Piłka nożna - temat ogólny

[Sempere]

Balotelli wywołał pożar fajerwerkami w łazience



Wszystko wskazuje na to, że Mario Balotelli jest magnesem na problemy. Nocą z piątku na sobotę napastnik Manchesteru City uciekał ze swojego płonącego domu, a do pożaru doprowadziły fajerwerki wypuszczane przez Włocha i jego przyjaciół z okna w łazience.

Balotelliemu nic się nie stało, ale menedżer Man City, Roberto Mancini chce przyjrzeć się sprawie. Przede wszystkim dlatego, że w niedzielę o 14:30 jego drużyna gra ważny mecz z Manchesterem United (relacja na żywo w Sport.pl). To nie czas na szalone wybryki Balotelliego, który zamiast spać zaprosił do domu znajomych, z którymi puszczał fajerwerki.

Zabawa zakończyła się w chwili, w której zapaliły się ręczniki znajdujące się w łazience. Ogień rozprzestrzenił się błyskawicznie. Strażacy, którzy brali udział w kilkugodzinnej akcji opowiadają, że mieli do czynienia z naprawdę sporym pożarem.

Na miejsce zdarzenia przyjechali nie tylko strażacy, ale też policjanci, którzy musieli powstrzymywać Balotelliego. Piłkarz próbował wrócić do domu po swoje rzeczy, podobno uratował pieniądze i walizkę.

Roberto Mancini nie może już łudzić się, że Balotelli powoli się zmienia. Jego podopieczny trafiał do siatki w ostatnich czterech występach i twierdził, że skończył z wybrykami. Specjalnie przeprowadził się z centrum Manchesteru na obrzeża miasta, gdzie panuje - a przynajmniej panował - błogi spokój.

Kilka godzin po nocnej przygodzie napastnik Man City wziął udział w porannym treningu.

***

Bo mogę - powiedział Mario Balotelli zapytany przez funkcjonariusza, dlaczego na siedzeniu jego samochodu leży kilkadziesiąt tysięcy funtów

http://www.sport.pl/pilka/1,65080,10518 ... rkami.html

[Sempere]

Polacy w ligach zagranicznych

Spoiler:

Spośród polskich piłkarzy grających w ligach zagranicznych bramki zdobyli: Robert Lewandowski (Borussia Dortmund), Kamil Grosicki (Sivasspor) Radosław Majewski (Nottingham Forest) oraz Łukasz Cieślewicz (B36 Torshavn). Na wszystkich boiskach ujrzeliśmy 40 Polaków.

Robert Lewandowski zdobył dwie bramki w meczu przeciwko 1.FC Koln 5:0 (3:0). Reprezentant Polski rozegrał pełne 90 minut, wpisując się na listę strzelców w 44. oraz 50. minucie spotkania. Dla byłego zawodnika Lecha Poznań było to szóste i siódme trafienie ligowe w tym sezonie. Natomiast Jakub Błaszczykowski asystował przy piątej bramce dla swojego zespołu, a kapitan reprezentacji Polski pojawił się na boisku w 46. minucie meczu, zmieniając Mario Goetze. Całe spotkanie w Borussii rozegrał Łukasz Piszczek. W drużynie gości w 46. minucie za Sławomira Peszkę wszedł Odise Roshi. Natomiast Adam Matuszczyk na placu gry przebywał przez cały mecz. Środkowy pomocnik FC Koln otrzymał w tym spotkaniu żółtą kartkę za faul na Lewandowskim.

Kamil Grosicki strzelił bramkę w spotkaniu z Kayserisporem 2:6 (1:2). Polak rozegrał cały mecz, wpisując się na listę strzelców w 35. minucie. Były zawodnik Jagiellonii Białystok pokonał bramkarza gospodarzy z rzutu karnego. Dla Grosickiego było drugie trafienie ligowe w obecnym sezonie.

Radosław Majewski strzelił gola w spotkaniu z Blackpool FC 2:1 (1:1). Polak rozegrał 90 minut, wpisując się na listę strzelców w 76. minucie. Dla Majewskiego było to drugie trafienie ligowe w obecnym sezonie.

Łukasz Cieślewicz zdobył dwie bramki w meczu z Havnar Boltfelag 3:2 (0:1). Polak rozegrał całe spotkanie, wpisując się na listę strzelców w 55. oraz 77. minucie. Cieślewicz zdobył swoją szesnastą oraz siedemnastą bramkę ligową w obecnym sezonie. Była to ostatnia kolejka Meistaradeildin (farskiej ekstraklasy), gdzie Polak zajął trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców.

Występy Polaków w ligach zagranicznych:

Anglia

Premier League
Wojciech Szczęsny (Arsenal Londyn) - 90 minut w meczu ligowym z Stoke City (3:1)
Łukasz Fabiański (Arsenal Londyn) - rezerwowy w meczu ligowym z Stoke City (3:1)
Tomasz Kuszczak (Manchester United) - poza kadrą w meczu ligowym z Manchester City (1:6)

Championship
Tomasz Cywka (Derby County) - występ od 78. minuty w meczu ligowym z Middlesbrough (0:2)
Radosław Majewski (Nottingham Forest) - 90 minut i bramka w meczu ligowym z Blackpool (2:1)
Bartosz Białkowski (Southampton) - rezerwowy w meczu ligowym z Reading (1:1)

League One
Artur Krysiak (Exeter City) - 90 minut w meczu ligowym z Rochdale (3:1)

Austria

T-Mobile Bundesliga
Tomasz Wełnicki (Kapfenberger SV) - poza kadrą w meczu ligowym z Wiener Neustadt (0:2)
Konrad Gilewicz (FC Wacker Innsbruck) - poza kadrą w meczu ligowym z Admira (2:3)

Belgia

Jupiter League
Marcin Wasilewski (RSC Anderlecht Bruksela) - rezerwowy w meczu ligowym z Westerlo (2:1)
Grzegorz Sandomierski (Racing Genk) - rezerwowy w meczu ligowym z Mons (2:0)

Cypr

Protathlima A' Kategorias
Radosław Cierzniak (AS Alki Larnaka) - poza kadrą w meczu ligowym z Anagennisi Deryneia (4:0)
Łukasz Sosin (Aris Lemessou) - występ od 65. minuty w meczu ligowym z Ermis (3:0)
Adam Stachowiak (AS Anorthossis Ammochostou) - rezerwowy w meczu ligowym z AEL (0:0)

Czechy

1. Gambrinus liga
Dawid Pietrzkiewicz (Banik Ostrawa) - 90 minut w meczu ligowym z Slovan Liberec (2:3)
Łukasz Zejdler (Banik Ostrawa) - poza kadrą w meczu ligowym z Slovan Liberec (2:3)
Mateusz Słodowy (FK Viktoria Zizkov) - 90 minut w meczu ligowym z Viktoria Plzen (1:4)

II liga
Jakub Legierski (MFK Karwina) - rezerwowy w meczu ligowym z Banik Sokolov (2:1)

Francja

Ligue 1
Ludovic Obraniak (LOSC Lille Metropole) - rezerwowy w meczu ligowym z Olympique Lyon (3:1)
Ireneusz Jeleń (LOSC Lille Metropole) - występ od 87. minuty w meczu ligowym z Olympique Lyon (3:1)
Damien Perquis (Sochaux) - 90 minut w meczu ligowym z Evian TG (1:1)
Dariusz Dudka (AJ Auxerre) - występ do 78. minuty w meczu ligowym z Stade Rennes (0:1)
Grzegorz Krychowiak (FC Girondins de Bordeaux) - rezerwowy w meczu ligowym z Brest (1:1)

