Piłka nożna - temat ogólny

[Sempere]

Socrates, słynny brazylijski piłkarz, nie żyje. Miał 57 lat.

[*]

[*] Kolejna śmierć wielkiego piłkarza w tym tygodniu. Do tego był to człowiek inteligenty, nazywany doktorem ze względu na swoje wykształcenie medyczne. Nie był to człowiek bez wad, namiętnie palił papierosy i spożywał spore ilości alkoholu. Współczuję też bratu Socratesa, słynnemu piłkarzowi PSG Rai'owi.

[DUN I LOVE]

Złota Piłka FIFA: Christiano Ronaldo, Messi i Xavi w finale

Portugalczyk Cristiano Ronaldo z Realu Madryt oraz Argentyńczyk Lionel Messi i Hiszpan Xavi z Barcelony znaleźli się na krótkiej liście kandydatów do Złotej Piłki FIFA, nagrody dla najlepszego piłkarza 2011 roku.
Listę ogłosił w poniedziałek w Paryżu sekretarz generalny FIFA Jerome Valcke.

Zwycięzca najbardziej prestiżowego plebiscytu piłkarskiego, organizowanego wspólnie przez magazyn "France Football" i Międzynarodową Federację Piłkarską, zostanie wyłoniony 9 stycznia na gali w Zurychu. W głosowaniu wezmą udział selekcjonerzy, kapitanowie oraz dziennikarze ze wszystkich 208 federacji zrzeszonych w FIFA.

Messi, laureat dwóch poprzednich edycji plebiscytu, jest wielkim faworytem również tegorocznego.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... -w-finale/

Kto Waszym zdaniem powinien otrzymać nagrodę?

[RuchChorzów]

Według mnie nagrodę powinien dostać CR7.

[Joao]

Ja przyznałbym nagrodę Xaviemu (za całokształt).

[sheva]

Ja przyznałbym nagrodę Xaviemu (za całokształt).

Mam takie samo zdanie.

[DUN I LOVE]

Nagrodę dostanie albo CR, albo Messi - prawdopodobnie. Ja jednak też chętnie nagrodziłbym Xaviego. Owszem, nie dostaje się nagrody Piłkarza Roku za zasługi, ale trudno się nie zgodzić, że 31-letni Hiszpan na te wyróżnienie zasługuje. Xavi przeniósł sposób rozgrywania piłki na nowy, wyższy poziom. Mało kto jednak chyba to docenia. Większość raczej poświęca swoją uwagę wojnie osobowości i liderów, czyli wspomnianej na początku dwójki.

[Sempere]

Boca Juniors mistrzami sezonu otwarcia w Argentynie



Piłkarze Boca Juniors Buenos Aires zostali mistrzami Argentyny w sezonie otwarcia (Apertura), zapewniając sobie tytuł zwycięstwem nad Banfield 3:0 w 17. kolejce rozgrywek.

Sukces świętowali na swoim stadionie La Bombonera w obecności 50 tys. widzów. Dwie bramki strzelił Dario Cvitanich, w dziewiątej i 44. minucie, a wynik spotkania w pierwszych sekundach drugiej połowy ustalił Diego Rivero.

Na dwie kolejki przed zakończeniem rozgrywek Boca Juniors wyprzedzają Racing Club o 11 punktów.

Boca Juniors zwyciężyli w Apertura po raz siódmy (1992, 1998, 2000, 2003, 2005, 2008, 2011), a w dorobku mają również dwa tytuły sezonu zamknięcia, czyli Clausura (1999, 2006). Podział na dwie niezależne rundy mistrzostw obowiązuje w Argentynie od sezonu 1991/92.

W sumie klub z Buenos Aires, założony w 1905 roku, zdobył tytuł mistrza Argentyny po raz trzydziesty.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... rgentynie/

[Joao]

Socrates - artysta po medycynie

Bardziej niż piłkarza przypominał gwiazdę rocka. Nigdy nie wygrał mistrzostwa świata, ale i tak mówi się o nim, że był jednym z najlepszych piłkarzy w historii brazylijskiej piłki. Nisko ugięte nogi, błyskawiczna reakcja, niesamowita łatwość w mijaniu rywali. Pod tym względem Socrates był wyjątkowy. Był synonimem wirtuoza. Zmarł w niedzielę w szpitalu w Sao Paulo. Miał 57 lat.

