ATP World Tour Finals 2012

[kurcaczeudo]

W zasadzie, po każdym przegranym przez Federera finale, liczba postów w temacie wzrasta, a dyskusja na temat kruchej psychiki szwajcara rozgorzewa. To tak jak z kibicowaniem polskiej reprezentacji - w momencie wygranej zbiorowa ekstaza, po przegranej samobiczowanie o dopuszczenie myśli, że "tym razem się jednak uda". Innym typem zawodnika Roger już nie będzie, ja wiem, że gry komputerowe skurecznie rozpalają wyobraźnię tworząc mit niezyciężonych gladiatorów, ale tutaj, do czynienia mamy z realnym życiem. Nudnym byłoby zaprogramowanie sportowca, na tryb "neverending winning track". Zdaję sobie sprawę, że kibicując danemu zawodnikowi, często uzależnia się od wyniku końcowego, własne samopoczucie i nastawienie względem kolejnych dni. Według mnie, jest to nadużycie. To tylko i aż sport, ale zdrowe proporcje powinny zostać zachowane.
Osobiście czekam na kolejny sezon w wykonaniu Rogera, chociaż przyznaję, że często przechodzi mi przez myśl "Dlaczego nie skończy kariery? Czy warto rozmieniać na drobne, te wszystkie dokonania?" Niemniej jednak, jak długo tenis sprawia Federerowi przyjemność, tak długo powinien próbować walczyć o kolejne laury. 2 ostatnie lata dobitnie wykazały, że pomimo wielu bolesnych upadków, warto było konsekwentnie krok po kroku, iść przed siebie. Mam nadzieję, że w 2013 Roger kilka razy, wszystkich pozytywnie zaskoczy.

[DUN I LOVE]

Odwyk od forum i tenisa.

Nie no, idziemy do ATP Tour i Hyde Parku.

Tak z rana na trzeźwo (wiem, wiem, trudno mnie o to podejrzewać nawet o 11 rano ). Federer jest chyba jedynym tenisistą w ATP dziś, który "nie potrafi" normalnie przegrać meczu. Można przeżywać wynik, można podchodzić do niego z dystansem, zachowywać trzeźwość umysłu, ale i tak za każdym razem gdzieś pozostaje niesmak i tli się myśl: "zabrakło niewiele, było mnóstwo szans, jak najbardziej mógł to wygrać". Oczywiście, na dobrą sprawę inni zawodnicy też przegrywają mecze w podobnych okolicznościach (tenis to przecież takie umysłowe przeciągnie liny), ale styl bycia, charakter (legendarna wrażliwość, często ukazywana na korcie, najczęściej po zakończonym spotkaniu), umiejętności, potencjał i ogólnie marka, jaką Szwajcar sobie przez całą karierę wyrobił, powodują, że jest właśnie tak postrzegany - jako zawodnik, który pomimo iż wygrał najwięcej w historii, to tak naprawdę mógł wygrać co najmniej 20% więcej. Gdzieś to siedzi w głowach jego fanów albo innych osób mu przychylnych i wychodzi na wierzch po takich meczach jak ten wczorajszy. Nawet ta publiczność - zawsze mu kibicują, nawet jak miażdży bezbronnego rywala. Wygrywał niemal wszystko, a 60% fanów w ankiecie na stronie ATP cały czas chce, żeby wygrywał jeszcze więcej. Ewenement.

A tak po krótce to świetnie wypowiedział się Novak: "To jest mój czas, mój moment".

[jaccol55]

Osobiście czekam na kolejny sezon w wykonaniu Rogera, chociaż przyznaję, że często przechodzi mi przez myśl "Dlaczego nie skończy kariery? Czy warto rozmieniać na drobne, te wszystkie dokonania?" Niemniej jednak, jak długo tenis sprawia Federerowi przyjemność, tak długo powinien próbować walczyć o kolejne laury. 2 ostatnie lata dobitnie wykazały, że pomimo wielu bolesnych upadków, warto było konsekwentnie krok po kroku, iść przed siebie. Mam nadzieję, że w 2013 Roger kilka razy, wszystkich pozytywnie zaskoczy.

Podobnie było z Agassim, a na chwilę obecną chyba mało kto patrzy nieprzychylnym okiem na jego "starczy" okres tenisa.

