylko jest trudny w odbiorze, ale jeszcze w dodatku nie pozwala jej przeskoczyć pewnego poziomu sukcesów.

I człowiek uczciwy intelektualnie nie może po prostu udać, że tego nie ma. Skoro boli poziom tego WTA(którego pokłosiem są wyniki Agnieszki), to, że wiele tenisistek jest po prostu niedoszkolonych, a te z potencjałem się rozmieniają, trudno nie wspomnieć o tym na antenie. Podobnie jest z charakterem naszej zawodniczki. Mówimy tu o pewnej misji, okazji jaką stwarzają sukcesy naszych graczy. A co z promowanie pozytywnych wzorców zachowań?

Każdy ma swój charakter, model zachowań na korcie. Ale jak się jest na pewnym poziomie, pretenduje do roli ikony, oczekuje od żurnalistów, by pisali o mnie dobrze, należy też dać coś od siebie, pewnych rzeczy unikać, powstrzymywać się. Mówimy tu o polskich charakterze, rzekomo gorszym od innych. No więc ja, jako Polak, też nie chce być kojarzony z brakiem klasy, czy nadmierną agresją, a takie zachowania niestety prezentują Agnieszka i Jerzy. Pewne rzeczy uchodzą pretendentom, ale już nie mistrzom rakiety, którymi już są Radwańska i Janowicz. Ludzie zajmujący się tenisem uważają go, słusznie zresztą, za dyscyplinę na poziomie, gdzie pewne zachowania przydarzać się nie powinny, a jeśli już, to jak najrzadziej. Ja też zresztą nie chce oglądać pewnych rzeczy na korcie, a i poza nim wymagam więcej od tenisisty, niż od piłkarza(choć jestem fanem zarówno piłki, jak i np sportów walki; tylko powtarzam, inna specyfika dyscypliny, inne wymagania).

Osobiście jestem bardzo tolerancyjny, nawet burackiego podania ręki przez Agnieszkę broniłem, czy może raczej je racjonalizowałem, zaś przebojowość Jerzego oceniam pozytywnie(poza krzyczeniem na niewiastę, oby nigdy się to nie powtórzyło), ale takie rzeczy są i będą komentowane i oceniane negatywnie, trzeba się z tym liczyć, zwłaszcza, że ludzie nieco starsi, w tym dziennikarze, komentatorzy, byli zawodnicy, są na nie o wiele bardziej wyczuleni. Radwańska powinna profesjonalnie popracować nad wizerunkiem, bo obiektywnie ma fatalny i nie jest to wina dziennikarzy, tylko jej samej. Janowicz podąża tą samą drogą, na razie jest na dorobku i z tego tytułu o wiele więcej mu uchodzi, ale to też do czasu.

[DUN I LOVE]

To nie o to chodzi. Powtórzę, dziennikarz w pełnym znaczeniu tego słowa, ma drążyć, mieć w sobie ciekawość i przekorę. Od propagandy, która zajmuje 90% kolumn sportowych w gazetach, portalach i telewizjach informacyjnych, są Kurzajewskie, Patyry i udający eksperta sparingpartner Radwańskiej. Nie jest rolą dziennikarza "wyrabianie słusznej recepcji Agnieszki Radwańskiej w społeczeństwie polskim", te czasy już na szczęście minęły.

Niestety, ale tego rodzaju świadomość w środowisku i dziennikarzy ludzi zajmujących się pisaniem o tenisie, i kibiców jest żadna. Choć raz wyłamiesz się przed szereg i wyrazisz swój szczery pogląd, to albo jesteś żałosny, ale nie jesteś godny ,żeby pracować w danym miejscu, boś burak, co się nie zna na tenisie itd.

I człowiek uczciwy intelektualnie nie może po prostu udać, że tego nie ma. Skoro boli poziom tego WTA(którego pokłosiem są wyniki Agnieszki), to, że wiele tenisistek jest po prostu niedoszkolonych, a te z potencjałem się rozmieniają, trudno nie wspomnieć o tym na antenie.

Wielu nie ma z tym problemu - tzn. pomimo tego rodzaju bólu, siedzą cicho, a publicznie mówią coś zupełnie odwrotnego. Tylko w twojej ocenie (w mojej też) trudno kogoś takiego nazwać dobrym dziennikarzem.

