NICEA
Ostatnim turniejem singlowym rozegranym przed nadchodzącym Roland Garros będzie event toczący się na południu Francji, w Nicei. Open de Nice Cote d’Azur rozgrywany będzie po raz 3 z rzędu, po 14-letniej przerwie. W latach 1971-1995 turniej wygrywali tacy mistrzowie jak: Ilie Nastase, Manuel Orantes czy Bjorn Borg. Przed dwoma laty event powrócił do kalendarza ATP po tym, jak Kitzbuhel musiało zrezygnować z organizowania turnieju (turniej po rocznej przerwie powrócił do kalendarza – obecnie rozgrywany jest przed Mastersem w Montrealu/Toronto). Impreza rozgrywana jest na kortach Nice Lawn Tennis Clubu.
Przed dwoma laty najlepszy okazał się reprezentant gospodarzy - Richard Gasquet, pokonując w finale Fernando Verdasco w tie-breaku 3 seta. Rok temu dobrą dyspozycję na clay’u potwierdził Nicolas Almagro, pokonując w finale Victora Hanescu. W czasie zeszłorocznej edycji turnieju swoje pierwsze spotkania na europejskiej mączce wygrał Aleksandr Dołgopołow. Okazał się on na tyle mocny, że wyeliminował nr. 1 turnieju – Davida Ferrera. Nadzieje o finale okazały się jednak płonne, ponieważ za mocny dla Ukraińca okazał się wspomniany już wcześniej Rumun. Szansę łatwego tytułu (3-go w tamtym sezonie) zwietrzył Nicolas Almagro i wygrał pewnie w półfinale z Tomasem Berdychem. Finał zakończył się po 3 setowym pojedynku. Nico pokonał Hanescu 6-7(5) 6-3 6-3. W turnieju deblowym zwyciężyli Eric Butorac i Jean-Julien Rojer. 
DUSSELDORF
Drużynowe Mistrzostwa Świata w Dusseldorfie rozgrywane są od 1978 r. Mało brakowało, a przed rokiem impreza nie doszłaby do skutku. W grudniu 2010 roku władze Dusseldorfu postanowiły oddać licencję władzom ATP, ponieważ ryzyko nierozegrania turnieju było zbyt duże. Przyczyną była utrata sponsora, co jednak nie dziwi, gdyż wówczas suma nagród wynosiła 1,6 mln €. Ostatecznie jednak udało się znaleźć sponsora i impreza mogła dojść do skutku (przy równoczesnym zmniejszeniu budżetu o połowę).
Do turnieju zapraszane są reprezentacje na podstawie końcowego rankingu najlepszych graczy w roku poprzedzającym; ponadto organizatorzy przyznają co roku dziką kartę drużynie niżej klasyfikowanej. Zasady są proste: 8 reprezentacji narodowych dzieli się na 2 grupy (niebieską i czerwoną). Każda drużyna rozgrywa ze sobą pojedynek (2 spotkania singlowe oraz 1 deblowe). 2 najlepsze ekipy z obu grup wchodzą do finału.
Najwięcej tytułów mistrzowskich:
5 - Niemcy
4 – USA, Argentyna, Szwecja, Hiszpania
3 – Australia
2 – Chile, Czechosłowacja
1 – Serbia
Przed rokiem zwyciężyła drużyna Niemiec. W swojej grupie (niebieskiej) okazała się nieznacznie lepsza od reprezentacji Serbii (Troicki, Tipsar). Pozostałymi pokonanymi ekipami okazały się: Rosja (Jużny, Andrejew) oraz Hiszpania (Granollers, Gimeno-Traver). Grupa czerwona padła łupem Argentyńczyków, która przegrała w fazie grupowej zaledwie jedno spotkanie. USA (Querrey, Isner),Szwecja (Soderling, Lindell) i Kazachstan (Kukuszkin, Gołubiew) okazali się jedynie tłem dla obrońców tytułu z Ameryki Południowej. Finał rozpoczął się na korzyść Niemców, Florian Mayer wygrał z Juanem Monaco 7-6(4) 6-0. W drugim spotkaniu Juan Ignacio Chela musiał wygrać z Philippem Kohlschreiberem, aby reprezentacja Argentyny liczyła się w dalszej rywalizacji o końcowy sukces. Tak też się stało, Chela pokonał rywala w 2 setach. W spotkaniu deblowym naprzeciw siebie ponownie stanęli Chela z Kohlim, a przy ich boku stanęli kolejno: Maximo Gonzalez oraz Philipp Petzschner. Niemcy wywalczyli swój kolejny tytuł po 6 latach przerwy, kończąc spotkanie deblowe wynikiem 6-3 7-6(5). - Wątek poświęcony tym eventom przed rokiem: klik!
