Oczywiście, to tylko Marsylia. 250, w odpowiadających Nickowi warunkach, w dodatku w najmniej miarodajnym miesiącu w roku. Ale nie pokonał powiedzmy Ferrera, Nadala i Wawrinki (albo nawet Djokovica, który ostatni raz normalną, szybką halę widział ponad 6 lat temu), tylko ludzi naprawdę komfortowo czujących się pod dachem, więc ten czynnik warunków nie jest jakoś szczególnie ważny. Dużo ważniejszy jest styl, w jakim odniesione zostały te zwycięstwa - Gasquet i Berdych nawet nie załapali się na grę, Marin wprawdzie doprowadził do setowej, ale marzyć o czymkolwiek mógł przez kilkanaście sekund, bo Nick odpowiedział asem. Nie wiem ilu ludzi w dzisiejszym tourze byłoby w stanie tak potraktować głównych przedstawicieli zaplecza. Na pewno Djokovic, może Fed, w ostateczności Murray. Gość 5 setów po kolei (drugi finału był jednak trochę słabszy i mógł dostać karę) pokazał tenis, na który bardzo ciężko znaleźć odpowiedź. Mistrzowski serwis, agresywna, konsekwentna gra i solidny return, dzięki któremu mógł ciągle wywierać presję na podaniu rywala (większość gemów wygranych wówczas przez Rycha, Berda i Cilica to wymęczone na przewagi). 40%, 29% i 39% - tyle wygrywali po drugim rywale począwszy od ćwierćfinału. Nieźle jak na gościa mającego w teorii słaby/przeciętny return i taką sobie grę z głębi...
Wprawdzie Australijczyk gra dużo ofensywniej, ale znów nasuwają się porównania do Monfilsa. Bo u obu główne mankamenty to pierwsza piłka po serwisie (podstawa, nawet Murray potrafi wówczas regularnie kończyć) i utrzymywanie głębokości uderzeń. Oba wynikają poniekąd z koncentracji, i w tym turnieju widzieliśmy jak piekielnie groźny jest Kyrgios, gdy o tym pamięta (nie napędzając gry przykładowemu Berdychowi). Kapitalny tenis, i jak Rroggerr wspomniał jeden z lepszych runów ostatnich lat. Aż szkoda, że nie udało się dziś złamać Cilica, bo w zakładce activity ten tb będzie rzucał się w oczy.
W obliczu ostatnich zachowań Nicka trochę o tym zapomnieliśmy, ale on po Wimbledonie 2014 musiał się leczyć, stracił całe lato, ogarnął się dopiero na Nowy Jork, a później odpuścił końcówkę sezonu. Z kolei po ubiegłorocznym Australian Open, poskładał się dopiero na Indian Wells, gdzie skręcił kostkę w drugim meczu i ponownie ujrzeliśmy go w Barcelonie (pechowo, najbardziej zdrowy i fizycznie i na umyśle był podczas sezonu na cegle). Mini sezon trawiasty odpuścił na własne życzenia, a dalej przyszły niesławne mecze z Gasquetem i Wawrinką, po których nie poradził sobie z presją otoczenie i stracił kolejnych x turniejów. Zmierzam do tego, że gość od dłuższego czasu mógł być solidną siłą w męskim tenisie, a teraz wreszcie wydaje się być gotowy pod względem fizycznym. Następne starty pokażą nam czy również mentalnym, ale jestem optymistą. Za dobry jest ten gość, żeby czegoś poważniejszego nie ugrać w tym dzisiejszym, żenującym tourze. Może jeszcze nie w najbliższych tygodniach, ale po RG, czemu nie...
Co do wpisów JD, wszyscy młodzi zawodnicy, w kierunku których patrzył/patrzy przychylniej albo są już niewypałami, albo za chwilę nimi będą. Gość przynosi jeszcze większego pecha ode mnie i wypada tylko się cieszyć, czytając podobne rzeczy.
Btw, serwis Nicka to już top 5 ATP? Nie chodzi mi tylko o Marsylię, ale zwróćcie uwagę na to co wyprawia od początku roku. Żelazna trójka (Isner, Ivo, Raon) wiadomo, a później kto?
Dołek się będzie pogłębiać, a ten semi to i tak jakimś fartem dostał od losu.