Grecja

Alpha Ethniki
Mirosław Sznaucner (PAOK Saloniki) - 90 minut w meczu ligowym z Aris (1:1)
Tomasz Wisio (Ergotelis Iraklion) - pauzował w meczu ligowym z Panathinaikos (0:4)
Roger Guerreiro (AEK Ateny) - występ od 46. minuty w meczu ligowym z OFI (1:3)
Michał Stasiak (Skoda Xanthi) - 90 minut w meczu ligowym z Asteras Tripolis (1:1)

Holandia

Eredivisie
Przemysław Tytoń (PSV Eindhoven) - z powodu kontuzji nie wystąpił w meczu ligowym z Vitesse (1:1)
Mateusz Prus (Roda JC Kerkrade) - rezerwowy w meczu ligowym z AZ (0:1)
Mikołaj Lebedyński (Roda JC Kerkrade) - rezerwowy w meczu ligowym z AZ (0:1)
Paweł Kieszek (Roda JC Kerkrade) - 90 minut w meczu ligowym z AZ (0:1)

Eerste divisie
Michał Janota (Go Ahead Eagles) - występ od 65. minuty w meczu ligowym z Sparta Rotterdam (1:4)
Paweł Wojciechowski (Willem II Tilburg) - poza kadrą w meczu ligowym z Den Bosch (0:3)

Izrael

Ligat ha'Al
Marcin Cabaj (Hapoel Beer-Sheva) - poza kadrą w meczu ligowym z Maccabi Netanya (1:2)

Katar

Q-League
Euzebiusz Smolarek (Al-Khor) - 90 minut i żółta kartka w meczu ligowym z Lekhwiya (0:2)

Niemcy

Bundesliga
Jakub Błaszczykowski (Borussia Dortmund) - występ od 46. minuty i asysta w meczu ligowym z Koln (5:0)
Łukasz Piszczek (Borussia Dortmund) - 90 minut w meczu ligowym z Koln (5:0)
Robert Lewandowski (Borussia Dortmund) - 90 minut i dwie bramki w meczu ligowym z Koln (5:0)
Adam Matuszczyk (FC Koln) - 90 minut i żółta kartka w meczu ligowym z Borussia Dortmund (0:5)
Sławomir Peszko (FC Koln) - występ do 46. minuty w meczu ligowym z Borussia Dortmund (0:5)
Mateusz Klich (VfL Wolfsburg) - poza kadrą w meczu ligowym z HSV (1:1)
Sebastian Boenisch (Werder Brema) - poza kadrą w meczu ligowym z Augsburg (1:1)
Eugen Polański (1.FSV Mainz 05) - rezerwowy w meczu ligowym z Hertha Berlin (0:0)
Artur Sobiech (Hannover 96) - poza kadrą w meczu ligowym z Bayern (17:30)

2. Bundesliga
Sebastian Tyrała (SpVgg Greuther Furth) - poza kadrą w meczu ligowym z Energie Cottbus (2:0)
Martin Kobylański (Energie Cottbus) - rezerwowy w meczu ligowym z Greuther Furth (0:2)
Marcus Piossek (Karlsruher SC) - poza kadrą w meczu ligowym z Bochum (0:0)

III liga
David Blacha (SV Sandhausen) - występ od 46. minuty w meczu ligowym z Werder Bremen II (2:0)

Norwegia

Tippeligaen
Piotr Leciejewski (SK Brann) - 90 minut w meczu ligowym z Sarpsborg 08 (18)

Rosja

Priemjer-Liga
Piotr Polczak (Terek Grozny) - rezerwowy w meczu ligowym z Amkar Perm (1:0)

Rumunia

I liga
Łukasz Szukała (Universitatea Cluj) - 90 minut i żółta kartka w meczu ligowym z Pandurii Targu Jiu (0:1)

Szkocja

Premier League
Łukasz Załuska (Celtic Glasgow) - rezerwowy w meczu ligowym z Aberdeen (2:1)
Adrian Mrowiec (Heart of Midlothian) - 90 minut w meczu ligowym z Rangers (0:2)

Turcja

Superliga
Paweł Brożek (Trabzonspor Kulubu) - występ od 62. minuty w meczu ligowym z Bursaspor (1:1)
Arkadiusz Głowacki (Trabzonspor Kulubu) - 90 minut i żółta kartka w meczu ligowym z Bursaspor (1:1)
Piotr Brożek (Trabzonspor Kulubu) - z powodu kontuzji nie wystąpił w meczu ligowym z Bursaspor (1:1)
Adrian Mierzejewski (Trabzonspor Kulubu) - występ do 62. minuty w meczu ligowym z Bursaspor (1:1)
Kamil Grosicki (Sivasspor) - 90 minut i bramka w meczu ligowym z Kayserispor (2:6)
Maciej Iwański (Manisaspor) - występ od 53. minuty w meczu ligowym z Eskisehirspor (2:0)
Marcin Kuś (Istanbul Buyuksehir) - występ od 66. minuty w meczu ligowym z Karabukspor (0:2)

Bank Asya 1. Liga
Marcin Robak (Konyaspor) - 90 minut w meczu ligowym z Karsıyaka (1:0)
Mariusz Pawełek (Konyaspor) - 90 minut w meczu ligowym z Karsıyaka (1:0)

Ukraina

Premier-liha
Dawid Janczyk (PFK Ołeksandrija) - poza kadrą w meczu ligowym z Czornomorec (1:2)
Wojciech Szymanek (Czornomorec Odessa) - 90 minut w meczu ligowym PFK (2:1)

Persza Liha
Mariusz Lewandowski (PFK Sewastopol) - poza kadrą w meczu ligowym z Bukowina (0:0)

Walia

Walijska Premier League
Bartłomiej Fogler (Port Talbot Town FC) - 90 minut w meczu ligowym z The New Saints (2:3)
Krzysztof Nalborski (Aberystwyth Town FC) - występ do 67. minuty w meczu ligowym z Newtown (2:1)

Włochy

Serie A
Artur Boruc (Fiorentina) - 90 minut w meczu ligowym z Catania (2:2)
Przemysław Frąckowiak (Atalanta BC) - poza kadrą w meczu ligowym z Parma (2:1)

Serie B
Błażej Augustyn (Vicenza Calcio) - 90 minut i żółta kartka w meczu ligowym z Padova (1:2)
Bartosz Salamon (Brescia Calcio) - 90 minut i żółta kartka w meczu ligowym z Grosseto (0:2)

Wyspy Owcze

Meistaradeildin
Łukasz Cieślewicz (B36 Torshavn) - 90 minut i dwie bramki w meczu ligowym z Havnar Boltfelag (3:2)

Łącznie minut: 2881
Bramki zdobyte: 6
Asysty: 1
Żółte kartki: 6
Czerwone kartki: -
Średnia ilość minut: 49 minut 40 sekund
Średnia liczba bramek zdobytych: 0,19

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... anicznych/

[Sempere]

Adriano pożegnał się z Corinthians, bo waży... 106 kg



Niewiele ponad pół roku trwała przygoda znanego brazylijskiego piłkarza Adriano z Corinthians Sao Paulo. Szkoleniowiec drużyny Tite wyrzucił go, bowiem waży niczym bokser kategorii ciężkiej - 106 kg.

29-letni Adriano, 48-krotny reprezentant kraju, długo pauzował z powodu kontuzji ścięgna Achillesa, dlatego zadebiutował w zespole dopiero trzy tygodnie temu w meczu z Goianense (3:0). Grał 15 minut.

Później nie znalazł jednak uznania w oczach szkoleniowca m.in. w spotkaniach z Cruzeiro Belo Horizonte (1:0) i Internacionalem Porto Alegre (1:1). Powodem była jego nadwaga.

