Wimbledon 2016

[DUN I LOVE]

Ja mu nie żałuję, niech wygra jeszcze USO/AO, a najlepiej oba.

Przy Koko też tak mówiliśmy i wyhodowaliśmy potwora.

[Robertinho]

15 Szlemów to jednak chyba dość dużo na schorowane plecy Szkota.

[Barty]

[Wujek Toni]

Zasłużył Szkot, żeby dostać przynajmniej w jednym finale jełopa, którego mógł bezstresowo wypunktować. Approach shoty and "szybkość", z jaką Kanadyjczyk zbierał się do siatki przemilczę.

[Damian]

How It Happened: Murray Beats Raonic For Wimbledon Title

Spoiler:

Scot wins second Wimbledon title in four years
Andy Murray captured his second title at The Championships on Sunday. The 2013 champion beat sixth seed Milos Raonic 6-4, 7-6(3), 7-6(2) in the Wimbledon final.
The win marks Murray's first Grand Slam championship victory since his 2013 Wimbledon triumph, when he beat Novak Djokovic. Murray also had beaten Djokovic to win the 2012 US Open title. The 29-year-old Scot is now 3-8 in Grand Slam finals. He had lost his past three major finals to Djokovic, at the Australian Open in 2015 and 2016 and last month at Roland Garros.
YOU MAY ALSO LIKE: Murray Claims Second Wimbledon Crown
But Sunday marked the first time Murray had played an opponent not named Djokovic or Roger Federer in a Grand Slam final, and he took advantage of the opportunity. Here's how it happened:
FIRST SET
Raonic got off to a confident start in his first Grand Slam championship final, watched by several former champions - including Bjorn Borg, Boris Becker, Stefan Edberg and his coach for the grass-court swing, John McEnroe, who is commentating for US television. By keeping the ball low, Murray chipped away at Raonic's serve, which has hit 145 miles per hour during the fortnight. Murray set up his first break point opportunity with Raonic serving at 1-1, 30/40, but the Canadian was able to strike a forehand that Murray failed to scramble back. Although Murray moved to 40/0 in the next game, Raonic struck two straight forehand winners off mid-court groundstrokes to remain competitive. In the seventh game, Murray struck a fine backhand crosscourt winner that resulted in Raonic beginning to rush through his service game. At 15/40, Raonic was drawn to the net and he made a forehand volley error for the first break of serve. Murray maintained the advantage to seal the 42-minute opener, losing just four of his first service points. Raonic dropped 10 points on serve and committed six unforced errors.
SECOND SET
Murray was consistently targetting Raonic's backhand in the second set and controlling the rallies with his solid backhand. While Raonic saved five break points in a 10-point first game (1), 12-point seventh game (1) and a 10-point ninth game (2) - he continued to be a target for Murray when approaching the net. Murray, in contrast, lost eight service points in five service games. At one point Raonic hit a 147 miles per hour serve, the second fastest in Wimbledon history after a 148 mph cannonball from Taylor Dent in 2010. Raonic got off to the worst possible start in the tie-break, losing the first three points through indecisiveness at the net and on approach to the net. Murray won six of the first seven points and finally completed the 77-minute set on his third opportunity when Raonic struck a return into the net. Raonic is now 20-7 in tie-breaks this year, while Murray's serve did the damage once again.
THIRD SET
As he has been throughout his first final, Raonic was again under pressure to start the crucial third set. Murray held to gain the lead, and Raonic had to come back even the set at 1-1. At 2-2, 15/40, though, the Canadian had chances to grab momentum with his first two break points of the match. But Murray pushed the game to deuce, celebrating with a “Come on!” and a fist pump to the British crowd, which included the Duke and Duchess of Cambridge. Murray won the next two points to go back on top 3-2. As the Scot grew closer and closer to his second Wimbledon title in four years, he continued to look unperturbed, holding to 15 with his second ace to lead 5-4. Raonic also avoided any nerves, twice holding to stay in the set. But the tie-break started ominously for the 25 year old. Murray delivered a backhand pass for his first mini-break and soon led 5/0. He'd clinch the crown on his second opportunity. It was a stellar final for the Scot. He won 87 per cent of his first-serve points (60/69) and limited Raonic's ace haul to eight. The Canadian had averaged almost 23 aces a match this fortnight.

http://www.atpworldtour.com/en/news/mur ... 2016-final

[Emu]

Od 2003 mieliśmy tylko 4 zwycięzców Wimbledonu.

[DUN I LOVE]

Od 2003 mieliśmy tylko 4 zwycięzców Wimbledonu.

Jedyny turniej WS w którym jeszcze się nikt nie "wyłamał" spoza grona Fab4.

AO - Stan
RG - Stan
USO - Marin, Palito

[Emu]

Patologiczna sytuacja.

