Nick Kyrgios

[Damian]

Nick Kyrgios: Muszę wygrać więcej, aby kibice byli po mojej stronie

Spoiler:

W półfinale turnieju ATP w Miami Nick Kyrgios przegrał 6:7(9), 7:6(9), 6:7(5) z Rogerem Federerem. Kibice zdecydowanie wspierali Szwajcara, ale Australijczyk odpowiedział im fantastyczną grą.

Łukasz Iwanek
Łukasz Iwanek
01 Kwietnia 2017, 22:33
Udostępnij 21 Tweetnij Skomentuj 28

PAP/EPA / ERIK S. LESSER
Roger Federer i Nick Kyrgios stworzyli fascynującą ucztę. Napięcia nie wytrzymywali kibice, którzy byli wyraźnie po stronie Szwajcara i wpadali w euforię nawet po podwójnych błędach Australijczyka. Tenisista z antypodów kilka razy wyładował swoją złość na rakiecie, w tym tuż po zakończeniu meczu. Wyrwało mu się też przekleństwo w kierunku jednego z niesfornych fanów. Na konferencji prasowej jednak przyznał, że nie ma w tym nic nadzwyczajnego, że kibice byli za Federerem.


ATP Miami: Roger Federer wygrał niesamowity bój z Nickiem Kyrgiosem. W niedzielę spotka się z Rafaelem Nadalem
- Kibice oczywiście wspierali Federera, ale sądzę, że dobrze im odpowiedziałem moją grę. Muszę po prostu więcej wygrać, aby byli po mojej stronie. Mam jeszcze dużo pracy do wykonania. Jestem na 16. miejscu w rankingu, a to oznacza, że 15 tenisistów jest lepszych ode mnie. Myślę, że dużo od siebie dołożyłem, aby to był tak dobry spektakl. Kibice na trybunach dobrze się bawili oglądając ten mecz i pewnie tak samo było z fanami na świecie - powiedział Kyrgios.
REKLAMA

ZOBACZ WIĘCEJ

ZOBACZ WIĘCEJ

Australijczyk w ostatnim czasie radzi sobie znakomicie. Dwa razy pokonał Novaka Djokovicia. Osiągnął półfinały w Marsylii, Acapulco i Miami oraz ćwierćfinał w Indian Wells. - Każdego dnia się staram, ale to nie jest takie łatwe. Czuję, że poziom mojego tenisa zawsze był wysoki, ale teraz mentalnie potrafię rywalizować o każdy kolejny punkt. Pokazałem ogromną wolę walki, a to robi różnicę - stwierdził ćwierćfinalista Wimbledonu 2014 i Australian Open 2015.

Teraz Kyrgiosa czeka mecz w Pucharze Davisa. W przyszły weekend Australia zagra w Brisbane z USA. - Obecnie to jest mój cel, nie wybiegam dalej w przyszłość. Czeka nas wielki mecz z USA. Jack Sock gra niewiarygodnie. John Isner jest zaprawionym w bojach tenisistą. Amerykanie mają świetną drużynę. O tym teraz myślę. Najważniejsze, aby mnie kontuzje omijały. Cały czas staram się grać coraz lepiej - powiedział Kyrgios.

http://sportowefakty.wp.pl/tenis/677366 ... ej-stronie

[Joao]

Binarny Nick

Spoiler:

To on miał w tym sezonie stanąć na czele młodej gwardii i sforsować wreszcie zabetonowaną przez weteranów czołówkę rankingu. Zdarzenie to – zapisane już w gwiazdach z powodu nieuchronnego dla wszystkich upływu czasu – na razie jednak wciąż się odwleka. Fraza „przyszły nr 1 ATP” akurat w odniesieniu do Australijczyka, Nicka Kyrgiosa, raz brzmi na kortach całkiem prawdopodobnie, za chwilę jak kiepski żart. To tak jakby wziąć do ręki dwie połówki tego samego jabłka, różniące się wyglądem i smakiem.

Porównanie pasuje do wyróżniających się obecnie postaci, ale i całego cyklu rozgrywek. Przypomina się, pomocny w elektronice, system binarny. Aby zminimalizować liczbę przekłamań używa się tam dwóch tylko liczb, co w uproszczeniu powoduje, że urządzenia funkcjonują albo przy stanie włączonym, albo wyłączonym. W tenisie gra rozpisana na zera albo na jedynki ewidentnie prowadzi na razie do skrajności.

Nick Kyrgios, tenisista jeszcze 21-letni przez najbliższe trzy tygodnie, to postać obok której trudno przejść obojętnie. „Czas, aby go znów pokochać, albo w ostateczności przynajmniej spróbować” – napisał na początku stycznia Andrew Webster na łamach „The Age”. Tekst powstał po tym, jak w Perth Arena australijscy kibice wygwizdali gładką porażkę swego rodaka z Amerykaninem Jackiem Sockiem. Rok temu Nick zdobył dla Australii Puchar Hopmana, lecz teraz grał z kontuzją kolana, a ludzie sądzili, że jak dwa miesiące wcześniej w Szanghaju lekceważy trybuny i mu się nie chce. Po tamtym incydencie ze starszym Zverevem Australijczyka surowo ukarano i zagrożono wyłączeniem z rozgrywek na dłużej. Władze ATP w ramach pokuty zaleciły kontakt ze sportowym psychologiem. Wcześniej w kadrze „Tennis Australia” nadzieję stracili niemal wszyscy, no może poza Lleytonem Hewittem. Kyrgios tymczasem szokował co chwila wynikami, ale też wywoływał coraz więcej afer. Kłócił się ze stołkowymi, obrażał liniowych, przeklinał, łajał trybuny, wygłaszał dziwne monologi, strzelał piłkami na boki albo rozwalał kolejne rakiety. Uważany przez wielu za największy talent współczesnego tenisa zdążył obrazić albo przynajmniej zniechęcić do siebie pół świata. Punktem zwrotnym był zwłaszcza jego słynny pojedynek w Montrealu z Wawrinką, kiedy nie wiadomo po co i do tego w knajackim stylu upublicznił swą wiedzę o partnerce rywala, Donnie Vekic (tekst „Hipokryzja” z 2015).