[robpal]

Oczywiście, ciężko się z Dawidem nie zgodzić. Federer to tenisista w czołówce, który przegrał najwięcej "głupich" meczów, wypuszczając przewagę, strzelając ramy przy setbolach itp. Ale wg mnie i tak zapomina się, jak to wyglądało w latach poprzednich, czy nawet w tym sezonie. Mecze z Dawydienką, Raoniciem czy Benneteau niech będą tylko przykładem, jaką ten człowiek ma głowę. Ciężko mi uwierzyć, że Roger ślepo wierzy i myśli "i tak jestem od niego lepszy", jak przez 3/4 meczu ogląda plecy Kolii, odprowadza wzrokiem bomby Raona, czy jest dwa punkty od wylotu z Wimbledonu i ich akurat się nie boi, za to ma pełne majtki podając na seta z Novakiem, którego ograł wcześniej 16 razy, ostatnie dwa po prostu go deklasując.

Jeśli się nie mylę, to był pierwszy (i ostatni) mecz Szwajcara w tym sezonie, który można określić mianem kwasu (choć w pierwszym secie obaj zawodnicy mieli po 300 szans, po prostu Novak wykorzystał ostatnią). Budowanie na podstawie tego jakichś wielkich teorii i prognoz na lata kolejne (na czele ze skreślaniem Rogera) wydaje mi się niestety ( ) nieuzasadnione. To był ostatni mecz w niezwykle ciężkim sezonie, tak znakomitym właśnie dzięki głowie i mindsetowi na korcie. W kluczowych momentach muszą przyjść nerwy i odezwać się kosmiczne zmęczenie.

Nie widziałem komentarza odnośnie Novaka, jakim to jest siusimajtkiem, bo pierwszego seta nie wyserwował
Ba, w moim odczuciu to Szwajcar zacisnął w tej końcówce zęby i nic nie chciał podarować. Po prostu Serb nie wytrzymał, zdarza się. Gdyby zawodnicy z czołówki zawsze wyserwowywali sety/mecze, tenis nie byłby tak pięknym sportem i po pierwszym breaku wyłączalibyśmy większość meczów, żeby wrócić na kolejną partię (co w sumie i tak czynię ).

Jeszcze raz wkleję cytat Szwajcara z Szanghaju.

Why have I started playing tennis? Because I just like it.... It's actually sort of a dream hobby that became somewhat of a job. Some people just don't get that, ever...”

[DUN I LOVE]

No na pewno grupa sfrustrowanych fanów nie przekona Federera, żeby odłożył rakietę. Łatwo jest takie roszczenia wypisywać, ale tak naprawdę chyba nikt sobie nie zdaje sprawy jakim ciosem będzie ten dzień dla całego tenisa (o Federastach nie pisze, bo uważam, że ponad połowa albo rzuci tenis, albo mocno ograniczy swoje zainteresowanie).

To był ostatni mecz w niezwykle ciężkim sezonie, tak znakomitym właśnie dzięki głowie i mindsetowi na korcie. W kluczowych momentach muszą przyjść nerwy i odezwać się kosmiczne zmęczenie.

Tym bardziej, że:
sobota - del Potro
niedziela - Murray
poniedziałek - Djoković

3 dni z rzędu grał z najtrudniejszymi rywalami, jakich mógł tutaj dostać. Nawet, jeżeli mając za sobą ponad 80 meczów w sezonie, dał radę fizycznie, to mentalnie jest bardzo trudno o utrzymywanie koncentracji na najwyższym poziomie i to jest chyba oczywiste. Kosmicznym wyczynem byłoby wygranie całości przy takim układzie rywali i kalendarza turnieju (abstrahując od finału - po grupie powinien być dzień przerwy na regenerację przed semi).

[robpal]

Mylisz Dawidzie Federastów z Fedtardami

[DUN I LOVE]

Mylisz Dawidzie Federastów z Fedtardami

Przepraszam.

---

Merytorycznie jak na dziesięciotysięcznika.