[DUN I LOVE]

Po wczorajszym wieczorze naprawdę nie ma podstaw żeby narzekać.

[Lucas]

AO - Stan
RG - Stan
USO - Marin, Palito

Do tego w każdym z tych finałów, poza jednym, był fabster czekający na kolejny tytuł. Można powiedzieć, że trzymają się zbyt mocno, ale gdy ich zabrakło wiele osób narzekało na zestaw finałowy.

Coż za paradoks, że będący elementem starego układu Murray oraz raczej nielubiany tu Raon wydają się jednocześnie być powiewem świeżości (przynajmniej w moim wypadku tak było).

[Federasta20]

Ja bym powiedział, że powiewem świeżości było po prostu przerwanie hegemonii Djokovicia, przy okazji jeszcze finał zrobił Rao.

Padły słowa o patologicznej sytuacji odnośnie zwycięzców Wimbledonu, ale przynajmniej jest tu jakaś różnorodność: Nadal, Federer, Nadal, Djokovic, Federer, Murray, Djokovic, Djokovic, Murray. Spójrzmy sobie na ostatnie 6 edycji AO: Nole, Nole, Nole, Stan, Nole, Nole. To dopiero patologia Już pomijam fakt, że 4x Djokovic def. Murray.

Co do Fab4 to mimo wszystko ono nadal działa, jeśli tylko jego członkowie są zdrowi. Wimbledon to był drugi najgorszy turniej od czasu dominacji owej czwórki (liczę od 2011). Nadala wcale nie było, Djokovic został odprawiony przez Querreya, Federer przez Raonicia (i prawie przez Cilicia), a Murray mocno się napocił z Tsongą. Myślę, że o wiele lepiej byłoby gdyby chociaż fab4 było na równym poziomie, a nie Djokovic > Murray > Federer >= reszta. Zobaczymy na Igrzyskach i w Ameryce czy status quo zostanie utrzymany.

[Barty]

[jonathan]

Jak sobie myślę, ze 35 latek będzie walczył w finale szlema...Parodia. Detoks się zbliża wielkimi krokami.

Przedszkolaku z obsesją federerowską - te twoje pseudowywody to ma być racjonalizacja jakichś głębokich niechęci do Federera?

Zmarnowałem 17 lat życia.

Właśnie dlatego chciałbym, żeby skończył już grać. Z tymi wszystkimi Nadalami, Djokovicami przegrywał Roger przez całe lata dokładnie w ten sam sposób, ale tam przynajmniej można było się pocieszać, że są to są jacyś poważni rywale.

Łaskawy masz ton – „jacyś poważni rywale". Nie bądź taki protekcjonalny. Znam fanów Federera, którzy wieszczyli mu kiedyś ponad 25 Szlemów i dominację do 35 roku życia i wiem, że sam król Roger mógł przyzwyczaić się do tego jakże miłego, a przy tym niewzruszonego przeświadczenia, że zawsze będzie panem i władcą kortów całego świata (sam miałem go zresztą za człowieka może nawet zanadto pewnego siebie i zbyt mocno przekonanego o swojej wyjątkowej wartości, co nie jest niczym złym, jeśli ktoś jak Ty nie przypisuje mu potem psychiki pięciolatka) i nikt nie ma prawa odbierać Mu kolejnych jakże zasłużonych przyszłych zwycięstw, ale prawidłowość czysto psychologiczna jest jednak następująca: im sportowiec wyższy zanotował lot ku słońcu, tym boleśniejszym będzie dla niego upadek i tym gorzej przychodzi niektórym fanom znosić sportowe niepowodzenia idola. Lecz takim był i jest los idola. Takim jest właśnie porządek świata i zwykła kolej rzeczy. Nic nowego na naszym ziemskim horyzoncie, by żałować 17 lat życia. Czytając to (a także jeden post w temacie rzymskim), tym bardziej myślę też, że dobrze się stało, że już dawno temu znaleźli się ci „jacyś poważni rywale”, którzy zepchnęli Federera z tronu.

[Damian]

[filip.g]

Zasłużył Szkot, żeby dostać przynajmniej w jednym finale jełopa, którego mógł bezstresowo wypunktować.

Dokładnie. Każdy zasługuje na swojego Philippoussisa/Baghdatisa/Soderlinga/Gonzaleza.

[Robertinho]

WYNIKI FINAŁÓW:



[2] Andy Murray (GBR) d. [6] Milos Raonic (CAN) 6-4 7-6(3) 7-6(2)
[1] Pierre-Hugues Herbert (FRA)/Nicolas Mahut (FRA) d. Julien Benneteau (FRA)/Edouard Roger-Vasselin (FRA) 6-4 7-6(1) 6-3