Wydawało się w pewnej chwili, że zwłaszcza w ojczyźnie nie ma dla niego ratunku. Bo kraj aż tylu legend i zaszczepianej od pokoleń tenisowej tradycji z tym akurat żywym podarkiem od losu jakoś nie potrafił sobie poradzić. Na miejsce zarezerwowane w sercach australijskich kibiców dla starych mistrzów nagle wkroczył dziwak. Ktoś kto głośno powtarzał, że nie cierpi sportu, jakim się zajął, bo fascynuje go, porzucona w wieku 14 lat, koszykówka,. Wygląd, strój, zachowanie, styl wielu akcji na korcie jako żywo przypominał to wszystko, co można śledzić na parkietach NBA. Tam te rozmaite popisy pasują jak ulał, w tenisie niekoniecznie już tak to wygląda. Paradoksalnie mowa o kimś, kto zarobił dotąd 4 mln $, a do pierwszej dziesiątki ATP brak mu sześciu lokat. Teoretycznie mógł je przeskoczyć nawet w ostatnich czterech tygodniach. Tyle że w Indian Wells na ćwierćfinał z Federerem nie wyszedł, bo zatruł się rybą, a w Miami przegrał ze Szwajcarem niewiarygodnie dramatyczny, ponad trzygodzinny bój, w którym szansa na finał przechodziła przez trzy sety z ręki do ręki. Roger raz jeszcze pokazał swój kunszt i genialną taktykę przyspieszania gdy trzeba, do tego pomagała mu skandalicznie zachowująca się i jednak skrajnie nieobiektywna widownia. Z drugiej strony trzeba wreszcie postawić pytanie o walory tej nowej tenisowej generacji, skoro jej główny as, do tego młodszy o 14 lat, nie potrafi wykorzystać swych atutów w aż tak istotnej konfrontacji.

Uważni obserwatorzy podkreślają, że Australijczykowi, malowanemu dotąd głównie ciemnymi kolorami, przybyło ostatnio pozytywów. Trudno określić moment, kiedy się to stało, albo też kto, czy też co go tak uspokoiło. Mówią o tym rywale, np. Andy Murray, który spędził z Nickiem sporo czasu poza kortem i był zaskoczony, jaką pozytywną postać odkrył. Jon Wertheim ze „Sports Illustrated” opisuje sceny, jakich był świadkiem w Kalifornii. Kyrgios, inaczej niż jego słynni koledzy, potrafił się tam zatrzymać przy kibicach w alejce, zrobić wspólne zdjęcie, dać autograf, chwilę pogadać. Kto go śledzi na mediach społecznościowych wie, jak on często chwali swych przeciwników. Serdeczność, z jaką odnosił się do przyjaciółki Ajli Tomljanovic, także pomoc jaką ją otaczał, gdy wracała po kontuzji ramienia, robiły wrażenie, bo na pewno nie były na pokaz. Inna istotna sprawa to umiejętność przyznawania punktów rywalom. Sierdzą go sędziowskie błędy, lecz potrafi pomóc arbitrowi, gdy piłka jest dobra. Zaskakująco często grywa deble i nieraz zgadza się na występy z partnerami, którzy delikatnie mówiąc słabo rokują w grze podwójnej. Jako jeden z niewielu traktuje podających piłki nie jak wieszak na ręcznik lecz jak ludzi, którzy też potrzebują odrobiny życzliwości. Za swą rodzinę dałby się pokroić. Zwierzęta kocha i przejmuje się ich losem tak, jakby to były najważniejsze istoty tego świata. Dobry zatem, czy skrajnie zły jest to facet.

Od przykrej porażki z Włochem Seppim w II rundzie Australian Open, gdy przez swe stare grzechy nawet nie doczekał występu na Rod Laver Arena, pomału odbudowuje swą pozycję. W Acapulco i w Indian Wells, a więc dwa razy z rzędu, w imponującym stylu pokonał Novaka Djokovicia. Dziś jako jedyny z młodej generacji ma w kolekcji skalpy całej wielkiej czwórki. Mecz z Federerem w Miami od strony szkoleniowej był ważnym sygnałem dla Kyrgiosa. Od jakiegoś czasu gra on bez coacha, trenera czy mentora, bo nie potrafi się z nimi dogadać. A batalia ze szwajcarskim maestro pokazała, że byłoby nad czym popracować. Binarny Nick jest postacią operująca skrajnościami. A ponieważ, co sam przyznaje, ma problem z opanowywaniem swych nerwów zbyt często pomaga rywalowi w stanie skrajnego napięcia. Przy jego budowie fizycznej nie da się oprzeć całej gry na podaniu. Nie wytrzyma tego i tak już nadwyrężone ramię. Return blokiem, zwłaszcza z forehandu nic mu nie daje, kiedy rywal ma dobry dzień serwisowy. Sporo mógłby opowiedzieć o tym np. Stan Wawrinka. Oddawanie inicjatywy w wymianie, zwłaszcza przy ważnej piłce, wygląda jak taktyczne samobójstwo. Ofensywnie nastawiony zawodnik formatu Rogera skorzysta wtedy od razu i szansa ucieknie. Te różne ucieszne odbicia, spomiędzy nóg, czy za plecami z półwoleja, owszem są wielką frajdą dla patrzących, ale to jednak pułapka. Bo gdy trzeba minąć przeciwnika przy siatce do głowy przychodzą sztuczki, zaś argumentu w postaci solidnego drajwa jakoś nie widać.