[robpal]

To będzie miało też wpływ na AO, być może pozytywny. Wujek mnie zapewniał, jak to świetnie Roger czuje się w roli faworyta, ale ja mam ostatnio wrażenie, że znacznie lepiej czuje się atakując z czoła peletonu.
W Australii faworytem nie będzie, więc imo wyjdzie mu to na plus.

[Juan]

Wszechświat w którym nie ma Federera rozpatruję z reguły w kategoriach głęboko abstrakcyjnych. Nie wyobrażam sobie momentu, w którym zabraknie rogerowego pierwiastka w tenisowym cyrku. Podobnie musieli się czuć fani Samprasa i Agassiego, gdy ci po kilkunastu latach zbiorowej hipnozy odwieszali rakietę na kołku. Rozważania takie do niedawna traktowałem jeszcze jako dyskusje nad ilością diabłów na łebku od szpilki i fanaberie antyfanów Rogera, dziś zaczynam się powoli do tej myśli przyzwyczajać.

Na szczęście nie doszliśmy jeszcze do etapu, w którym Szwajcar tylko się tenisem bawi. Tenisem to się pod koniec swojej bogatej kariery bawił Fabrice Santoro, który potrafił przyjechać na turniej wielkoszlemowy i zdumiewać giętkością rąk i szybkością żółtej pantery. Roger wygrał w tym roku Wimbledon, trzy Mastersy, był w finale WTF, paru innych i jeszcze zdobył srebrny medal olimpijski. To są osiągnięcia o jakich choćby druga czwórka rankingu w korzystniejszym od Fedka wieku, może wyłącznie marzyć a i to niezbyt gorliwie, by nie popaść w depresję. Jest on w pełni ukształtowanym zawodnikiem, w sile wieku, z bagażem doświadczeń, kilometrów, łez i potu wylanego na korcie, cały czas liczącym się w wielkich rozgrywkach, nieodstającym mierzalnie od Rafole, odstającym wyraźnie od reszty, już nie tak dominującym jak kiedyś, ale wciąż głodnym tenisa (jak Małysz dobrych skoków). Nasze wszelkie dyskusje o jego słabościach i momentach poważnych wahnięć należy brać w wielki nawias i przykładać do tego odpowiednią perspektywę. Cóż to bowiem są za wahnięcia, skoro od 2003 roku Szwajcar nigdy nie wypadł z pierwszej czwórki, a z pierwszej trójki ledwie na sześć tygodni? Sześć na czterysta osiemdziesiąt osiem. Wynik nie mniej fascynujący niż wszystkie jego rekordy. Czy jest inny zawodnik, w jakiejkolwiek dziedzinie sportu, który może pochwalić się podobnym osiągnięciem w indywidualnych zmaganiach?

[DUN I LOVE]

Czy jest inny zawodnik, w jakiejkolwiek dziedzinie sportu, który może pochwalić się podobnym osiągnięciem w indywidualnych zmaganiach?

Trudno znaleźć. Chciałem podać Jordana, ale on miał 2 lata przerwy w pracy. O Armstrongach, Woodsa, wspinać jest nietaktem.

Trochę niepoważnie tutaj się rozprawiamy, szczególnie kiedy Roger rozegrał chyba swój najlepszy sezon od 5 lat (!) - może poza 2009 rokiem, gdzie wygrał wprawdzie mniej turniejów, ale na stałe zapisał się w historii.

[Juan]

Skoro już tak sobie trochę offtopowo rozmawiamy, to przyznam, że gdy Armstrong w końcu wpadł, przyszło mi na myśl, że Federer jest jedną z ostatnich ikon wielkiego sportu nieskażoną żadnym poważnym skandalem i nieobarczoną oskarżeniami o niesportowe zachowanie (jak swojego czasu Schumi np.). Przyszło mi do głowy również, że taka bomba w odniesieniu do Szwajcara byłaby zabójstwem dla dyscypliny zgoła większym niż podobne oskarżenie w stosunku do Nadala, czy Djokowicia. Inaczej jest, gdy zarzynasz kurę znoszącą złote jaja, a inaczej gdy zarzynasz matkę, która te kury zrodziła (czy ja nie przesadzam z obrazowością ?)

[DUN I LOVE]

Inaczej jest, gdy zarzynasz kurę znoszącą złote jaja, a inaczej gdy zarzynasz matkę, która te kury zrodziła (czy ja nie przesadzam z obrazowością ?)