[Robertinho]

Jest też druga strona medalu. Trzeba z czegoś żyć. Dlatego ja nie mam pretensji do prezenterów, młodych reporterów, dziennikarzy, którzy chcą zaistnieć i piszą dobrze odbierane, poprawne politycznie teksty, targetowane również, a może zwłaszcza na sportowców.
Swego czasu Stano napisał fajny tekst o tym, że większość dziennikarzy pisze tak, jak pisze, bo chce żeby ich teksty podobały się zawodnikom. Bo się pan piłkarz obrazi i nie udzieli wywiadu(a groźbach, napuszczaniu kiboli itp nie wspomnę, tym właśnie różnie się tenis od piłki, że pewnych patologii się tu nie toleruje) Dodatkowo w tenisie mamy gwiazdy dość kapryśne i łatwo podpaść, a do tego są razem dwie, w porywach pięć.
Tym bardziej należy doceniać osoby, które mają odwagę(i nie oszukujmy się, mocną pozycję zawodową, która ją żyruje) mówić i pisać to, co naprawdę myślą. Łatwo skrytykować Radwańską w sieci, trudniej pod nazwiskiem, bo jeszcze stację telewizyjną zbojkotuje. Jeśli ktoś tu się różni od standardów innych krajów, to polscy sportowcy, kompletnie pozbawieni samokrytycyzmu, dystansu do siebie, często małostkowi i pamiętliwi.

[Rroggerr]

Sam, mimo że jej nie lubię, denerwuje mnie jak ktoś mówi na nią Pisia czy Smoleńska.

Tak, to wyjątkowo infantylne, o dziwo pierwsze z określeń obowiązuje też tutaj na forum.

Do krytyki Radwańskiej osobiście mam ambiwalentny stosunek. Generalnie, o ile staram się, może nie kibicować, co jednak wspierać ją w meczach, które oglądam, to jestem w stanie zrozumieć negatywny stosunek wielu kibiców - można jej nie lubić za grę, bufonadę na korcie - mnie też jej zachowanie się raczej nie podoba, a do jej stylu gry mam raczej neutralny stosunek. To jest naturalne. Inna sprawa to już zachowanie (i to przed bojkotem Radwańskiej TVN-u) mediów mainstreamowych lub dziennikarzy, których do tego towarzystwa można by zaliczyć - według mnie światopogląd nie powinien mieć wpływu na sposób kreacji sportowca i w tym kontekście zachowania, które w pewnym momencie, między innymi po porażce Agnieszki w Londynie pojawiły się w polskich mediach, są jednak nieakceptowalne. W Krakowie generalnie ją lubią - nie wiem jak teraz, ale kiedyś Isia miała w zwyczaju po powrocie do kraju zapraszać krakowskie środowisko tenisowe na całkiem sporych rozmiarów imprezy. Raz czy dwa byłem, miałem okazję porozmawiać - i Agnieszka wydawała się świetna i sympatyczna w kontakcie prywatnym.

Zaś Janowicz dopiero zaczyna. Nie miał okazji podpaść pewnym środowiskom, więc ten umiarkowany optymizm wobec jego osoby to dopiero preludium. Zgadzam się, że Radwańska powinna popracować nad pijarem - ciekawa jak to będzie wyglądało w przypadku Jerzyka w przyszłości, bo może to być postać, która będzie miała jeszcze większą siłę oddziaływania na kibiców i media niż Agnieszka.

[robpal]

Na dobry początek dnia, mecenas polskiego dziennikarstwa tenisowego

http://www.wiadomosci24.pl/artykul/z_ad ... 77155.html

[DUN I LOVE]

Na dobry początek dnia, mecenas polskiego dziennikarstwa tenisowego

Od dziś może nim być tylko Król gimbazy, sorry.

[Mario]

Przed chwilą się natknąłem, ręce opadają.
http://eurosport.onet.pl/tenis/atp-w-me ... nalu/rzee6

[robpal]

Przed chwilą się natknąłem, ręce opadają.
http://eurosport.onet.pl/tenis/atp-w-me ... nalu/rzee6

To specjał PAP

[DUN I LOVE]

Wiadomo - Mathieu ma całe życie pod górkę, to i z Simonem go porównali.

Nie wiem z czego to wynika, być może z tego, że mało ludzi w kraju naprawdę rozumie tenis, albo po prostu z przyjętej taktyki - bierzemy z łapanki jakiegoś studenta, płacimy mu grosze - więcej trafi do nas. W efekcie taka amatorka i niekompetencja.