Listę podobnych usterek można by wydłużać, ale nie ma to dziś większego sensu. Ważniejsze że w głowie zdolnego tenisisty z Australii chyba jednak coś drgnęło. Czy na pewno idzie ku lepszemu, czas pokaże. Bo na razie wciąż nie jest jasne, czy można już zacząć go kochać, czy też dalej trzeba nienawidzić…

Karol Stopa
3 kwietnia 2017

http://rotacjawsteczna.blog.pl/2017/04/03/binarny-nick/

[Damian]

[Barty]

Całkiem sensowny tekst pana Karola.

[Robertinho]

Gyros zdecydowanie bohaterem dnia, nawet w szacownej Rzepie:

Nick Kyrgios kandydatem na najlepszego tenisistę świata

Spoiler:

Nick Kyrgios - łamie rakiety, klnie i wścieka się, ale wciąż jest kandydatem na najlepszego tenisistę świata. W Miami porywająco grał z Rogerem Federerem.



W tym roku w Acapulco i Indian Wells pokonał Novaka Djokovicia. Półfinał z Rogerem Federerem w Miami – trzy zacięte tie-breaki, wiele fantastycznych wymian, porażka o włos – tylko umocnił przekonanie, że Kyrgios ma talent jak nikt z jego pokolenia. Wątpliwości oczywiście są, wciąż te same: nie dotyczą tego, czy da radę rywalom na korcie, tylko czy będzie w stanie opanować siebie.

Od chwili gdy efektownie wygrał w Wimbledonie 2014 z Rafaelem Nadalem, słychać zachwyty: szczupły atleta, potrafiący wydobyć z rakiety potężną moc, połączoną z precyzją, swobodą i nieokiełznaną wyobraźnią. Ale nosi też w sobie groźny ładunek: zdolność znieważania wszystkich na korcie i poza nim, ze szczególnym uwzględnieniem sędziów i działaczy. Jest też w Kyrgiosie ciągła chęć łamania rakiet i obrażania się na świat, głośnej demonstracji niechęci i frustracji, niektórzy dostrzegają nawet tendencję do samodestrukcji.

Mecz ze sobą jest tym, który naprawdę musi wygrać, by zostać numerem jeden. Świat czeka na symptomy poprawy po miesiącach awantur, afer, internetowych kłótni, kar finansowych i wreszcie dyskwalifikacji wymierzonej przez ATP World Tour po jesiennych wybrykach Kyrgiosa w Szanghaju. Po turnieju musiał zapłacić łącznie ponad 21 tys. dolarów za brak sportowego zaangażowania, obelgi wobec widza, niesportowe wystąpienia i jeszcze 25 tys. za zachowanie sprzeczne z czystością gry. Do tego doszło osiem tygodni przymusowej przerwy w startach, z propozycją skrócenia do trzech, jeśli tenisista podejmie współpracę z psychologiem.

Chyba nie podjął, ale na Australian Open przyjechał, by w drugiej rundzie przegrać z Andreasem Seppim i znów dostać się pod ostrzał mediów i kibiców. Po raz pierwszy uznał, że powinien się wytłumaczyć.

– Po prostu byłem w złym miejscu życia, w czarnej dziurze. Teraz postaram się poprawić nastrój, spróbuję też trochę cieszyć się tenisem – obiecywał. Dobre i to, twierdzą ci, którzy są z nim bliżej.

Nick jest ostatnim z trójki dzieci Giorgiosa i Norlaili Kyrgiosów. Giorgios (dziś George) wyemigrował do Australii z Grecji z rodzicami jako dziecko i pracował jako malarz pokojowy; Norlaila urodziła się w Malezji i przeniosła do Australii z matką, gdy miała 12 lat. Żadne z rodziców nie grało w tenisa, ale dzieci do sportu zachęcali. Nick, właściwie Nicholas Hilmy Kyrgios, początkowo chciał być koszykarzem, ojciec z matką kierowali go raczej w stronę tenisa, ale żadnymi toksycznymi rodzicami nie byli. Wręcz przeciwnie – stosowali łagodne metody perswazji, by nie rzec, że trochę zaniedbywali potomstwo (Nick wspomniał, że nawet nie trochę...).