Ta akcja już od samego początku robi wrażenie. Wysoki, mierzący ponad 190 centymetrów piłkarz prostym balansem ciała mija obrońcę i ani przez chwilę nie myśli, by oddać piłkę partnerom. Za dwie sekundy powtarza to samo. Znów rywal i znów zwód. Gdy do bramki ma już tylko dwadzieścia parę metrów uderza w okienko. Gol. Jedno z najpiękniejszych trafień w historii mistrzostw świata. Jeśli nie wierzycie – sprawdźcie. Brazylia – ZSRR (2:1), pierwszy mecz mundialu 1982. Najlepsza i zarazem najkrótsza wizytówka piłkarza, którego prestiżowy magazyn "World Soccer" zaliczył do setki najlepszych graczy w historii.

Mocna głowa

George Best powiedział kiedyś: "Pele i Maradona mają szczęście, że tyle chlałem, bo inaczej nikt by o nich nie usłyszał". Socrates chyba mógłby powiedzieć podobnie. Uzdolniony, ale chyba jednak lekko niespełniony. Z jednej strony – kapitan reprezentacji, legenda Corinthians (172 gole w 297 meczach!), mistrz dryblingu i w ogóle jedna z najważniejszych postaci w brazylijskiej piłce. Z drugiej – dwukrotny przegrany na wielkich imprezach, spalony po jednym nieudanym sezonie w Europie, nigdy nie wymieniany w jednym szeregu z Pele, Cruyffem i kilku innymi legendarnymi nazwiskami światowego futbolu.

Pił – sam się do tego przyznawał. Palił – z wiekiem coraz więcej, o czym z rozbrajającą szczerością obwieścił rok temu na łamach "Guardiana". Obchody 56. urodzin skończył o siódmej rano, a świętowałby pewnie długo, gdyby z grona towarzyszy został ktoś więcej niż tylko Zico i Eder. – Miał mocną głowę i wcale się nie upijał – mówili o nim kumple z reprezentacji.

Nie wyglądał na typowego brazylijskiego piłkarza. Wysoki (193 centymetry), z długimi włosami i wyróżniającą się brodą. Do tego, poza boiskiem, często z papierosem w ustach i koszulką Che Guevary. Jeśli dodamy do tego wywiady, w których opowiadał, że chciałby zamieszkać na Kubie, tworzy nam się obrazek małego skandalisty.

Pierwszy inteligent

Skandali z jego udziałem jednak nie ma. Awanturował się rzadko, nie był też typem bawidamka, który zaliczy tysiąc kobiet, a potem pochwali się tym w prasie. Przylgnęła do niego raczej łatka inteligenta. Socrates nie wziął się przecież z niczego.

– Nie jestem piłkarzem, który wychował się w biedzie i robił wszystko, żeby zostać piłkarzem. Mój ojciec nie zdobył wykształcenia, ale od małego zbierał ogromną liczbę książek. Fascynowała go filozofia grecka, stąd też trzech swoich synów nazwał imionami filozofów. Ja zostałem Socratesem, a wkrótce – podobnie – jak mój ojciec – zacząłem pogłębiać wiedzę. Dużo czytałem – opowiadał kilka lat temu.

Przydomek to nie jedyna rzecz, którą wyróżniał się spośród innych zawodników Canarinhos. Przede wszystkim skończył medycynę, założył nawet własną klinikę. Ktoś kiedyś rozsiał plotki, że dokształcał się w tym kierunku w Dublinie, ale szybko zweryfikowano, że to nieprawda.

Jego największą pasją była jednak polityka. To głównie w tej dziedzinie pokazywał swoją nieszablonowość. Zakładał towarzystwa, grał w koszulce z napisem "Demokracja", próbował zarażać swą pasją innych. Doszło nawet do tego, że w Corinthians przekonywał działaczy, żeby wszelkie klubowe decyzje podejmować za pomocą głosowania. Jako gwiazda zespołu, trzykrotny triumfator ligi brazylijskiej nie musiał długo negocjować. W klubie nawet wybór obiadu trzeba było przegłosować.