Piłkarze Corinthians walczą o mistrzostwo Brazylii. Na siedem kolejek przed zakończeniem rozgrywek zajmują drugie miejsce, ze stratą dwóch punktów do Vasco da Gama Rio de Janeiro.

W przeszłości Adriano - jeden z najbardziej kontrowersyjnych zawodników na świecie, grał m.in. w Interze Mediolan, Romie i Parmie. Miał sporo problemów osobistych, m.in. z alkoholem. Rok temu otrzymał "Złoty Kosz", nagrodę dla najgorszego piłkarza ligi włoskiej.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... zy-106-kg/

[Sempere]

MLS: Beckham kontra Henry



Los Angeles Galaxy Davida Beckhama wygrali w Harrison (stan New Jersey) z New York Red Bulls Thierry'ego Henry 1:0 (1:0) w pierwszym meczu półfinałowym Konferencji Zachodniej amerykańskiej ligi piłki nożnej MLS. Rewanż - 3 listopada w Los Angeles.

Jedynego gola strzelił w 15. minucie Mike Magee po podaniu Beckhama.

W drugiej części meczu przewagę uzyskali gospodarze, z byłym reprezentantem Francji Thierrym Henry w ataku, ale wyrównać nie zdołali.

Tuż po końcowym gwizdku doszło do przepychanek na środku boiska. Spowodował je Meksykanin Rafael Marquez z drużyny Red Bulls, który rzucił piłką w Landona Donovana. Najbardziej aktywnych w szarpaninie Marqueza i Brazylijczyka Juninho sędzia ukarał czerwonymi kartkami.

Piłkarze Galaxy zakończyli sezon zasadniczy z najlepszym bilansem w lidze, a Beckham - na drugiej pozycji w klasyfikacji asyst (15). Z kolei Henry był trzecim strzelcem rozgrywek (14 goli), za Dwyane'em De Rosario z DC United oraz Chrisem Wondolowskim z San Jose Earthquakes (po 16 bramek).

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... tra-henry/

[Ranger]

Nominowani gracze do zdobycia Złotej Piłki przez FIFA i magazyn "France Football" za rok 2011:

- Éric Abidal (Francja, FC Barcelona),
- Sergio Agüero (Argentyna, Manchester City),
- Karim Benzema (Francja, Real Madryt),
- Iker Casillas (Hiszpania, Real Madryt),
- Cristiano Ronaldo (Portugalia, Real Madryt),
- Dani Alves (Brazylia, FC Barcelona),
- Samuel Eto’o (Kamerun, Anży Machaczkała),
- Cesc Fàbregas (Hiszpania, FC Barcelona),
- Diego Forlán (Urugwaj, Inter Mediolan),
- Andrés Iniesta (Hiszpania, FC Barcelona),
- Lionel Messi (Argentyna, FC Barcelona),
- Thomas Müller (Niemcy, Bayern Monachium),
- Nani (Portugalia, Manchester United),
- Neymar (Brazylia, Santos),
- Mesut Özil (Niemcy, Real Madryt),
- Gerard Piqué (Hiszpania, FC Barcelona),
- Wayne Rooney (Anglia, Manchester United),
- Bastian Schweinsteiger (Niemcy, Bayern Monachium),
- Wesley Sneijder (Holandia, Inter Mediolan),
- Luis Suárez (Urugwaj, Liverpool),
- David Villa (Hiszpania, FC Barcelona),
- Xabi Alonso (Hiszpania, Real Madryt),
- Xavi (Hiszpania, FC Barcelona).

Nominowani do nagrody trenera roku 2011 przez FIFA i magazyn "France Football" :

- Vicente Del Bosque (Hiszpania/selekcjoner Hiszpanii),
- Alex Ferguson (Szkocja/Manchester United FC),
- Rudi Garcia (Francja/Lille OSC),
- Pep Guardiola (Hiszpania/FC Barcelona),
- Jürgen Klopp (Niemcy/Borussia Dortmund),
- Joachim Löw (Niemcy/Germany national team),
- José Mourinho (Portugalia/Real Madrid C.F.),
- Óscar Tabárez (Urugwaj/selekcjoner Urugwaju),
- André Villas-Boas (Portugalia/FC Porto, Chelsea FC),
- Arsène Wenger (Francja/Arsenal FC).

[Robertinho]

Maciej Szczęsny jest u Kuby dzisiaj.

[Alan]

Dobrze że Kuba na 22.30 ustawione ma Show. Zdąży obejrzeć swoją pociechę Szczęsny senior.

[DUN I LOVE]

Dobrze że Kuba na 22.30 ustawione ma Show. Zdąży obejrzeć swoją pociechę Szczęsny senior.

Odcinek nagrywają z kilkudniowym wyprzedzeniem.

[Alan]

A tam, Kuba zawsze mówi że jest na żywo. I ja mu wierzę

[Sempere]

Włosi żadnego rywala nie traktują ulgowo - rozmowa ze Zbigniewem Bońkiem



- Włoscy piłkarze każde spotkanie traktują poważnie. Futbol to ich dyscyplina i "religia" - mówi mieszkający w Rzymie Zbigniew Boniek przed meczem Italii z Polską. Początek piątkowego spotkania we Wrocławiu o godz. 20.45.

PAP: W ostatnich miesiącach reprezentacja Polski grała z kilkoma mocnymi rywalami, ale niektóre nie traktowały tych meczów poważnie i wystawiały rezerwy. Jak będzie z Włochami?

Zbigniew Boniek: Włosi do wszystkich meczów podchodzą bardzo poważnie, nie mam wątpliwości. Piłka nożna jest dla nich zbyt ważna, żeby "odpuszczać". W towarzyskich meczach różnie bywa z rywalami, ale Włosi to inna kultura piłkarska. Nie będzie z ich strony taryfy ulgowej.

Przylecą jednak do Polski osłabieni. Poważne kłopoty wyeliminowały na kilka miesięcy dwóch czołowych napastników - Antonio Cassano (przeszedł operację serca) i Giuseppe Rossiego (kontuzja kolana). To duże osłabienie?

- Według mnie - żadne. W ataku reprezentacji Włoch pozostali inni świetni piłkarze. Uważam nawet, że Mario Balotelli, Alessandro Matri i Giampaolo Pazzini są lepsi od tamtego duetu.

Włosi bardzo zawiedli podczas mistrzostw świata w RPA, zajęli ostatnie miejsce w grupie. Doszło do zmiany trenera i części kadry. Czy obecna reprezentacja jest drużyną na miarę oczekiwań kibiców?

- To bardzo mocny zespół. Do tego stopnia, że będzie jednym z pięciu-sześciu faworytów ME. Inna sprawa, że oni są faworytami przed każdą wielką imprezą, potem oczywiście różnie bywa.

Na mecz z Polską trener Cesare Prandelli powołał m.in. Angelo Ogbonnę, obrońcę... drugoligowego Torino. Dla niektórych taki wybór był sporym zaskoczeniem.

- To młody, ciekawy zawodnik nigeryjskiego pochodzenia. Na dzisiaj nie jest jeszcze piłkarzem pierwszego składu. Na razie dostał zaproszenie do wielkiej piłki. Zobaczymy, czy z niego skorzysta.

W kadrze Włoch jest również inny zawodnik, mający afrykańskie pochodzenie - Mario Balotelli. To piłkarz tyleż znakomity, co niesforny, sprawiają problemy trenerom. Pan zawsze lubił piłkarzy niepokornych, ale czy Włosi powinni się bać, że Balotelli "rozsadzi" drużynę od wewnątrz?