Najmłodszy z Kyrgiosów od małego miał nadwagę, ale nie z powodu niewłaściwej diety (choć babcia lubiła go zabierać po zajęciach do Kentucky Fried Chicken), tylko zwyczajnie – za dużo jadł. Skutki był widoczne – na korcie i na boisku koszykarskim szybko tracił siły. Instynkt mu podpowiadał, że musi znaleźć sposób, by coś z tym zrobić – w tenisie znalazł metodę dość szybko, od małego przewidywał lot piłki, lepiej niż inne dzieciaki. Drugi sposób to szybki atak, mocny strzał już przy pierwszej lub drugiej piłce – dziś też znak rozpoznawczy jego gry.

Nigdy nie cierpiał mozolnego przebijania piłek. Chciał grać i rywalizować. Jak nie widział równego sobie po drugiej stronie siatki, zaraz się nudził. W 2011 roku zagrał w reprezentacji Australii w juniorskim Pucharze Davisa. Kapitanem był Pat Cash. Już wtedy były mistrz Wimbledonu dostrzegł nadzwyczaj szybkie ramię, podziwiał połączenie siły i kontroli nad piłką.

Groźby też widział. Podczas kolacji zauważył, jak Nick pochłania dwa potężne burritos, na oko z 4000 kalorii. W meczach dostrzegał już wtedy niewytłumaczalne upadki i nagłe chwile buntu. – Potrafił dominować, by za chwilę krzyczeć, że nie ma rytmu i natychmiast przegrywał – wspominał Cash. W wieczór przed półfinałem rozgrywek odkrył, że Nick zamiast oszczędzać zmęczone mięśnie, dla zabawy zorganizował z kolegami na pobliskim boisku turniej piłki nożnej. – Był przywódcą, bezczelnym chłopakiem, który ze wszystkiego robił sobie żarty – mówił Cash.

– Ale po turnieju poszedłem do niego i na boku powiedziałem, że pomimo głupot, jakie robi, pomimo burritos i braku odpowiedzialności ma niewiarygodny talent, że może osiągnąć naprawdę wiele w tenisie – dodał.

Piętnaście miesięcy później Kyrgios był już juniorskim mistrzem Australian Open i został kolejną nadzieją tamtejszego tenisa. To spory ciężar w kraju, który wychował legendy tego sportu, od Roda Lavera przez Roya Emersona, Kena Rosewalla po Pata Casha i Patricka Raftera, od Margaret Smith Court po Evonne Goolagong Cawley. Wymienione sławy to nie tylko mistrzowie gry, wszyscy dawali też rodakom dowody kultury i szacunku dla etosu sportu. Byli świetnymi, walecznymi sportowcami, ale też zrównoważonymi ludźmi. Dla Nicka z Canberry – nie do pojęcia.

Od czasu wielkiego zwycięstwa nad Nadalem w Londynie chwilę odczekał, by osiągnąć coś więcej, ale w 2016 roku wygrał trzy turnieje ATP: w Tokio, Atlancie i Marsylii. Był 13. na świecie (teraz jest nr. 16.). W tym roku ma bilans 14 zwycięstw, 4 porażki. Na koncie prawie 4,3 mln dolarów z premii turniejowych. I przyszłość, którą jedni nadal malują na kolorowo, inni wciąż wątpią, czy jakaś będzie, skoro dotyczy tenisisty, który kiedyś głośno powiedział: – Nie znoszę tenisa. I nawet jak wygram turniej wielkoszlemowy, nie zmienię zdania.

Do tego deklaruje, że na pewno zejdzie z kortu przed 27. rokiem życia, że może będzie podążał za największą pasją: koszykówką. – Na NBA jest za późno, ale jeszcze może zagram gdzieś w Europie – mówił dziennikarzom. W bazie firmy Nike w Oregonie cały wolny czas poświęcał na rzucanie piłki do kosza, podczas turniejów ATP też szuka boiska i chętnych do gry.

Będący bliżej mówią, że dobry wpływ na niego miewa jego dziewczyna – Ajla Tomljanović, tenisistka z Chorwacji, czekająca właśnie na australijski paszport, która po długotrwałej kontuzji wraca do WTA Tour.

Pomocną dłoń wyciągnął również kapitan Lleyton Hewitt, który miesiąc temu zadzwonił z propozycją przygotowań do gry w Pucharze Davisa (od piątku zaczyna się mecz Australia – USA w Brisbane). – To najlepsza rzecz, jaką mogłem zrobić, wrócić i być razem z innymi chłopakami. Znów odnalazłem radość z treningów – mówił po tym zaproszeniu.

Powrót do drużyny to dobry pomysł także dlatego, że Kyrgios wciąż nie ma trenera. Kilka osób wyraziło chęć współpracy (chwilę pomagał Australijczykowi Radek Stepanek), ale wielu uważa, że to strata czasu. – Trener musi mieć szacunek u zawodnika, a zachowanie Nicka wobec ludzi wskazuje, że nie jest w tym dobry – mówi oględnie Pat Cash.

Można do Kyrgiosa dotrzeć inną drogą? W 2015 roku podpisała z nim kontrakt potężna agencja WME-IMG, ma dwóch opiekunów, którzy starają się, by w świat nie szedł tylko zły przekaz. Niekiedy się udaje. – Jest niezapisaną kartą, jest inny, jest zjawiskiem, które na pewno odświeża tenis, nawet jeśli wielu się nie podoba. Ma w sobie coś, co nazywamy „nowoczesną kulturą młodzieży miejskiej", to otwiera nowe możliwości. Już podpisaliśmy kontrakty z producentem modnych słuchawek, myślimy o wejściu w promocję NBA – mówi Carlos Fleming, jego opiekun z IMG. – Może wyznaczać nowe trendy, może być zjawiskiem marketingowym – dodaje, ale zaraz uzupełnia: – Na pierwszym miejscu są jednak zwycięstwa na korcie.