– Pamiętam, że od małego interesowały mnie kwestie polityki. Zaczęło się od tego, że ojciec zaczął palić w piecu książkami komunistycznymi. Nie wiedziałem, o co chodzi. W kraju władzę przejęła podobno lewica, a ja za wszelką cenę chciałem dowiedzieć się, co to znaczy. Pamiętam, że już wtedy byłem bardzo wrażliwy na nierówności społeczne – mówił. Jego idole z dzieciństwa to – poza wspomnianym już Che Guevara – John Lennon i Fidel Castro. Fidela polubił tak bardzo, że takie imię dał jednemu ze swoich sześciu synów.

Miniaturowa Maracana

Pele mówił o nim, że jest jednym z najlepszych zawodników grających tyłem do bramki. Słynął z niesamowitych zagrań piętą. Do dziś wielu nie może pogodzić się z tym, że ani w 1982 roku, ani w 1986 nie poprowadził Brazylii do mistrzostwa świata. W powszechnej opinii była to najlepsza drużyna Canarinhos od 1970 roku, a mimo to nie doszła nawet do półfinału. W pierwszym przypadku lepsi okazali się Włosi (hat trick Paolo Rossiego), w drugim – Francuzi. To był już zresztą schyłek kariery Socratesa. Miał jeszcze pobijać Europę, próbować sił w Fiorentinie, ale sześć bramek w sezonie nikogo na kolana nie powaliło.

– Byłem zaskoczony Europą. Jest tam jakieś inne życie poza futbolem. Czasami nie chciałem trenować, wolałem spędzić czas z przyjaciółmi, pójść się pobawić albo zapalić. Życie w Europie jest zorganizowane. Nie tak jak w Brazylii, gdzie wszystko jest spontaniczne – opowiadał.

Karierę skończył w 1989 roku w Santosie. Piętnaście lat później próbował ją wznowić w angielskim Garforth Town. Była to jednak rozpaczliwa próba zwrócenia na siebie uwagi. Przypomnienia się na zasadzie "Halo, Socrates wciąż żyje". No i wyłudzenia kilku groszy. Ostatecznie zagrał dwanaście minut. Wszedł jako rezerwowy, a z trybun oglądało go dwa tysiące ludzi. Jakieś sto razy mniej niż kiedyś na Maracanie.

– Pojechałem do Anglii trenować dzieci i zostałem zaproszony do zagrania w jednym meczu. Myślałem, że to żart, kiedy dostałem ofertę. Miałem 50 lat, ale w mediach namawiano mnie, żebym zagrał. Nie chciałem nikogo zawieść – tłumaczył się z powrotu na boisko.

Kibic Hiszpanii

W ostatnich latach nie próżnował. Pisał felietony do gazet, brał udział w programach telewizyjnych. Mimo problemów z przewodem pokarmowym, mimo że co chwilę lądował w szpitalu, humor mu dopisywał. Jak gdyby nigdy nic brał piłkę i przed kamerami potrafił popisać się efektowną żonglerką.

Był też jednym z naczelnych krytyków brazylijskiej piłki, zwłaszcza reprezentacji, która jego zdaniem gra nudno i przewidywalnie. Tak jak dziś Jan Tomaszewski mówi w mediach, że na Euro 2012 będzie kibicował Niemcom, tak on na mundialu w RPA zadeklarował, że ściska kciuki za Hiszpanię.

Bo futbol to piękno, emocje, artyzm. Kibice, którzy tęsknią za tak grającą Brazylią, najczęściej tęsknią właśnie za Socratesem. I z łezką w oku obserwują jak w meczu z ZSRR długonogi brodacz prostym zwodem nawija dwóch obrońców, a następnie strzela prosto w okienko.

Paweł Grabowski

http://sport.onet.pl/pilka-nozna/socrat ... omosc.html

[Sempere]

Robert Lewandowski Piłkarzem Roku 2011



Napastnik reprezentacji Polski i Borussii Dortmund Robert Lewandowski otrzymał w niedzielę tytuł Piłkarza Roku 2011 w plebiscycie tygodnika "Piłka Nożna". Trenerem Roku uznano Macieja Skorżę (Legia Warszawa), a Odkryciem Roku - Wojciecha Szczęsnego (Arsenal).