- Lubię zawodników niepokornych, ale odpowiedzialnych, dających wiele drużynie. Balotelli ma wszystko, co powinien mieć klasowy piłkarz. Czasami odnoszę jednak wrażenie, że wszystko jest mu obojętne. W "chorej" drużynie taki zawodnik mógłby oznaczać niebezpieczeństwo, ale w przypadku kadry Włoch jest inaczej. Przy tylu doświadczonych piłkarzach i trenerze jego talent powinien się rozwijać właściwie.

Pan doskonale zna selekcjonera kadry Włoch, bo jako piłkarzy występował z nim w Juventusie Turyn. Czy Prandelli ma "włoski", porywczy temperament?

- Przeciwnie. Cesare to bardzo inteligentny, refleksyjny i ułożony szkoleniowiec, spokojny i opanowany. To nie jest żadna kurtuazja z mojej strony. Graliśmy trzy lata w jednym zespole. On wprawdzie miał więcej zadań defensywnych, ale świetnie się rozumieliśmy na boisku. Zresztą po meczu we Wrocławiu wrócę samolotem razem z włoską reprezentacją do Rzymu.

Prandelli ma we Włoszech mocną pozycję, czego nie można powiedzieć o szkoleniowcach w naszej ekstraklasie. W ciągu kilku dni doszło do głośnych zmian aż w trzech klubach - Wiśle Kraków, Lechii Gdańsk i ŁKS Łódź. Zaskoczyły pana?

- Przypadek ŁKS jest oczywiście inny, bo tam nikt z Michała Probierza nie zrezygnował. Otrzymał ciekawą propozycję z Arisu Saloniki i z niej skorzystał. Jeśli chodzi o Roberta Maaskanta i Tomasza Kafarskiego - to normalna sytuacja. Wiadomo, że trenerzy odpowiadają za wyniki, a słabe oznaczają zwolnienie z pracy.

Jaki kierunek powinny obrać władze Wisły i Lechii - polska czy zagraniczna myśl szkoleniowa?

- Najważniejsza jest strategia i sposób budowania klubu, a nie pochodzenie trenera. Śmieszy mnie, gdy sugerujemy się jednym kierunkiem. Raz jest moda na Czechów, następnie Holendrów, itd. Dobrzy trenerzy są zarówno w Polsce, jak i poza granicami kraju.

Gdyby Probierz trochę się wstrzymał, być może pracowałby w Wiśle...

- Michał miał klauzulę w kontrakcie, która pozwalała mu opuścić ŁKS w razie propozycji z klubu zagranicznego, a nie polskiego. Zrobił świetną robotę w Łodzi, trzeba bić mu brawo. Wcale się nie dziwię, że poszedł do znanego greckiego klubu. Natomiast zdziwiłbym się, gdyby nagle odszedł z ŁKS do Wisły. To byłoby dla mnie niezrozumiałe.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... -zbigniew/

[RuchChorzów]

Ruch - Cracovia 2-1 po dogrywce.
Niesamowity mecz w Chorzowie !!!! Ruch atakował i Zieńczuk strzelił w 120 minucie (!!) gola.

[Sempere]

Eto'o ponownie powalczy o tytuł Piłkarza Roku Afryki



Ubiegłoroczny zwycięzca, napastnik Anżi Machaczkała i reprezentacji Kamerunu Samuel Eto'o jest jednym z dziesięciu zawodników nominowanych do tytułu najlepszego piłkarza Afryki 2011 roku.

Nominacje ogłosiła w środę Afrykańska Konfederacja Piłkarska (CAF). Obok Eto'o w gronie tym znalazło się także po trzech piłkarzy Wybrzeża Kości Słoniowej - Didier Drogba z Chelsea Londyn, Yaya Toure z Manchesteru City i Gervinho z Arsenalu oraz Ghany - Kevin Prince Boateng z AC Milan, Andre Ayew z Olympique Marsylia i wypożyczony do Al-Ain FC (Zjednoczone Emiraty Arabskie) z Sunderlandu Asamoah Gyan. Stawkę uzupełniają Marokańczyk Adel Taarabt z Queens Park Rangers, Senegalczyk Moussa Sow z OSC Lille oraz Seydou Keita z Barcelony.

Wyboru najlepszego gracza Afryki w 2011 roku dokonają selekcjonerzy piłkarskich reprezentacji tego kontynentu. Ogłoszenie wyników odbędzie się 22 grudnia w stolicy Ghany - Akrze.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... ku-afryki/

[Sempere]

Od początku do końca w macierzystych barwach: Czy są jeszcze piłkarze wierni jednemu klubowi?

Spoiler:

Gdy w grę wchodzą wielkie pieniądze, a sezon transferowy wzbudza emocje równie duże jak rozgrywki Ligi Mistrzów, trudno pozostać wiernym jednemu klubowi przez całą karierę. Niedawno Leo Messi zadeklarował, że nigdy nie opuści FC Barcelona. Czy to realne?

Najsłynniejszym piłkarzem jednego klubu jest i zapewne długo pozostanie Paolo Maldini. 43-letni dziś stoper w ciągu 25 sezonów rozegrał dla Rossonerich 902 oficjalne mecze. - Czy moja krew jest czarno-czerwona? Sądzę, że tak. Wszystko zaczęło się już od mojego ojca. Naprawdę nie wiem, co zrobiłbym bez Milanu. Prawdopodobnie w ogóle nie zostałbym piłkarzem - mówił legendarny kapitan klubu rozstając się z San Siro. Równie wzruszające było pożegnanie Paula Scholesa i Gary'ego Neville'a, którzy cała karierę spędzili na Old Trafford. Środkowy pomocnik myśl o transferze odrzucał do tego stopnia, że nigdy nie zatrudnił menedżera. - Jestem z Manchesteru, więc gram w Manchesterze United. Czuję się szczęśliwy. Czego mógłbym chcieć więcej? - pytał Scholes. Wszystko wskazuje na to, że ich los podzieli Ryan Giggs. Walijczyk wśród kibiców United jest tak popularny, że ci ułożyli na jego cześć niejedną piosenkę. "Ryan Giggs running down the wing" i "Giggs will tear you apart again" często niesie się po trybunach Teatru Marzeń. Legendami swoich klubów zostali również słynny stoper Milanu Franco "Il Capitano" Baresi, Giusepe Bergomi (519 meczów ligowych w Interze) i Tony "Mr Arsenal" Adams. Wydawało się, że do końca zawodowej kariery w Realu pozostanie Raul Gonzalez. - Uznałem, że nadeszła właściwa chwila na odejście. Mam już 33 lata, a do klubu przychodzą młodzi gracze w pełni sił - żegnał się z Bernabeu autor 323 bramek dla Los Blancos, przechodząc do Schalke.