Kyrgios sam tłumaczy, że kluczem do jego transformacji może być wyłącznie brak presji i koniec z przypisywaniem mu roli czarnego charakteru australijskiego sportu. – Nie sądzę, bym był złym chłopakiem. Robiłem trochę zamieszania na kortach, ale zawsze w ogniu walki, gdy byłem wściekły. Poza kortem nigdy nie złamałem prawa, nikogo nie zastrzeliłem, nic nikomu nie ukradłem. Jeśli spojrzeć z tej perspektywy, naprawdę nie jestem złą osobą – taka jest wykładnia dobra wedle Nicka K.

http://www.rp.pl/Tenis/304039878-Nick-K ... wiata.html

[Mario]

Całkiem sensowny tekst jak na pana Karola.

Pozwoliłem sobie na drobną korektę.

[Damian]

Skandalista, wielki talent, niespełniony koszykarz. Czy Kyrgios zostanie numerem 1 tenisa?

Spoiler:

Każda dyscyplina potrzebuje utalentowanego szaleńca. Gościa, który nie tylko zachwyca kibiców wysoką formą, ale i przyciąga niekonwencjonalnymi zachowaniami, czasem przekraczając jednocześnie granicę dobrego smaku. W świecie snookera takim delikwentem jest Ronnie O’Sullivan, a w kolarstwie – Peter Sagan. Za to tenis przez dłuższy czas cierpiał na brak narwańca. Ci fani białego sportu, którzy lubili gdy działo się w nim coś pikantnego, wspominali więc z tęsknotą Johna McEnroe i Andre Agassiego. Wspaniali Amerykanie doczekali się w końcu godnego następcy. Został nim niejaki Nick Kyrgios. Gość, który… nie przepada za uprawianą przez siebie dyscypliną i najchętniej zostałby koszykarzem ligi NBA.

– Ludzie mówią mi, że tenis jest nudny. Czołowi gracze szanują się nawzajem. Dziennikarze szukają sensacji, chcą żebym nie miał dobrych relacji z Novakiem lub żeby ta niechęć dotyczyła Rafy i Rogera. Oczywiście to bardzo trudne być w bliskich relacjach ze sobą jeśli gra się spotkania o wielką stawkę, ale my dogadujemy się bardzo dobrze – początek tej wypowiedzi jednego z wielkich mistrzów, Andy’ego Murray’a, chyba przestał być już aktualny. Odkąd na światowych kortach pojawił się Kyrgios, o tenisie można mówić wiele, ale na pewno nie to, że jest monotonny. Nick praktycznie co kilka tygodni dostarcza fanom i dziennikarzom rozrywki. Ostatni przykład: oto Australijczyk postanowił sprzedać za pośrednictwem… swojego profilu na Facebooku BMW. Oczywiście – nie obyło się bez interesujących konwersacji.

– Daję sześć tysięcy dolarów! – napisał jeden z kibiców.

– Wyślę ci korek od baku – riposta Nicka była nie gorsza od jego zagrań na korcie.

Kyrgios odpisał jeszcze kilkunastu fanom, przeważnie robiąc to w sposób bardzo złośliwy. Wyobrażacie sobie, żeby odpowiedzialny i spokojny mąż i ojciec Roger Federer zachował się w podobny sposób? No właśnie.

Oczywiście próba opylenia auta za pośrednictwem portalu społecznościowego to w dziesięciostopniowej skali szaleństw Australijczyka co najwyżej piątka. Mocną „9” było za to jego zagranie z 2015 roku, kiedy to postanowił nawrzucać starszemu i bardziej utytułowanemu Stanowi Wawrince.

– Kokkinakis stukał twoją dziewczynę. Wybacz stary, że ci to mówię – rzucił do osłupiałego Szwajcara podczas turnieju ATP w Montrealu, po przegranym secie.

Trash talking, którego nie powstydziłby się Marco Materazzi, prawda? Szczęście, że Wawrinka to nie Zinedine Zidane, więc nie doszło do ostrej riposty, czyli ataku główką w kierunku prowokatora. Zszokowany Stan napisał za to potem na Twitterze „Nie powiedziałbym czegoś takiego najgorszemu wrogowi. To wstyd dla całego tenisa, coś takiego nigdy nie powinno się zdarzyć, mam nadzieję, że ATP zareaguje odpowiednio”.

Naturalnie Nick dostał za te akcje finansową karę, ale chyba nie myślicie, że to go powstrzymało przed kolejnymi harcami w trakcie meczów? W trakcie ostatniego Australian Open Kyrgios… odebrał telefon między gemami. Potem zdradził, że dzwonił do niego kolegia i że „w sumie to nie było nic ważnego”.

Ale wróćmy do tego, co Australijczyk lubi najbardziej, mianowicie do potyczek słownych. W tegorocznym Mexico Open naszemu złotemu chłopcu totalnie nie szło w pierwszym secie spotkania z niejakim Dudim Selą, przegrał go 3:6. Izraelczyka głośno dopingowali rodacy, więc poirytowany Nick ryknął w ich kierunku swojskie „shut the fuck up”.