W tym przypadku chyba jest to akceptowalny obraz.

Po kilku miesiącach przestoju, WTF został kolejnym turniejem, który pobił rekord frekwencji. Ponad milion osób przewinęło się przez bramy O2 Arena ( ).

[kurcaczeudo]

Juan

Wywołałeś wczesniej do tablicy Adama Małysza-według mnie, jak najbardziej słuszny trop, jeżeli rozprawiamy na temat śladowych wzorców w dzisiejszym sporcie indywidualnym. Żeby jednak nie offtopować, nie rozwijam tematu.

[Sempere]

Skoro już tak sobie trochę offtopowo rozmawiamy, to przyznam, że gdy Armstrong w końcu wpadł, przyszło mi na myśl, że Federer jest jedną z ostatnich ikon wielkiego sportu nieskażoną żadnym poważnym skandalem i nieobarczoną oskarżeniami o niesportowe zachowanie (jak swojego czasu Schumi np.)

Akurat się składa, że przeczytałem niedawno "Wewnątrz umysłu kierowcy F 1" i wziąłbym w obronę Schumiego. Podobnie jak Senna potrafił być potworem na torze, a poza nim stać go było na piękne gesty. Zresztą w F 1 grzeczni chłopcy się nie wybiją, Małysz raczej by tam kariery nie zrobił. Później przytoczę konkretne przykłady.

Tutaj jest post odnoszący się do F 1 :
http://mtenis.com.pl/viewtopic.php?f=32&t=772&start=40

[Joao]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=6_dbhYY7 ... ature=plcp[/youtube]

[Anula]

.... a tak na marginesie Waszej dysputy, czy za 5 lat - Djoko - będzie tak grał jak dzisiaj Fed? /sorry, że się odezwałam, ale ... lubię Wasze spory /

Witam nowego forumowicza.

Czy Djoko będzie tak grał za pięć lat.?
Nie mam pojęcia. Jestem kiepską wróżką, bo jeszcze 2-3 lata temu przez myśl mi nie przeszło, że chłopak będzie numerem 1, zgarnie tytuły WS i Masters, będzie rządził w tenisowym światku.

Wygląda na to, że my też lubimy te nasze spory.

[robpal]

Pożegnanie z magią

Pożyczyłem mojej Mamie najnowszą biografię Rogera Federera. Kiedy ostatni raz rozmawialiśmy mówiła, że zostało jej kilka stron. Czytała z ogromnym zainteresowaniem i ze znawstwem, ale przez kłopoty zdrowotne niezbyt szybko. Zafascynowana paryskimi popisami Janowicza, czekała na Londyn i jeszcze jeden tytuł sztukmistrza z Bazylei. Zobaczyła dwie pierwsze transmisje. Trzy dni po swych 88-tych urodzinach odeszła. Autentycznie zmusiłem się, by obejrzeć kilka relacji z ATP World Tour Finals. Zamiast kilku spodziewanych, prawdziwie mistrzowskich, epickich pojedynków, spotkał mnie zawód. W pamięci zostało półtora seta półfinału Juana Martina Del Potro z Novakiem Djokoviciem i pierwszy set finału, w którym Serb walczył z Rogerem Federerem. Całą resztę uznałem za odrabianie tenisowej pańszczyzny. Panowie z rakietami, umęczeni sezonem, syci sławy i pieniędzy, nawet się na początku starający, ale potem, przy pierwszych problemach, przypominający sobie, że przecież zaraz początek wakacji. Jak człowiek sam ma akurat na głowie jakąś ważną sprawę, wtedy można spokojnie darować sobie oglądanie takich popisów.