Gdy jest się piłkarzem światowej klasy, a karierę rozpoczyna się w sławnym klubie, o wierność barwom łatwiej. Historia futbolu zna jednak i takie przypadki, w których uznani zawodnicy nie najmocniejszych ekip konsekwentnie nie wyrażali zgody na transfery. Jan Ceulemans, który znalazł się w gronie 125 najlepszych piłkarzy wszech czasów, został bohaterem narodowym Belgii, gdy odmówił przejścia do AC Milan i postanowił całą karierę spędzić w Club Brugge. Wychowanek Athletic Bilbao Julen Guerrero na początku lat 90. został wybrany najlepszym piłkarzem Primera Division, a walkę o długowłosego pomocnika rozpoczęły Real, Barca, Juve, Lazio i Man Utd. Bask z krwi i kości i ulubieniec fanatycznych kibiców z San Mames nie tylko odesłał wszystkich z kwitkiem, ale też w 1995 roku podpisał z Los Leones 12-letni kontrakt! Nie zdołał go wypełnić tylko dlatego, że wcześniej zakończył karierę. Guerrero Europy nie podbił, ale dla kibiców Athletic jest ikoną i obiektem kultu. Symbolem Romy już dawno stał się Francesco Totti. 6. najlepszy strzelec Serie A w historii robi wszystko, by nie musieć opuszczać ukochanego klubu. - To już 21 lat odkąd noszę tę koszulkę. Od ponad dziesięciu jestem kapitanem. Cieszyłem się i płakałem z powodu wyników osiąganych przez Romę. Byłem pierwszym kibicem i piłkarzem. Jeśli jednak stałem się kłopotem, proszę, by mi o tym powiedziano, bo nie chcę być ciężarem - mówił przed rokiem, gdy pokłócił się z Claudio Ranierim. Trenera nie ma już na Stadio Olimpico, a Totti wciąż gra dla kibiców Giallorossich. 16 lat kariery w przeciętnym Southampton spędził Matthew Le Tissier, jeden z najlepiej wyszkolonych technicznie angielskich graczy. - Niczego nie żałuję. Prawdopodobnie przegapiłem szansę na wiele tytułów, ale nie chciałem opuścić klubu, który wciąż walczył o utrzymanie. Tego, że zostaniemy w Premier League przez 16 sezonów, nikt się nie spodziewał. Byłem zachwycony, mogąc w tym uczestniczyć - tłumaczy żywa legenda Świętych. Lew Jaszyn - jedyny bramkarz w historii, który otrzymał Złotą Piłkę - przez całą karierę występował w Dynamie Moskwa, choć za odmowę transferu do CSKA władze komunistyczne groziły mu poważnymi sankcjami. "Czarna Pantera" na swej niezłomności dobrze wyszedł - popularnością nie ustępował nawet Jurijowi Gagarinowi, a w 1997 roku przed Łużnikami postawiono mu pomnik. Mniej szczęścia miał "rosyjski Pele" Eduard Strielcow - gdy nie wyraził zgody na transfer z Torpedo Moskwa do CSKA albo Dynama, został zesłany na 7 lat do łagru.

Którzy, oprócz Giggsa i Tottiego, uznani i wciąż aktywni zawodnicy mają szansę na zawieszenie butów na kołku w tym samym klubie, w którym rozpoczynali karierę? - Nigdy nie odejdę z Chelsea! W tym klubie dorastałem, wszystko mi się w nim podoba i mam nadzieję, że pozostanę tu na zawsze - zarzeka się wierny The Blues od 1998 roku John Terry. Na dobrej drodze jest Iker Casillas. Jeden z najlepszych bramkarzy świata reprezentuje barwy Królewskich od 21 lat. - Nigdy nie mów nigdy. Nie wiadomo, co stanie się, gdy do klubu wpłynie pokaźna oferta - uchyla sobie furtkę 30-letni reprezentant Hiszpanii. - Nie skuszą mnie żadne pieniądze. Chcę tu zakończyć karierę. Odejdę wtedy, gdy uznam, że nie jestem wystarczająco dobry, albo gdy szefowie klubu zrezygnują ze mnie - deklaruje natomiast Leo Messi. Opuszczać Turynu nie miał zamiaru również Alessandro del Piero. Było tak dopóty, dopóki władze Starej Damy nie ogłosiły, że "Pinturicchio" musi szukać nowego pracodawcy. - Będę kontynuował karierę gdzie indziej - oświadczył zawiedziony 37-latek. Od wielu sezonów w Barcelonie występują wychowankowie słynnej La Masii: Carles Puyol, Xavi oraz Andres Iniesta. Odpowiednio od 12. i 7. roku życia piłkarzami Liverpool FC są Jamie Carragher i Steven Gerrard. - Chciałbym grać na Anfield do końca mojej kariery - zadeklarował już w 2008 roku kuszony wieloma ofertami pomocnik. - Zarówno Steven, jak i Jamie są i zawsze będą dla mnie wielkimi wzorami - twierdzi menedżer The Reds Kenny Dalglish. Daniele de Rossi broni barw Romy od 2001 roku, a Ledley King Tottenhamu od 1998. Bastian Schweinsteiger niedawno rozpoczął 9. sezon jako piłkarz Bayernu. - Na chwilę obecną jestem graczem Bawarczyków, jednak w futbolu nic nie jest pewne. Liga włoska byłaby ciekawym wyzwaniem - rozważa transfer "Basti-Fantasti". Jak dotąd na odejście z macierzystego klubu nigdy nie zdecydowali się również Wiaczesław Małafiejew (od 14 lat w Zenicie), Carlos Gurpegui (następca Guerrero w Athletic), szalony bramkarz-pająk Jeremie Janot (15 sezonów w Saint-Etienne) oraz Steven Cherundolo (12 sezonów w Hannoverze 96). Wspomnieć trzeba też Rogerio Ceniego - 38-letniego bramkarza, który niedawno świętował tysiączny występ w FC Sao Paolo.

O tym, że warto pozostać od początku do końca kariery w jednym klubie, przekonało się wielu. Stadion Realu został nazwany na cześć bramkostrzelnego napastnika i późniejszego prezydenta klubu Santiago Bernabeu. Podobnego zaszczytu dostąpił Fritz Walter, legenda reprezentacji Niemiec i FC Kaiserslautern. Uwe Seeler, który dla Hamburgera SV zdobył w lidze 404 gole, został pierwszym sportowcem, któremu przyznano tytuł honorowego obywatela Hamburga. Thomas Schaaf rozpoczął przygodę z Werderem Brema w 1972 roku jako 11-latek. Był juniorem, czołowym obrońcą, szkoleniowcem drużyn młodzieżowych, asystentem trenera, a od 12 sezonów samodzielnie prowadzi pierwszą drużynę Hanzeatów. W Polsce przykładów wierności rodzimemu klubowi nie ma - z różnorakich powodów - wiele. Całą karierę w Ruchu spędził symbol Niebieskich Gerard Cieślik. Kibice Cracovii szczególną czcią otaczają Józefa Kałużę, a stadion Wisły Kraków nazwany został imieniem Henryka Reymana. W niedawnej przeszłości Waldemar Fornalik całą 13-letnią karierę poświęcił Ruchowi, którego obecnie jest trenerem. Jednym z najbardziej wielbionych przez swój klub piłkarzy jest legendarny Węgier Ferenc Szusza. Szkoleniowiec Górnika Zabrze w latach 1970-71 był piłkarzem, trenerem, działaczem i oldboyem naddunajskiego Ujpestu. Tam się urodził, mieszkał i został pochowany. Dziś kibice klubu z Budapesztu co i rusz przyznają, że Szusza to Ujpest, a Ujpest to Szusza.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... -jeszcze-/

[Sempere]

Rekord egipskiego piłkarza



Egipski piłkarz Ahmed Hassan rozegrał w poniedziałek w Dausze 178. mecz w reprezentacji i tym samym wyrównał rekord występów w drużynie narodowej, należący do saudyjskiego bramkarza Mohammeda al-Deayei. W Dausze Egipt przegrał z Brazylią 0:2.

36-letni Hassan wszedł na boisko w 73. minucie. Ofensywny pomocnik, grający na co dzień w Zamaleku Kair, zadebiutował w reprezentacji w 1995 roku. Wśród jego trofeów są cztery Puchary Narodów Afryki(1998, 2006, 2008, 2010).


Piłkarze z największą liczbą występów w reprezentacji:

1. Mohammed al-Deayea (Arabia Saudyjska) 178 (1990-2006)
Ahmed Hassan (Egipt) 178 (1995-2011)
3. Claudio Suarez (Meksyk) 177 (1992-2006)
4. Hossam Hassan (Egipt) 169 (1985-2006)
5. Ivan Hurtado (Ekwador) 166 (1992-2010)

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... -pilkarza/

[Sempere]

Casillas pobił rekord Zubizarrety



Bramkarz Realu Madryt Iker Casillas pobił rekord występów w reprezentacji Hiszpanii należący do Andonima Zubizarrety. Trwające w San Jose spotkanie z Kostaryką jest 127. meczem w karierze Casillasa. Potrzebował on niewiele ponad 10 lat, by dogonić poprzednika.