– W pierwszej chwili się przestraszyłem, bo to wielki chłop. Poczułem się urażony. To bardzo, bardzo dobry zawodnik, ale po prostu nie ma głowy do tej dyscypliny – opowiadał po incydencie urażony kibic Isaac Cherem. O ironio, dzień wcześniej ten gość… zrobił sobie z Nickiem selfie.

Żeby ten tekst nie zamienił się w wyliczankę negatywnych zachowań Kyrgiosa, trzeba mu oddać, że potrafi też zdobyć serce publiczności.

Tokio, godzina 13.30, upał powyżej 30 stopni Celsjusza. Australijczyk mierzy się z Ryanem Harrisonem. Trwa pierwszy set, który nagle zostaje przerwany z powodu zasłabnięcia jednego z kibiców. Amerykanin siada i czeka na wznowienie gry, Nicka oczywiście nosi. Wdaje się w dyskusję z sędzią, po czym podbiega do lodówki z wodą, bierze ją i wręcza służbom porządkowym, by te przekazały napój feralnego fanowi. Reakcja trybun mogła być tylko jedna: rzęsiste brawa. Podczas meczów Kyrgios też zasługuje na owacje bardzo często, bo to nie tylko największy skandalista w światku tenisa, ale i – zdaniem wielu ekspertów – najlepiej zapowiadający się zawodnik tej dyscypliny.

Tim Henman:

– Kyrgios to showman, jest trochę inni niż wszyscy, mówi co myśli, ale ma wielki talent.

John McEnroe:

– Ten chłopak to przyszłość tenisa, oczywiście pod warunkiem, że tenis mu się nie znudzi.

Jim Courier:

– Jest tenisistą, który może i powinien być w pierwszej piątce klasyfikacji ATP na koniec tego sezonu. Musi jednak dbać o siebie tak samo jak dotąd. Ważne, aby nie miał problemów ze zdrowiem. Kiedy widzisz zawodnika, który ma w sobie tyle charyzmy i umiejętności, to jego oglądanie jest niezwykle ekscytujące dla każdego człowieka zaangażowanego w tenis.



Każdy z wypowiadających się powyżej gości był w przeszłości wielkim graczem. Skoro więc wszyscy zgodnie twierdzą, że Kyrgios jest fenomenem, to musi być prawda. Zresztą wystarczy popatrzeć na wyniki Nicka, żeby dojść do wniosku, że jest świetny. W tym roku Australijczyk już dwukrotnie ograł samego Novaka Djokovicia. Raz pokonał go w Indian Wells, czyli miejscu, w którym Serb czuje się jak w domu – wygrywał tę imprezę w latach 2014-16! Robi wrażenie, podobnie jak epicki bój 22-latka z Rogerem Federerem w półfinale w Miami. Kyrgios owszem, przegrał ze Szwajcarem, ale po fenomenalnej walce 6:7, 7:6, 6:7. Po tym spotkaniu wielu orzekło, że Nick jest w tej chwili jedynym tenisistą, który może postawić się przeżywającemu drugą młodość mistrzowi z Bazylei. A Kyrgios, jak to on, też nie grzeszył skromnością po starciu na Florydzie:

– Na wysokim poziomie gram od dawna. Ale dopiero teraz zyskałem właściwe nastawienie mentalne. Kiedyś myślałem w innych kategoriach. Teraz to się zmieniło. Myślę, że jestem w najlepszym punkcie kariery.

Skoro tak, to czekamy na fajerwerki. Na razie Nick nie zapewniał ich kibicom tak często, jakby sobie tego życzyli. W karierze wygrał trzy turnieje ATP, a na liście rankingowej nigdy nie był wyżej niż na trzynastym miejscu. Czas podrasować te statystyki.

Naturalnie możemy być pewni, że wzrost poziomu sportowego Nicka nie będzie równoznaczny ze stępieniem jego języka. Po Australijczyku nadal więc możemy spodziewać się takich wypowiedzi, jak ta z 2016, która nieco zszokowała środowisko:

– Nie znoszę tenisa. I nawet jak wygram turniej wielkoszlemowy, nie zmienię zdania.

Kyrgios dodał też wówczas, że zamierza grać maksymalnie do 27. roku życia, a potem zajmie się swoją prawdziwą pasją, czyli koszykówką. Nick uważał, że na karierę w NBA jest za późno, ale już w solidnej europejskiej lidze jak najbardziej mógłby występować. Nie wiemy czy teraz nie zmienił zdania, ale jest to możliwe: po takim narwańcu można spodziewać się wszystkiego. Za to jedno jest pewne: kosza nadal uwielbia. Przyznaje, że czasem zdarza mu się… zapomnieć o treningu, bo akurat w telewizji leci mecz z udziałem jego ukochanych Boston Celtics. Nick dopinguje ten zespół od czasów dzieciństwa, kiedy to był takim oto pulpecikiem:

28mag-28kyrgios_fix-t_CA1-master675

Jak zdradził dziennikarzowi szacownego New York Timesa, w tamtych czasach lubił obżerać się burritos. Do złapania zbędnych kilogramów przyczyniła się też… babcia zawodnika, która zamiast karmić go zdrowymi domowymi specjałami wolała brać wnusia na miasto, gdzie zajadał się pikantnymi skrzydełkami z kurczaka.