Lewandowski, który w 2009 i 2010 roku był w trójce nominowanych do tytułu Piłkarza Roku, po raz pierwszy wygrał tę kategorię. W niedzielę nie mógł odebrać osobiście nagrody, ponieważ kilka godzin wcześniej rozgrywał mecz w niemieckiej ekstraklasie. Jego Borussia zremisowała u siebie z Kaiserslautern 1:1.

- Kiedyś zostałem wybrany Odkryciem Roku, teraz jestem Piłkarzem Roku. Jak widać, warto ciężko trenować. Uważam, że zapracowałem na to wyróżnienie - przyznał laureat, którego wypowiedź uczestnicy gali mogli obejrzeć na telebimie.

Podczas uroczystości w Warszawie z powodu obowiązków klubowych zabrakło również Wojciecha Szczęsnego z Arsenalu, wybranego Odkryciem Roku. W przypadku golkipera reprezentacji Polski zastępstwo pełnił jego brat - Jan.

Wśród nominowanych do tytułu Piłkarza Roku, oprócz Lewandowskiego, znaleźli się: jego klubowy kolega z Borussii Łukasz Piszczek oraz Wojciech Szczęsny.

W 2010 roku w najważniejszej kategorii plebiscytu "Piłki Nożnej" triumfował inny zawodnik Borussii Dortmund - Jakub Błaszczykowski.

Laureaci plebiscytu tygodnika "Piłka Nożna" za 2011 rok:

Piłkarz Roku - Robert Lewandowski (Borussia Dortmund)
Trener Roku - Maciej Skorża (Legia Warszawa)
Odkrycie Roku - Wojciech Szczęsny (Arsenal Londyn)
Ligowiec Roku - Sebastian Mila (Śląsk Wrocław)
Drużyna Roku - Legia Warszawa
Obcokrajowiec Roku - Miroslav Radovic (Legia Warszawa)
Pierwszoligowiec Roku - Adrian Błąd (Zawisza Bydgoszcz)

http://www.przegladsportowy.pl/Pilka-no ... 1,279.html

[Sempere]

Eto'o odsunięty na 15 meczów reprezentacji



Kapitan reprezentacji Kamerunu Samuel Eto'o został w piątek zawieszony przez piłkarską federację tego kraju na 15 spotkań. To kara za rolę, jaką zawodnik odegrał w strajku kadry, który doprowadził do odwołania towarzyskiego meczu z Algierią 15 listopada.

Gracz Anży Machaczkała nie zagra tym samym w pierwszych meczach reprezentacji w eliminacjach do Pucharu Narodów Afryki w 2013 oraz mistrzostw świata w 2014 roku.

Piłkarska federacja Kamerunu ukarała także Enoha Eyonga z Ajaksu Amsterdam oraz Benoit Assou-Ekotto z Tottenhamu Hotspur. Pierwszy z nich otrzymał dwa mecze zawieszenia, a drugi karę grzywny - około 2 tys. dolarów.

Bunt piłkarzy Kamerunu wywołał spór dotyczący premii za udział w turnieju LG Cup rozegranym w dniach 11-13 listopada bieżącego roku w Maroku. Zawodnicy utrzymywali, że federacja nie wypłaciła należnych im pieniędzy i odmówili wyjazdu na towarzyskie spotkanie z Algierią.

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... ezentacji/

[Sempere]

Działo się. Na stadionach Polski i świata. Superbohaterowie i antybohaterowie

Podsumowanie piłkarskiego roku przez Rafała Steca

http://www.sport.pl/pilka/1,64946,10839 ... &startsz=x

[Sempere]

Piłkarskie cytaty roku 2011

http://www.sport.pl/pilka/1,64946,10842 ... _2011.html

[Sempere]

David Trezeguet piłkarzem River Plate



David Trezeguet został piłkarzem drużyny River Plate Buenos Aires. 34-letni francuski napastnik przeszedł testy medyczne, a oficjalna prezentacja odbędzie się 4 stycznia, na pierwszym treningu w 2012 roku - poinformował klub na swojej stronie internetowej.

Trezeguet z reprezentacją Francji zdobył mistrzostwo świata w 1998 roku. Dwa lata później w finałowym meczu mistrzostw Europy z Włochami, strzelając w dogrywce "złotego gola", zapewnił "Trójkolorowym" miano najlepszej drużyny Starego Kontynentu.