50-letni Zubizarreta, pełniący obecnie funkcję dyrektora sportowego FC Barcelona, ustanowił rekord w ciągu 14 lat (1985-1998).

30-letni Casillas zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Hiszpanii w meczu ze Szwecją 3 czerwca 2000 roku. Miał wtedy 19 lat i 14 dni.

Od 2008 roku jest kapitanem drużyny narodowej. Zdobył mistrzostwo świata w 2010 w RPA i Europy w 2008 roku w Austrii i Szwajcarii. Wystąpił także m.in. w ME w Portugalii w 2004 roku oraz mundialach w Korei i Japonii w 2002 i w Niemczech w 2006.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... bizarrety/

[Sempere]

Nominacje do tytułu najlepszego piłkarza Azji

AFC nominowała 6 piłkarzy do tytułu najlepszego piłkarza Azji w 2011 roku.

Wśród kandydatów znalazło się trzech zawodników, którzy na co dzień grają w Europie. Z wcześniej podanej dziesiątki piłkarzy zdecydowano się odrzucić nominacje Ismaila Abdul-Latifa (Bahrajn, Muharraq Club), Mohammeda Noora (Arabia Saudyjska, Al-Ittihad), Ismaila Matara (Zjednoczone Emiraty Arabskie, Al-Wahda) oraz Andranika Teymouriana (Iran, Esteghlal). Ogłoszenie ostatecznego wyniku odbędzie się 23 listopada w Kuala Lumpur.

Kandydaci na najlepszego piłkarza Azji w 2011 roku:

Hadi Aghily (Iran, Al-Arabi)

Keisuke Honda (Japonia, CSKA Moskwa)

Koo Ja-cheol (Korea Południowa, Wolfsburg)

Server Jeparov (Uzbekistan, Al-Shabab)

Shinji Kagawa (Japonia, Borussia Dortmund)

Yeom Ki-hun (Korea Południowa, Suwon Samsung Bluewings)

http://www.eurofutbol.pl/news/375973-No ... arza-Azji/

[Joao]

"Złota Jedenastka": Taka drużyna to rzadkość

Spoiler:

W kilku zaledwie przypadkach w historii zdarzyło się, by w jednym zespole zebrała się grupa największych gwiazd światowej piłki, uzupełniona o kilku znakomitych rzemieślników.

Tacy byli Ferenc Puskas i Sandor Kocsis, jedni z najlepszych piłkarzy świata w latach 50. Piłka była dla nich może nawet bardziej uzależnieniem niż pasją. Była pokusą, nałogiem, przyjemnością. Była ich życiem. W kilku zaledwie przypadkach w historii zdarzyło się, by w jednym zespole zebrała się grupa największych gwiazd światowej piłki, uzupełniona o kilku znakomitych rzemieślników. Jeśli do tego dowodzi nimi mający niezwykłe wyczucie trener, który – tak jak Gusztav Sebes – potrafi dać wolność jednym, wykorzystać ich nieprzeciętność, i powierzyć nowatorskie zadania taktyczne drugim, tworzy się zespół wybitny. Zresztą nieprzypadkowo to właśnie o tym węgierskim szkoleniowcu mówiono jako o magu czy czarodzieju, wiele lat przed tym, jak świat zachodni zaczął tak nazywać Helenio Herrerę. Na pewno w znacznej mierze dzięki Sebesowi w latach 50. taki Zespół (przez duże Z) powstał w Budapeszcie.

Technicznie bajeczni

– Wcześniej ich nie widzieliśmy, czytaliśmy tylko o ich wyczynach w prasie. Może dlatego na boisko wychodziliśmy z trzęsącymi się nogami – opowiada Roman Korynt, który grał przeciw reprezentacji Węgier dwukrotnie, w 1952 i 1956 roku. Przy czym w tym pierwszym spotkaniu, rozegranym w Warszawie 15 czerwca, Węgrzy wystąpili w niemal najsilniejszym składzie i wygrali 5:1. Naszym nie pomógł nawet polski sędzia (organizatorzy zapomnieli zaprosić neutralnego). – Byli technicznie bajeczni, dla nas zupełnie nieosiągalni. Niemal każdy z nich był artystą. Bywało tak, że nie wiedzieliśmy, jak ich powstrzymać i czasem chciałem zagrać ostrzej, nawet sfaulować. Ale węgierski piłkarz zawsze jakimś cudem uciekł z nogami, odskoczył w jakiś dziwaczny sposób – śmieje się Korynt. Dwa lata później zespół ten miał sięgnąć po mistrzostwo świata na boiskach w Szwajcarii. Właściwie mówiono nawet, że tytuł jest formalnością, zwłaszcza po tym, jak Złota Jedenastka dwukrotnie ograła Anglików. Najpierw, w listopadzie 1953 roku na Wembley, w spotkaniu, które brytyjska prasa ochrzciła mianem Meczu Stulecia. A trzeba pamiętać, że wcześniej Anglicy na swoim terytorium przegrali ledwie raz, z Irlandią. Intruzów spoza Wysp traktowali dość brutalnie, wedle starej zasady „mój dom jest moją twierdzą".

Po naukę do Budapesztu

Puskas tłumaczył wtedy Brytyjczykom: – Nie przetrzymujemy piłki, ale błyskawicznie ją oddajemy. Wygląda to tak, jakby parzyła nas w stopy. Pozbywamy się jej szybko, ale musimy mieć pewność, że trafi ona do kolegi z drużyny. Do tego zrzuciliśmy ciężar tego staromodnego utrzymywania się ciągle na tych samych pozycjach. To uniwersalna filozofi a piłki, która wracała do futbolu od czasu do czasu, choćby pod postacią futbolu totalnego. Zresztą po ponad 50 latach wciąż uznaje się ją za odkrywczą. Czy tym samym krótkim wywodem nie dałoby się opisać największej współczesnej drużyny, Barcelony? Interesujące też, że Anglicy dali się nabrać dokładnie na ten sam trik, który Węgrzy stosowali wobec Polaków i jeszcze wielu innych drużyn. Była to istotna rewolucja taktyczna. Otóż w drużynie Sebesa na pozycji cofniętego cofniętego napastnika grał Nandor Hidegkuti. –Wyciągał mnie do środka, tworzył przestrzeń, po czym zagrywał piłki do Kocsisa i Puskasa – opowiadał Korynt.