Na szczęście rodzinka Kyrgiosa w porę się opamiętała. Nick zaczął więc gubić zbędne kilogramy, a że jednocześnie robił szalone postępy na korcie, to w 2013 roku wygrał juniorski Australian Open. Kraj, który w ostatnich latach pysznił się takimi zawodnikami, jak Patrick Rafter czy Lleyton Hewitt, dostrzegł w nim ich potencjalnego następcę. Eksperci i dziennikarze zastanawiali się jednak, czy zdolny chłopak bezboleśnie przejdzie drogę od juniora do seniora. Wszelkie wątpliwości rozwiały się chyba w 4. rundzie Wimbledonu 2014. To właśnie wtedy 144. wówczas w światowym rankingu Kyrgios sprał lidera listy ATP Rafę Nadala. Tym samym stał się pierwszym tenisistą-nastolatkiem, który pobił numer 1 od czasów… Hiszpana. Fan Realu Madryt dokonał tego dziewięć lat wcześniej, kiedy pokonał Rogera Federera.

Nick już w tamtych czasach wzbudzał kontrowersje – zdarzało się, że wykrzykiwał do siebie na korcie teksty w stylu „co ty grasz idioto”. Jak przyznaje, tego typu zdania mobilizują go do dziś. Kyrgios musi umieć postawić się do pionu – nie zrobi tego za niego trener, ponieważ Australijczyk… nie posiada takowego, chyba jako jedyny zawodnik ze światowej czołówki. Niedawno spekulowano, że może poprowadzić go sam Andre Agassi, do współpracy jednak nie doszło. Cóż, jak widać Nick radzi sobie doskonale bez szkoleniowca. Jeśli kiedyś dojdzie do pierwszego miejsca w rankingu bez coacha u boku, będzie to niezwykła puenta – godna tej wyjątkowej kariery.

http://weszlo.com/2017/04/12/skandalist ... -1-tenisa/

[Barty]

Proszę, jaka propaganda ostatnimi czasy w polskich mediach, aż jestem mile zaskoczony.

Tekst na Weszło, choć oczywiście nie pozbawiony kilku małych błędów/przeinaczeń, moim zdaniem i tak całkiem interesujący dla laików tenisowych na co dzień interesujących się głownie futbolem.
Zawsze garść może zostać przyciągnięta do tenisa po przeczytaniu, nawet z czystej ciekawości.

[Lucas]

[DUN I LOVE]

Pajac kończy dziś 22 lata. Nie zapominaj kim jesteś, Nick.

Spoiler:

[Damian]

[DUN I LOVE]

Czas pokaże, chociaż taki tytuł w Lyonie chyba wszystkim by dobrze zrobił przed sezonem na trawie.

[Lucas]

Kyrgios: 'There Were A Lot Of Question Marks'

Spoiler:

Australian No. 18 seed Nick Kyrgios fired into the Roland Garros second round on Tuesday by firing down 20 aces in a 6-3, 7-6(4), 6-3 victory over the experienced Philipp Kohlschreiber, who remains two match wins shy of 150 career clay-court victories. The 22-year-old Kyrgios, who is now 19-6 on the year, has advanced to three ATP World Tour semi-finals at Marseille (l. to Tsonga), Acapulco (l. to Querrey) and ATP World Tour Masters 1000 Miami (l. to Federer). He awaits the winner of Kevin Anderson or Malek Jaziri.
“There was a lot of question marks on how I would perform today,” admitted Kyrgios. “I haven't had that many matches on the clay. Obviously, [I’ve] been struggling physically… and not feeling that confident. I saw the draw and I thought it was going to be very tough. (Kohlschreiber's) been around for a long time now and he knows what to do to win matches. I think he's pretty comfortable on the clay. I served really well today at important times in the match, and I thought I just played the right style of game to win today with what I had. Hopefully, I can keep going.”
Frenchmen Jo-Wilfried Tsonga, the No. 12 seed, and No. 15 seed Gael Monfils compete later today. Tsonga is full of confidence coming into the major having captured his third ATP World Tour title of 2017 – and his first on a clay-court – at the Open Parc Auvergne-Rhône-Alpes Lyon (d. Berdych).

http://www.atpworldtour.com/en/news/kyr ... 17-tuesday

[Lucas]

[Lucas]

[Del Fed]

Nick Kyrgios: I'm in really good shape now

Spoiler:

One of the most talented players on the ATP Tour – Nick Kyrgios might not have had the most satisfying campaigns at the French Open following what has been a tough time emotionally. Having some troubles with his hip and shoulder, Kyrgios is back in action on a surface he has done well – grass courts! Fit and looking forward to Wimbledon, Kyrgios feels he is in a good place emotionally as well as he gets set to play at the Queen’s Club in London.

"I'm in really good shape now, I got an injection in my hip and shoulder," Kyrgios said. "I took a week off after the French Open just rehabbing and I'm able to move without any pain in my hip.

It's been a while since I've been like that so I am pretty happy,” he added. A player faces a lot of trouble on tour as it requires travelling almost week in week out and the Australian expressed that homesickness is something he can’t deal with as compared to other pressures.

"I feel like when I am in Europe or playing on clay, the homesickness kicks in pretty much straight away," he said. “But when I am in America or London if feels a bit like Australia.

I have my mum here and she is cooking for me and it's good.” He ended on a positive note, further admitting to certain harsh facts about a tennis professional’s life. "But I feel like now, time has helped.

During the clay season I just wanted to be at home with my family but that's part of being a professional tennis player I guess”

http://www.tennisworldusa.org/news/news ... shape-now/

Jest szansa, że Nick będzie miał dziś dobry humor (w pierwszym secie)

E: właśnie sprawdziłem wynik w Queens na livescore....