Finałową porażkę Szwajcara odebrałem – nie ukrywam – z ogromnym rozgoryczeniem. Nie miało to żadnego związku z moją np. wielką sympatią do pokonanego, czy jakąś niechęcią do zwycięzcy. Współczesne gwiazdy obu cykli zawodowego tenisa, ATP i WTA, są mi całkowicie obojętne w sensie ludzkim. Z kolei nie oznacza to, że nie ma dla mnie znaczenia, jak uprawiają swą dyscyplinę sportu. Od lat widzę na kortach ewolucję, polegającą na niewiarygodnym wręcz poprawianiu przygotowania fizycznego, zwłaszcza siły i motoryki, przy jednoczesnym stałym pogarszaniu techniczno-taktycznym. Coraz wyżsi i silniejsi grają coraz prościej, z wykorzystaniem jednak coraz mniejszego repertuaru środków. Efekt jest taki, że – tak jak podczas pojedynków londyńskich – ma się czasem wrażenie oglądania wciąż jednego i tego samego spektaklu. Takiego, gdzie gra jest mało skomplikowana za to obliczona na to, kto wytrzyma dłużej.

Kwintesencją tak rozumianego tenisowego widowiska był niewątpliwie tegoroczny 6-godzinny finał Australian Open z udziałem Rafaela Nadala i Novaka Djokovicia. Zbliżony niektórymi parametrami okazał się też finał US Open, gdzie Andy Murray przez pięć setów mocował się na wietrze z rywalem z Serbii. Ten pierwszy mecz obejrzałem z wypiekami na twarzy, ten drugi już z lekką irytacją. Kiedy patrzyłem jak w drugim secie londyńskiego finału 31-letni Roger o ułamki sekund spóźnia dobieganie do niemal wszystkich piłek doszło do mnie, że jesteśmy skazani na takie widowiska jak w Melbourne czy w Nowym Jorku, bo era szwajcarskiego wirtuoza chyba jednak dobiegła końca. Przed laty tak o tym nieuchronnym procesie opowiadał francuski tenisista, Arnaud Boetsch, dziś ekspert i komentator Eurosportu: „Pewnego dnia nagle stwierdzasz na korcie, że do piłki brakuje ci pół metra. Za miesiąc to jest już metr do pokonania. Za pół roku w ogóle nie startujesz, bo wiesz, że to nie ma żadnego sensu”.

Na przełomie sezonów 2010 i 2011 dało się zauważyć nowy impuls w grze Federera. Wróciła chęć, by znów grać bardziej ofensywnie, a rywale w kilku ważnych turniejach, także w londyńskiej 02 Arena, mogli się boleśnie przekonać, jak wciąż skuteczny potrafi być taki tenis w wykonaniu wielkiego mistrza. Rok temu po wygranej w Katarze jakiś zakochany fan Szwajcara napisał na facebooku: „Roger! Jakbyś w niebie grał w tenisa to bym umarł, żeby Cię oglądać”. O paradoksie dopiero w tym sezonie Federer wygrał swój kolejny turniej wielkiego szlema i wrócił na pozycję nr 1 w rankingu ATP. W jakimś sensie wykorzystał chwilę słabości młodszych kolegów, bo ci się wręcz zamęczyli w wielogodzinnych wzajemnych bataliach. Nie ma wątpliwości jednak, że to nowe pokolenie za chwilę znów dojdzie do głosu. Londyn to sygnał, że już się tak dzieje. „Wygrałem, bo teraz przyszedł mój czas” – mówił Novak po zakończeniu spotkania i trudno się z nim nie zgodzić. Szwajcar pewnie jeszcze nie raz błyśnie niepowtarzalnym i jak zwykle u niego genialnym zagraniem. Może pokusi się o serię wygranych, dających nawet turniejowe zwycięstwo. Nie wierzę, by w przyszłości był tego w stanie dokonać w wielkim szlemie, gdyż tam jest za wysoki poziom obciążeń fizycznych. Wymowny jest dla mnie przykład z londyńskich igrzysk. Morderczy mecz półfinałowy z Argentyńczykiem Del Potro, uratowany w głównej mierze serwisem, a potem kompletna klapa w finale z Murrayem.

Choć nie mam na to ochoty będzie się trzeba żegnać z pełnym tajemnic stylem tenisowego magika. Idzie czas wytrwałych maratończyków, specjalistów od przebijania piłki w nieskończoność. Też ciekawy tenis, czasem wręcz piękny, ale przecież kompletnie inny.

Karol Stopa

http://rotacjawsteczna.blog.pl/2012/11/ ... e-z-magia/

Nie wiem, czy nie lepiej do ogólnego, Dejwu zadecyduje.