W Meczu Stulecia rolę Korynta grał Harry Johnston. W przeciwieństwie do Anglika Korynt jeszcze wielokrotnie występował w kadrze narodowej. – A ja byłem przekonany, że wciąż przodujemy na świecie, jeśli chodzi o taktykę i ogólne podejście do piłki... – wyparował po meczu na Wembley Billy Wright, legendarny brytyjski obrońca, niedowierzający, że można wprowadzić do futbolu zmiany tak rewolucyjne. Rewanż w Budapeszcie Anglicy najchętniej wymazaliby z pamięci. Węgrzy rozgromili ich 7:1. Na to spotkanie ciągnęły pielgrzymki szkoleniowców z całego świata. Każdy chciał coś dla siebie uszczknąć, choćby jeden element, podpatrzeć choć kilka nowinek. Również z Polski wybrało się na mecz dziewięciu szkoleniowców, wśród nich Michał Matyas i Kazimierz Górski. Jedni byli odpowiedzialni za obronę, inni za atak, pozostali obserwowali całość. Na granicy czechosłowackiej celnik był zdziwiony, że Polacy wydelegowali tak małą grupę. Z NRD przysłano 96 trenerów i działaczy, z Bułgarii 60 osób. Polacy na wyprawie skorzystali na tyle, że przywieźli z Węgier dwóch szkoleniowców. Janosa Steinera do Legii i Andora Hajdu do reprezentacji. Żaden z nich nie zbawił polskiego futbolu. – Wpływy węgierskie jednak były. Proszę zauważyć, że jeszcze przez wiele lat piłka, którą każdy klub trzymał niczym relikwię i udostępniał jedynie na mecze, nazywana była węgierką – przypomina półżartem Orest Lenczyk, który zresztą później miał okazję pracować jako asystent Hidegkutiego w Stali Rzeszów. Wyprawa do Budapesztu i nawiązane bliższe kontakty z Węgrami zaowocowały wtedy jeszcze wspólnymi obozami Legii z Honvedem na Węgrzech. Lucjan Brychczy:



– Na zgrupowaniach mieliśmy okazję grać wspólnie z nimi. Przyglądaliśmy się im, staraliśmy naśladować sztuczki. Mnie najbardziej podobał się Puskas. O ile Kocsis, również wybitny, był raczej zawodnikiem, na którego się grało, Puskas potrafi ł sam wypracować sobie okazję, strzelić, ale także wyłożyć piłkę kolegom, miał doskonały przegląd sytuacji, był fantastyczny technicznie. Myślę, że sporo nauczyliśmy się, podglądając go. Warto tu przypomnieć, że sam Brychczy został nazwany przez Josefa Masopusta „piłkarzem kompletnym, który mógłby grać w każdym klubie świata" więc jego słów nie należy traktować jako zachwytów prowincjonalnego grajka, ale raczej jako wyrazu uznania wielkiego piłkarza dla geniuszu Puskasa. Do wymienionych przez Brychczego cech „Galopującego Majora" należałoby dodać jego umiejętność posługiwania się lewą nogą, którą współcześni mu nazywali zabójczą bronią. Słynny angielski napastnik Jimmy Greaves określa ją „najsłynniejszą lewą nogą futbolu".

Dlaczego nie wygrali?

Dlaczego więc mimo tych wszystkich zachwytów, tego przekonania, że nikt i nic nie zagrozi Węgrom, nie zdobyli oni mistrzostwa świata w 1954 roku? Dlaczego w fi nale, mimo prowadzenia 2:0 po dziewięciu minutach, przegrali z Niemcami? Nie ma odpowiedzi na takie pytanie, choć podejmowano wiele prób. Znany węgierski dziennikarz Robert Zsolt pisał, że problemem były fi - nanse. Była to popularna w krajach komunistycznych teoria: złe pieniądze nasyciły Węgrów, sprawiły, że przestali się oni starać. A przecież Sebes, syn szewca i zagorzały komunista, często powtarzał, że gra Węgrów to broń socjalizmu w walce z kapitalizmem. I teraz, w ostatecznej rozgrywce, ponieśli prawdopodobnie najbardziej spektakularną klęskę w historii futbolu. Ale nawet jeśli węgierscy piłkarze przyznawali, że pieniądze mogły im zaszkodzić, to czy takie tłumaczenie nie jest nieco naiwne? Przecież rok wcześniej Puskas dostał propozycję ogromnego kontraktu z Romą. Włosi zaprosili go na mocno zakrapianą kolację i namawiali, ale odmawiał. W zeszłym roku „PS" rozmawiał z jednym z dwóch ostatnich żyjących piłkarzy Złotej Jedenastki, który również starał się znaleźć odpowiedź na stare pytanie. – W dziesiątej minucie było 2:0, mieliśmy kilka doskonałych sytuacji... – wspominał Jeno Buzanszky. – Ale wygrywa ten, kto strzeli więcej bramek, poza tymi golami, które nie zostaną uznane przez sędziów

To właśnie sędzia był głównym winowajcą. Przy drugim golu dla Niemców nasz bramkarz był odciągnięty za szyję, potem Puskas strzelił bramkę. Sędzia główny ją uznał, ale liniowy pokazał spalonego. Wtedy strzeliliśmy raz jeszcze w słupek. Gdybyśmy wyrównali, mecz zostałby powtórzony, siły byłyby równe, dawałoby nam to wielką przewagę. Sam Puskas nigdy nie krył, że ta decyzja sędziego była najbardziej rozczarowująca w jego życiu. Puskas zresztą wystąpił w tym meczu z kontuzją, co potem stało się podstawą do pretensji w kraju. Urazu doznał już w pierwszym meczu grupowym, również z Niemcami. Węgrzy uważali, że rywale faulowali go celowo. – Proszę też nie zapominać, że do fi nału podeszliśmy bardzo zmęczeni. W półfi nale mieliśmy ciężkie spotkanie z Urugwajem. To był mecz mojego życia, nigdy nie zagrałem już tak dobrze – mówi Buzanszky. – Ulewny deszcz, nasiąknięte boisko, każde podanie musiało być idealne. Urugwaj bronił tytułu mistrza świata, my przystępowaliśmy jako zespół, który właśnie pokonał wicemistrza, Brazylię. Fantastyczne starcie. Niestety przez dogrywkę spóźniliśmy się na pociąg i musieliśmy wracać taksówkami. W łóżkach byliśmy między 5 a 6 nad ranem. Niemcy zaś byli po łatwej wygranej z Austrią 6:1. Nie przemęczyli się za bardzo, a ich morale zostało bardzo podbudowane – dodaje węgierski obrońca. Faktem jest też, że w fi nale trener Niemców Sepp Herberger wymienił pół drużyny w stosunku do meczu grupowego.

Do legendy przeszła też rola Juppa Posipala, reprezentanta Niemiec, który rozumiał węgierski. I to właśnie on miał kolegom na boisku przekazywać plany taktyczne Madziarów. Tak jakby ktokolwiek wówczas nie wiedział, jak grają Węgrzy... Inna sprawa, że po spotkaniu w szatni Niemców znaleziono fi olki po zastrzykach, na co od razu zwracał uwagę Puskas. Wówczas mogło być to odebrane jako żałosne tłumaczenie rozgoryczonego przegranego, ale po latach na jaw wyszło, że Niemcy coś stosowali. Tylko co? Franz Loogen, lekarz niemieckiej drużyny, przyznał, że dawał zastrzyki z witaminy C. – Nie przyniosło to wymiernego efektu, ale piłkarze byli przekonani, że zwiększa ich wytrzymałość – mówił. Każdy sam musi wyciągnąć wnioski...

Dymisje i ucieczki

4 lipca 1954 roku Węgrom kibicowały miliony ludzi z innych krajów. Znany dziennikarz sportowy Tadeusz Olszański pisał: „Pamiętam doskonale te chwile. W lipcowe popołudnie po raz pierwszy wymarły niemal wszystkie ulice w Polsce (...) Do końca pozostawało jeszcze sześć minut, wierzyłem że z głośnika usłyszę słowa o nie wiadomo już której, ale w końcu uwieńczonej powodzeniem akcji, że będzie dogrywka, że jednak zwyciężą i zdobędą tytuł mistrza świata. Tak się jednak nie stało. Z ogromnym zawodem wyłączyłem radioodbiornik". Na Węgrzech po ostatnim gwizdku doszło do masowego ataku furii. Na ulicach wywracano samochody, wybijano szyby w sklepach. Wybito je też w domu Sebesa, zaś jego syn został pobity, tak że do końca życia pozostał niepełnosprawny. Sam Sebes, jako zdrajca, musiał poruszać się w asyście milicji. Sepp Herberger, trener reprezentacji Niemiec, przez lata płacił na rzecz syna swojego rywala rentę. Reperkusje nie ominęły też zawodników, np. Gyula Grosics został oskarżony o szpiegostwo. Zapłacili też dziennikarze, którzy pisali o piłce.