[DUN I LOVE]

[Damian]

Time Runs Out For Disappointed Kyrgios

Spoiler:

Australian to have MRI scan on Tuesday
The disappointment was etched all over Nick Kyrgios’ face. Having sustained a left hip injury at the Aegon Championships two weeks ago, the Australian No. 20 seed had worked tirelessly to get fully fit for The Championships at Wimbledon - his "favourite tournament". But on Monday, he found that time had run out.
Pierre-Hugues Herbert, one half of the defending Wimbledon doubles champions (w/Mahut) and a fine grass-court player, was solid on serve – losing just five of his first service points – in 58 minutes of play, before Kyrgios called time on the first-round match.
“I kind of knew I was in trouble,” said Kyrgios, the 2014 quarter-finalist. “I have been feeling my hip ever since I fell over at Queen's. I never got it right. I was doing everything I could to help it, but just not enough time.
“I thought I could win. Obviously, probably not against him, but some opponents if I played them today, I probably still could have won…. I could feel it a lot. It was hindering my performance a lot.”

When asked whether the injury would require surgery, the 2014 Wimbledon quarter-finalist admitted, “I would do everything possible to avoid it. But I don't know. I'm obviously a little bit scared. But I don't think I need it at the moment.”
Herbert will now face compatriot Benoit Paire, who ground out a 6-4, 3-6, 7-6(10), 6-4 win over Rogerio Dutra Silva.

http://www.atpworldtour.com/en/news/tso ... 017-monday

[Del Fed]

I'll rather play tennis than work at Chipotle - Nick Kyrgios

Spoiler:

Rising Nick Kyrgios has admitted that he is still not ready to give it all to the game of tennis. The Australian has been struggling to stay motivated and dedicated on a regular basis since the beginning of his career. The world number 20 sometimes just doesn't feel like playing tennis and clearly looks disinterested on the court.

Kyrgios was accused of tanking during his round two loss suffered to Germany's Mischa Zverev at the Shanghai Masters last year. ''I like going out on the practice court and training with my mates,'' Kyrgios told Louisa Thomas of New Yorker at this year's ATP Lyon.

''But I don’t know about fully engaging and giving everything to it. It’s just a game. It’s just a sport. It’s such a small part of my life.'' The three-time ATP singles champion, who has earned a total of $4,501,645 tournament prize money so far, doesn't intend to call it a career anytime soon.

''I’d rather be doing that than working at Chipotle or something,” Kyrgios said when asked why doesn't he quit tennis. “For me, it’s an easy way to make money.

I’m just hitting a ball over a net. ''Of course, I’ve grown up with it. It’s a part of me. It’s all I really know how to do.'' However, Kyrgios has shown his competitive side many times as well, earning wins over each member of the Big Four group before he had turned 22.

http://www.tennisworldusa.org/news/news ... k-kyrgios/

On już (chyba) nigdy się nie zmieni, zawsze będzie tak. #napółgwizdka

[Damian]

Kyrgios Hits With Twitter Fan In Montreal

Spoiler:

Aussie 16th seed stays true to his offer at practice session
A relaxed Nick Kyrgios is taking it all in his stride this week, agreeing to hit with a Twitter fan in a fun-filled practice session in Montreal on Tuesday before playing a game of horse with fellow Australian Matt Reid. The 16th seed at for the Coupe Rogers has struggled with hip and right shoulder injuries since 30 May.
But he has been at ease from the outset this week. He landed his first match win in more than two months on Monday with a comprehensive defeat of Serbian Viktor Troicki. And the fun, it appeared, didn’t stop there for the Australian. The latest spontaneous turn of events came about when a fan, Mathieu Marshall, tweeted Kyrgios on Saturday.
“@NickKyrgios I'm at rogers cup on tuesday, I know this is a long shot but could we hit for 5 minutes if you're practicing? That'd be dope!” Marshall tweeted. Kyrgios was quick to reply.
“Sure, hit me up when u there,” he tweeted. The move drew plenty of love in the Twittersphere as Kyrgios followed up with a further offer.
“Also anyone at rogers cup throughout the week can come on my practice court and chill and hit if u want,” he tweeted. True to his word, Kyrgios hit with the fan during a practice session on Tuesday.


“Yeah I think it’s fun. To have a big following, I never dreamed of that as a little kid, people actually wanting to come and watch me play or wanting to hang out so obviously when I’m out here playing some tennis, if they want to have a hit, I’m more than happy to bring them on and just have some fun,” Kyrgios said.
“He had his racquet and he was ready to go. He was on the side of the court, he said ‘Nick you owe my five minutes’. He was pretty direct. I was like ‘man, come on whenever you want’ and we had a lot of fun today.
“He was pretty good as well. I actually used it as a bit of training. It’s always fun, if I’m able to make someone’s day even for five minutes then I’m happy to do it.”
After later losing a practice set against his countryman, Reid, Kyrgios nervously crouched in the ‘tuck position’, for a game of horse. Reid unleashed three serves with the third hitting the bullseye, clocking Kyrgios square and centre.
It sent him sprawling to the surface and drew laughs from both men and the crowd. “Sorry mate,” Reid later tweeted, before replying, “Haha yeah just showing him who’s boss. He got me back though”.

http://www.atpworldtour.com/en/news/kyr ... treal-2017