W 2000 roku trafił do Juventusu Turyn. Ze "Starą Damą" związany był dziesięć lat. W tym czasie dwukrotnie zdobył z nią mistrzostwo Włoch. W sezonie 2002/03 grał przeciwko AC Milan w finale Ligi Mistrzów. Mecz rozstrzygały rzuty karne, a Trezeguet był jednym z trzech piłkarzy Juventusu, który nie wykorzystał "jedenastki" i z triumfu cieszyli się mediolańczycy.

Ostatnio Francuz grał w klubie Baniyas ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

River Plate, najbardziej utytułowany argentyński klub, pół roku temu spadł z ekstraklasy. W lidze zawodowej grał od... 1931 roku, czyli od momentu jej utworzenia. Poprzedni sezon w wykonaniu zawodników z Buenos Aires nie był zły, ale o znalezieniu się na końcu stawki zadecydowała średnia punktów zdobytych w trzech cyklach rozgrywkowych. Taki system wprowadzono we wczesnych latach 80. ubiegłego wieku, by przed degradacją chronić wielkie kluby, którym przydarzy się słabszy okres.

River Plate jest 33-krotnym mistrzem Argentyny (po raz ostatni zwyciężył w mistrzostwach Apertura w sezonie 2008/2009) i dwukrotnie triumfował w najważniejszych rozgrywkach klubowych na kontynencie - Copa Libertadores (1986, 1996).

http://www.sportowefakty.pl/pilka-nozna ... ver-plate/

[Sempere]

Najlepsza jedenastka roku 2011



Poniżej przedstawiamy jedenastkę roku 2011 według "Magazynu Przeglądu Sportowego". Jest w niej aż pięciu piłkarzy Barcelony, czterech z Realu Madryt i po jednym z Bayernu Monachium i Arsenalu.

MEANUEL NEUER, Bayern Monachium Niemcy 60/-57*
Najlepszy piłkarz poprzedniego sezonu Bundesligi i pewny punkt reprezentacji Niemiec. A pomyśleć, że jeszcze rok temu Joachim Loew nie na niego stawiał w pierwszym rzędzie. Pomogły mu kłopoty ze zdrowiem Rene Adlera.

SERGIO RAMOS, Real Madryt/Hiszpania 60/6
Kilka lat temu MTV emitowała program, którego uczestnicy poddawali się operacji plastycznej, by upodobnić się do idola. Dwaj bliźniacy z USA chcieli zostać Bradem Pittem, a po interwencji skalpela z sali wyszło dwóch... Sergio Ramosów. Nie mają czego żałować.

GERARD PIQUE, Barcelona/Hiszpania 50/4
Filar defensywy Barcelony. W zeszłym roku dorastał u boku Carlesa Puyola, w tym z powodu kłopotów kolegi ze zdrowiem to on szefował obronie. Głośno było o nim nie tylko ze względu na formę sportową, ale także romans z kolumbijską gwiazdą pop Shakirą.

DANI ALVES, Barcelona/Brazylia 64/3
Niezmordowany na prawym skrzydle w Barcelonie. Nominalny obrońca, ale widać go w ataku. Marzenie każdego trenera. Wybitny piłkarz, a przy tym jak mało kto potrafi irytować i prowokować przeciwników. To on wymusił czerwoną kartkę dla Pepe w półfinale Ligi Mistrzów.

XABI ALONSO, Real Madryt/Hiszpania 63/5
Jose Mourinho, odkąd półtora roku temu wprowadził się do Madrytu, wiele zmienił, ale o odstawieniu od składu tego defensywnego pomocnika pewnie nawet nigdy nie odważył się pomyśleć. Mało piłkarzy umie tak rozbijać ataki rywali.

MARCELO, Real Madryt/Brazylia 46/8
Tak samo jak Dani Alves jest szalenie ofensywnie usposobiony. W Realu u Jose Mourinho jest ważną postacią, w reprezentacji Brazylii pozostaje niespełniony. Nie uczestniczył w tegorocznym Copa America, gdzie Canarinhos ponieśli klęskę.

XAVI, Barcelona/ Hiszpania 61/10
W dużej mierze dzięki niemu Barcelona kolekcjonuje trofea i dominuje nad Realem. Xavi zachwyca celnością podań, techniką i fantazją. Jesienią jest też bardzo skuteczny (5 goli w lidze) i jeśli utrzyma strzelecką formę, wreszcie zakończy sezon Primera Division z dwucyfrową liczbą bramek.