Posadę stracili redaktor naczelny „Nepsportu" i jego dwóch zastępców (jeden odszedł na znak solidarności). Zbyt rozochocili opinię publiczną. Koniec Złotej Jedenastki nastąpił w 1956 roku, gdy z wyjazdu zagranicznego nie wrócili najlepsi piłkarze: Puskas, Kocsis i Zoltan Czibor. Pierwszy poszedł do Realu, drugi i trzeci do Barcelony. Bez tych zawodników kadra straciła na znaczeniu, a poziom węgierskiej piłki zaczął spadać. I można chyba zaryzykować stwierdzenie, że proces ten jeszcze nie jest zakończony. 

MAREK WAWRZYNOWSKI

http://www.przegladsportowy.pl/Pilka-no ... 3,279.html

[Sempere]

Piłka nożna. Skandaliczne wypowiedzi Seppa Blattera. "Rasizm? Wystarczy uścisk dłoni"



Sepp Blatter wywołał międzynarodowy skandal swoimi wypowiedziami na antenie CNN i Al Jazeery. Szef FIFA stwierdził, że w piłce nożnej nie ma rasizmu, a ewentualne nieporozumienia piłkarze powinni wyjaśniać uściskiem dłoni. Tego samego dnia oskarżony o rasizm został napastnik Liverpoolu, Luis Suarez. Dymisji Blattera domagają się dziennikarze i szef angielskiego związku piłkarzy.

Suarez przyznał się do nazwania czarnoskórego obrońcy Manchesteru United, Patrice'a Evry "negrito". Jednak według piłkarza pochodzącego z Urugwaju takie określenie nie jest obraźliwe, a wręcz przyjacielskie. Teraz językowe niuanse będzie wyjaśniać angielska federacja piłkarska, która oskarżyła Suareza.

mery przyłapały na obrażaniu Antona Ferdinanda z Queens Park Rangers. Terry miał krzyknąć do niego "ty czarna k...". W Anglii trwa debata o odebraniu obrońcy Chelsea opaski kapitana reprezentacji, ale na razie FA go nie oskarżyła. Nie może tego zrobić, dopóki trwa śledztwo policyjne w tej sprawie.

Blatter: Rasizmu nie ma

Te wydarzenia zbiegły się w czasie z wypowiedzią Blattera na antenie telewizji CNN. - Nie ma rasizmu. Może czasami jest jakiś gest czy słowo jednego piłkarza w stronę drugiego... Ale jeśli ktoś został tym dotknięty, to powinien powiedzieć: "to jest mecz, jesteśmy w trakcie meczu i na koniec powinniśmy uścisnąć dłonie" - mówił Blatter.

Szef FIFA rozmawiał też ze stacją Al Jazeera. - Mamy do czynienia z rasizmem, jeśli są kibice, ruchy związane z dyskryminacją poza boiskiem. Ale zaprzeczam, że jest jakiś rasizm na boisku. Możesz powiedzieć coś do kogoś, kto nie wygląda tak jak ty, ale po meczu o wszystkim się zapomina - powiedział.

odpowiedział mu m.in. obrońca Manchesteru United, Rio Ferdinand. "Seppie Blatterze, twoje komentarze na temat rasizmu są tak protekcjonalne, że to prawie śmieszne. Jeśli kibice skandują rasistowskie hasła, a potem podają nam dłonie, to jest ok?" - napisał.

Dziennikarze domagają się dymisji Blattera. Angielskie dzienniki ostro skrytykowały 75-letniego działacza na okładkach gazet i stronach poświęconych piłce. The Mirror napisał o "bufonie Blatterze", The Sun o "ślepym Blatterze". - Gdyby słowa szefa FIFA wypowiedział jakiś polityk, to musiałby podać się do dymisji. Ale ten tyranozaur nigdy się nie poddaje i przynosi wstyd piłce nożnej - stwierdził dziennikarz The Telegraph, Henry Winter.

Do szefa FIFA zaapelował też przewodniczący angielskiego związku piłkarzy, Gordon Taylor. - Blatter powinien ustąpić miejsca Platiniemu (obecnemu szefowi UEFA - dop.red.). Kontrowersyjne wypowiedzi o rasizmie nie mogą ujść płazem człowiekowi przewodzącemu organizacji zrzeszającej 200 krajów z całego świata, które różnią się kolorem i kulturą. Jeśli on tego nie rozumie, to musi dać sobie spokój - powiedział Taylor.

Blatter: Rasizm to plaga

Blatter próbował wytłumaczyć niefortunne wypowiedzi, ale tylko podgrzał atmosferę. Na oficjalnej stronie FIFA szef organizacji wystawił sobie laurkę dotyczącą walki z rasizmem, którą podsumował zdjęciem z południowoafrykańskim politykiem Tokyo Sexwale. "To najgorsze tłumaczenie, jakie widziałem" - napisał na Twitterze napastnik Evertonu, Louis Saha.

- Chciałem powiedzieć, że podczas spotkań piłkarskich dochodzi do konfrontacji, które nie są w porządku. Ale zazwyczaj po zakończeniu meczu dochodzi do przeprosin, uścisków dłoni i na tym to się kończy. Każdy, kto grał kiedyś w piłkę wie o czym mówię - wyjaśniał Blatter.

- Chcę podkreślić, że moim zamiarem nie było umniejszenie wagi problemu rasizmu w społeczeństwie i sporcie. Jestem zdeterminowany, by walczyć z tą plagą i wyrzucić ją z futbolu.

Angielski minister sportu domaga się dymisji Blattera

http://www.sport.pl/pilka/1,64946,10657 ... ie_ma.html

[Sempere]

Irlandzki kibic na... ławce rezerwowych Estonii



Niezwykłą przebiegłością wykazał się irlandzki kibic piłkarski, który podczas pierwszego meczu barażowego z Estonią przed Euro 2012 usiadł na... ławce rezerwowych rywali, mimo że w ogóle nie miał biletu.

Historię pochodzącego z miasta Cork Conora Cunninghama opisał "Mirror Football". Fan irlandzkiej kadry pojechał na spotkanie do Tallina przez Londyn, Sztokholm i Rygę bez wejściówki na spotkanie, a jednak udało mu się przechytrzyć wszystkie służby bezpieczeństwa, a co więcej wszedł na murawę, a także usiadł obok piłkarzy i trenera gospodarzy.

Cunningham twierdzi, że miał sporo szczęścia, ponieważ w otwartej estońskiej szatni znalazł dres drużyny narodowej tego kraju. Przebrany w niego zarzucił na ramię worek z piłkami i dlatego nie miał problemu z wejściem na murawę.

Brytyjski dziennik opublikował zdjęcia oraz film, na których widać jak przebiegły fan po ostatnim gwizdku gratuluje i rozmawia z irlandzkimi zawodnikami.

Irlandia wygrała w Tallinie 4:0, zaś rewanż w Dublinie zakończył się remisem 1:1. Podopieczni włoskiego selekcjonera Giovanniego Trapattoniego zakwalifikowali się do mistrzostw Europy, które w 2012 roku odbędą się w Polsce i na Ukrainie. Dziewięć lat temu zespół z Zielonej Wyspy awansował do mistrzostw świata w Korei Południowej i Japonii po wygranym barażu z Iranem.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... h-estonii/

Jakoś nie chce mi się w to wierzyć...

[jaccol55]

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... h-estonii/

Jakoś nie chce mi się w to wierzyć...

Ja tam wierzę i też bym tak chciał, tyle tylko, że podczas finału Wimbledonu czy AO.