[Joao]

2012 Barclays ATP World Tour Finals Sets New Records Across The Board

Spoiler:

London, England
by Press Release| 13.11.2012



Event posts record attendance, global television & digital audiences

The Barclays ATP World Tour Finals at The O2 in London set a new attendance record in 2012, as well as attracting record audiences on television & online. The tournament welcomed 263,229 fans across 8 days of action, shattering the previous attendance record of 256,830, set in the tournament’s first year in London in 2009.

The event, which will be played in London through 2015, has now welcomed more than a million fans through the gates of The O2 in its first four years in London.

The Barclays ATP World Tour Finals also drew record audiences on TV and online. An estimated global cumulative audience of 100.7 million viewers tuned into the event. Live match streaming on TennisTV.com, the ATP’s official live streaming site, received more than approximately 3.75 million total streams, an increase of 25% on 2011, whilst ATPWorldTour.com attracted a record 3.4 million unique users for the week.

Brad Drewett, ATP Executive Chairman & President, said: “The Barclays ATP World Tour Finals once again provided a spectacular ending to an incredible season on the ATP World Tour, with The O2 providing a wonderful stage for our athletes to shine. The tournament continues its impressive growth and, on behalf of the ATP, we are extremely grateful for the support that the event receives from fans all over the world.”

Novak Djokovic captured his second career season-ending title with a thrilling 7-6(6), 7-5 victory over defending champion Roger Federer in the final. The Serb’s victory capped off a remarkable season in which he finished as ATP World Tour No. 1 for a second consecutive season.

ON TV
• An estimated global cumulative audience of 100.7 million viewers tuned into the event.
• Televised by 56 broadcasters in 193 territories, a total of 5,580 hours were broadcast across the eight days of the tournament, a 27% increase on 2011.
• In the UK, more than 60 hours of coverage was featured live on Sky Sports and 20 hours on terrestrial television on BBC.

ONLINE
• ATPWorldTour.com attracted 3.4 million unique visitors throughout the tournament, a 10% increase on 2011.
• Live match streaming on TennisTV.com, the ATP’s official live streaming site, received more than 3.75 million total streams, an increase of 25% on 2011.
• ATP World Tour content posted to Facebook exceeded 40 million impressions (222% increase on 2011) and conversations on Twitter grew 93% from last year.
• ATP’s official YouTube channel drove 727,800 views and nearly 1 million minutes watched during the week (45% increase in views on 2011).
• ATP Official Live Scoring Flash and Mobile Applications recorded more than 23 million page impressions and total user sessions in excess of 3.1 million for the week.

BY THE NUMBERS
• 1,760,000 – prize money won ($) by undefeated champion Novak Djokovic
• 1,023,438 – number of fans that have attended the tournament in the past four years at The O2
• 440,005 – number of people to pass through The O2 site in 2012, including the non-ticketed Barclays ATP World Tour Finals Fan Zone, restaurants and bars, during the eight days of the tournament
• 407,000 – amount of money raised (£) at this year’s Barclays ATP World Tour Finals Gala supported by Moët & Chandon at the Royal Courts of Justice, in aid of Great Ormond Street Hospital Children’s Charity
• 263,229 – total attendance at the 2012 Barclays ATP World Tour Finals
• 288 – number of aces (singles & doubles) throughout the tournament, with the LTA & Tennis Foundation donating £200 worth of tennis equipment per ace to primary schools across London
• 242 – number of racquets strung throughout the tournament
• 200 – litres of paint required to paint the centre court inside The O2
• 28 – number of hours required to lay down the centre court inside The O2

http://www.atpworldtour.com/News/Tennis ... cords.aspx

[MG FCB]

Ten turniej jak i sezon był dla Rogera dosyć udany mimo porażki pokazał, że potrafi walczyć z przeciwnikami młodszymi od niego o parę lat. W samym turnieju zawiódł mnie trochę Janko, ale odebrał awans Ferrerowi, więc mu wybaczam Murray, również zawiódł, bo spalił się przed własną publicznością i kompromitująco przegrał z Rogerem ogólnie sezon jako fan Feda mogę przyjąć za udany.

[Joao]

Szkoda, że najwyższy budynek w czołówce tego nie wygrał. Może w następny roku.