ANDRES INIESTA, Barcelona/Hiszpania 52/9
Autor zwycięskiego gola finału zeszłorocznych MŚ także w tym roku potrafi ł zdobywać ważne bramki. Nie zawodził w meczach z Realem Madryt, w derbach Barcelony, a reprezentację Hiszpanii wyrwał ze snu, strzelając gola przy stanie 0:2 w sparingu z Chile (3:2).

CRISTIANO RONALDO, Real Madryt/Portugalia 58/56
Najskuteczniejszy piłkarz w Europie, laureat Złotego Buta za zeszły sezon. Uwielbia go tylu kibiców, im nienawidzi. Cristiano seriami dziurawi siatki ligowych rywali Realu, ale i tak pozostaje w cieniu Lionela Messiego, bo Królewscy ciągle przegrywają w Barcelonie.

ROBIN VAN PERSIE Arsenal Londyn/Holandia 53/46
Gdyby nie on, Arsenal już teraz nie liczyłby się już w walce o mistrzostwo Anglii. A dzięki golom Holendra Kanonierzy powoli wracają do gry o tytuł. Arsene Wenger robi wszystko, żeby zatrzymać go w klubie, bo kontrakt snajpera wygasa za półtora roku.

LIONEL MESSI Barcelona/Argentyna 70/56
Główny kandydat do nagrody Złotej Piłki FIFA. Jeśli wygra, sięgnie po to trofeum trzeci raz z rzędu. A pewnie wygra, bo skoro nawet w zeszłym roku wybrano go z trojki z Iniestą i Xavim, chociaż miał fatalny mundial w RPA, to i tym razem nie może być inaczej w konkurencji z Xavim i Cristiano Ronaldo.

Trener JOSEP GUARDIOLA, Barcelona/Hiszpania
W naszej jedenastce roku jest pięciu piłkarzy Barcelony, to i wybór jej trenera sam się nasuwa. W ubiegłym roku Pep Guardiola przegrał w wyborach na szkoleniowca roku FIFA z Jose Mourinho, teraz będzie odwrotnie. W końcu pokonywał jego Real regularnie w rozgrywkach Primera Division iw Lidze Mistrzów.

Rezerwowi

IKER CASILLAS Real Madryt/Hiszpania 62/-51
PHILIPP LAHM Bayern Monachium/Niemcy 55/0
CARLES PUYOL Barcelona/Hiszpania 25/1
ERIC ABIDAL Barcelona/Francja 52/1
GARETH BALE Tottenham Hotspur/Walia 37/10
MARIO GÖTZE Borussia Dortmund/Niemcy 51/12
YAYA TOURE Manchester City/WKS 55/13
DAVID SILVA Manchester City/Hiszpania 59/14
LUIS SUAREZ Liverpool/Urugwaj 50/26
MARIO GOMEZ Bayern Monachium/Niemcy 53/49
NEYMAR Santos/Brazylia 47/26

* mecze/gole (u bramkarzy : wpuszczone) w 2011 roku, stan na 12 grudnia

http://www.przegladsportowy.pl/Pilka-no ... 2,279.html

[Bizon]

9 piłkarzy Realu i Barcy. Nikt inny już naprawdę nie potrafi grać w piłkę?

[DUN I LOVE]

9 piłkarzy Realu i Barcy. Nikt inny już naprawdę nie potrafi grać w piłkę?

Potrafi, ale nie w mijającym roku.

[Robertinho]

Marcelo w 11 roku? Chyba pomagierów Barki, przecież to jest czołowy szkodnik, jeden z pierwszych do wylotu z Realu.

[DUN I LOVE]

W ofensywie jest znakomity, ale w defensywie dramat. Mou też doszedł do takiego wniosku i coraz częściej stawia na Fabio Coentrao.

[robpal]

Sytuacja dość niezwykła. Co sądzicie?

[DUN I LOVE]

Osobiście popieram zachowanie bramkarza AZ. Pijany kibic zaatakował go pierwszy, więc nie dziwota, że w reważu go skopał. Czerwona kartka? Moim zdaniem sędzia powinien się wstrzymać, bo niby za co ta kara?